Bothriechis

Ameryka Środkowa—obszar łączący Amerykę Północną i Południową, rozciągający się od Meksyku po Panamę—jest regionem złożonym geologicznie. Charakteryzuje się nizinami w pobliżu wybrzeży i pasmami górskimi, które tworzą nieciągły kręgosłup, region wspiera skomplikowaną mieszankę stref ekologicznych. Gdy podróżuje się na wysokościach w obszarach górskich, temperatury zaczynają spadać, a opady są często regułą., Niskie brzegi chmur unoszą się nad tymi wzniesieniami, tworząc częstą mgłę, która kąpie roślinność. Epifity, takie jak bromeliady i storczyki, kwitną ze względu na wysoką wilgotność względną, a mchy, paprocie i palmy są obfite. W tym „lesie Chmurowym” widok rzadko jest jasny, ponieważ mgła stale wisi przez drzewa.

w tej wyjątkowej krainie występuje wiele gatunków gadów.prawdopodobnie najciekawsze są nadrzewne jadowite węże znane jako żmije palmowe., Dziewięć z 10 znanych gatunków żmij z rodzaju Bothriechis jest przystosowanych do tych górzystych regionów; obszary, które choć uważane za tropikalne, doświadczają nieco niższych temperatur niż otaczające Niziny. Stosunkowo małe (2 do 3 stóp) i smukłe, Palm pit żmije są często obserwowane wśród nisko położonych Palm, stąd nazwa.

więcej informacji o Żmijach jamistych

nowy gatunek żmiji jamistej z Hondurasu odkryty i opisany

U. S., Lekarze wojskowi polegają na irańskiej żmiji, gdy żołnierze są biti w Afganistanie

najbardziej śmiercionośne węże na świecie

dziesięć gatunków

bez wątpienia żmija rzęsowa (B. schlegelii) jest najbardziej znaną żmiją Palm pit. Nazwa pochodzi od podniesionych łusek nad każdym okiem, żmija rzęs występuje w oszałamiającej gamie kolorów. Zielony wydaje się być najczęstszym, ale żmije rzęs mogą być tan, rdza, różowy, żółty lub prawie biały w ubarwieniu., Podczas gdy większość gatunków palm pit jest uważana za gatunek wyżynny, żmija rzęskowa jest jedynym, który jest bardziej powszechny w siedliskach nizinnych, począwszy od Chiapas w Meksyku do Tumbes w Peru. Stwierdzono także występowanie na wysokości powyżej 2500 m n. p. m.w Kolumbii. Głównie nocny (populacje górskie mogą być dobowe), żmija rzęskowa występuje na ogół w niskiej roślinności i gałęziach. Odnotowano wiele gatunków zdobyczy, w tym żaby, anole, gryzonie, ptaki, nietoperze i oposy.

pierwotnie opisany ponad 50 lat temu przez Herpetologa z Uniwersytetu Kansas Edwarda Taylora, Kostarykańska żmija plamista (B. supraciliaris) była uważana za odmianę żmiji rzęskowej, dopóki nie została ponownie zatwierdzona kilka lat temu, choć nadal pozostaje w niepewności taksonomicznej, jak na to pismo., Jest bardzo podobny do żmiji rzęskowej, ponieważ jest zmienny w kolorze ziemi, z osobnikami od zielonego, brązowego i czerwonego do żółtego, a także ma wypukłe łuski nad każdym okiem. Niewielkie różnice w oznaczeniach na grzbiecie, a także liczbach skali są głównymi różnicami między B. supraciliaris I B. schlegelii. Występuje na wysokościach od 800 do 1700 metrów i spekuluje się, że Kostarykańska żmija plamista jest prawdopodobnie bardziej naziemna niż żmija rzęskowa.

