Tłedytuj
Francuzi po raz pierwszy przybyli do nowego świata jako podróżnicy, szukając drogi do Oceanu Spokojnego i bogactwa. Wielka Francuska eksploracja Ameryki Północnej rozpoczęła się pod rządami Franciszka I, króla Francji. W 1524 roku Franciszek wysłał Giovanniego da Verrazzano, aby zbadał Region między Florydą a Nową Fundlandią, aby udał się na Pacyfik. Verrazzano nadał nazwy Francesca i Nova Gallia ziemi między Nową Hiszpanią a angielską Nową Fundlandią, promując tym samym Francuskie interesy.,
Kolonizacjaedit
Portret Jacques 'a Cartiera autorstwa Théophile' a Hamela, arr. 1844
w 1534 r. Franciszek I wysłał Jacques ' a Cartiera na pierwszą z trzech wypraw w celu zbadania wybrzeża Nowej Fundlandii i rzeki Świętego Wawrzyńca. Założył nową Francję, sadząc krzyż na brzegu półwyspu Gaspé. Następnie Francuzi próbowali założyć kilka kolonii w całej Ameryce Północnej, które nie powiodły się z powodu pogody, chorób lub konfliktu z innymi mocarstwami europejskimi., Cartier próbował utworzyć pierwszą stałą Europejską osadę w Ameryce Północnej w Cap-Rouge (Quebec City) w 1541 roku z 400 osadnikami, ale osada została porzucona w następnym roku po złej pogodzie i atakach ze strony rdzennych Amerykanów w okolicy. W 1562 roku niewielka grupa francuskich wojsk została pozostawiona na wyspie Parris w Karolinie Południowej w celu zbudowania Charlesfort, ale opuściła je po roku, gdy nie zostały zaopatrzone przez Francję. Fort Caroline założony w dzisiejszym Jacksonville na Florydzie w 1564 roku, przetrwał tylko rok, zanim został zniszczony przez Hiszpanów z St. Augustine., Próba osiedlenia skazańców na wyspie Sable koło Nowej Szkocji w 1598 roku nie powiodła się po krótkim czasie. W 1599 roku w Tadoussac (dzisiejsze Quebec) założono szesnastoosobowy punkt handlowy, z którego tylko pięciu mężczyzn przeżyło pierwszą zimę. W 1604 Pierre Du Gua de Monts i Samuel de Champlain założyli krótkotrwałą kolonię francuską, pierwszą w Acadia, na wyspie Saint Croix, obecnie części stanu Maine, która była bardzo nękana chorobą, być może szkorbutem. W następnym roku osada została przeniesiona do Port Royal, położonego w dzisiejszej Nowej Szkocji.,
Samuel de Champlain założył Quebec (1608) i badał Wielkie Jeziora. W 1634 roku Jean Nicolet założył La Baye des Puants (dzisiejsza Green Bay), które jest jednym z najstarszych stałych osiedli europejskich w Ameryce. W 1634 roku Sieur De Laviolette założył Trois-Rivières. W 1642 roku Paul de Chomedey, Sieur De Maisonneuve, założył Fort Ville-Marie, obecnie znany jako Montreal. Louis Jolliet i Jacques Marquette założyli Sault Sainte Marie (1668) i Saint Ignace (1671) i zbadali rzekę Missisipi., Pod koniec XVII wieku René-Robert Cavelier, Sieur de La Salle założył sieć fortów ciągnących się od Zatoki Meksykańskiej do wielkich jezior i rzeki Świętego Wawrzyńca. Fort Saint Louis został założony w Teksasie w 1685 roku, ale został zlikwidowany w 1688 roku. Antoine De La Mothe Cadillac założył Fort Pontchartrain du Détroit (dzisiejsze Detroit) w 1701 roku, a Jean-Baptiste Le Moyne Sieur de Bienville założył La Nouvelle Orléans (Nowy Orlean) w 1718 roku. Pierre Le Moyne d ' Iberville założył Baton Rouge w 1719 roku.,
europejska osada Mobile w Alabamie rozpoczęła się od francuskich kolonistów, którzy w 1702 roku zbudowali Fort Louis de la Louisiane, na 27 Mile Bluff nad rzeką Mobile, jako pierwszą stolicę francuskiej kolonii La Louisiane. Została założona przez francuskich braci Kanadyjskich Pierre 'a Le Moyne d' Iberville i Jean-Baptiste 'a Le Moyne' a, Sieur de Bienville, w celu ustanowienia kontroli nad roszczeniami Francji do La Louisiane., Bienville został mianowany Królewskim gubernatorem Francuskiej Luizjany w 1701 roku. Parafia rzymskokatolicka w Mobile została założona 20 lipca 1703 roku przez Jean-Baptiste de la Croix de Chevrières de Saint-Vallier, biskupa Quebecu. Parafia była pierwszą francuską parafią katolicką założoną na wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej w Stanach Zjednoczonych.
