Dynastia Shang

dynastia Shang—pierwsza chińska dynastia, która opuściła historyczne zapiski-uważa się, że panowała od około 1600 do 1046 r.p. n. e. (Niektórzy uczeni datują Shang od połowy XVIII do końca XII wieku p. n. e.) Należy jednak odróżnić Shang jako termin archeologiczny od Shang jako dynastycznego., Erlitou, na przykład w północno-środkowym Henanie, początkowo klasyfikowane było archeologicznie jako wczesny Shang; jego Sekwencja rozwojowa z około 2400 do 1450 roku p. n. e.dokumentuje typy statków i zwyczaje pogrzebowe, które łączą wczesną kulturę Shang z późnym neolitem kultur Wschodu. W ujęciu dynastycznym okres Erlitou i I II (ok. 1900 p. n. e.?) są obecnie uważane przez wielu za reprezentujące przed-Shang (a więc, być może, Xia) horyzont., W tym ujęciu, dwa fundamenty Pałacowe, elitarne pochówki, ceremonialne jadeitowe ostrza i berła, brązowe topory i sztylety oraz proste rytualne Brązy—uważane za najwcześniejsze jeszcze Znalezione w Chinach-erlitou III (ok. 1700-1600 p. n. e.?) sygnalizują nadejście dynastii Shang.

klasyfikacja archeologiczna środkowego Shang jest reprezentowana przez szczątki znalezione w Erligang (ok. 1600 pne) w pobliżu Zhengzhou, około 50 mil (80 km) na wschód od Erlitou. Masywne umocnienia ziemno-ziemne o szerokości 118 stóp (36 metrów) u podstawy i obejmującej obszar 1,2 mil kwadratowych (3.,2 km kwadratowych), potrzeba by 10 000 osób więcej niż 12 lat na budowę. Odnaleziono również rytualne Brązy, w tym cztery monumentalne tetrapody (największy ważący 190 funtów ; fundamenty pałacu; warsztaty odlewania brązu, garnków i obróbki kości; pochówki; oraz dwa wyryte fragmenty kości wyroczni. Inne umocnienia ziemno-ziemne, obejmujące około 450 akrów (180 hektarów) i również datowane na okres Erligang, zostały znalezione w Yanshi, około 5 km na wschód od fundamentów Pałacu Erlitou III., Te mury i pałace były różnie identyfikowane przez współczesnych uczonych—obecnie preferowana jest identyfikacja Zhengzhou jako Bo, stolicy dynastii Shang za panowania Tanga, założyciela dynastii-a ich przynależność dynastyczna nie została jeszcze mocno ugruntowana. Obecność dwóch dużych, stosunkowo bliskich współczesnych fortyfikacji w Zhengzhou i Yanshi wskazuje jednak na strategiczne znaczenie tego obszaru i znaczne możliwości mobilizacji robotników.,

Panlongcheng w Hubei, 280 Mil (450 km) na południe od Zhengzhou, jest przykładem ekspansji środkowego Shang na północny zachód, północny wschód i południe. Mury miejskie, fundamenty Pałacowe, pochówki z ofiarami z ludzi, warsztaty z brązu i brązy kostnicowe typu Erligang tworzą kompleks, który dubluje się na mniejszą skalę Zhengzhou. Okres przejściowy pomiędzy późną fazą Erligangu w środkowym Shang i fazą Yinxu w późnym Shang wskazuje na rozległą sieć miejsc kultury Shang, które były połączone jednolitym stylem odlewania brązu i praktykami pogrzebowymi., Stosunkowo jednorodna kultura zjednoczyła elitę epoki brązu przez większą część Chin około XIV wieku p. n. e.