żmija Palmowa Merendón (ur. ok., thalassinus) był mylony z Gwatemalską żmiją Palmową jeszcze kilka lat temu, kiedy to został opisany jako osobny gatunek. Nazwa pochodzi od Sierra de Merendón, występuje w wilgotnych i wilgotnych lasach górskich na wysokości od 885 do 1730 m n. p. m.we wschodniej Gwatemali do zachodniego Hondurasu. W ubarwieniu niebiesko-zielonym, wiele okazów wykazuje Czarne ćmy na grzbiecie, podobnie jak w przypadku żmii Palm pit, która występuje dalej na południe w Kostaryce i Panamie.,

prawdopodobnie najrzadszy gatunek żmii Palm pit znajduje się na wyżynach Meksykańskich Stanów Oaxaca i Chiapas. Żmija Rowleya („B. rowleyi”) została opisana w 1968 roku przez amerykańskiego herpetologa Charlesa M. Bogerta z American Museum of Natural History na podstawie okazu znalezionego przez ornitologa poprzedniego roku w odległym regionie Oaxaca., Wszystkie okazy tego rzadko spotykanego żmija Zielona zostały znalezione w pobliżu zarośli palmowych, a holotyp został odkryty, gdy koliber został zauważony gorączkowo lecący nad łodygą palmy. Pewna tajemnica otacza kolekcjonera, J. Stuarta Rowleya, który został znaleziony martwy u podnóża klifu w Oaxaca następnego roku.

żmija marszowa (B. marchi) zamieszkuje niskie lub pośrednie wzniesienia (500-1500 m) w Hondurasie i prawdopodobnie tak daleko na południe, jak Nikaragua., Inny gatunek zielono-niebieskozielony, został nazwany na cześć Douglasa Marcha, szefa serpentarium w Tela w Hondurasie, w latach 20. XX wieku. w tym czasie, według wiedzy Marcha, jedyną zieloną żmiją drzewiastą występującą w tym rejonie była żmija rzęskawa. Odkrycie tego gatunku nastąpiło po rozmowach z miejscowymi, którzy opisali zielonego węża nadrzewnego pozbawionego „rogów” żmiji rzęskowej i który był odpowiedzialny za śmierć trzech mężczyzn. Kilka okazów szybko pozyskano w marcu z Quimistan i La Cumbre w Hondurasie.

Żmija Gwatemalska (ur. ok., występuje na wysokości od 500 do 2000 m n. p. m.od południowego Meksyku po Gwatemalę. Łacińska nazwa bicolor odnosi się do kontrastującego zielono-niebieskozielonego ubarwienia grzbietowego i żółto-zielonego odwłoka węża. Zwyczaje tego węża nie są dobrze znane, choć okazy obserwowano jako aktywne tylko w nocy w niskiej roślinności.

jeden z bardziej uderzających gatunków, żmija Palmowa (B. aurifer) jest głównie zielona w ubarwieniu z szeregiem żółtych plam graniczących na czarno. Od Chiapas, Meksyku do Gwatemali, występuje w lasach chmurowych na umiarkowanych i pośrednich wysokościach (1200 do 2300 metrów). Ten dobowy gatunek żeruje wśród gęstej roślinności i lądowych bromeliad w Gwatemali. W ciągu ostatniej dekady lub dwóch, B. aurifer, podobnie jak wiele gatunków żmij palmowych, stał się Rzadki z powodu wylesiania.,

gatunkiem osiągającym najwyższe wzniesienia jest żmija czarnoskrzydła (B. nigroviridis), która występuje na wysokości ponad 3000 metrów. Od Kostaryki po Panamę, ten silnie czarno-Cętkowany, zielony gatunek jest uważany za rzadki wszędzie tam, gdzie występuje. Głównie nocny, żywi się żabami, małymi gryzoniami i ptakami. Podobnie jak inne gatunki żmij palmowych, zaobserwowano, że B. nigroviridis gapi się, gdy jest zagrożony.

