Contunico © ZDF Enterprises GmbH, Mainzobacz wszystkie filmy do tego artykułu
Wiewiórka (rodzaj Tamias), jeden z 25 gatunków małych, pasiastych, naziemnych wiewiórek z dużymi wewnętrznymi woreczkami policzkowymi używanymi do transportu żywności., Mają wydatne oczy i uszy, futrzany ogon i delikatne pazury. Wszystkie są aktywne tylko w ciągu dnia, a wszystkie z wyjątkiem jednego są Północnoamerykańskie, występujące od południowej Kanady po zachodnio-środkowy Meksyk. Długość ciała u większości gatunków waha się od 8 do 16 cm (3,1 do 6,3 cala), a Długość ogona od 6 do 14 cm (2,4 do 5,5 cala).,
wiewiórki to w zasadzie wiewiórki pigmejskie przystosowane do eksploatacji zasobów skalistego terenu i lasów. Wspinają się po ziemi, ale są również ekspertami w wspinaczce. Jako grupa są rodzajem uniwersalnym ekologicznie. Różne gatunki można znaleźć od poziomu morza do 3900 metrów (12800 stóp) w środowiskach zdefiniowanych przez duże skały, głazy i klify. Zamieszkują różne typy lasów, od stoków i skalistych alpejskich łąk w dół przez lasy iglaste i liściaste po suche zarośla i pustynie sagebrush.,
Wiewiórka Wschodnia (Tamias striatus), pospolita w lasach liściastych Wschodniej Ameryki Północnej, jest największa. Ważący 70-142 gramów (2,5-5 uncji), ma ciało o długości 14-19 cm (5,5–7,5 cala) i krótszy ogon (8-11 cm ). Futro jest czerwonobrązowe i jest łamane przez pięć ciemnobrązowych pasków biegnących wzdłuż ciała. Na przemian z dwoma szaro-brązowymi paskami i dwoma białawymi paskami. Najmniejszy Wiewiór jest najmniejszym wiewiórem (T. minimus), który waży o połowę mniej niż wschodni Wiewiór. Hopi chipmunk (T., rufus) żyje wśród buttes i canyonlands amerykańskiego południowego zachodu i jest wybitnie biegły w wspinaniu się po powierzchniach skalnych i nawisach. Uinta chipmunk (T. umbrinus), który żyje w górskich lasach zachodnich Stanów Zjednoczonych, jest podobny do wiewiórki drzewa w swoich zwyczajach. Oprócz gniazdowania w norach, regularnie śpi i gniazduje na drzewach, gdzie czasami wychowuje Młode w dziuplach drzew lub opuszczonych gniazdach ptaków. Jedynym gatunkiem ze Starego Świata jest wiewiórka syberyjska (T., sibiricus), który rozciąga się od Morza Białego w północno-zachodniej Rosji na wschód przez Syberię do północnej Japonii i na południe do Chin.
wołanie wiewiórek to krzykliwe ćwierkanie lub chipping. Żywią się nasionami, jagodami i delikatnymi roślinami, ale zjadają także grzyby, owady i inne stawonogi, a czasami padlinę. Pakują nasiona i orzechy do torebek policzkowych i przenoszą je do nory, aby były przechowywane do późniejszego wykorzystania. Ponieważ większość wiewiórek nie gromadzi znacznego tłuszczu podczas jesieni, zależą one od tego pokarmu w zimie., Chociaż doświadczają okresów torporu, wiewiórki okazjonalnie pojawiają się w słoneczne, bezwietrzne zimowe dni. Nie uważano ich za prawdziwych hibernatorów, ale badania wskazują, że temperatura ciała wiewiórki Wschodniej waha się od 35 do 41 °C (95 do 105,8 °F) podczas aktywności i spada do 5-7 °C (41-44, 6 °F) podczas torporu—różnica, która charakteryzuje prawdziwych hibernatorów. 2-8 (rzadko 9) młodych rodzi się wiosną lub latem po około miesiącu ciąży. Drugi miot, zwykle mniejszy, jest często produkowany w regionach o długim okresie letnim.,
wiewiórki należą do rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae) w obrębie rzędu Rodentia. Chociaż większość klasyfikacji uznaje jeden rodzaj wiewiórki, Tamias, niektóre gatunki wyodrębnić w rodzajach Tamias, Eutamias i Neotamias.