Makrosomia
nadmierny wzrost płodu (makrosomia, duża w wieku ciążowym) występuje u 9% do 13% wszystkich porodów i może prowadzić do poważnych powikłań w okresie okołoporodowym (Gregory i wsp., 1998; Wollschlaeger i wsp., 1999). Matczyne czynniki związane z makrosomii podczas ciąży obejmują zwiększenie parytetu, wyższy wiek matki, i wysokość matki., Ponadto, poprzednie poród niemowląt z makrosomii, przedłużająca się ciąża, nietolerancja glukozy u matki, wysoka waga przed ciążą lub otyłość i duży przyrost masy ciała w ciąży stwierdzono, aby zwiększyć ryzyko porodu niemowląt z makrosomii (Mocanu et al, 2000).
powikłania po makrosomii obejmują choroby związane z porodem i porodem. Długotrwały poród, zatrzymanie pracy i wyższe wskaźniki cięcia cesarskiego i oprzyrządowania podczas porodu zostały zgłoszone., Ponadto ryzyko skaleczeń i urazów matki, opóźnionego odwarstwienia łożyska i krwotoku poporodowego są wyższe dla kobiety rodzącej niemowlę z makrosomią (Lipscomb et al, 1995; Perlow et al, 1996). Powikłania porodowe są bardziej widoczne u kobiet pierwotnych niż u kobiet wielordzeniowych (Mocanu i wsp., 2000). Powikłania noworodków makrosomii obejmują traumatyczne zdarzenia, takie jak dystocja barku, porażenie nerwu ramiennego, uraz porodowy i związane z tym Asfiksja okołoporodowa., Inne powikłania u noworodków to podwyższony poziom insuliny i zaburzenia metaboliczne, takie jak hipoglikemia i hipokalcemia (Wollschlaeger et al, 1999). W dużym badaniu populacyjnym w Stanach Zjednoczonych, makrosomia (definiowana jako masa urodzeniowa większa niż 4000 g) została wykryta u 13% urodzeń. Spośród nich dystocja barkowa stwierdzono u 11% (Gregory et al, 1998).
Makrosomia często nie jest wykrywana podczas ciąży i porodu. Ocena kliniczna wielkości płodu jest trudna i charakteryzuje się znacznymi wskaźnikami fałszywie dodatnimi i fałszywie ujemnymi., Ultrasonograficzne szacunki masy płodu nie zawsze są dokładne, a istnieje szeroki zakres szacunków czułości dla ultrasonograficznego wykrywania makrosomii. Ponadto istnieje kontrowersje dotyczące sposobu definiowania makrosomii i który pomiar ultradźwiękowy jest najbardziej wrażliwy w przewidywaniu makrosomii. Smith i wsp. (1997) wykazali liniową zależność między obwodem brzucha a masą urodzeniową. Wykazały one, że równania powszechnie stosowane do szacowanej masy płodu mają średni wskaźnik błędu wynoszący 7%, z większymi błędami obserwowanymi u większych niemowląt., Korzystając z krzywych charakterystyki pracy odbiornika do pomiaru dokładności diagnostycznej ultradźwięków, O ' Reilly-Green i Divon (1997) podali czułość i swoistość odpowiednio 85% i 72% dla oszacowania masy urodzeniowej przekraczającej 4000 g. w swoich badaniach pozytywna wartość prognostyczna (tj. pozytywny wynik testu reprezentuje prawdziwie makrosomowe niemowlę) wynosiła około 49%., Chauhan i wsp. (2000) stwierdzili niższą czułość na zastosowanie ultrasonografii obwodu brzucha i głowy oraz długości kości udowej (czułość 72%), podobną do czułości samych pomiarów klinicznych (73%). Inni badacze wykazali, że ocena kliniczna masy płodu (czułość 43%) ma większą czułość i swoistość niż ocena ultrasonograficzna w przewidywaniu makrosomii (Gonen i wsp., 1996)., W retrospektywnym badaniu Jazayeri et al (1999) wykazano, że pomiar ultrasonograficzny obwodu brzucha powyżej 35 cm przewiduje makrosomię w 93% przypadków i jest lepszy od pomiaru średnicy dwubiegunowej lub kości udowej. Inni badacze donosili, że obwód brzucha powyżej 37 cm jest lepszym wskaźnikiem (Al-Inany et al, 2001; Gilby et al, 2000).
wielu badaczy zastanawia się również, czy diagnoza przedporodowa poprawia wyniki porodu u niemowląt makrosomowych., Badacze wskazują na niski wskaźnik swoistości testów przedporodowych, co skutkuje wysokim wskaźnikiem wyników fałszywie dodatnich (Bryant et al, 1998, O ' Reilly-Green And Divon, 1997). Przedporodowa identyfikacja makrosomii lub możliwych makrosomii może prowadzić do wyższego odsetka cesarskiego cięcia wykonywane u niemowląt z prawidłową wagą urodzeniową (Gonen et al, 2000; Mocanu et al, 2000; Parry et al, 2000). Makrosomia jest czynnikiem ryzyka dystocji barku, ale większość przypadków dystocji barku i urazu urodzeniowego występuje u niemowląt z makrosomią (Gonen et al, 1996)., Retrospektywne badanie niemowląt o masie ciała większej niż 4200 g po urodzeniu wykazało odsetek cięcia cesarskiego wynoszący 52% u niemowląt, u których przewidywano wystąpienie makrosomii przedporodowej, w porównaniu z 30% u niemowląt bez takiej prognozy przedporodowej. Przewidywanie przedporodowe makrosomii płodu jest również związane z większą częstością nieudanej indukcji porodu i bez zmniejszenia częstości dystocji barku (Zamorski i Biggs, 2001)., Na podstawie retrospektywnych danych z 12-letniego okresu Bryant i wsp. (1998) oszacowali, że polityka rutynowego cięcia cesarskiego dla wszystkich niemowląt o szacowanej masie płodu większej niż 4500 g wymagałaby od 155 do 588 cięcia cesarskiego, aby zapobiec pojedynczemu Przypadkowi trwałego porażenia nerwu ramiennego.