żmija boczna (ur. ok., lateralis) występuje na ogół w dolnych lasach górskich (850-2100 m n. p. m.), ale także na wysokościach dochodzących do 2800 m n. p. m. Specyficzna nazwa lateralis odnosi się do żółtego paska na Dolnym zielonym grzbiecie węża. Od Panamy po Kostarykę, nieudokumentowane doniesienia sugerują, że może występować również w Południowej Nikaragui. Często spotykany w pobliżu strumieni, gatunek ten wydaje się być w stanie przetrwać w pewnym stopniu na obszarach uprawnych, takich jak plantacje kawy, gdzie żywi się jaszczurkami i ssakami., Podobnie jak kilka innych gatunków żmiji palm pit, Młode żmije palm pit przechodzą ontogenetyczną zmianę koloru w miarę dojrzewania. Zaobserwowano, że osobniki młodociane brunatne znajdują się bliżej dna lasu niż osobniki dorosłe zielone, które zwykle spotykane są w roślinności liściastej.

w 2013 roku na podstawie okazów zebranych w 2010 roku z cloud forest w Texiguat Wildlife Refuge we wschodnim Hondurasie został oficjalnie opisany nowy gatunek żmija górska Zielona., Nazwany na cześć konserwatora traw, który został zastrzelony w 2007 roku podczas próby utworzenia rezerwatu dla rdzennej grupy, żmija Palm pit Guifarroi została rekomendowana do natychmiastowego krytycznie zagrożonego statusu ze względu na jej bardzo ograniczoną dystrybucję i presję ze strony wyrębu i rancza.

niebezpieczna przyszłość

z wyjątkiem szeroko rozprzestrzenionej żmii rzęskowej, większość populacji żmii Palm pit znajduje się pod ekstremalną presją ze strony ludzkości. Proste uprzedzenia wobec węży skutkują ich bezsensownym ubojem, ale istnieją większe naciski., W swojej dyskusji na temat przyszłości honduraskiej fauny płazów (co dotyczy również gadów) McCranie i Wilson (2002) określili zmianę siedlisk i zniszczenie jako największe zagrożenie dla przetrwania. Autorzy Ci zauważają, że „Honduras szybko staje się nadmiernym, przerośniętym i obciążonym pustkowiem”, a piły łańcuchowe, maczety i zapałki są najbardziej „niebezpiecznymi narzędziami tego regionu.”

w Gwatemali, gdzie żyją cztery gatunki żmiji Palmowej, Campbell (2001) zauważa, że wiele gatunków herpetofauny jest drastycznie dotkniętych nawet ograniczonymi polanami w lasach chmur. Żmija palmy żółtej była jednym z gatunków, które uznano za szczególnie narażone na nawet niewielkie zmiany w dziewiczym lesie chmur., Niestety, znaczna część lasów w tym kraju została wyczyszczona w latach 90., A B. aurifer staje się coraz rzadszy (Campbell and Lamar, 2004). Gwatemalska żmija Palmowa jest kolejnym gatunkiem pod ekstremalną presją i jest „obecnie rzadka na niższych wysokościach z powodu niszczenia siedlisk” (Campbell and Lamar, 2004).

Dalej na południe w Kostaryce niszczenie siedlisk dotknęło populacje zarówno żmiji czarnoskrzydłej, jak i żmiji czarnoskrzydłej., Chociaż ten ostatni gatunek wydaje się w pewnym stopniu przystosowywać do obszarów rolniczych, wydaje się powoli znikać ze zmienionych siedlisk (Campbell and Lamar, 2004).

Żmija rzęskowa

żmija rzęskowa jest najczęściej dostępnym gatunkiem żmiji Palmowej. Mimo że przywóz poławiany dziko nadal występuje, większość handlu tym jadowitym gatunkiem obejmuje osobniki urodzone w niewoli., Inne gatunki żmij palm pit są również sporadycznie importowane; jednak kilka krajów Ameryki Środkowej podjęło inicjatywę i obecnie ogranicza eksport do (prawie wyłącznie) węży urodzonych w niewoli.

choć unikalne i piękne, vipery palm pit powinny być trzymane tylko przez bardzo doświadczonych hodowców., Węże te nie należy lekceważyć i zawsze należy przestrzegać ostrożnych procedur obchodzenia się z nimi przy użyciu odpowiednich narzędzi. Ponadto wiele ustaw państwowych i miejskich zakazuje trzymania jadowitych gadów. Ukąszenia tych węży mogą być bardzo poważne, a śmierć nastąpiła w wyniku envenomacji przez B. aurifer, B. marchi I B. schlegelii.

