nawyki żywieniowe i wzorce, które promują nadmiar glukozy (cukru) we krwi (hiperglikemia), nadmiar insuliny we krwi (hiperinsulinemia) i nadmiar tkanki tłuszczowej, zwiększają również ryzyko wielu chorób przewlekłych, w tym cukrzycy typu 2, chorób układu krążenia i raka.
to, ile pokarmu lub posiłku podnosi poziom cukru we krwi, zależy od indeksu glikemicznego spożywanego pokarmu i ilości węglowodanów w pożywieniu lub posiłku., Oto kilka definicji, które mogą zapewnić większą jasność:
- indeks glikemiczny to stosunek ilości cukru we krwi wzrasta po spożyciu standardowej ilości dostępnych węglowodanów w porównaniu do kontroli (Zwykle glukozy lub białego chleba).
- ładunek glikemiczny jest obliczany przez pomnożenie indeksu glikemicznego żywności przez ilość dostępnego węglowodanu spożywanego w gramach.
- obciążenie glikemiczne posiłku oblicza się przez zsumowanie obciążenia glikemicznego wszystkich spożywanych pokarmów.,
wiele badań zostało poświęconych badaniu wpływu spożywania żywności o niskim indeksie glikemicznym w porównaniu do żywności o wysokim indeksie glikemicznym.
Livesey i wsp. (2008) wykorzystali metaanalizę i meta-regresję do zbadania danych z 45 prospektywnych badań w celu określenia wyniku substytucji żywności o niskiej glikemii dla żywności o wysokiej glikemii, a także wpływu indeksu glikemicznego i obciążenia glikemicznego na poziom cukru we krwi na czczo i insulinę, kontrolę poziomu cukru we krwi i masę ciała. Poniższe akapity dostarczają szczegółowych informacji na temat tego, co odkryli ci naukowcy.,
poziom glukozy we krwi
dane zostały przeanalizowane z 36 badań w metaanalizie i wykazały, że spożywanie diety o niskim indeksie glikemicznym znacznie obniża poziom cukru we krwi na czczo proporcjonalnie do obniżenia indeksu glikemicznego. Prawie wszystkie produkty o niskim indeksie glikemicznym są dobrym źródłem błonnika, a zatem wraz ze zmniejszeniem indeksu glikemicznego diety zwiększono ilość błonnika. Stwierdzono, że zarówno zmniejszenie obciążenia glikemicznego, jak i wzrost błonnika były ważne w obniżaniu poziomu glukozy we krwi na czczo., Zmniejszone obciążenie glikemiczne można osiągnąć po prostu zmniejszając ilość spożywanych pokarmów zawierających węglowodany i / lub włączając żywność o niskim indeksie glikemicznym i zwiększając błonnik. Stwierdzono, że zmniejszenie stężenia glukozy we krwi na czczo było lepiej osiągane poprzez włączenie pokarmów o niskim indeksie glikemicznym (takich jak fasola), zamiast zmniejszania obciążenia glikemicznego poprzez zmniejszenie spożycia węglowodanów.
stężenie glikowanych białek (fruktozaminy i HbA1c) we krwi odzwierciedla ogólną kontrolę poziomu cukru we krwi., Piętnaście z 36 badań dostarczyło informacji o stężeniach fruktozaminy i / lub HbA1c. Badania te wykazały, że ogólna kontrola poziomu glukozy we krwi jest silnie związana z indeksem glikemicznym i obciążeniem glikemicznym diety oraz ilością spożywanego błonnika. Sugerowano, że optymalna kontrola poziomu glukozy we krwi jest osiągana, gdy dieta ma indeks glikemiczny <45, obciążenie glikemiczne< 100g dziennie i spożycie błonnika ≥ 25g dziennie.,
insulina
ilość insuliny potrzebna do pobudzenia wychwytu glukozy przez tkanki (wrażliwość na insulinę) jest ważnym aspektem kontroli stężenia glukozy we krwi. Osiemnaście z 45 badań zgłosiło pomiary wrażliwości na insulinę. W 18 badaniach stwierdzono średnio o 20% poprawę wrażliwości na insulinę, gdy żywność o niskim indeksie glikemicznym została zastąpiona produktami o wysokim indeksie glikemicznym., Zmniejszenie stężenia insuliny w próbkach krwi na czczo poprzez przejście z diety o wysokim indeksie glikemicznym na dietę o niskim indeksie glikemicznym stwierdzono tylko wtedy, gdy pacjenci mieli hiperinsulinemię (wyższy niż normalny poziom insuliny krążącej we krwi). Osoby bez cukrzycy poprawiły wrażliwość na insulinę o 25%, a osoby z cukrzycą typu 2 poprawiły wrażliwość na insulinę o 12%. Osoby o prawidłowej masie ciała nie osiągnęły znaczącej poprawy wrażliwości na insulinę, podczas gdy osoby z nadwagą i otyłością poprawiły wrażliwość na insulinę o 14%.,
osoby z cukrzycą typu 2 (ale nie osoby z cukrzycą typu 1) mogą spodziewać się poprawy wrażliwości na insulinę, przechodząc z diety o wysokim indeksie glikemicznym na dietę o niskim indeksie glikemicznym.