w 1704 roku statek Pélican dostarczył do Kolonii 23 Francuzki; pasażerowie zachorowali na żółtą febrę na przystanku w Hawanie. Chociaż większość „Pélican girls” wyzdrowiała, wielu kolonistów i sąsiednich rdzennych Amerykanów zaraziło się chorobą, a wielu zmarło., Ten wczesny okres był również okazją do importu pierwszych afrykańskich niewolników, przewożonych na pokładzie francuskiego statku zaopatrzeniowego z francuskiej kolonii Saint-Domingue na Karaibach, gdzie po raz pierwszy byli przetrzymywani. Populacja Kolonii wahała się w ciągu następnych kilku lat, do 1708 roku wzrosła do 279 osób, a dwa lata później z powodu choroby zmniejszyła się do 178 osób.,
te dodatkowe epidemie chorób i seria powodzi spowodowały, że Bienville nakazał przeniesienie osady w 1711 kilka mil w dół rzeki do obecnej lokalizacji u zbiegu rzeki Mobile i Zatoki Mobile. W tym czasie w nowym miejscu zbudowano nowy Fort Louis z palisadą ziemną. Do 1712 roku, kiedy Antoine Crozat został wyznaczony do przejęcia administracji Kolonii, jej populacja osiągnęła 400 osób.
stolica La Louisiane została przeniesiona w 1720 roku do Biloxi, pozostawiając Mobile, aby służyć jako regionalne centrum wojskowe i handlowe., W 1723 roku rozpoczęto budowę nowego murowanego fortu z kamiennym fundamentem i przemianowano go na Fort Condé na cześć Ludwika Henryka, księcia de Bourbon i księcia Condé.
w 1763 roku podpisano Traktat Paryski kończący wojnę siedmioletnią, którą Wielka Brytania wygrała, pokonując Francję. Na mocy tego traktatu Francja przekazała swoje terytoria na wschód od rzeki Missisipi Wielkiej Brytanii. Obszar ten stał się częścią rozszerzonej brytyjskiej kolonii zachodniej Florydy. Brytyjczycy zmienili nazwę Fort Condé na Fort Charlotte, na cześć królowej Charlotty, małżonki króla Jerzego III.,
Francuzi chętnie odkrywali Amerykę Północną, ale Nowa Francja pozostała w dużej mierze bezludna. Z powodu braku kobiet częste były małżeństwa między Francuzami a Indianami, co dało początek ludowi Métis. Stosunki między Francuzami a Indianami były zazwyczaj pokojowe. Jak stwierdził XIX-wieczny historyk Francis Parkman:
„Cywilizacja hiszpańska zmiażdżyła Indianina; Cywilizacja angielska wzgardziła i zaniedbała go; Cywilizacja Francuska objęła go i pielęgnowała”
— Francis Parkman., akt stwierdzający , że Indianie nawróceni na katolicyzm byli uważani za „naturalnych Francuzów” przez Ordonnance z 1627 roku:„potomkowie Francuzów, którzy są przyzwyczajeni do tego kraju, wraz ze wszystkimi Indianami, którzy zostaną doprowadzeni do znajomości wiary i będą ją wyznawać, będą uważani i znani naturalni Francuzi, i jako tacy mogą żyć we Francji, kiedy chcą, i nabywać, przekazywać, i sukces i przyjmować darowizny i spuścizny, podobnie jak prawdziwi poddani francuscy, bez konieczności przyjmowania listów o naturalizacji.,”
Ludwik XIV próbował również zwiększyć populację, wysyłając około 800 młodych kobiet nazywanych „córkami króla”. Jednak niska gęstość zaludnienia w Nowej Francji pozostała bardzo uporczywym problemem. Na początku wojny francusko-indyjskiej (1754-1763) ludność Brytyjska w Ameryce Północnej przewyższała liczbę Francuzów 20 do 1. Francja stoczyła łącznie sześć wojen kolonialnych w Ameryce Północnej (zob. cztery wojny francuskie i indyjskie, a także wojna Ojca Rale 'A I wojna Ojca Le Loutre' a).,
Zobacz także: francusko-Indyjski SojuszFrancuska FloridaEdit
Mapa Francuskiej Florydy
w 1562 roku Karol IX pod wodzą admirała Gasparda de Coligny wysłał Jeana Ribault i grupę żołnierzy z Francji.osadnicy hugenotów, próbując skolonizować Wybrzeże Atlantyku, założyli kolonię na terytorium, które przyjmie nazwę francuskiej Florydy. Odkryli oni sondę i wyspę Port Royal, którą nazwali Parris Island w Karolinie Południowej, na której zbudował fort o nazwie Charlesfort., Grupa pod wodzą René Goulaine 'a de Laudonnière' a przeniosła się na południe, gdzie 22 czerwca 1564 roku założyła Fort Caroline nad rzeką Saint John na Florydzie.