żmija rzęskowa jest gatunkiem łatwym do utrzymania pod warunkiem spełnienia pewnych warunków. Będąc arborealnym, pionowo zorientowana obudowa jest koniecznością., Średniej wielkości dorosły może być wygodnie trzymany w obudowie wielkości akwarium 10-galon, choć większe klatki oferują większe gradienty termiczne i kryjówki. Bezpieczna pokrywa z zamkiem lub drzwi z mechanizmem blokującym to absolutna konieczność.

meble klatkowe powinny składać się z gałęzi dla węża do okonia, a także żywych roślin, jeśli to możliwe. Rośliny oferują nie tylko odosobnienie i bezpieczeństwo, ale w połączeniu z miską na wodę pomogą w utrzymaniu wilgotności., Ściółka Cyprysowa jest dobrym substratem dla tego gatunku zamieszkującego lasy tropikalne, ponieważ pomaga utrzymać wilgoć w obudowie. Należy również dostarczyć miskę na wodę.

umieszczam kawałki przezroczystego akrylu na około połowie otworów ekranowych w moich klatkach, aby częściowo ograniczyć przepływ powietrza. Zaparowanie obudowy wodą z rozpylacza pompy lub zautomatyzowanego systemu zaparowywania jest konieczne, ponieważ żmije do rzęs nie mogą pić bezpośrednio z miski na wodę, ale będą pić krople wody, które mają tendencję do gromadzenia się w cewkach po zaparowaniu.,

uważam, że żmije do rzęs radzą sobie całkiem dobrze w temperaturach od połowy lat 70.do niskich 80. Fahrenheita. Mimo, że nigdy nie byłem świadkiem wygrzewania się żmii rzęsowej, trzymanej w tym zakresie temperatur, nadal utrzymuję miejsce wygrzewania się w połowie lat 80.

w porównaniu z innymi żmijami Palm pit, żmije rzęs są ogólnie dobrymi karmnikami w niewoli, ale ponieważ są siedzącymi wężami, nie wymagają częstego karmienia., Ponieważ żmije rzęs są zazwyczaj nocne, jedną z pierwszych „sztuczek” karmienia tych facetów jest to, aby zrobić to po zgaszeniu świateł. 18-calowa para hemostatów lub kleszczy jest zazwyczaj wystarczająca, gdy oferuje jedzenie żmiji rzęsowej, ale długość narzędzia do karmienia zależy od wielkości węża. Nie popełnij błędu: żmije rzęs mają znaczny zasięg uderzeń.

Mam tendencję do karmienia mniejszych przedmiotów ofiary, takich jak wcześniej zabite fuzzies i małe myszy do moich węży., Ciepłe przedmioty ofiary przed karmieniem; żmije mają wrażliwe na ciepło doły znajdujące się bezpośrednio przed oczami, które są używane do lokalizowania i przechwytywania zdobyczy endotermicznej. Podczas gdy będą jeść zdobycz, która nie została rozgrzana, uważam, że łatwiej przyjmują ciepłe produkty spożywcze. Podobnie jak większość węży nadrzewnych, żmije rzęs będą uderzać i trzymać się, jeśli są zainteresowani oferowanym produktem spożywczym. Jeśli na początku wąż nie uderzy, delikatnie dotknij go w okolicy ogona, aby spróbować wywołać uderzenie. Nie martw się, jeśli żmija rzęskowa nie od razu się pożywi, ponieważ sporadyczne przerwy w karmieniu są powszechne u tego gatunku., Miałem samce w szczególności odchodzą od paszy przez miesiące w czasie przed rozpoczęciem ponownie.

