Dlaczego podejście do matematyki zmieniło się ze wspólnym rdzeniem, a nie dostarczało większej struktury do tego, jak było wcześniej nauczane? pierwotnie pojawił się na Quora: miejsce do zdobywania i dzielenia się wiedzą, umożliwiając ludziom uczyć się od innych i lepiej zrozumieć świat.
odpowiedź Petera Krugera, uczonego języka angielskiego HS, teraz pisze politykę edukacyjną, na temat Quora:
Dlaczego podejście do matematyki zmieniło się ze wspólnym rdzeniem, a nie dostarczając większej struktury do tego, jak było wcześniej nauczane?,
To jest naprawdę dobre pytanie, i trafia do serca dużego luzu w stosunku do wspólnego rdzenia. Nie mogę powiedzieć, jak często miałem do czynienia z snarky lub wściekłych rodziców, którzy vent o „Common Core matematyki” i jak straszne to jest. Jest nawet pośrednio poruszony w Iniemamocni 2.
odpowiedź na to pytanie jest o wiele głębsza niż tylko inicjatywa Core Standards.
na początku 2000 roku, Kongres uchwalił ponowną autoryzację ustawy o Edukacji Podstawowej i średniej z 1968 roku, lub ESEA. Ta konkretna wersja była bardziej znana jako No Child Left Behind., Podczas gdy nowelizacja Prawa była w dużej mierze postrzegana jako porażka, z naciskiem na testy o wysokie stawki i niepowodzenie w podnoszeniu wyników, NCLB zapewniło coś profesjonalistom edukacyjnym, czego nigdy wcześniej nie mieli: dane. Góry danych.
Po raz pierwszy od kilku pokoleń naukowcy edukacyjni mieli skarbnicę informacji, aby spróbować zebrać wgląd w psychologię edukacyjną.
z analizy tych danych wyrosło wiele inicjatyw reform, we wszystkich obszarach treści dyscyplinarnych.,
jedna z głównych reform w matematycznej psychologii edukacyjnej faktycznie dostał swój początek około dwadzieścia lat przed utworzeniem inicjatywy Core Standards pod koniec 1980 roku. (h / t do Jered Wasburn-Moses dla korekty w początkowej publikacji badawczej.) Reforma ta wyrosła ze zrozumienia, że uczniowie byli w stanie uczyć się matematyki przez rote zapamiętywania poszczególnych algorytmów, ale nie mógł zastosować tej wiedzy do zaawansowanej matematyki., Brakowało im tego, co naukowcy rozumieli jako „zmysł liczby” lub intuicyjnego zrozumienia, że liczby składają się z innych liczb, a liczby odnoszą się do siebie.
innymi słowy, uczniowie mogli łatwo wykonywać podstawową matematykę, ale algebra, Trygonometria lub rachunek stały się punktami niepowodzenia, ponieważ uczniowie po prostu nie mieli pojęcia, jak manipulować równaniami, aby je uprościć lub rozwiązać. Uczniowie byliby sfrustrowani i poddali się, ponieważ po prostu nie było już żadnych prostych metod ani formuł.,
badacze ci zaczęli studiować profesjonalnych matematyków i analizować ich procesy w celu rozwiązywania bardzo złożonych problemów matematycznych. Ludzie ci mieli intuicyjne rozumienie liczb i relacji między liczbami. Ale ci matematycy nie podążali za formułami i algorytmami nauczanymi przez uczniów elementarnych. Nigdy nie „nosili tych dwóch” ani nie mnożyli ich po przerzuceniu mianownika lub innych małych wskazówek i trików, których nauczała tradycyjna amerykańska matematyka, lub jeśli tak, zrozumieli, dlaczego to działa.,
badacze ci zaczęli próbować rozwijać inne metody nauczania, które uczyły tego rodzaju „zmysłu liczbowego.”I te metody były w dużej mierze skuteczne w małych próbach.
jednak, był skrajny opór wobec przyjęcia jakichkolwiek nowych form strategii instruktażowych, po części z powodu instytucjonalnej inercji, a po części z powodu strachu przed dokładnie takim rodzajem luzu, który miał miejsce.
głównym elementem tego lęku przed odrzuceniem była poprzednia próba reformy oświaty., W połowie lat 60-tych XX wieku nastąpiła rewolucyjna zmiana w edukacji matematycznej zwana „nową matematyką”, która ostatecznie okazała się kompletną katastrofą. Dziś dzieci, które przeżyły krótkotrwałą modę, są pokoleniem odpowiedzialnym za klimat polityczny, a ich dzieci lub wnuki są tymi, które przeżywają kolejną poważną reformę. Natychmiast ci ludzie mieli retrospekcje do klęski „nowej matematyki” i spanikowali, zrównując te dwa nie patrząc w mechanikę nowych metod.,
i tak wyglądało, że reforma w nauczaniu matematyki na poziomie podstawowym umrze dobrze w 1990 roku, dopóki wspólne podstawowe standardy państwowe dla matematyki nie zostały wydane w 2008 roku i ożywił zainteresowanie tymi badaniami.
