XIX w.
chińscy imigranci po raz pierwszy przybyli na północny zachód Pacyfiku w 1850 roku, a do 1860 roku niektórzy osiedlili się w Seattle. Wielu z pierwszych chińskich imigrantów do Waszyngtonu pochodziło z prowincji Guangdong, zwłaszcza Taishan. Pierwsze chińskie kwatery znajdowały się w pobliżu młyna Yeslera na nabrzeżu. Według chińskiej historii mówionej, nabrzeże było pierwszą Chinatown, gdzie mieszkali chińscy pracownicy doków. Napływ chińskich imigrantów został spowolniony przez chińską ustawę o wykluczeniu z 1882 roku., W 1886 roku biali wypędzili większość ludności chińskiej. Jednak niektórzy schronili się u rdzennych Amerykanów w rezerwatach, podczas gdy inni znajdowali się pod ochroną białych pracodawców i sędziego.
wielki pożar Seattle w 1889 roku dodatkowo utrudnił społeczność. Ostatecznie Chińczycy ponownie utworzyli nowe dzielnice dalej w głąb lądu, wzdłuż Washington St. i Second Avenue South. To była druga Chinatown. Wartość gruntów wzrosła, zwłaszcza wraz z zbliżającą się budową Smith Tower, a mieszkańcy Chinatown przenieśli się ponownie, do obecnej i trzeciej lokalizacji wzdłuż King Street., Tylko Hop Sing Tong udało się zachować swój budynek na 2nd i Washington. Sprzedała ten budynek około 2006 roku w celu zakupu dawnego China Gate building przy 516 7th Ave S w obecnej Chinatown.
516 7th Ave S został zbudowany w 1924 roku jako Chiński Grand Opera Theater, aby pomieścić pekińską operę.
pod koniec XIX wieku zaczęli przybywać także japońscy imigranci, osiedlając się po południowej stronie dzielnicy po drugiej stronie torów kolejowych., Część dzisiejszej ulicy Dearborn, pomiędzy alejami 8 i 12, była znana jako ulica Mikado, po japońskim słowie „Imperator”.”Japońscy Amerykanie rozwinęli Nihonmachi, czyli Japantown, na głównej ulicy, dwie przecznice na północ od King Street. XX wieku Nihonmachi rozszerzyło się z 4th Avenue wzdłuż Main do 7th Avenue, z skupiskami firm wzdłuż ulic Jackson, King, Weller, Lane i Dearborn.
XX wiek
Regradecja Jackson rozpoczęła się w 1907 roku.robotnicy wyrównali wzgórza i wykorzystali powstałe wypełnienie do odzyskania pływowych mieszkań, ułatwiając podróż do centrum., Wraz ze wzrostem wartości nieruchomości w centrum, Chińczycy zostali zmuszeni do innych obszarów. Na początku XX wieku wzdłuż King Street zaczęła rozwijać się nowa Chinatown. W 1910 roku Goon Dip, wybitny biznesmen w chińskiej społeczności amerykańskiej w Seattle, poprowadził grupę Chińskich Amerykanów do utworzenia Kong Yick Investment Company, Towarzystwa dobroczynnego. Ich finansowanie i wysiłki doprowadziły do budowy dwóch budynków-East Kong Yick Building i West Kong Yick Building.
, Według Pamana I, historia filipińskich Amerykanów w Seattle, osiedlili się wzdłuż First Hill i hoteli i pensjonatów Chinatown i Japantown na początku 1920 roku. byli przyciągani do pracy jako robotnicy kontraktowi w rolnictwie i konserwach łososia. Wśród nich był Filipiński pisarz Carlos Bulosan, który napisał o swoich doświadczeniach i doświadczeniach swoich rodaków w swojej powieści America Is in the Heart (1946). W latach trzydziestych XX wieku w pobliżu Maynard i King powstała „Manilatown”.,
w 1942 roku, pod auspicjami dekretu wykonawczego 9066, rząd federalny przymusowo usunął i zatrzymał ludzi japońskiego pochodzenia Z Seattle i zachodniego wybrzeża w następstwie ataku na Pearl Harbor. Władze przeniosły ich do śródlądowych Obozów Internowania, gdzie mieszkali w latach 1942-1946. Większość Japońskich mieszkańców Seattle została wysłana do Minidoki w Idaho. Po wojnie wielu z nich powróciło na północno-zachodni Pacyfik, ale przeniosło się na przedmieścia lub inne dzielnice Seattle., Pozostałością po starej Społeczności jest biuro North American Post, japońska gazeta założona w 1902 roku. Innym jest Hotel Panama, który został ogłoszony skarbem narodowym w 2015 roku z wcześniejszym wpisem na U. S. National Register of Historic Places. Uwajimaya, pierwotnie Sklep Japoński, przeniósł się ze wzgórza do Chinatown.
