rodzaj żałoby w Muharramie różni się w zależności od gałęzi szyitów, sunnitów i różnych grup etnicznych.
szyici muzułmanie na całym świecie co roku upamiętniają żałobny zwyczaj śmierci Husajna ibn Alego, jego rodziny i wyznawcy w miesiącach Muharram i Safar. Nazywają go „księciem Męczenników” i znają go jako duchowego i politycznego Zbawiciela. Nadal odgrywa ważną rolę w religijnej i narodowej świadomości ludu.,
zgodnie z wierzeniami szyitów, udział w rytuale żałobnym będzie pomocą w zbawieniu w Dniu Sądu, jak powiedział Elias Canetti (laureat Nagrody Nobla) ” stał się rdzeniem wiary szyickiej … ze wszystkich tradycyjnych religii lamentu, które można by przytoczyć do bliższego rozważenia, najbardziej oświecająca jest religia Islamska… Sam lament, jako namiętna wataha otwierająca się przed prawdziwym tłumem, objawia się niezapomnianą mocą na Festiwalu Muharram”.,
początkowo ceremonie żałobne i zwyczaje odbywały się na świeżym powietrzu przy głównej arterii miasta, głównym skrzyżowaniu na bazarze, dziedzińcu meczetu, Karawanserai i domach prywatnych. Po pewnym czasie, aby chronić żałobników przed pogodą, zbudowano Hussainiya i Tekyeh.
sunniedit
wydarzenie to jest obserwowane przez wielu sunnitów, ale w mniejszym stopniu i jako czas pamięci, a nie żałoby., Wśród Ahl-e-Sunnat wal Jamaa ' Ah trwa żałoba, jak również wspominają Ahl-e-Bayt, a w szczególności Imaam Husajn, a także Sahaabahowie, poprzez rozmowy w masjidach (meczetach) podczas pierwszych 10 dni Muharram-Ul-Haraam.
CustomEdit
Po prawie 12 wiekach wokół Bitwy pod Karbala rozwinęło się pięć rodzajów głównych rytuałów., Rytuały te obejmują nabożeństwa żałobne (majalis al-Ta 'iiya), nawiedzenie grobowca Husajna w Karbali, szczególnie z okazji dziesiątego dnia Aszury i czterdziestego dnia po bitwie (Ziyarat Aszura i ziyarat al-Arba' in), publiczne procesje żałobne (al-mawakib al-husayniyya lub przedstawienie bitwy o Karbalę w formie sztuki (shabih) i Biczowanie (tatbir).,
Pielgrzymka do Sanktuarium Husajnedytuj
Sanktuarium imama Husajna znajduje się w meczecie i miejscu pochówku Husajna ibn Alego, trzeciego szyickiego imama w mieście Karbala w Iraku. Wielu szyitów wybiera się na pielgrzymkę do sanktuarium w Karbali, jednego z najświętszych miejsc dla szyitów oprócz Mekki, Medyny i Jerozolimy. Rocznie miasto odwiedza milion pielgrzymów, aby uczcić rocznicę śmierci imama Husajna ibn Alego., Muzułmanie szyiccy wierzą, że pielgrzymka do Sanktuarium Husajna ibn Alego, podobnie jak płacz, w znacznym stopniu wymazuje ich grzechy.
MatamEdit
Arabski termin matam odnosi się ogólnie do aktu lub gestu żałoby; w islamie szyickim termin ten oznacza akty opłakiwania męczenników z Karbali., Mężczyźni i kobiety gromadzą się publicznie w celu uroczystego bicia w klatce piersiowej (Matam – سین ز زنی) jako dowód ich oddania imamowi Husaynowi i na pamiątkę Jego cierpienia. W niektórych społeczeństwach szyickich, takich jak Bahrajn, Pakistan, Indie, Afganistan, Iran, Syria, Bangladesz I Irak, mężczyźni mogą włączać noże lub brzytwy zamachnięte na łańcuchy do matam. Istnieją dwie podstawowe formy matam:
Matam w Azji Południowej jest najbardziej znaczącym i wrażliwym szyickim znacznikiem tożsamości, chociaż akt ten jest również potępiany przez wielu szyickich przywódców religijnych.,
tatbir
TaziyaEdit
jedną z form żałoby jest teatralna inscenizacja Bitwy pod Karbala. W Iranie nazywa się to taziya lub taziyeh. Grupy teatralne specjalizujące się w taziya nazywane są grupami taziya., Taziyas były popularne przez dynastię Qajar aż do początku XX wieku, ale rekonstrukcje powoli spadały, dopóki nie zostały w większości porzucone w dużych miastach na początku 1940 roku. niemniej jednak taziyas nadal istnieć w Iranie na mniejszą skalę, zwłaszcza w bardziej wiejskich i tradycyjnych obszarach. Reza Szah, pierwszy z dynastii Pahlawi, zakazał taziyas. Pomimo prób od 1979 roku, procesje muharrama i różne formy rawzy khani są nadal bardziej powszechne.,
NohaEdit
poprzez zwiększenie liczby szyickich muzułmanów w miastach i Stanach, rytuały muharrama zmieniły się na bardziej rozbudowaną formę. W IX wieku lamentowanie i zawodzenie stało się głoszone jako tradycja żałobna. Noha to poemat i opowieść, które są inspirowane z Maqtal al-Husayn (różne książki, które opowiadają historię bitwy pod Karbala i śmierci Husayn ibn Alego). Poeta lub inny czytał noha z wyraźnym rytmem. Głównym tematem noha jest ból spowodowany zabiciem Husajna ibn Alego., Noha składa się z wierszy w różnych językach, takich jak arabski, Urdu, Farsi, Saraeki, Sindhi i pendżabski.