w standardach nie ma nic, co wymagałoby nauczania jakiejkolwiek strategii instruktażowej. Istnieje ogromna swoboda akademicka dla nauczycieli, aby nauczali w dowolny sposób, jaki sobie życzą. CCSS nie wymaga tego rodzaju nowej metodologii „number sense”.,
wymaga to, aby uczniowie nauczyli się wielu sposobów rozwiązywania problemu, promowania strategicznego krytycznego myślenia i kreatywnego rozwiązywania problemów.
jedna rzecz, że liderzy biznesu, wyższych specjalistów edukacyjnych i nauczycieli K-12, które były na panelu inicjatywy, która zgromadziła standardy zauważyć, że uczniowie w dużej mierze nie w jakiejkolwiek formie strategicznego rozwiązywania problemów. Zastosowaliby metodę, której nauczyli się przez rote, a gdyby nie zadziałała, po prostu byliby sfrustrowani i poddali się., W jakiś sposób nauczyliśmy całe pokolenie, aby nigdy nie przejmować inicjatywy ani nie szukać alternatywnych metod, aby znaleźć tę samą właściwą odpowiedź. Nigdy nie koloruj poza liniami. Jeśli na początku ci się nie uda, zatrzymaj się tam, gdzie jesteś i czekaj na dalsze instrukcje.
inicjatywa Core Standards próbowała dowiedzieć się, jak włączyć wytrwałość i krytyczne, strategiczne rozumowanie do standardów. Jeśli jeden sposób nie zadziała, może zrobi to inna metoda. A różne problemy wymagają różnych podejść., Uczeń, który jest przygotowany na świat, będzie w stanie zidentyfikować problem i strategicznie przemyśleć różne narzędzia do rozwiązywania problemów, a następnie wybrać najlepsze. Jeśli ta metoda zawiedzie, uczeń powinien mieć narzędzia do tworzenia kopii zapasowych do rozwiązywania problemów.
dlatego standardy wymagają od uczniów poznania wielu metod rozwiązywania problemu i sprawdzenia ich pracy przy użyciu różnych metod. To wszystko, czego wymaga.
nauczyciele, którzy znali tylko jedną metodę, musieli zacząć się rozglądać i wtedy ponownie odkryli te metody „number sense”., Badając nowe metody, odkryli również, że metody te są bardziej skuteczne w nauczaniu uczniów, jak rozumieć związek między liczbami.
rodzice, którzy rozumieją tylko tradycyjne zapamiętywanie i algorytm rote, szybko odkryli, że nie mają pojęcia, jak pomóc swojemu dziecku, które uczy się zupełnie innej metody. Ci ludzie znowu mieli retrospekcje do „nowej matematyki” i jej niepowodzeń.,
szybko, „Common Core horror stories” pojawił się w mediach społecznościowych z wściekłymi rodzicami, których uczniowie otrzymali błędną odpowiedź, mimo poprawnej odpowiedzi końcowej, za nieprzestrzeganie metodologii wymaganej przez zadanie. Rodzice często skarżą się, że nauczane metody są zawiłe i skomplikowane, wymagające więcej kroków niż tradycyjne metody algorytmiczne, których nauczano, takie jak dodawanie i odejmowanie pionowe. Jeden z słynnych rodziców napisał czek używając metody” Common Core ” dziesięciorga klatek.
i w ten sposób otrzymujemy skargi, takie jak skargi Iniemamocnych.,
ponieważ zmiany zaszły w tym samym czasie i do pewnego stopnia były ze sobą powiązane, idea „Common Core Math” przerodziła się w miejską legendę, pomimo obaw głoszonych przez tych, którzy nie wiedzą nic o standardach i strategiach nauczania czy różnicy między nimi.
w efekcie inicjatywa Common Core State Standards Initiative zapewniła większą strukturę w nauczaniu matematyki i sama w sobie nie zmieniła podejścia do nauczania matematyki., Po prostu zachęcał do szerszego stosowania nowych metodologii, które są zakorzenione w dobrze zbadanych, opartych na dowodach najlepszych praktykach.
to pytanie pierwotnie pojawiło się na Quora – miejscu do zdobywania i dzielenia się wiedzą, umożliwiając ludziom uczyć się od innych i lepiej zrozumieć świat. Możesz śledzić Quora na Twitterze, Facebook i Google+. Więcej pytań:
- Edukacja: jak jako nauczyciel uczyć odpowiedzialności i jak promować ją w klasie?
- Technologia edukacyjna: jak postępowi nauczyciele korzystają z technologii?,
- nauczyciele: w jaki sposób nauczyciele zabijają radość czytania dla swoich uczniów?