wielkie bestie są szczególnie dobre w zmianie ogólnego nastroju w społeczeństwie
Diarmaid MacCulloch, profesor historii Kościoła, Uniwersytet Oksfordzki i autor Thomas Cromwell: a Life (Allen Lane, 2018)
Po napisaniu kilku biografii Tudorów chaps, jestem dobrze skłonny do „Wielkiego historia człowieka, czyli zdegenerować frazę odpowiednio do naszego wieku, „wielka bestia” historia., Margaret Thatcher, kochająca ją lub nienawidząca, była wielką bestią, w ringu z Chinggis Khanem, a co dopiero Cromwellem lub Cranmerem. Twierdzenie, że jednostki mogą samodzielnie rozpocząć radykalną zmianę kierunku w fali ludzkich spraw, wydaje się tak oczywiste, że nie jest warte twierdzenia: zabrać Chinggis, a wielu ludzi w średniowiecznej Azji Środkowej żyje nieco dłużej., Wielkie bestie są szczególnie dobre w zmienianiu ogólnego nastroju w społeczeństwie: Thatcheryzm złamał lub poważnie uszkodził Brytyjski powojenny dwupartyjny konsensus co do wartości państwa opiekuńczego, ułatwiając kolejnym rządom, zarówno torysom, jak i Laburzystom, ograniczanie wydatków na zabezpieczenie społeczne, co przyciąga wzrok młodych bezdomnych na ulicach. Bez wątpienia wielu zawsze żałowało pieniędzy zmarnowanych na niezasłużonych biednych, ale teraz otrzymali pozwolenie, aby to powiedzieć i zachętę do głosowania na polityków, którzy tak powiedzieli., Gazety, w zależności od czujności na zmiany w nastrojach publicznych, mogą wtedy wesoło kupować niezbędną żółć. Obecny okupant Białego Domu nie wymyślił rasizmu ani zastraszania retoryki wobec słabych i bezbronnych, ale pokazał geniusz w tworzeniu klimatu publicznego, w którym wiele osób może otwarcie chwalić się rasizmem i zastraszaniem.,
Slobodan Milosevic miał tę samą charyzmę: jedna osoba w wrażliwym momencie historii społeczeństwa może uchwycić nastrój i skrystalizować go, aby przyzwoici ludzie odkryli, że mogą zachowywać się w sposób całkowicie naganny i dopóki trwa zaklęcie, chwalić się swoim okrutnym szaleństwem. Takie przykłady skłaniają do zmiany koncepcji wielkiej bestii w teorię historii „prawego bękarta”.
jednak od czasu do czasu wielkie bestie, takie jak Nelson Mandela czy Desmond Tutu, posiadają charyzmę uczynienia przebaczenia najlepszym publicznym wyborem, gdy najbardziej prawdopodobna opcja wydaje się bardziej chaotyczna., Dwie dorosłe Duże bestie: czy możemy zamówić teraz jedną dla Wielkiej Brytanii?
biografie wielkich ludzi nadal wylewają się z prasy
Jane Ridley, profesor historii nowożytnej na Uniwersytecie w Buckingham i biograf Edwina Lutyensa, Edwarda VII i królowej Wiktorii
„historia świata jest tylko biografią wielkich ludzi”, powiedział Thomas Carlyle. Dziś Teoria wielkiego człowieka Carlyle ' a wydaje się być romantyczną klapą. Interesujące jest to, co mówi nam o Carlyle ' u i jego miejscu w historii idei. Ale z pewnością nie jest to robocza teoria historii.,
wielcy faceci wyszli z mody. Zdigitalizowane źródła pozwalają historykom wydobywać życie zwykłych mężczyzn i kobiet – do tej pory zapomnianych przez historię-w sposób, jakiego nigdy wcześniej nie było to możliwe. Historia od dołu kwitnie. Jednak biografie wielkich ludzi nadal wylewają się z prasy-Thomas Cromwell, Ludwik XIV, prezydent de Gaulle, Karol Wielki, Hitler i Churchill (znowu i znowu), aby wymienić tylko kilka. Jaki jest sens tego paradoksu?
biografie wielkich ludzi sprzedają się., Nowe życie Churchilla jest o wiele bardziej prawdopodobne, aby znaleźć się na listach bestsellerów niż suche akademickie studium polityki II Wojny Światowej. Biografia rozbija sztuczne przedziały życia publicznego i prywatnego. Biografia Churchilla jest ożywiona relacją Winstona i Clemmiego – czymś, czego nie można by ująć w monografii naukowej. Czytelnicy chcą wiedzieć, czy Churchill pił białe wino na śniadanie i ile cygar wypalił. Są zafascynowani poznaniem jego finansowego nietrzymania moczu.,
Większość biografii wielkich ludzi to narracje od kołyski do grobu – forma biografii, która utrzymuje czytelnika zaangażowanego jak żadna inna. Ale nie powinny być hagiograficzne. Narracja życia wielkich ludzi jest często opowieścią o triumfie nad przeciwnościami losu. Potrzebujesz wczesnego, prywatnego życia, aby wyjaśnić, jak dotarł na szczyt. Wiktoriańskie biografie wielkich ludzi były przykładnym życiem i często cenzurowane przez wdowę. BIOS dzisiejszych wielkich ludzi to historie wadliwych postaci, którym udało się wbrew sobie.
