Patofizjologia VIVO
fizjologia perystaltyki
perystaltyka jest charakterystycznym wzorem skurczów mięśni gładkich, który napędza żywność dystalnie przez przełyk i jelita. Został po raz pierwszy opisany przez Bayliss i Starling (J Physio (Lond) 24: 99-143, 1899) jako rodzaj ruchliwości, w którym występuje skurcz powyżej i relaksacja poniżej stymulowanego odcinka. Perystaltyka nie ma wpływu w żadnym stopniu wagotomii lub sympatektomii, co wskazuje na jego mediacji przez lokalny, wewnętrzny układ nerwowy jelita.,
perystaltyka jest manifestacją dwóch głównych odruchów w jelitowym układzie nerwowym, które są stymulowane przez bolus żywności w świetle. Mechaniczne rozdęcie i być może podrażnienie błony śluzowej stymulują aferentne neurony jelitowe. Te neurony czuciowe synapsy z dwoma zestawami cholinergicznych interneuronów, które prowadzą do dwóch różnych efektów:
- jedna grupa interneuronów aktywuje pobudzające neurony ruchowe powyżej bolusa – te neurony, które zawierają acetylocholinę i substancję P, stymulują skurcz mięśni gładkich powyżej bolusa.,
- inna grupa interneuronów aktywuje hamujące neurony ruchowe, które stymulują rozluźnienie mięśni gładkich poniżej bolusa. Te neurony inhibitora wydają się wykorzystywać tlenek azotu, peptyd jelitowy wazoaktywny i ATP jako neuroprzekaźniki.
