Kariera dramaturga
w latach 20. Lorca poświęcił się poezji, ale w latach 30. poświęcił się dramatowi. Wkrótce po powrocie do Hiszpanii w 1930 roku powstała II Republika, zapoczątkowująca okres intensywnej działalności kulturalnej. Sam Lorca stał się jednym z reżyserów La Barraca, wędrownej grupy teatralnej odpowiedzialnej za wystawianie sztuk (zazwyczaj z wcześniejszych okresów) w prowincjonalnych miastach. W tym samym czasie Lorca opracował własne sztuki., Podczas pobytu w Nowym Jorku napisał así que pasen cinco años, utwór surrealistyczny; w 1930 miał udaną premierę La zapatera prodigiosa, musującą sztukę o tradycyjnym andaluzyjskim temacie.
pierwszym dramatycznym sukcesem Lorcy był Bodas de sangre (krwawe wesele), którego premiera odbyła się w 1933 roku. W 1934 roku jego Yerma, kolejny dramat poetycki, który bada udaremnienie instynktu macierzyńskiego, cieszył się długą żywotnością w Madrycie., W 1935 roku miał premierę Doña Rosita La soltera, delikatnej sztuki, która śledzi przemijanie namiętnej młodej kobiety w jałowość Panny. W końcu w 1936 napisał La casa De Bernarda Alba (Dom Bernarda Alby), realistyczny dramat protestu społecznego, wystawiony dopiero w 1945. Bodas de sangre, Yerma i La casa De Bernarda Alba są wciąż żywymi dramatami, wystawianymi zwłaszcza przez teatry studenckie.
w latach 30.XX wieku twórczość poetycka Lorca została zmniejszona, ale wyróżniała się wysoką jakością., Jego Diván del Tamarit, napisany około 1931 roku, ale opublikowany dopiero w 1936 roku, przedstawia desperacki stan samotności poety z powodu utraconej miłości. Jego długi poemat Llanto por Ignacio Sánchez Mejías (Lament z powodu śmierci torreadora), starannie zaaranżowany w czterech częściach, opisuje torreadora zabitego na ringu jako współczesnego bohatera egzystencjalnego. Jego ostatnie wiersze, Sonetos del amor oscuro, zostały opublikowane tylko częściowo, ze względu na jawną tematykę homoseksualną.
w 1936 roku, na początku hiszpańskiej wojny domowej, Lorca wrócił do Granady., Został aresztowany przez siły nacjonalistyczne kontrolujące Miasto, być może z powodu jego osobistych powiązań, być może ze względu na jego znane sympatie dla sprawy Republikańskiej. W strasznym zamieszaniu panującym, nawet jego przyjaciele z falangi nie zdołali go uratować i został zastrzelony rankiem sierpnia. 19, 1936. Pełne okoliczności jego śmierci pozostają tajemnicą.