biografia wielkiego człowieka nie udaje odpowiedzi na pytanie dlaczego., Ale to powinno nam powiedzieć, jak wielki człowiek osiągnął rzeczy – i to pozostaje akceptowalnym projektem historycznym.
wydarzenia kształtują historię, a jednostki kształtują wydarzenia
Sean Lang, starszy wykładowca historii na Uniwersytecie Anglia Ruskin
idea Historii „Wielkiego człowieka” zawiera co najmniej trzy pojęcia: że historia jest tworzona przez jednostki; że osoby te są w większości ludźmi; i że należy je uważać za wielkie – nie tylko ważne, ale, oprócz kilku złoczyńców, godne podziwu, jak również., Druga i trzecia koncepcja już od kilku lat słusznie budzą pukanie; pierwsza zachowuje swoje znaczenie.
historycy są znacznie bardziej świadomi roli, jaką kobiety odgrywają nie tylko w społeczeństwie, ale także w dziedzinach historii, w tym w polityce, religii, nauce, a nawet historii wojskowości, z której od dawna zakładano, że są wykluczone. Bardziej wytrwały jest upór, że postacie w przeszłości powinny być czczone jako bohaterowie lub wyśmiewane jako złoczyńcy., Stało się to ostatnio w związku z „wojną pomników” nad kontrowersyjnymi postaciami, takimi jak Cecil Rhodes czy „Bomber” Harris; jest to również widoczne w toczących się argumentach za i przeciw Winstonowi Churchillowi. Te rzędy podkreślają znaczenie jednostek w historii: kampanie przeciwko imperialnym lub wojskowym posągom mają tendencję do wspierania wznoszenia pomników innym, bardziej „akceptowalnym” jednostkom. To naleganie na postrzeganie ludzi jako bohaterów lub złoczyńców jest uproszczone, nawet dziecinne., Bardziej sensowne jest uznawanie pewnych działań lub momentów, takich jak decyzja Churchilla o walce w 1940 roku, za heroiczne (lub nikczemne), bez wnikania w obszerne wypowiedzi na temat całego życia i Kariery jednostki.
Szkoła Annales i historycy Marksistowscy podkreślali znaczenie sił i klas, ale wydarzenia kształtują historię, a jednostki kształtują wydarzenia. Oportunistyczny zakup udziałów w Kanale Sueskim przez disraeliego miał konsekwencje na Bliskim Wschodzie również w XX wieku; trudno sobie wyobrazić, że Gladstone to zrobił., Relacje osobiste mają znaczenie-Kennedy i Chruszczow; Maria Antonina i Ludwik XVI; Szambelan i Hitler. Niektórzy drwią z tej teorii historii „nosa Kleopatry” , ale tam, gdzie władza leży w rękach jednostek, te jednostki mają znaczenie. I tak czasami robią ich nosy.,
większość historyków zajmie pozycję kompromisu
Lucasta Miller, autorka straconego życia i skandalicznej śmierci Letitii Elizabeth Landon, słynnej „kobiety Byrona” (Jonathan Cape, 2019)
Czy ktoś nadal wierzy w teorię Historii Wielkiego człowieka, może z wyjątkiem Borisa Johnsona, który wyraźnie chce, abyśmy w nią wierzyli, cokolwiek on prywatnie ma nadzieję i obawy? Oczywistym problemem teorii jest to, że rażąco wyklucza ona nie tylko kobiety, ale miliardy innych mężczyzn, którzy zaludnili tę planetę i bez których „historia” nie istniałaby., Pytanie to porusza filozoficzne kwestie jednostki kontra zbiorowości i wolnej woli kontra determinizmu i często staje się ideologicznym szibboletem. Jednak większość historyków, którzy przeszli do archiwum, zajmie stanowisko pragmatycznego kompromisu, uznającego potęgę jednostki, ale nadającego jej sens poprzez kontekstualizację.
jako biograf literacki, moje rzemiosło opiera się na idei, że znaczące osoby są warte studiowania., Biografia wyróżnia „wielkich mężczyzn” – lub, w moim przypadku, jako biograf Brontës i Letitia Landon, ” Wielkie kobiety – – ponieważ ich wkład w kulturę zmienił sposób, w jaki ludzie myśleli i pisali. Starałem się jednak przekształcić to, co robi biografia, podkreślając szerszą perspektywę kulturową i społeczną. Idee literackie zawsze mają kolektywną historię, nawet jeśli pisarz genialny-używając obciążająco romantycznego terminu – może skręcić je w nowym kierunku. Chociaż biografia wydaje się wyróżniać jednostkę, demystyfikuje ona również „wielkość”, wskazując jej poszlakowe pochodzenie.,
byłbym bardziej zainteresowany zbadaniem, w jaki sposób Carlyle wymyślił swoją teorię Wielkiego człowieka, biorąc pod uwagę jego XIX-wieczny kontekst i osobiste pochodzenie, niż niekwestionowanym zastosowaniem jej w historii. Jego bliski współcześni, Karol Marks, wytworzył zupełnie inną teorię i to również byłoby fascynujące, aby przesłuchać w kategoriach warunków własnej twórczości, zarówno osobistej, jak i kulturowej.