kolejnym znaczącym rezultatem buntu był początek polityki konsultacji z Indianami. Rada Legislacyjna z 1853 r. składała się tylko z Europejczyków i zachowywała się arogancko, jakby była pełnoprawnym Parlamentem. Powszechnie uważano, że brak komunikacji z indyjskimi opiniami przyczynił się do przyspieszenia kryzysu. W związku z tym nowa rada z 1861 r. otrzymała element nominowany przez Indian., Programy edukacyjne i publiczne (drogi, koleje, telegrafy i nawadnianie) były kontynuowane z niewielką przerwą; w rzeczywistości niektóre z nich były stymulowane myślą o ich wartości dla transportu wojsk w kryzysie. Ale nieczułe narzucone przez Brytyjczyków środki społeczne, które dotknęły społeczeństwo Hinduskie, nagle się zakończyły.
wreszcie nastąpił efekt buntu na samych mieszkańcach Indii. Tradycyjne społeczeństwo zrobiło swój protest przeciwko napływającym obcym wpływom i nie powiodło się., Książęta i inni naturalni przywódcy albo trzymali się z dala od buntu, albo okazali się w większości niekompetentni. Od tego czasu zmalała wszelka poważna nadzieja na odrodzenie przeszłości lub wykluczenie Zachodu. Tradycyjna struktura społeczeństwa indyjskiego zaczęła się załamywać i ostatecznie została zastąpiona przez Zachodni system klasowy, z którego wyłoniła się silna klasa średnia o podwyższonym poczuciu Indyjskiego nacjonalizmu.
Redakcja Encyclopaedia Britannica