WeepingEdit
reakcja publiczności w inscenizacji epizodu Bitwy pod Karbala jest znacząca dla wzmocnienia odrębnej tożsamości szyitów i płacz nad zabiciem Husajna ibn Alego i jego wyznawcy jest jedną z tych reakcji. Istnieje ścisły związek między lamentem a płaczem. Zgodnie z narracją szyiccy imamowie podkreślali, że płaczą za nimi, więc przekazywali je przyszłym pokoleniom., Zgodnie z szyicką tradycją płacz i przepływ łez składa kondolencje matce Imama Husayna i jego rodzinie, ponieważ żyjącym krewnym (głównie kobietom i dzieciom) nie wolno było płakać ani lamentować nad ich męczeńską rodziną, która obejmowała rodzinę Imama Husayna, jego rodzinę (w tym jego dwóch synów, sześciomiesięczne dziecko umęczone strzałą/włócznią w szyję i kolejnych 18 lat, które brało włócznię w serce) i jego towarzyszy., Lamentowanie i płacz za (mazloom) skrzywdzonym i składanie kondolencji jego rodzinie, będzie więc jednym z dobrych uczynków dokonanych przez żałobników z Husayn (azadaar e Husayn) i będzie pomocne w uratowaniu ich przed skazaniem na ogień piekielny w Dniu Sądu.
Procesjedytuj
w zależności od kondycji społeczeństwa procesje muharrama zmieniają się z jednego miasta do drugiego., Powszechną formą jest rozpoczęcie żałobnych procesji z Hussainiya, a uczestnicy paradowali ulicami swojego miasta lub wioski, w końcu wracają do Hussainiya, aby wykonać inne żałobne rytuały muharrama. Procesja była powszechnym rytuałem żałoby zmarłych w państwach arabskich przed pojawieniem się islamu. Bicie w klatkę piersiową, Biczowanie i Biczowanie w twarz (latm) są zwykłymi czynami wykonywanymi podczas procesji żałobnej, ale bicie w klatkę piersiową i Biczowanie w twarz (latm) mają więcej pierwszeństwa, a historia tych czynów została osiągnięta do okresu dynastii Buyid.,
irańscy Mężczyźni wykonujący bicie w klatce piersiowej podczas Muharram
bicie W Klatce Piersiowej (perski: سینه زنی) odnoszą się do powszechnych rytuałów praktykowanych w ceremoniach żałobnych szyickich imamów. W XIX wieku irańskie bicie w klatkę piersiową zostało wprowadzone przez indyjskiego Syeda Dildara Ali Nasirabadiego, a bicie w klatkę piersiową przypisywano koncepcji procesji Zuljinah (konia z dwoma skrzydłami). Bicie w klatce piersiowej jest dozwolone tylko w nieszczęściach należą do rodziny Mahometa.,W meczecie Isfahanisa żałobnicy zebrali się na środku dziedzińca, obnażając swoje górne torsy w formie procesji i zaczęli losowo bić skrzynie do melodyjnych sugestii.
Biczowanie jest symbolicznym odtworzeniem przelania krwi Husajna ibn Alego. Poprzedni zapis tego dramatycznego aktu sięga XVII-wiecznej praktyki na Kaukazie i w Azerbejdżanie, a był obserwowany w XIX wieku przez szyitów w centralnych i południowych miastach Iranu i świata arabskiego.,Były różne rodzaje biczowania, w tym uderzanie skrzyń dłońmi, uderzanie pleców łańcuchami i cięcie czoła nożami lub mieczami. W 1993 roku ajatollah Seyyed Ali Chamenei, Przywódca Iranu wydał fatwę nazywającą Biczowanie błędem, fałszywym i fałszywym. Twierdził później, że podczas gdy komunistyczny reżim ZSRR zamknął lub zmienił wiele meczetów i zakazał wielu innych praktyk islamskich w Azerbejdżanie, zezwolił na Biczowanie., Podczas gdy fatwa nie jest obowiązkowa dla wyznawców innych Maraji, oficjalne stanowisko irańskiego rządu jest stanowisko przywódcy, więc Biczowanie nie jest już otwarcie praktykowane w Iranie.
