wiązania mogą spaść między jedną z dwóch skrajności, od całkowicie niepolarnej do całkowicie polarnej. Wiązanie całkowicie niepolarne występuje, gdy wartości elektroujemności są identyczne i dlatego mają różnicę równą zero. Wiązanie całkowicie polarne lub jonowe występuje, gdy różnica między wartościami elektronowej jest na tyle duża, że jeden atom faktycznie bierze elektron od drugiego. Terminy „polarne ” i” niepolarne ” zwykle odnoszą się do wiązań kowalencyjnych., Aby określić polaryzację wiązania kowalencyjnego za pomocą środków numerycznych, Znajdź różnicę między elektroenergetycznością atomów; jeśli wynik wynosi między 0,4 a 1,7, to generalnie Wiązanie jest polarne kowalencyjne.
cząsteczka fluorowodoru (HF) jest polarna dzięki polarnym wiązaniom kowalencyjnym; w wiązaniu kowalencyjnym elektrony są przemieszczane w kierunku bardziej elektronegatywnego atomu fluoru.
procentowy charakter jonowy i kąt wiązania
wiązania chemiczne są bardziej zróżnicowane niż sugeruje terminologia; występują w widmie pomiędzy wiązaniami czysto jonowymi i czysto kowalencyjnymi.,
cele nauczania
rozpoznają różnice między teoretycznymi i obserwowanymi właściwościami wiązań jonowych.
kluczowe punkty
kluczowe punkty
- widmo wiązania (jonowego i kowalencyjnego) zależy od tego, jak równomiernie elektrony są współdzielone między dwoma atomami.
- procentowy znak jonowy wiązania to ilość współdzielenia elektronów między dwoma atomami; ograniczone współdzielenie elektronów odpowiada wysokiemu procentowemu charakterowi jonowemu.,
- aby określić procentowy charakter jonowy wiązania, elektronegaty atomów są używane do przewidywania podziału elektronów między atomami.
kluczowe terminy
- wiązanie kowalencyjne: dwa atomy są połączone ze sobą przez dzielenie dwóch lub więcej elektronów
- wiązanie jonowe: dwa atomy lub cząsteczki są połączone ze sobą przez przyciąganie elektrostatyczne
wiązania jonowe w rzeczywistości
Kiedy dwa pierwiastki tworzą związek jonowy, czy elektron naprawdę traci jeden atom i przenosi się do drugiego?, Aby odpowiedzieć na to pytanie, rozważ dane o jonowej bryle LiF. Średni promień neutralnego atomu Li wynosi około 2,52 Å. Jeśli ten atom Li reaguje z atomem F, tworząc LiF, jaka jest średnia odległość między jądrem Li a elektronem, który „stracił” na rzecz atomu fluoru? Odpowiedź brzmi 1,56 Å; elektron jest teraz bliżej jądra litu niż w neutralnym licie.
Wiązanie w fluorku litu: gdzie jest elektron w fluorku litu? Czy to tworzy więź jonową, kowalencyjną, czy coś pomiędzy?,
odpowiedź na powyższe pytanie brzmi zarówno tak, jak i nie: tak, elektron, który był teraz w orbitalu 2S Li, jest teraz w zasięgu orbitalu 2P fluoru; ale nie, elektron jest teraz jeszcze bliżej jądra Li niż wcześniej, więc nie jest naprawdę „stracony.”
Wiązanie pary elektronowej jest wyraźnie odpowiedzialne za tę sytuację; zapewnia to stabilność wiązania kowalencyjnego., Co nie jest tak oczywiste-dopóki nie przyjrzymy się liczbom, które są cytowane dla LiF powyżej-jest to, że wiązanie jonowe powoduje ten sam stan; nawet w najbardziej wysoko jonowych związkach oba elektrony są blisko obu jąder, a wynikające z nich wzajemne przyciągania wiążą jądra razem.
pojawiający się pogląd na wiązanie jonowe to taki, w którym orbitale elektronów sąsiednich par atomów są po prostu wypaczone, umieszczając więcej gęstości elektronów wokół elementu „ujemnego” niż wokół elementu „dodatniego”., Pomyśl o wielkości tego przekrzywienia jako o procentowym charakterze jonowym wiązania; aby określić procentowy charakter jonowy, należy przyjrzeć się elektroegatywności zaangażowanych atomów i określić, jak skuteczne jest dzielenie elektronów między gatunkami.
model wiązania jonowego jest jednak przydatny do wielu celów. Nie ma nic złego w używaniu terminu ” wiązanie jonowe „do opisania interakcji między atomami w bardzo małej klasie” jonowych ciał stałych”, takich jak LiF i NaCl.
kąt wiązania
kąt wiązania tworzy się między trzema atomami w co najmniej dwóch wiązaniach., Im bardziej kowalencyjne w naturze Wiązanie, tym bardziej prawdopodobne jest, że atomy będą sytuować się wzdłuż wcześniej określonych wektorów podanych przez orbitale, które są zaangażowane w Wiązanie (teoria VSEPR). Im więź ma bardziej jonowy charakter, tym bardziej prawdopodobne jest, że bezkierunkowe oddziaływania elektrostatyczne trzymają Atomy razem. Oznacza to, że atomy będą siedzieć w miejscach, które minimalizują ilość zajmowanej przestrzeni (jak kryształ soli).