żmije do rzęs

żmije do rzęs są nie tylko łatwe w utrzymaniu, ale także łatwe do rozmnażania w niewoli. Gatunek ten był hodowany około roku w warunkach niewoli z niewielką manipulacją temperaturą lub oświetleniem. Mimo to niewielki spadek temperatury w chłodniejszych miesiącach może pomóc zwiększyć sukces reprodukcyjny. Generalnie skracam mój cykl świetlny, a także zmniejszam Wilgotność podczas tego okresu chłodzenia.

chociaż żmije rzęsowate rozmnażają się, jeśli są trzymane razem przez cały rok, łatwiej jest utrzymywać osobniki osobno (co ułatwia również karmienie) i wprowadzać je w okresowych odstępach czasu. Bezpośrednio przed wprowadzeniem obudowa jest silnie zamglona wodą, a kopulacja zwykle występuje sporadycznie wieczorem, po wyłączeniu świateł.,

okres ciąży jest bardzo zmienny i może wahać się od zaledwie pięciu miesięcy do blisko roku, średnio od 150 do 180 dni. Ciężarne samice nie wydają się poszukiwać wyższych temperatur i czasami preferują zaciszne miejsca, podczas gdy grawitacyjne. Odkryłem, że temperatury otoczenia klatki od 77 do 82 stopni działają dobrze w tym czasie.,

hodowla i rozmnażanie gatunków Montane

najczęściej spotykanym gatunkiem montane jest żmija Palmowa boczna, choć inne gatunki są sporadycznie dostępne. Podobnie jak w przypadku B. schlegelii, pionowo zorientowane obudowy są najlepsze dla tych częściowych lub w pełni nadrzewnych gatunków. Podstawowe wnętrza klatek powinny być również takie, jak wcześniej opisano.

podstawową różnicą przy trzymaniu gatunków montane w przeciwieństwie do żmija rzęskowa jest zapewnienie odpowiednich manipulacji środowiskowych, które są niezbędne do długotrwałego utrzymania gatunków wyżej położonych., Dwa doskonałe podkłady należy rozważyć niezbędne lektury przed utrzymaniem montane gatunki Bothriechis obejmują zarówno Peterson i Odum (1986) i Peterson (1992).

chociaż wyżynne gatunki żmij palmowych mogą być trzymane w temperaturach podobnych do tych u żmij rzęsowatych, długoterminowy sukces zarówno w zakresie konserwacji, jak i reprodukcji jest bardziej prawdopodobny, gdy środowisko bardziej zbliży się do parametrów występujących w naturalnym środowisku węży. Wiele gatunków żmij palmowych występuje na obszarach, które doświadczają znacznych sezonowych wahań zarówno temperatury,jak i wilgotności., Na przykład na stoku Pacyfiku występuje mokry „ciepły” sezon od kwietnia do grudnia i suchy” chłodny ” sezon od grudnia do kwietnia.

temperatura jest ściśle związana z wysokością, a im wyższa wysokość, tym niższa temperatura., Na wysokościach od 1000 do 2000 metrów w lasach Ameryki Środkowej średnie roczne temperatury wahają się pomiędzy 59 A 68 stopniami. Wykorzystując ten zakres jako wytyczne, sezonowy cykl temperaturowy powinien być stosowany przy trzymaniu górskich gatunków żmij palmowych. Należy również wykorzystać klin termiczny w obudowie, z obszarem wygrzewania, który zapewnia ciepło i chłodniejszym obszarem, który pozwoli okazom termoregulować w razie potrzeby.,

utrzymywanie stosunkowo wysokiej wilgotności (powyżej 70 procent) w cieplejszym sezonie i niskiej (poniżej 50 procent) w chłodniejszym okresie jest standardowym protokołem podczas utrzymywania viperów montane palm pit. W zapewnianiu cyklu wilgotności, nawilżacz chłodnej mgły jest przydatny, gdy jest ustawiony na timerze. Innym sposobem na zmianę wilgotności w pomieszczeniu jest podlewanie kroplowe. Podstawowym założeniem jest próba skopiowania sezonowych cykli tych nadrzewnych węży na wolności.