RawdaEdit
Główny artykuł: Rawda Khwani
Rawda jest jednym z szyickich rytuałów żałobnych upamiętniających śmierć Husajna ibn Alego i jego zwolenników – szczególnie jest to rodzaj publicznego lamentu. Rawda oznacza ogród w języku arabskim i nazwa ta pochodzi od tytułu Rawdat al-Szuhada, Literackiego arcydzieła książki autorstwa Husajna Waiza Kashifi w języku perskim., Słowo Rawda-khawani oznacza „Recytacja z Rawdat alshuhada” i ogólnie nazywa się Rawda. Z początku rytuał ten stał się zwyczajem w pierwszych dziesięciu dniach muharrama, ale z czasem był wykonywany podczas Muharam i Safar oraz w inne dni roku. Obecnie Rawda jest albo historią RAWDATA z al-Szuhady, albo opowieściami, które Rawḍa-kh w ān (osoba, która recytuje) tworzy swoimi umiejętnościami i wiedzą, aby uwolnić oryginalny tekst książki. Rytuał ten może odbywać się w każdym miejscu, takim jak domy, Podwórko meczetu, plac miasta lub wsi, a także Hussainiya i Tekyeh., Miejscem pochodzenia Rawdy był Iran, ale wtedy w Bahrajnie rytuał ten jest postrzegany w swojej pierwotnej formie, a w innym miejscu, np. w Indiach, odbywa się jego zmodyfikowana forma.
AlamEdit
jednym z najważniejszych i symbolicznych przedmiotów używanych w rytuałach żałobnych jest Alam. Jest chorążym Husajna ibn Alego w bitwie pod Karbala i znakiem prawdy i odwagi. W czasie bitwy pod Karbala pierwszym chorążym Kafali Husajna ibn Alego (karawana) był Abbas, brat Husajna., Abbas stracił życie w bitwie, gdy udał się po wodę z rzeki Eufrat dla małych dzieci karawany, które były spragnione przez trzy dni. Mówi się, że kiedy zaczął wracać do obozu z wodą, został zaatakowany z zaskoczenia. Podczas bitwy dzieci obozu z niepokojem obserwowały Alam (arabski i perski ʿalam, pl. aʿlām, „standard” lub „sztandar”) zanurzać się w górę iw dół z daleka. Abbas stracił obie ręce w walce, ale nadal zaciskał zęby wodą (mushk), zdeterminowany, aby przywrócić wodę dzieciom., Przywódca opozycji widział, jak Abbas zdobywa ziemię i rozkazał, aby więcej żołnierzy zaatakowało nosiciela flagi, stwierdzając: „jeśli woda zostanie doprowadzona z powrotem do ich namiotu, nic ich nie powstrzyma.”Łucznicy zaczęli bombardować Abbasa strzałami, które przebiły skórę wody, ściągając go z konia z alamem spadającym na ziemię. Alamowie są przypomnieniem męczeństwa Abbasa i stanowią symbol uczucia i pozdrowienia dla zwolenników Husajna ibn Alego, którzy stracili życie w Karbali., Wszystkie Alamy różnią się wielkością, ale zwykle składają się z drewnianej podstawy słupa, z metalowym zakończeniem i poprzeczką, która jest przymocowana na szczycie słupa. Słup jest następnie ubrany w sukno i sztandar z nazwiskami członków rodziny Mahometa. Alamowie z imieniem Abbasa zwykle zawierają ozdobę, która przypomina skórę wody, którą zamierzał wypełnić dla dzieci. Długość Alamu może wynosić około 15 stóp. Alam składa się z elastycznych stalowych płyt umieszczonych w górnej jego części. Alam jest również ozdobiony piórami i drobnymi haftowanymi jedwabami i brokatami.,
Nakhl GardaniEdit
Nakhl Gardani (perski: نخل گردانی, perska wymowa: ) jest rytuałem religijnym przeprowadzanym w dniu Aszury dla upamiętnienia śmierci Husajna ibn Alego. Nakhl to Drewniana (lit. date-Palma) struktura używana jako symboliczne przedstawienie trumny Imama, a nakhl-gardani to akt noszenia Nakhla w procesji, przypominający pogrzeb Imama.