59. Park road to Palmetto State Park
płaski, niechlujny teren wzdłuż U. S. 183 w pobliżu Luling, w południowym Teksasie, nie jest tak pogodny, jak wywołuje narkolepsję. Szybko, zanim zemdlejesz, zjedź z autostrady na Park Road 11, aby orzeźwiająco wstrząsnąć scenerią. Krótki dwumilowy wypad-krajobrazowy odpowiednik ujęcia espresso – jest długi na stymulację wzrokową: wzgórze (skąd to się wzięło?,), wielki widok na sady i zaorane pola, czerwone ściany skalne zbudowane przez cywilny Korpus Ochrony, oraz zielony tunel z orzechów pekan, dębów i Jaworów z palmami łaskotającymi ich pnie. Suzy Banks
Photograph by kellington1 / Thinkstock
60. Żurawie krzykliwe, AR Gustawia National Wildlife Refuge
mają ponad cztery stopy wzrostu i ważą zaledwie czternaście funtów, są supermodelkami ptasiego świata., I tak jak paparazzi prześladujący Kate Moss, ptaki zbierają się w Ar Gustawia National Wildlife Refuge, aby zobaczyć tych zimowych mieszkańców, których populacja wzrosła z niskiej Piętnastki w latach czterdziestych do ponad dwustu w tym sezonie w samym AR Gustawia. Najbardziej satysfakcjonujące obserwacje są ze szczytu czterdziestometrowej wieży widokowej, gdzie śnieżne pary, być może z rusetowym Juniorem w towarzystwie, wyróżniają się ostrym kontrastem z wiecznie zielonymi bagnami. Luneta obserwacyjna o dużej mocy zbliża Żurawie tak blisko, że to jak siedzenie w pierwszym rzędzie tuż przy pasie startowym., Suzy Banks
61. The Fort Worth Cultural District
mówi coś, gdy Muzeum Amona Cartera, zaprojektowane przez najbardziej przyciągającego uwagę architekta ubiegłego wieku, zmarłego Philipa Johnsona, jest często pomijane wśród blisko rozmieszczonych trójek światowej klasy (naprawdę) muzeów sztuki w Fort Worth. To tutaj, w 1961 roku, Johnson dał Postmodernizmowi próbę. Sześć lat później Louis Kahn zbudował najbardziej podziwiany budynek XX wieku, wysublimowane, sklepione beczkami Kimbell Art Museum., W 2002 roku Tadao Ando uczynił go trifecta z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Fort Worth, jego wyrafinowana globalna fuzja wygrywała rave ' y i ustawiała niezwykle wysoką poprzeczkę dla wielkości XXI wieku. Michael Ennis
62. „My Hometown „Charliego Robisona i” My Brother and Me „Bruce' a Robisona
bracia Robison dorastali we wczesnych latach osiemdziesiątych, przed kablową telewizją Bandera, gdzie ich jedyna znacząca ekspozycja na popkulturę pochodziła z radia muzyki country i koncertów heavymetalowych w pobliskim San Antonio. Te dwie piosenki mówią ci, jak wyglądał ten świat., Bruce ' s to przeżuwająca historia rodziny opisująca, jak cztery pokolenia dzikich Kat, pijących whiskey, abstynentów i hayseedów zakorzeniły się w Teksasie. Charlie ' s to hymn o używaniu wszelkich dostępnych środków-letniej pracy, piłki nożnej, muzyki-aby wyjść. Żadna z piosenek nie marnuje czasu na przeprosiny czy nostalgię; obie zamykają się z marnotrawnymi gawędziarzami w domu w Banderze. Razem dają dobre wyobrażenie o tym, co Larry McMurtry mógłby osiągnąć, gdyby dorastał w latach osiemdziesiątych zamiast pięćdziesiątych i zakochał się w gitarze zamiast Maszyny do pisania., Umieść je na playliście i podtytuł ” Metalhead, Pass By.”John Spong
