Likier Curaçao jest tradycyjnie wytwarzany z suszonych skórek laraha. Laraha to gorzka pomarańcza pochodząca z Curaçao o naukowej nazwie Citrus × aurantium subsp. currassuviencis. Hiszpańscy odkrywcy sprowadzili na wyspę gorzką pomarańczę Sewilską w 1527 roku, protoplastę larahy. Chociaż gorzkie mięso laraha jest niepalące, skórki są przyjemnie aromatyczne.
nie wiadomo, kto i kiedy opracował pierwszy Likier z Curaçao. Holenderska Kompania Zachodnioindyjska przejęła Curaçao w 1634 roku., Bols distillery, założona w 1575 roku w Amsterdamie, miała udziały w spółkach z Indii Zachodnich i wschodnich, aby zagwarantować dostęp do przypraw potrzebnych do ich destylowanych napojów.
firma utrzymuje, że Lucas Bols (1652-1719) opracował Likier na bazie laraha po odkryciu, że aromatyczny olej można uzyskać z niedojrzałej Skórki bezużytecznych gorzkich pomarańczy. Bols kazał następnie eksportować tę oliwę do Amsterdamu, aby wyprodukować Likier podobny do obecnego Curaçao., Lucas Bols miał tendencję do dodawania „elementu alchemicznej tajemnicy” do swoich produktów, wyjaśniając nieprawdopodobne dodanie niebieskiego zabarwienia. W 1912 Bols sprzedał blue curaçao jako Crème de ciel („krem z nieba”), najprawdopodobniej nawiązując do musicalu Miss Hook of Holland z 1907.
Senior& Co, firma założona w Curaçao, jest jedyną firmą, która zawsze produkowała Likier ze skórek laraha. Rodzina, Senior i Chumaceiro, zaczęła sprzedawać Likier w 1896 roku w swojej aptece w małych ilościach., W 1947 roku kupili Landhuis (po holendersku „country manor”) Chobolobo w Willemstad, gdzie od tego czasu mieści się gorzelnia. Jako że firma ta jest jedyną, która używa owoców laraha z Curaçao, na etykietach znajduje się słowo „prawdziwy”.
likier jest wymieniony w powieści Charlesa Dickensa „nasz wspólny przyjaciel” z lat 1864-65 pod powszechną wówczas pisownią „Curaçoa”.