to irytowało Hiszpanów, którzy domagali się Florydy i sprzeciwiali się protestanckim osadnikom z powodów religijnych. W 1565 roku Pedro Menéndez de Avilés poprowadził grupę Hiszpanów i założył Saint Augustine, 60 kilometrów na południe od Fort Caroline. Obawiając się hiszpańskiego ataku, Ribault planował przenieść kolonię, ale burza nagle zniszczyła jego flotę., 20 września 1565 Hiszpanie dowodzeni przez Menéndeza de Avilésa zaatakowali i zmasakrowali wszystkich mieszkańców Fortu Caroline, w tym Jeana Ribault.
Kanada i Akadia
Mapa Polityczna północno-wschodniej części Ameryki Północnej w 1664 roku.
Francuskie zainteresowanie Kanadą skupiło się przede wszystkim na połowach na wielkich brzegach Nowej Fundlandii. Jednak na początku XVII wieku Francja bardziej interesowała się futrami z Ameryki Północnej. Stanowisko handlu futrami w Tadoussac zostało założone w 1600 roku., Cztery lata później Champlain odbył pierwszą podróż do Kanady z misją handlową w zakresie futer. Chociaż nie miał formalnego mandatu w tej podróży, naszkicował mapę Rzeki Świętego Wawrzyńca, a po powrocie do Francji napisał raport pt. „Savages” (relacja z pobytu w plemieniu Montagnais koło Tadoussac).
Champlain musiał zgłosić swoje odkrycia Henrykowi IV. wiosną 1604 roku wziął udział w kolejnej wyprawie do Nowej Francji, prowadzonej przez Pierre ' a Du Gua de Montsa., Przyczynił się do założenia osady na wyspie Saint Croix, pierwszej francuskiej osady na Nowym Świecie, która miała zostać porzucona następnej zimy. Ekspedycja założyła wówczas kolonię Port-Royal.
w 1608 roku Champlain założył futrzane miasto Quebec, które miało stać się stolicą Nowej Francji. W Quebecu Champlain zawarł sojusze między Francją a Huronami i Ottawą przeciwko ich tradycyjnym wrogom, Irokezom., Champlain i inni francuscy podróżnicy kontynuowali eksplorację Ameryki Północnej, z kajakami wykonanymi z kory brzozowej, aby szybko poruszać się po wielkich jeziorach i ich dopływach. W 1634 roku Normandzki odkrywca Jean Nicolet przesunął swoje poszukiwania na zachód aż do Wisconsin.
po kapitulacji Quebecu przez braci Kirke w latach 1629-1632 Brytyjczycy zajęli miasto Quebec i Kanadę. Samuel de Champlain został wzięty do niewoli i tam doszło do bankructwa Kompanii stu wspólników., Po traktacie w Saint-Germain-en-Laye Francja przejęła kolonię w 1632 roku. Miasto Trois-Rivières zostało założone w 1634 roku. W 1642 roku Angevin Jérôme le Royer de la Dauversière założył Ville-Marie (późniejszy Montreal), który był w tym czasie fortem chroniącym przed atakami Irokezów (pierwsza wielka wojna Irokezów trwała w latach 1642-1667).