63. Brzmienie gitary T-Bone Walker
urodzony w Linden bluesman przekształcił swój instrument z rytmu w głos prowadzący i wymyślił solówkę gitarową, która dziś jest uważana za pewnik. Ale nie chodzi tylko o to, że każdy, kto jest od tego czasu podłączony, zwłaszcza w Teksasie, ma trochę T-Bone w nim. Chodzi o to, że barwa, dotyk, dynamika, dobór nut, harmonie i ekspresja emocjonalna Walkera rzadko były ulepszane w następnych sześciu Plus dekadach, tylko wyrafinowane., Czy eleganckie i brudne kiedykolwiek wchłonęły się nawzajem w jednym opakowaniu tak elokwentnie? John Morthland
64. Dog Canyon Campground,Guadalupe Mountains National Park
To miejsce jest tak odległe, że nawet nie można do niego dojechać z Teksasu. 65 mil od Nowego Meksyku byway prowadzi cię-zaledwie-z powrotem przez granicę stanu do zalesionego kanionu ukrytego wysoko w górach Guadalupe. Pasmo jest parkiem narodowym, a z kempingu tutaj można odkrywać osiemdziesiąt mil szlaków, które prowadzą przez podniebne Wyspy sosny ponderosa i daglezji do sześciu z dziesięciu najwyższych szczytów stanu., Tutaj są Bobki i łosie, zielonoskóre madrone drzewa i białooki phlox i ponad trzysta rodzajów ptaków. Polecam udanie się z Dog Canyon szlakiem Kanionu McKittrick, aby zobaczyć ten słynny glen, którego drzewa liściaste eksplodują na kolor każdej jesieni. Dla miłośników przyrody, fotografów i poszukiwaczy przygód to miejsce jest bardzo Świętym Graalem. Charlie Llewellin
65., Dublin Dr Pepper
od trzech dekad oryginalna rozlewnia Dr Pepper w Dublinie odmawia przejścia z syropu trzcinowego na tańszy—i gorszy-alternatywny syrop kukurydziany. Wynik? Dublin Dr Pepper, napój bezalkoholowy o statusie kultowym. Ze względu na umowę franczyzową, Dublin Dr Pepper jest łatwo dostępny tylko w promieniu czterdziestu mil wokół Dublina. Ale kilku sprzedawców w innym miejscu trochę Nagina Zasady. „Nazywamy ich bootleggerami, ale mamy na myśli to w najlepszy sposób” – mówi Jeff Pendleton, dyrektor kreatywny Dr Pepper., Ale najlepszym miejscem do picia jest Muzeum Dr Pepper w Dublinie, gdzie Cola nadal serwuje ją lodowato z fontanny. Laura Griffin
66. Dallas freeways
dla mnie skrzyżowania autostrad mogą być równie porywające jak najbardziej prowokująca instalacja artystyczna. Skrzyżowanie I-30, U. S. 75 i I-45 W Dallas jest jednym z najbardziej oszałamiających, szczególnie wieczorem, kiedy wieże centrum są sylwetką na tle hiper-prawdziwych kolorów Teksańskiego zachodu Słońca. Panorama centrum jest twarzą miasta, a Big D ma jedną z najbardziej rozpoznawalnych., Z tego przeciwstawnego grawitacji Nexusa możesz wpatrywać się prosto w niezachwiane oko tej wielkiej aglomeracji. Charlie Llewellin
67. „Fandango”
