większość z nas zna różnicę między dwoma, to i too, ale istnieje pewne zamieszanie co do poprawnej interpunkcji z too. O tutu też będziemy rozmawiać? (Nie, ja tylko ciągnę cię za nogi!)
Dwa to oczywiście liczba. Nie ma problemu.
To ma dwa zastosowania. Po pierwsze, może to być przyimek. W tym przypadku, to jest w zdaniu, a po nim artykuł (czasami) i rzeczownik lub zaimek
przykład: I went to the mall.,
druga, to może być częścią bezokolicznika. W tym przypadku po to następuje czasownik.
przykład: I want to go with you.
nie ma problemu, chociaż czasami widzę, że zamiast zbyt.
również ma dwa zastosowania. Po pierwsze, może to również oznaczać.
przykład: I want to go too!
druga też może oznaczać nadmierną ilość.
przykład: mam za dużo cukierków. (Czy to w ogóle możliwe?)
jest to pierwsze użycie zbyt, o którym będziemy mówić w kategoriach interpunkcji. Jest też przecinek przed, czy nie?
która jest poprawna? Ja też chcę iść., Albo ja też chcę iść.
nie ma naprawdę twardej i szybkiej reguły, która sprawia, że pisanie jej w ten sposób jest błędne. Nie ma jednak powodu, aby przecinek umieszczać przed. Lepiej nie używać przecinka.
a jeśli too jest w środku zdania?
przykład: ja też chciałbym iść.
w tym przypadku, szczególnie jeśli too pojawia się bezpośrednio po podmiocie (co ma miejsce w powyższym zdaniu), stosuje się przecinek. Tutaj, too jest używane do podkreślenia, i można umieścić przecinki wokół niego.,
kilka przykładów:
uwielbiam orzeszki ziemne i uwielbiam masło orzechowe.
my też wspinamy się na tę górę.
my też wspinamy się na tę górę. Albo my też wspinamy się na tę górę (jeśli chcesz podkreślić też).
podsumowując — oto jeden przypadek, w którym nie ma prawdziwego dobra i zła. Jednak nie potrzebujesz przecinka przed zbyt na końcu zdania. Jeśli używasz też i chcesz to podkreślić, szczególnie zaraz po temacie, śmiało.
większość z nas pamięta naukę stawiania przecinka przed także na końcu zdania. Jednak to nieprawda.