krwinki czerwone rozwijają się przez siedem dni z komórek macierzystych zwanych hemocytoblastami.
Hemocytoblasty lub multipotentne hematopoetyczne komórki macierzyste, powodują powstawanie mieloidalnych komórek macierzystych, które różnicują się w mieloblasty, megakariocyty i krwinki czerwone (erytrocyty). Wytwarzanie krwinek czerwonych jest regulowane przez hormon Erytropoetyna, który jest wytwarzany przez komórki w nerkach i wątrobie.,
Dojrzałe krwinki czerwone są elastycznymi, owalnymi lub okrągłymi krążkami dwudzielnymi, które łatwo przemieszczają się przez naczynia krwionośne. Niektóre patologie, takie jak niedokrwistość sierpowatokrwinkowa, zmieniają kształt i elastyczność czerwonych krwinek, utrudniając im płynne przemieszczanie się przez naczynia krwionośne.
w przeciwieństwie do większości innych komórek eukariotycznych, Dojrzałe krwinki czerwone nie mają jąder. Kiedy dostają się do krwiobiegu po raz pierwszy, wyrzucają swoje jądra i organelle, dzięki czemu mogą przenosić więcej hemoglobiny, a tym samym więcej tlenu.
każda krwinka czerwona ma żywotność około 100-120 dni., Stare, martwe lub uszkodzone czerwone krwinki są pochłaniane przez komórki fagocytarne w wątrobie, śledzionie i węzłach chłonnych. Żelazo z tych komórek jest następnie poddawane recyklingowi w celu wytworzenia nowej hemoglobiny.
krwinki czerwone wytwarzają białko zwane hemoglobiną, które pomaga im wykonywać swoją podstawową funkcję—transportować tlen z płuc do tkanek organizmu.
hemoglobina jest białkiem, które umożliwia erytrocytom przenoszenie tlenu. Każda cząsteczka hemoglobiny składa się z czterech łańcuchów białkowych. Każdy łańcuch ma grupę hemu, która zawiera atom żelaza., Tlen może wiązać się z tymi atomami żelaza, co oznacza, że jedna cząsteczka hemoglobiny może przenosić cztery cząsteczki tlenu. Wiązanie między tlenem a żelazem zawartym w grupach hemowych hemoglobiny jest tym, co sprawia, że utleniona krew jest czerwona.
w płucach hemoglobina w czerwonych krwinkach odbiera tlen. Następnie serce pompuje utlenioną krew przez aortę, przesuwając ją przez tętnice i naczynia włosowate, aby dotrzeć do tkanek organizmu.,
Po tym, jak hemoglobina uwalnia swoje cząsteczki tlenu do tkanek organizmu, może tworzyć wiązania z niektórymi dwutlenkiem węgla (CO2) wchłoniętym do krwiobiegu. Jednak hemoglobina nie przenosi całego dwutlenku węgla we krwi z powrotem do płuc-krew może również transportować CO2 w postaci rozpuszczonego gazu lub wodorowęglanu (HCO3).
po wdychaniu tlenek węgla (CO) wiąże się z grupami hemowymi hemoglobiny. Gdy tak się dzieje, zapobiega wiązaniu się tlenu z grupami hemowymi, a zatem hemoglobina nie może przenosić tlenu do tkanek organizmu., W rezultacie zatrucie tlenkiem węgla może spowodować trwałe uszkodzenie mózgu i / lub serca i może być śmiertelne.
płytki krwi są nieregularnymi strukturami w kształcie krążków. Aktywowane płytki są okrągłe z projekcjami.
podobnie jak czerwone krwinki, płytki krwi pochodzą z mieloidalnych komórek macierzystych. Niektóre z tych komórek macierzystych rozwijają się w megakarioblasty, które powodują powstanie komórek zwanych megakariocytami w szpiku kostnym. Po dojrzeniu megakariocytu fragmenty jego cytoplazmy rozpadają się na fragmenty komórek zwane płytkami. Pojedynczy megakariocyt może produkować 1000-3000 płytek krwi., Ponieważ nie są komórkami, płytki krwi nie mają własnych jąder. Jednak zawierają liczne granulki(lub pęcherzyki).
hormon trombopoetyny, wytwarzany przez wątrobę i nerki, reguluje produkcję megakariocytów i płytek krwi.
płytki krwi mają różny wygląd w stanie inaktywacji i aktywacji. Po inaktywacji płytki krwi mają nieregularny kształt. Aktywowane płytki krwi są kuliste, z występami, które pozwalają im przyklejać się do tkanki rany i innych płytek krwi, tworząc zatyczkę w miejscu rozerwania naczynia krwionośnego., Aktywowane płytki uwalniają również substancje chemiczne z granulek, aby zainicjować krzepnięcie.
żywotność płytek krwi wynosi około 10 dni. Podobnie jak czerwone krwinki, stare płytki krwi są fagocytowane. Rezerwowe płytki krwi są przechowywane w śledzionie.
płytki krwi zlepiają się w miejscach urazu, aby zapobiec utracie krwi.
gdy naczynie krwionośne łzy, płytki przylegają do (uszkodzonej) ściany naczynia krwionośnego w pobliżu Rozdarcia, tworząc zatyczkę płytek krwi. W tym momencie zmieniają się z nieaktywnego na Aktywny kształt i opróżniają zawartość granulek.,
w miejscu urazu płytki krwi łączą się ze sobą i uwalniają substancje chemiczne, które stymulują krzepnięcie krwi. Białka zwane czynnikami krzepnięcia tworzą nici fibrynowe, które wraz z płytkami tworzą skrzep.
Biologia ciała widzialnego
dowiedz się więcej