Afroamerykanie przenieśli się do Seattle podczas Wielkiej Migracji, głównie z południa, aby pracować w przemyśle wojennym podczas II Wojny Światowej, zajmując wiele domów pozostawionych pustych przez internowanie Amerykanów Japońskich. Wypełnili puste firmy wzdłuż Jackson Street znanymi klubami jazzowymi.
w 1951 roku burmistrz Seattle William D. Devin ogłosił obszar „Międzynarodowym Centrum” ze względu na różnorodność osób, które mieszkały i pracowały w okolicy., Businesswoman, a później radna miasta Ruby Chow i inni krytykowali użycie „Międzynarodowego”do maskowania historii Chin. Użycie przez miasto” dzielnicy międzynarodowej ” pozostaje kontrowersyjne.
pierwsza grupa rzecznicza Seattle, Jackson Street Community Council, sprzeciwiła się budowie autostrady międzystanowej przez obszar. Pomimo protestów wiele chińskich i japońskich budynków i przedsiębiorstw zostało zniszczonych na potrzeby budowy autostrady międzystanowej nr 5 w latach 60., Etniczni Azjaci utworzyli nowe organizacje obywatelskie (w porównaniu z tradycyjnymi chińskimi stowarzyszeniami rodzinnymi, szczypcami i klubami społecznymi), które służą potrzebom, począwszy od zdrowia społeczności, opieki nad osobami starszymi, informacji i skierowań, doradztwa, konserwacji zabytków, marketingu obszaru i budowania mieszkań o niskich dochodach. Budowa Kingdome w 1972 roku jeszcze bardziej zaostrzyła się w okolicy, co doprowadziło do ponownych protestów przeciwko braku reprezentacji społeczności, w tym improwizowanej demonstracji na ceremonii otwarcia stadionu w dniu 2 listopada 1972 roku.,
Główne ulice wschód-zachód (biegnące od lewego dolnego rogu do prawego górnego rogu) to Jackson (tło) i King (pierwszy plan). I-5 na górze zdjęcia.
w 1975 roku wraz z upadkiem Sajgonu, nowa fala imigrantów z Wietnamu i Azji Południowo-Wschodniej założyła Mały Sajgon Seattle na wschód od I-5. Wielu z tych imigrantów było pochodzenia chińskiego., Viet Wah stał się sklepem kotwicznym małego Sajgonu w 1981 roku, a słynna restauracja w kształcie łodzi Pho Bac wprowadziła do miasta wietnamski pho w 1982 roku.
najgorsze masowe morderstwo w historii Seattle miało miejsce w klubie Wah Mee przy Maynard Alley 18 lutego 1983 roku. Zginęło 13 osób.
w 1986 roku część Chinatown i Japantown została wpisana do National Register of Historic Places jako „Seattle Chinatown Historic District.”W tym roku Wing Luke Memorial Museum przeniosło się do 7th Avenue, miejsca zajmowanego przez dwie dekady.,
w 1999 roku Rada miasta zatwierdziła „plan strategiczny Chinatown/International District Urban Village” dla przyszłości dzielnicy. Plan ten, uzgodniony przez wszystkie główne organizacje w CID, doprowadził do zarządzenia miasta 119297. Zarządzenie to zapisało trzy dzielnice Chinatown, Japantown, Little Saigon i Chinatown Historic District w jedną większą dzielnicę o skompromitowanej nazwie. Od tego czasu często sprzeczne interesy związane z rozwojem, konserwacją i przekształcaniem starych budynków w mieszkania o niskich dochodach zderzają się z inwestycjami biurowymi (np.,, Union Station), a rynek mieszkaniowy jest przytłoczony drastycznym wzrostem zasobów mieszkaniowych o niskich dochodach. Ponadto wybuchły kontrowersje związane z opuszczeniem ulicy S. Lane w ramach dużej przebudowy przez prywatną firmę Uwajimaya. Protestujący utworzyli organizację Save Lane Street i nalegali, aby jako właściciele firm popierali przebudowę, ale sprzeciwiali się opuszczaniu ulicy publicznej dla prywatnego użytku biznesowego. Po przegranej pozwu w tej sprawie, Grupa Save Lane Street rozwiązała się.,
XXI wiekEdytuj
Budowa paifang dla dzielnicy rozpoczęła się w 2006 roku, a zabytkowa brama Chinatown została odsłonięta 9 lutego 2019 roku.2008. Znajduje się na zachodnim krańcu South King Street. Ma 45 stóp wysokości i jest wykonana ze stali i gipsu.
Wing Luke Museum przeniosło się do obecnej lokalizacji w East Kong Yick Building w 2008 roku.