Jeśli Homo sapiens kiedykolwiek będzie gatunkiem międzyplanetarnym, śmiało idąc tam, gdzie nikt wcześniej nie dotarł, będziemy musieli wymyślić sposób, aby zbliżyć się przynajmniej do limitu prędkości kosmicznej 186,000 mil na sekundę—prędkości światła.
Fizyka ma coś do powiedzenia na ten temat., W swojej teorii szczególnej teorii względności, która obraca się wokół idei, że prędkość światła pozostaje stała bez względu na to, jak szybko poruszasz się w stosunku do światła, które ścigasz, Einstein stwierdził, że przeszkodami stojącymi między nami a podróżą z prędkością światła były względność czasu i energii potrzebnej do napędzania obiektu w przestrzeni, która będzie stale wzrastać im dalej był kierowany (i rośnie w nieskończoność, gdyby nie miał celu). Fakt, że czas nie ma stałego tempa brzmi jak coś z Doktora Who, ale Einstein tak powiedział, więc twój argument jest nieważny., Czas jest zależny od szybkości poruszania się w przestrzeni. Oznacza to, że może przyspieszać lub zwalniać wraz z Tobą w zależności od tego, jak szybko strzelasz w przestrzeni w porównaniu do czegoś innego. Wprowadź zjawisko zwane inaczej dylatacją czasu.
byłoby jeszcze bardziej sci-fi, gdybyś hipotetycznie osiągnął prędkość światła i czas się zatrzymał, ale jeszcze nie jesteśmy. Możemy sobie wyobrazić, co by się stało. Jeśli astronauta był w stanie fizycznie poradzić sobie z podróżą z prędkością światła (więcej o tym później) i wyleciał do Proximy Centauri, naszej najbliższej sąsiedniej gwiazdy na 4.,25 lat świetlnych stąd, dużo mniej czasu upłynie astronaucie niż wszyscy na macierzystej planecie. Astronauta postarzałby się znacznie mniej niż inni Ziemianie po wylądowaniu.
więc nie możemy wysyłać pocisków w przestrzeni z prędkością światła jeszcze, ale czy ludzkie ciało przetrwa taką przejażdżkę? Najszybszy, jaki ktokolwiek kiedykolwiek przebił kosmos, był moment, w którym kapsuła misji Apollo 10 NASA osiągnęła oszałamiającą prędkość 24 790 km / h w stosunku do ziemi., Kiedy Agencja Kosmiczna uruchamia Oriona w 2021 roku, statek kosmiczny może pobić ten rekord. Potrzeba więcej, żeby nas złamać.
ludzie nie byliby w stanie poradzić sobie z pojazdem, który przebył od zera do prędkości światła na raz. Bezwładność, Siła odpowiedzialna za obiekty o masie odpornej na zmiany w ruchu, uczyniłaby to śmiertelnym. Newton powiedział nam to w swoim pierwszym prawie ruchu. Siła przeciążenia może cię zabić, zanim wydostaniesz się z układu słonecznego, nieważne, Proxima Centauri., Siła przyspieszenia na masie jest mierzona w siłach grawitacyjnych lub G, przy czym jeden G jest odpowiednikiem przyciągania grawitacji Ziemi (na poziomie morza) w kierunku jej środka z prędkością 9,8 metra na sekundę do kwadratu. Pionowe siły G z ujemnego przyspieszenia wysyłają krew pędzącą do twojej głowy i vice versa. Większość ludzi może obsłużyć tylko około 5 Gs, zanim zaczną się dziać niebezpieczne rzeczy. Ludzkie ciało może trwać więcej przez krótki czas, szczególnie w kombinezonie high-tech high-G, ale nie jest to do końca wskazane dla kogoś, kto nie przeszedł intensywnego szkolenia pilotów lub astronautów.,
nie powinieneś tracić snu z powodu potencjalnej śmierci spowodowanej przeciążeniem, ponieważ jeśli naprawdę nie jesteś pilotem lub astronautą, Reszta z nas nie będzie narażona na prędkości, w których byłoby to realnym zagrożeniem, dopóki ludzie nie będą regularnie startować do planet pozasłonecznych.
Proxima Centauri, ostatnia (a przynajmniej Następna) granica. Credit: NASA
jeszcze tego nie rozgryzliśmy., Statki kosmiczne mogą kiedyś to osiągnąć poprzez rozszczepienie jądrowe, fuzję lub najbardziej teoretyczną technologię ze wszystkich, anihilację antymaterii. Rozszczepienie jądrowe ma miejsce już w reaktorach jądrowych i będzie potrzebne do przekształcenia H2O w opłacalne paliwo rakietowe, jeśli pewnego dnia będziemy chcieli żyć w kapsułach na Marsie. Fuzja jądrowa, ta sama reakcja atomów połączonych w cięższe Atomy, która utrzymuje płonące słońce, nie została jeszcze opracowana pod względem przyspieszenia statku kosmicznego do prędkości warp. Anihilacja antymaterii polega na tym, że materia i cząsteczki antymaterii uderzają w siebie czołowo, aby uwolnić podmuch energii., Zostało to zrobione w skali nano, ale nie jest w pobliżu zasilania rakiety.
czy naprawdę powstrzymuje nas nasza niezdolność do osiągnięcia prędkości światła? Na razie, ale pamiętaj, że technologie, które uważaliśmy za niemożliwe nawet kilkadziesiąt lat temu, powstały wcześniej niż ludzkość kiedykolwiek przypuszczała. To może być zarówno radosne, jak i przerażające.
(via NBC Mach)
SaveSave