Boule, Grec.Boulē, deliberative council in ancient Greece. Prawdopodobnie wywodził się z ciała doradczego szlachty, co znalazło odzwierciedlenie w wierszach homeryckich. Bule istniały praktycznie w każdym Konstytucyjnym mieście-państwie i notowane są od końca VI wieku p. n. e.w Koryncie, Argos, Atenach, Chios i Cyrenie. Pojawił się podczas przejścia do demokracji, kiedy arystokratyczna gerousia (q.v.) została albo zmodyfikowana, zastąpiona, albo przeciwstawiona nowej Radzie (boule)., Tak więc w Atenach w 594 roku p. n. e.Solon nie zniósł Soboru Areopagitów, ale podobno stworzył kulę 400, która miała kierować pracami Zgromadzenia, czyli Ekklesia (gr. ekklēsia). W 508 p. n. e.kleistenes zwiększył liczbę Boułów ateńskich do 500.
po reformach Kleistenesa, Bule Ateńskie były wybierane losowo co roku, z wyjątkiem krótkich okresów reakcji oligarchicznych w 411 i 404 p. n. e., Każdy z 10 plemion Kleistenesa miał 50 radnych, którzy mieli co najmniej 30 lat; pewna liczba radnych została przydzielona każdemu deme (wiejskiemu okręgowi lub wiosce) plemienia w przybliżonej proporcji do jego wielkości. Funkcje Bule Ateńskiego określała wprowadzona w 501 p. n. e.przysięga dla członków. Człowiek wybrany losem nie był zobowiązany do służby. Ponieważ biedniejsi obywatele mogli nie chcieć służyć, Boule było zdominowane przez ludzi własności. Do 322 p. n. e.nie funkcjonowały jednak Kwalifikacje majątkowe.,
najważniejszym zadaniem Bule Ateńskiego było przygotowanie obrady (probuleumata) do dyskusji i zatwierdzenia w Eklezji. Boule kierował również finansami, kontrolował utrzymanie floty i kawalerii, oceniał sprawność sędziów-elektów, przyjmował zagranicznych ambasadorów, doradzał stratēgoi (zob. strategus) w sprawach wojskowych i mógł otrzymać specjalne uprawnienia od Eklezji w nagłych wypadkach. Boule, nawet po reformach Ephialtesa (462), nigdy nie zastąpił całkowicie Areopagusa (Q. V.) w znaczeniu politycznym.,
System Ateński w znacznym stopniu wpłynął na organizację soborów innych miast w okresie hellenistycznym, choć inne typy przetrwały lub zostały wprowadzone. Miasta Ligi Boeotańskiej działały z czterema radami: każdy z kolei działał jako boule, przygotowując porządek obrad dla pozostałych trzech, które następnie funkcjonowały jako główne Zgromadzenie. Delphi Boule podzielił swoich 30 radnych na dwie grupy, z których każda kierowała ogólnym przebiegiem spraw przez sześć miesięcy., Pod koniec III wieku n. e., z dziedzicznym członkostwem stopniowo zastępującym rekrutację radnych przez lot, elekcję lub selekcję przez sędziów, bule stały się wszędzie stałym ciałem i stopniowo zaczęły przypominać Kuria Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego.