Chińskie pismo

starożytne chińskie pismo wyewoluowało z praktyki wróżenia w okresie dynastii Shang (1600-1046 pne). Niektóre teorie sugerują, że obrazy i oznaczenia na odłamkach ceramiki znalezionych w wiosce Ban Po są dowodem wczesnego systemu pisania, ale twierdzenie to było wielokrotnie kwestionowane. Ban Po był okupowany około 4500-3750 p. n. e. i został odkryty przez robotników kopujących fundamenty pod fabrykę w 1953 roku. Odłamki ceramiczne odkryte na miejscu zostały sklasyfikowane w 27 odrębnych kategoriach obrazu/znaku, które sugerują niektórym uczonym wczesny język., Przeciwny jest pogląd, że te obrazy są po prostu znakami własności, porównywalnymi do tworzenia znaku X na dokumencie do podpisania czyjegoś imienia i nie mogą być uważane za rzeczywisty język pisany. Większość ostatnich badań zgadza się, że pisarstwo rozwinęło się w okresie dynastii Shang i rozwinęło się stamtąd. Uczona Patricia Buckley Ebrey wyraża konsensus w tej sprawie:

dokładnie kiedy pisanie zostało po raz pierwszy użyte w Chinach nie jest znany, ponieważ większość pisania byłoby zrobione na łatwo psujących się materiałach, takich jak drewno, bambus lub jedwab., Symbole lub emblematy wyryte na późnym neolicie mogą być wczesnymi formami Wykresów Chińskich. Wczesne Brązy Shang czasami mają podobne symbole rzucane na nich. Najwcześniejsze dowody pełnych zdań znajdują się na kości wyroczni późnego Shang. Z tych boskich inskrypcji nie ma wątpliwości, że Shang używał języka bezpośrednio przodków do współczesnego chińskiego, a ponadto używał pisanego skryptu, który ewoluował w standardowy chiński system pisma logograficznego, który jest nadal używany (26-27).,

Kiedy pismo zostało opracowane przez Chińczyków miało znaczący wpływ na kulturę. Ebrey pisze: „w Chinach, podobnie jak w innych miejscach, pisanie raz przyjęte ma głęboki wpływ na procesy społeczne i kulturowe [26].”Biurokracja Chin zaczęła opierać się na zapisach pisemnych, a kulturowo wyrażanie osobistych myśli i uczuć było możliwe dzięki poezji i prozie, tworząc jedne z najlepszych literatury na świecie.,

Kości wyroczni

Kości wyroczni były łopatkami wołów lub plastronami żółwi, zeskrobanymi i oczyszczonymi, które były opatrzone znakami do wróżenia. Starożytni Chińczycy byli bardzo zainteresowani wiedzą o przyszłości i poszliby do wróżbitów po wskazówki dotyczące podejmowania decyzji. Wróżbita (ktoś, kto dziś będzie nazywany „medium” lub „medium”) wyrzeźbi pytanie osoby w kości, a następnie podgrzeje je gorącym pokerem lub umieści w pobliżu ognia., Kiedy kość pęknie, linie utworzone zostaną zinterpretowane, aby odpowiedzieć na pytanie osoby.

przykładem może być to, czy król powinien wybrać się na polowanie w określonym dniu. Wróżbita wyrzeźbiała imię króla zadającego pytanie i datę jego zadania. Następnie wyrzeźbiliby temat pytania (polowanie) i konkretnego pytania (gdyby król ___ poszedł jutro na polowanie)., Następnie kość zostanie podgrzana, pęknięta i zinterpretowana. Następnie zapisywano przepowiednię (tak, król powinien iść na polowanie jutro), a później weryfikację, czy przepowiednia była poprawna(Król poszedł na polowanie i powiodło się). Kości wyroczni były konsultowane przez wszystkich w okresie Shang od najniższej klasy do najwyższej.,

Kości wyroczni były nadal używane przez dynastię Zhou (1046-226 pne), kiedy zostały zastąpione przez inną formę wróżenia znaną jako I-Ching (Księga Przemian), która opierała się na pisemnym tekście heksagramów, aby zinterpretować znaczenie wzoru wykonanego przez pytającego rzucającego patyczki krwawnika na stół. Zarówno Kości wyroczni, jak i I-Ching, uważano, że duchy przodków mają wpływ na Wróżenie i komunikują się bezpośrednio z wróżbitą.,

Ewolucja skryptu

od tych wczesnych początków ewoluował skrypt Chiński. Te skrypty to:

Jiaguwen-najwcześniejsza forma zapisu na kościach wyroczni używana ok.1600-1000 p. n. e. Pismo to miało charakter piktograficzny, co oznacza, że inskrypcja przedstawiała obiekt związany z pojęciem. Przykład: gdyby ktoś chciał napisać ” Should THE king go hunting tomorrow?”wyrzeźbiono wizerunek króla z jego dziobem i wschodem słońca.

dazhuan – znany jako Greater Seal script, opracowany ok. 1000-700 p. n. e., Był to również skrypt piktograficzny, ale miał o wiele więcej znaków i był bardziej wyrafinowany. Wizerunki zostały wyryte na brązie i prawdopodobnie drewnie.

