skamieniałości, Anatomia i Embriologia
skamieniałości dostarczają solidnych dowodów na to, że organizmy z przeszłości nie są takie same jak te znalezione dzisiaj; wykazują postęp ewolucji. Naukowcy obliczają wiek skamieniałości i kategoryzują je, aby określić, kiedy organizmy żyły względem siebie. Powstały zapis kopalny opowiada historię przeszłości i pokazuje ewolucję formy na przestrzeni milionów lat., Na przykład, naukowcy odzyskali bardzo szczegółowe zapisy pokazujące ewolucję ludzi i koni. Płetwal wielorybi ma podobną morfologię do wyrostków ptaków i ssaków, co wskazuje, że te gatunki mają wspólnego przodka. Z biegiem czasu ewolucja doprowadziła do zmian kształtów i rozmiarów tych kości u różnych gatunków, ale zachowały one ten sam ogólny układ. Naukowcy nazywają te synonimiczne części strukturami homologicznymi.,
niektóre struktury istnieją w organizmach, które w ogóle nie mają widocznej funkcji, wydają się być szczątkowymi częściami wspólnego przodka. Te nieużywane struktury (takie jak skrzydła u nielotnych ptaków, liście u niektórych kaktusów i kości kończyn tylnych u wielorybów) są szczątkowe.,
Embriologia, badanie rozwoju anatomii organizmu do postaci dorosłej, dostarcza dowodów na ewolucję, ponieważ tworzenie się zarodków w szeroko rozbieżnych grupach organizmów jest zwykle konserwowane. Struktury nieobecne u dorosłych niektórych grup często pojawiają się w ich formach embrionalnych, zanikając do czasu osiągnięcia dorosłej lub młodocianej formy. Na przykład wszystkie zarodki kręgowców, w tym ludzie, wykazują szczeliny skrzelowe i ogony w pewnym momencie ich wczesnego rozwoju., Zanikają one u dorosłych grup lądowych, ale utrzymują się u dorosłych grup wodnych, takich jak ryby i niektóre Płazy. Embriony wielkich małp, w tym ludzi, mają strukturę ogona podczas ich rozwoju, która jest tracona przez narodziny.
inną formą dowodu ewolucji jest zbieżność form u organizmów, które dzielą podobne środowiska. Na przykład gatunki niespokrewnionych zwierząt, takie jak lis arktyczny i ptarmigan żyjące w regionie Arktyki, zostały wybrane do sezonowych białych fenotypów w zimie, aby zmieszać się ze śniegiem i lodem., Podobieństwa te występują nie ze względu na wspólne pochodzenie, ale z powodu podobnej presji selekcyjnej: korzyści z tego, że nie są postrzegane przez drapieżniki.
