chociaż czasami używane zamiennie z „bioakumulacji”, ważne rozróżnienie jest między nimi, i z biokoncentracji.
- bioakumulacja zachodzi w obrębie poziomu troficznego i jest to wzrost stężenia substancji w niektórych tkankach organizmów w wyniku wchłaniania z pożywienia i środowiska.
- Biokoncentracja jest zdefiniowana jako występująca, gdy pobór z wody jest większy niż wydalanie.,
tak więc biokoncentracja i bioakumulacja zachodzą w organizmie, a biomagnifikacja zachodzi na poziomach troficznych (łańcuch pokarmowy).
Biodilucja jest również procesem, który zachodzi na wszystkich poziomach troficznych w środowisku wodnym; jest przeciwieństwem biomagnifikacji, a więc gdy zanieczyszczenie zmniejsza się w stężeniu w miarę rozwoju sieci pokarmowej.
lipidy, (lipofilowe) lub rozpuszczalne w tłuszczach substancje nie mogą być rozcieńczane, rozkładane lub wydalane z moczem, medium na bazie wody, a więc gromadzą się w tkankach tłuszczowych organizmu, jeśli organizm nie ma enzymów do ich degradacji., Po zjedzeniu przez inny organizm tłuszcze są wchłaniane w jelitach, przenosząc substancję, która następnie gromadzi się w tłuszczach drapieżnika. Ponieważ na każdym poziomie łańcucha pokarmowego występuje duża utrata energii, drapieżnik musi konsumować wiele zdobyczy, w tym wszystkie ich substancje lipofilowe.
na przykład, chociaż rtęć występuje tylko w niewielkich ilościach w wodzie morskiej, jest wchłaniana przez glony (zazwyczaj jako metylortęć). Metylortęć jest jednym z najbardziej szkodliwych gatunków rtęci. Jest skutecznie wchłaniany, ale tylko bardzo powoli wydalany przez organizmy., Bioakumulacja i biokoncentracja powodują gromadzenie się w tkance tłuszczowej kolejnych poziomów troficznych: zooplanktonu, małego nektonu, większych ryb itp. Wszystko, co zjada te ryby, zużywa również wyższy poziom rtęci, jaki one zgromadziły. Proces ten wyjaśnia, dlaczego drapieżne ryby, takie jak miecznik i rekiny lub ptaki, takie jak rybołowy i orły, mają wyższe stężenia rtęci w tkance, niż można by to wyjaśnić tylko poprzez bezpośrednie narażenie. Na przykład śledź zawiera rtęć w ilości około 0,01 części na milion (ppm), a rekin zawiera rtęć w ilości większej niż 1 ppm.,
DDT uważa się za biomagnifikację, a biomagnifikacja jest jednym z najważniejszych powodów, dla których została uznana za szkodliwą dla środowiska przez EPA i inne organizacje. DDT jest przechowywany w tłuszczu zwierząt i trwa wiele lat, aby rozbić, a ponieważ tłuszcz jest spożywany przez drapieżniki, ilości DDT biomagnify. DDT jest obecnie substancją zakazaną w wielu częściach świata.