podobnie jak w przypadku żmiji rzęskowej, ciąża jest zmienna u form górskich, ale zazwyczaj wynosi średnio 5-6 miesięcy., Miejsca wygrzewania powinny być zapewnione, aby umożliwić kobietom możliwość termoregulacji w razie potrzeby.

Pielęgnacja i karmienie młodych Żmij

noworodki od samego początku muszą być umieszczane w pojedynczych pojemnikach, ponieważ kanibalizm odnotowano u kilku gatunków żmij palmowych. Słoiki z szerokimi ustami galonowymi to łatwy sposób na dom noworodków, ale zrobi to prawie każdy Bezpieczny Pojemnik. Ponieważ noworodki są podatne na odwodnienie, dodaj wodę do dna pojemnika, przynajmniej przez pierwsze kilka tygodni życia noworodków. Mała gałązka lub gałązka dopełni obudowę., Utrzymuj wnętrza tak uproszczone, jak to tylko możliwe, zwłaszcza że młode żmije palm pit mogą być trudne do nakarmienia i często upuszczają produkty spożywcze.

karmienie noworodków żmij palmowych dowolnego gatunku może być frustrujące., Nie tylko są małe, ale często odmawiają uderzania w oferowane przedmioty ofiary lub nie trzymają się jedzenia po uderzeniu. Ze względu na ich rozmiar, bardzo małe przedmioty muszą być dostarczane. Może to oznaczać oferowanie różnych różowych części ciała myszy za pomocą kleszczy. Lekko stukanie dolnej połowy ciała noworodka jest zwykle skuteczne w wywołaniu uderzającej odpowiedzi. Szybkie uwolnienie produktu spożywczego z kleszczy jest również konieczne po uderzeniu. Cierpliwość i wytrwałość są potrzebne podczas badań karmienia noworodków.,

chociaż zwykle nie jest pożądane karmienie złowionej zwierzyny, czasami jest to konieczne, gdy wszystkie inne metody zawiodły. Młode żaby palmowe akceptują różne gatunki małych żab i jaszczurek, takie jak Acris, Pseudoacris, Hyla, Hemidactylus i Anolis. Ciekawym zachowaniem obserwowanym u młodych kilku gatunków jest zwabienie ogona. Luźno zdefiniowany jako wibrowanie dystalnej części widocznie zabarwionego ogona w celu przyciągnięcia zdobyczy, odnotowano go u żmiji rzęskowej, żmiji bocznej i żmiji gwatemalskiej., Wymachiwanie lub wijenie ogona zostało zasugerowane przez niektórych, aby naśladować robaka lub podobnego bezkręgowca w celu przyciągnięcia ofiary, takiej jak jaszczurka lub żaba w odległości uderzenia.

pamiętam, jak pierwszy raz zobaczyłem żmiję rzęsową na wolności. Delikatnie wisiał na winorośli na boku drzewa, to był zachwycający widok. Natychmiast zahaczyłem o te węże nadrzewne, w końcu nabywając własne, urodzone w niewoli stado, jak również inne gatunki żmij palm pit., Może pewnego dnia ty też znajdziesz się w podróży w tropikach, kiedy będziesz miał okazję obserwować te wspaniałe węże. To będzie doświadczenie, którego nigdy nie zapomnisz.

R. Michael Burger od ponad czterech dekad zajmuje się płazami i gadami. Jego artykuły ukazały się w północnoamerykańskich i europejskich publikacjach, w tym w Zoo Biology, Herpetological Journal, Herpetological Review, Vivarium, REPTILES magazine oraz w książce Biology of the Boas and Pythons.,

Literature Cited