Xiaozhuan – znany jako Lesser seal script, opracowany ok. 700 pne i jest nadal w użyciu do dziś. Pismo to było mniej piktograficzne, a bardziej logograficzne, co oznaczało, że symbole reprezentowały same pojęcia, a nie Obiekty. Przykład: jeśli ktoś teraz chciał napisać ” Should THE king go hunting tomorrow?,”zapisywano wizerunek króla i znak, który przedstawiał „polowanie” i „jutro”.

Lishu – znany jako skrypt biurowy, został opracowany ok. 500 pne i używany w okresie dynastii Qin (221 – 206 pne) i dynastii Han (206 pne – 220 n. e.) szeroko. Lishu wyrósł z potrzeby kompletnej dokumentacji spraw rządowych i, jak sama nazwa wskazuje, był używany przez urzędników w ich pracy w biurokracji rządowej. Zdania pisano na bambusowych zwojach połączonych sznurkiem., Kiedy czyta się o cesarzu Shi Huangti (259-210 p. n. e.) z dynastii Qin płonących książek, są to rodzaje książek, które zniszczył. Papier został wynaleziony dopiero za panowania dynastii Han w 105 r.n. e.

oprócz tych skryptów rozwinęły się również skrypty kursywne używane w poezji i kaligrafii. Są to: Kaishu (Standardowy skrypt) Xingshu (uruchomiony skrypt) i Caoshu (Grass Script). Caoshu rozwinął się w okresie dynastii Qin, podczas gdy Kaishu i Xing w okresie Han.,

dziedzictwo

jak widać, pismo chińskie rozwinęło się od obrazów obiektów, które reprezentowały pojęcia, do znaków reprezentujących same pojęcia. Ten rozwój zmienił dramatycznie chińskie społeczeństwo i kulturę, a także wpłynął na sposób, w jaki będzie się rozwijać w przyszłości. Ebrey wyjaśnia:

jest to zasadniczo przypadek, że Shang opracował skrypt logograficzny, a nie fonetyczny, jak większość tych, które stały się dominujące gdzie indziej w Eurazji. Wypadek ten miał jednak doniosłe konsekwencje dla rozwoju cywilizacji chińskiej. Ukształtowało to naturę elity: trudność opanowania tego scenariusza sprawiła, że ci, którzy są w nim ekspertami, byli elitą posiadającą rzadkie, ale niezbędne umiejętności (28).,

po pozytywnej stronie oznaczało to, że wraz z coraz większym włączaniem się chińskiego pisma do chińskiego handlu, kultura rozprzestrzeniła się na sąsiednie regiony. Jak zauważa Ebrey:

ponieważ Chiński skrypt logograficzny nie zmienił się, aby odzwierciedlić różnice w wymowie, literacka elita łatwo utożsamiała się z innymi, których pisma mogły czytać, w tym poprzedników, którzy żyli wiele wieków wcześniej i współczesnych, których języków nie mogli zrozumieć., Równie istotny wpływ na procesy kulturowej ekspansji i asymilacji miał ten scenariusz. Ludzie na marginesie chińskiej kultury, którzy nauczyli się czytać po chińsku z pragmatycznych powodów postępu lub obrony swoich interesów, byli skuteczniej wciągani w kulturę chińską, niż byliby gdyby Chiny miały skrypt fonetyczny. Czytanie i pisanie dla nich nie mogło być łatwo oderwane od tekstu chińskiego nasyconego chińskimi wartościami, co utrudniało im korzystanie z umiejętności czytania i pisania do wyrażania wizji lokalnej ludności zdefiniowanej w opozycji do Chin [28].,

skrypt logograficzny wywarł znacznie bardziej dramatyczne wrażenie na czytelnikach niż skrypt fonetyczny, ponieważ ludzie nie tylko czytali słowa na stronie, ale absorbowali pojęcia bezpośrednio podczas czytania. Z drugiej strony, stworzenie literackiej elity oznaczało podziały klasowe, w których ci, którzy umieli czytać i pisać, byli uważani za bardziej wartościowych członków społeczeństwa niż ci, którzy nie mogli., To rozróżnienie klasowe charakteryzowało chińskie społeczeństwo i historię aż do 1949 roku n. e., kiedy to Mao Tse Tung założył Chińską Republikę Ludową w dużej mierze w celu zaradzenia nierówności społecznej.

Chiński skrypt został przyjęty przez Japonię, Koreę, Wietnam, stał się podstawą skryptu Khitan (Mongolia), skrypt Jurchen (z Mandżurii) i skrypt Yi rdzennej ludności prowincji Yunnan, który różni się od tradycyjnego chińskiego skryptu., Wpływ na inne narody regionu, jak widać w Piśmie Tangut Tybetu. Skrypt umożliwił Chińczykom, a następnie innym narodom, nie tylko komunikację i prowadzenie rejestrów, ale także tworzenie niektórych z najbardziej pamiętnych dzieł w literaturze światowej.