od czasu ich powszechnego wprowadzenia ponad pół wieku temu, jednostki intensywnej opieki (ICUs) stały się integralną częścią systemu opieki zdrowotnej. Chociaż większość ICU znajduje się w krajach o wysokich dochodach, są one coraz częściej cechą systemów opieki zdrowotnej w krajach o niskich i średnich dochodach., Światowa Federacja Towarzystw medycyny intensywnej i krytycznej powołała grupę zadaniową, której celem była odpowiedź na pytanie ” Co to jest OIOM?”w sposób międzynarodowy i opracowanie systemu rozwarstwiania ICU na podstawie intensywności opieki, którą zapewniają. Podjęliśmy się szczegółowego przeglądu literatury recenzowanej i szarej, aby zmontować istniejące modele stratyfikacji OIOM. Na ich podstawie oraz na podstawie dyskusji między członkami grupy zadaniowej w drodze telekonferencji i dwóch spotkań twarzą w twarz przedstawiamy proponowaną definicję i klasyfikację ICU., OIOM to zorganizowany system zapewnienia opieki pacjentom krytycznie chorym, który zapewnia intensywną i specjalistyczną opiekę medyczną i pielęgniarską, zwiększoną zdolność monitorowania i wiele sposobów fizjologicznego wsparcia narządów w celu podtrzymania życia w okresie zagrażającej życiu niewydolności układu narządów. Mimo że oddział intensywnej terapii znajduje się w określonym obszarze geograficznym szpitala, jego działania często wykraczają poza ściany fizycznej przestrzeni, obejmując oddział ratunkowy, oddział szpitalny i klinikę kontrolną., OIOM poziomu 1 jest w stanie zapewnić tlen, nieinwazyjne monitorowanie i bardziej intensywną opiekę pielęgniarską niż na oddziale, podczas gdy OIOM poziomu 2 może zapewnić inwazyjne monitorowanie i podstawowe podtrzymywanie życia przez krótki okres. OIOM poziomu 3 zapewnia pełne spektrum technologii monitorowania i podtrzymywania życia, służy jako regionalne źródło opieki nad pacjentami w stanie krytycznym i może odgrywać aktywną rolę w rozwijaniu specjalności intensywnej opieki poprzez badania i edukację., Formalna definicja i ramy opisowe dla ICU mogą informować decydentów w dziedzinie opieki zdrowotnej w planowaniu i mierzeniu zdolności oraz zapewnić lekarzom i pacjentom punkt odniesienia do oceny poziomu zasobów dostępnych dla opieki klinicznej.