masa ciała
odsetek osób z nadwagą i otyłością w Stanach Zjednoczonych stale rośnie. Obecnie ponad 67% dorosłej populacji ma nadwagę lub otyłość (NIH, NHANES 2009-2010)., Otyłość i nadwaga stanowią ponad 300 000 zgonów rocznie w Ameryce Północnej (McGinnis, 1993; Allison, 1999), a koszty leczenia związane z nadmiarem tkanki tłuszczowej szacuje się na ponad 147 miliardów dolarów rocznie (CDC). Większość kosztów związanych z nadmiarem tkanki tłuszczowej jest związana z cukrzycą typu 2, chorobami serca i wysokim ciśnieniem krwi (Wolf & Colditz, 1998).
dwadzieścia trzy badania oceniały zmiany masy ciała, które wystąpiły, gdy uczestnicy zmienili dietę z wysokiego na niski indeks glikemiczny., Jest rzeczą oczywistą, że zmniejszenie masy ciała może wystąpić tylko wtedy, gdy istnieje zmniejszenie spożycia energii. Przeciętnie obciążenie glikemiczne musi być zmniejszone o 17g / dzień, zanim nastąpi utrata masy ciała. Konsekwentna utrata masy ciała nie była zgłaszana do momentu zmniejszenia obciążenia glikemicznego o>42g / dobę. Jeśli zmniejszenie obciążenia glikemicznego poprzez zastąpienie żywności o niskim indeksie glikemicznym pokarmami o wysokim indeksie glikemicznym spowodowało mniej dostępnych węglowodanów (a więc mniejsze spożycie energii), nastąpiła utrata masy ciała., Jedynym znaczącym czynnikiem związanym z utratą masy ciała był zmniejszony ładunek glikemiczny i spożycie kalorii; zmiany w spożyciu tłuszczu, białka i błonnika, które występują poprzez zastąpienie żywności o niskim indeksie glikemicznym pokarmami o wysokim indeksie glikemicznym, nie mogły wyjaśnić utraty wagi.
Ponieważ zwiększenie spożycia fasoli nie zwiększyłoby kosztów diety, trudno wyobrazić sobie bardziej opłacalną interwencję.,
fasola, indeks glikemiczny i obciążenie glikemiczne
badanie Livesey (2008) dostarcza bardzo silnych dowodów na to, że spożywanie diet o niskim indeksie glikemicznym (< 45), niskim obciążeniu glikemicznym (<100 g ekwiwalentów dziennie) i ponad 25 g błonnika dziennie pomoże normalizuje poziom glukozy we krwi, insulinę we krwi i masę ciała. Kontrolowanie glukozy we krwi, insuliny we krwi i masy ciała z kolei zmniejszy ryzyko cukrzycy typu 2 i chorób układu krążenia, a także niektórych rodzajów raka.,
fasola jest idealnym pokarmem poprawiającym kontrolę glikemii. Fasola ma niski indeks glikemiczny, waha się od 27-42% w stosunku do glukozy i 40-59% w stosunku do białego chleba (Tabela 1). Fasola jest również bogata w polisacharydy nieskrobiowe (Zwykle 18-20%), skrobię odporną na 5% i oligosacharydy 4%, co daje wartość błonnika pokarmowego 27-29%. Spożywanie fasoli może znacznie zwiększyć spożycie błonnika pokarmowego, co jest szczególnie ważne dla kontroli poziomu cukru we krwi.,)
Allison DB, Fontaine KR, Manson JE, Stevens J, VanItallie TB. Roczne zgony związane z otyłością w Stanach Zjednoczonych. Jama-Czasopismo Amerykańskiego Towarzystwa Medycznego. 1999;282(16):1530-1538.
Livesey G, Taylor R, Hulshof T, Howlett J. Glycemic response and health – a systematic review and meta-analysis: relations between Diet glycemic properties and health outcomes. American Journal Of Clinical Nutrition. 2008; 87 (1): 258S-268S.,
Ogden CL, Yanovski SZ, Carroll MD, FLEGAL KM. Epidemiologia otyłości. Gastroenterologia. 2007;132(6):2087-2102.
Wolf AM. Wpływ otyłości na koszty opieki zdrowotnej. American Journal Of Managed Care. 1998; 4 (3): S141-S145.
Wolf AM, Colditz GA. Aktualne szacunki kosztów ekonomicznych otyłości w Stanach Zjednoczonych. Badania Nad Otyłością. 1998;6(2):97-106.