założenie filmu jest znane każdemu, kto kiedykolwiek próbował rozciągnąć dodatkowy semestr z okresu dojrzewania: pięciu pijanych braci z Bractwa wybucha z imprezy w środku nocy w samochodzie załadowanym piwem i zmierza w dowolne miejsce. W tym przypadku jest rok 1971, szkoła jest University of Texas, A chłopcy kończą w Big Bend., Grupa prowadzona przez nieznanych wówczas Kevina Costnera i Judda Nelsona świętuje ostatni, stracony weekend, w którym piwo na śniadanie wciąż utrudnia ukończenie szkoły i dorastanie. Slacker Costner podsumowuje walkę z prostym Nelsonem, podczas gdy ten ostatni bierze prysznic w myjni samochodowej Marfa: „nie ma nic złego w tym, że nigdzie się nie wybierasz, synu. To przywilej młodości.”Film zatankował w kasie, ale wkrótce znalazł dom w frat-house VCR. Od tego czasu to potwierdzony zły pomysł, pod wpływem impulsu, wyjazd z każdego kampusu w stanie. John Spong
68., The Devil ' s Bowl Speedway, Mesquite
Kup piwo i cheeseburgera. A potem obserwuj tych kierowców, którzy prawie wszyscy spędzają swoje dni w tygodniu pracując w robotnikach, ścigają się po owalnym torze o długości pół mili, uderzając w siebie i wirując tak mocno, że brud może wlecieć na parking. Między wyścigami wyciągnij lornetkę, aby dobrze przyjrzeć się „jaszczurkom”, dziewczynom, które noszą dżinsy, które zostawiają tylko tyle miejsca na paczkę papierosów w tylnej kieszeni., Skip Hollandsworth< / p
69. Festiwalowa Sala Koncertowa w Międzynarodowym Instytucie Festiwalowym, Round Top
wysoki, stromy dach i srebrzysta kopuła wznosząca się nad zagrodami i dębowymi mottami—to Bismarcki profil festiwalowej Sali Koncertowej, magnesu dla muzyków ceniących doskonałą akustykę. Unikalny przykład architektury ludowej zapoczątkowany w 1981 roku przez rzemieślnika drewna Larry ' ego Birkelbacha i jego załogę, wciąż niedokończona sala 1100-osobowa została zaprojektowana w procesie i rozwijała się powoli pod kierunkiem założyciela Instytutu, pianisty Jamesa Dicka., Wewnątrz widać dlaczego: misterne wzory w parkietach drewnianych upiększają każdą powierzchnię. Powyżej dwie wielkie gwiazdy zakotwiczają wiry drewnianych diamentów, a balkony zdobią 110 celtyckich Medalionów, które zachwycają zarówno oko, jak i ucho. „Dźwięk musi zostać przerwany”, mówi Dick. „Diamenty tak robią.”Chester Rosson
70. Dirty 's, Austin
ponieważ kiedy Martin' s Kum-Bak Place zaczął serwować hamburgery studentom University of Texas w 1926 roku, miał brudną podłogę, stąd przydomek., Bo legenda głosi, że Bobby Layne, rozgrywający z lat czterdziestych, który powinien być wymieniony we wszystkich ostatnich artykułach o wielkości Vince 'a Younga, pił piwo w Dirty' s w sobotnie poranki, zanim się ubrał. Ponieważ Earl Campbell wciąż zatrzymuje się przynajmniej raz w tygodniu na piwo i OT Special. Bo Wesley Hughes, który przewrócił tam burgery od 1957 do 2003, nadal idzie w dni powszednie, aby służyć jako szef Public Relations. I dlatego, że ani razu w ciągu osiemdziesięciu lat nikt nie upuścił mrożonego mięsa na grilla. John Spong
71., „Pachanga”
to serce i dusza polityki, styl południowego Teksasu, połączenie piwa, grilla, tańca i politycznego wiecu, które daje wyborcom szansę na spotkanie kandydatów. Na przedmieściach Anglosasi block-walk; w dolinie Rio Grande Hiszpanie przemierzają Obwód pachanga. W weekendy zbliżone do wyborów oznacza to udział w czterech lub pięciu pachangach dziennie, pracę tłumu, chwytanie taco, mycie go piwem z beczki i strzelanie do przeciwników., Rytuały sięgają czasów, gdy polityka była intensywnie osobista, a wiece polityczne były formą rozrywki. Paweł Burka