późny okres Shang najlepiej reprezentowany jest przez skupisko terenów skupionych w wiosce Xiaotun, na zachód od Anyang w północnym Henanie. Znane do historii jako Yinxu, „Ruiny Yin” (Yin było nazwą używaną przez następczą dynastię Zhou dla Shang), było siedzibą władzy królewskiej dla ostatnich dziewięciu królów Shang, od Wuding do Dixin., Według „krótkiej chronologii” użytej w tym artykule, która opiera się na współczesnych badaniach zapisów zaćmienia Księżyca i reinterpretacji annałów Zhou, królowie Ci panowali od około 1250 do 1046 pne. (Jedna z wersji tradycyjnej „długiej chronologii”, oparta głównie na źródle z I wieku p. n. e., umieszczałaby ostatnich 12 królów Shang, od Pangeng, w Yinxu w latach 1398-1112 p. n. e.) Wyrafinowany Przemysł z brązu, ceramiki, kamienia i kości mieścił się w sieci osad otaczających niezabudowany ośrodek kultowy w Xiaotun, który miał zrównane z ziemią fundamenty świątynno-Pałacowe., A sam Xiaotun leżał w centrum większej sieci miejsc późnego Shang, takich jak Xingtai na północy i Xinxiang na południu, w południowym Hebei i północnym Henanie.

Królewskie pochówki

cmentarz Królewski leżał w Xibeigang, w niewielkiej odległości na północny zachód od Xiaotun. Hierarchia pochówków na tym i innych cmentarzach w okolicy odzwierciedlała społeczną organizację żyjących. Duże Grobowce, około 40 stóp (12 metrów) głębokości, były wyposażone w cztery rampy i masywne komory grobowe dla królów., Ci, którzy towarzyszyli swoim panom w śmierci, leżeli w większych grobowcach lub w ich pobliżu, członkowie mniejszej elity i zwykli ludzie byli chowani w dołach o średniej wielkości do płytkich, ci o jeszcze niższym statusie byli wrzucani do dołów na śmieci i nieużywanych studni, a ludzkie i zwierzęce ofiary Królewskiego kultu Grobowego były umieszczane w dołach ofiarnych. Tylko kilka niezakłóconych pochówków elitarnych zostało odnalezionych, najbardziej godnym uwagi jest pogrzeb Fuhao, małżonki Wuding., To, że jej stosunkowo niewielki grób zawierał 468 przedmiotów z brązu, 775 jad i ponad 6880 krów sugeruje, jak wielkie bogactwo musiało być umieszczone w znacznie większych grobowcach królewskich.

rydwan

lekki rydwan, z 18 do 26 szprychami na koło, po raz pierwszy pojawił się, zgodnie z zapisem Archeologicznym i inskrypcyjnym, około 1200 rpne. Błyszczący brązem, był początkowo prestiżowym wozem dowodzenia używanym głównie w polowaniach., 16 pochówków rydwanów znalezionych w Xiaotun podnosi możliwość jakiejś formy indoeuropejskiego kontaktu z Chinami i nie ma wątpliwości, że rydwan, który prawdopodobnie pochodził z Kaukazu, dotarł do Chin przez Azję Środkową i północny step. Noże o zwierzęcej głowie, zawsze związane z pogrzebami rydwanów, są kolejnym dowodem na północne połączenie.,

Sztuka

późna kultura Shang jest również określana przez wielkość, wyszukane kształty i ewolucyjny wystrój rytualnych brązów, z których wiele było używanych w ofierze wina dla przodków, a niektóre z nich zostały wpisane z dedykacjami przodków, takich jak „Made for Father Ding.”Ich powierzchnie zdobione były elementami zoomorficznymi i teriomorficznymi ustawionymi na skomplikowanych tłach geometrycznych meandrów, spiral i piór., Niektóre formy zwierząt—takie jak tygrysy, ptaki, węże, smoki, cykady i bawoły wodne—uważano za szamańskie lub emblematy odstraszające zło. Dokładne znaczenie ikonografii może jednak nigdy nie być znane. To, że dominująca Maska potwora taotie – z wybrzuszonymi oczami, kłami, rogami i pazurami – mogła być przewidywana przez projekty wyrzeźbione na jadeitowych rurkach i osiach z miejsc kultury Liangzhu w delcie Jangcy i z późnego neolitu w Shandong, sugeruje, że jej początki są starożytne., Ale stopień, w jakim czysta forma lub wewnętrzne znaczenie miało pierwszeństwo, zarówno w neolicie, jak i w czasach Shang, jest trudny do oceny.