72. Harry Ransom Humanities Research Center, Austin
najpierw zakochałem się w Biblii Gutenberga, potem w listach miłosnych i pamiętnikach marzeń Grahama Greene ' a. Od niedawna jest to wielkie przejęcie centrum-Bob Woodward i Carl Bernstein 's Watergate papers, Norman Mailer' s archive., Ale to, co sprawia, że wracam do niezniszczalnego repozytorium kulturowego Uniwersytetu Teksańskiego, to jego bardziej intymne klejnoty: oryginalny szkic Johna Steinbecka „East of Eden”. Listy Gertrude Stein. Kartka z szminką do Arthura Millera. E. E. Cummings ' s artwork. Wszystko co robię, to pokazuję dowód ze zdjęciem, a świat jest mój. Katharyn Rodemann
73. Pamiątkowy Taniec Hangarowy Sił Powietrznych, San Marcos
może nie jest to jedyny taniec hangarowy, ale–z inspirowaną Glennem Millerem dziewiętnastoosobową orkiestrą i wściekłymi weteranami II Wojny Światowej w strojach vintage – musi być najbardziej popularny., Środkowe skrzydło Sił Powietrznych w Teksasie sponsoruje coroczną imprezę wokół dnia Weteranów w hangarze z lat czterdziestych na lotnisku miejskim San Marcos, aby uczcić największe pokolenie, i nie znam lepszego sposobu, aby okazać ci szacunek, niż Lindy Hop z osiemdziesięcioletnim pilotem. Poza tym, ciężko odmówić facetowi w mundurze. Katharyn Rodemann
74. Houston criminal lawyers
O co chodzi z tymi facetami? Ich przerażająco mądre relacje z prasą? Ich pogarda dla prokuratorów i ugody?, Najpierw był Percy Foreman, który skutecznie bronił Melvina Powersa, kochanka / siostrzeńca socjalistki Candace Mossler, przed zarzutem, że obaj zamordowali męża Mosslera, w procesie społecznym z lat 60. Jego podopieczni, Dick DeGuerin i jego brat, Mike DeGeurin (poprzedni przywrócił starszą pisownię nazwiska), zajęli szereg sławnych klientów, od Kay Bailey Hutchison do Toma DeLay do różnych Branch Davidians., Po drodze znalazł się Richard” Racehorse ” Haynes, który uwolnił m.in. Cullena Davisa, oskarżonego o zamordowanie swojej pasierbicy w latach siedemdziesiątych. (Czy morderca naprawdę nie celował w swoją oddaloną żonę? W zeszłym roku Dick DeGuerin, the smoothie i The folksier Mike Ramsey połączyli siły, aby uwolnić Roberta Dursta, który pociął swojego sąsiada z Galveston na małe kawałki, a następnie zgłosił się do samoobrony. Teraz Ramsey ma Kena Lay ' a dla klienta. Ostatnie pytanie: czy to prawnicy z Houston czy oskarżeni Z Houston sprawiają, że życie tutaj jest nieodparte? Odpowiedź: nieistotne, o ile wystawią dobry program., Mimi Swartz
75. Polowanie na przepiórki
to najbardziej radosny i najniebezpieczniejszy rodzaj polowań po tej stronie polowania na zwierzynę grubą. Psy przejmują prowadzenie, a za nimi myśliwi, trzy lub cztery w górę, posuwając się przez szczotkę i wysoką trawę. Możesz być na szczycie covey i o tym nie wiedzieć. Bez ostrzeżenia ptaki spłukują się, a powietrze jest wypełnione przepiórkami. To moment Hitchcocka. Strzelasz z bliska z niesamowitym przypływem adrenaliny. Tylko nie zapomnij o dwóch najważniejszych zasadach: nigdy, przenigdy nie strzelaj za sobą, a jeśli kogoś zastrzelisz, to twoja wina., Nawet jeśli Biały Dom obwinia ofiarę. Paweł Burka