nowa mapa północnych części Ameryki zdobyta przez Francję w 1720 roku, według londyńskiego kartografa Hermana Molla.,
pomimo tej szybkiej ekspansji Kolonia rozwijała się bardzo powoli. Wojny i choroby Irokezów były główną przyczyną śmierci w kolonii francuskiej. W 1663 roku, kiedy Ludwik XIV przekazał rządowi królewskiemu, populacja Nowej Francji wynosiła zaledwie 2500 europejskich mieszkańców. W tym samym roku, aby zwiększyć populację, Ludwik XIV wysłał od 800 do 900 „córek Królewskich”, aby stały się żonami francuskich osadników. Ludność Nowej Francji osiągnęła kolejno 7000 w 1674 i 15000 w 1689.,
w latach 1689-1713 francuscy osadnicy stanęli w obliczu niemal Nieustającej wojny w czasie wojen francusko-indyjskich. W latach 1689-1697 walczyli z Brytyjczykami w wojnie dziewięcioletniej. Wojna z Irokezami trwała nawet po traktacie w Rijswijk do 1701 roku, kiedy obie strony uzgodniły pokój. Następnie wojna z Anglikami zakończyła się wojną o sukcesję hiszpańską. W latach 1690 i 1711 Quebec z powodzeniem odparł ataki Angielskiej marynarki wojennej, a następnie brytyjskiej armii. Brytyjczycy wykorzystali jednak II wojnę., Wraz z podpisaniem Traktatu w Utrechcie w 1713 roku, Francja przekazała Wielkiej Brytanii Akadię( z populacją 1700 osób), Nową Fundlandię i Zatokę Hudsona. Pod rządami Rady Państwa ludność Kolonii rosła szybciej. Jednak wzrost populacji był znacznie gorszy niż w przypadku brytyjskich Trzynastu Kolonii na południu. W połowie XVIII wieku Nowa Francja liczyła 60 000 ludzi, podczas gdy kolonie Brytyjskie liczyły ponad milion ludzi. Stawiało to kolonię w niekorzystnej sytuacji militarnej przeciwko Brytyjczykom. Wojna między koloniami wznowiła się w 1744 roku i trwała do 1748 roku., Ostateczna i decydująca wojna rozpoczęła się w 1754 roku. Kanadyjczycy i Francuzi byli wspierani przez liczne sojusze z rdzennymi Amerykanami, ale na polu bitwy ich liczebność była zwykle większa.
LouisianaEdit
Luizjana przed 1736 r.
17 maja 1673 r. odkrywcy Louis Jolliet i Jacques Marquette rozpoczęli eksplorację rzeki Missisipi, znanej Siuksom jako Tongo, lub Miami-Illinois jako missisipioui (wielka rzeka)., Dotarli do ujścia Arkansas, a następnie w górę rzeki, Po tym jak dowiedzieli się, że płynie do Zatoki Meksykańskiej, a nie do morza Kalifornijskiego (Ocean Spokojny).
w 1682 r.Normand Cavelier de la Salle i Włoch Henri de Tonti zjechali Missisipi do jej Delty. Wyruszyli z Fort Crevecoeur nad rzeką Illinois wraz z 23 Francuzami i 18 rdzennymi Amerykanami. W kwietniu 1682 roku dotarli do ujścia Missisipi; obsadzili Krzyż i kolumnę z herbami króla Francji., W 1686 de Tonti zostawił 6 ludzi w pobliżu wioski Quapaw Osotouy, tworząc osadę Arkansas Post. De Tonti ' s Arkansas Post byłby pierwszą europejską osadą w dolinie rzeki Missisipi. La Salle powrócił do Francji i pozyskał Sekretarza Stanu Marynarki Wojennej, który powierzył mu dowództwo nad Luizjaną. Uważał, że jest blisko Nowej Hiszpanii, rysując mapę, na której Missisipi wydawało się znacznie dalej na zachód niż jej rzeczywista stawka., Zorganizował wyprawę morską z czterema statkami i 320 emigrantami, ale zakończyła się ona klęską, gdy nie udało mu się odnaleźć delty Missisipi i zginął w 1687 roku.
w 1698 roku Pierre LeMoyne d ' Iberville opuścił La Rochelle i zbadał okolice ujścia Missisipi. 13 lutego 1699 roku zatrzymał się pomiędzy Isle-aux-Chats (obecnie Cat Island) i Isle Surgeres (przemianowane na Isle-aux-Vascular lub Ship Island) i kontynuował poszukiwania na ląd, wraz ze swoim bratem Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville do Biloxi., Przed powrotem do Francji zbudował fort zwany „Maurepas” (później „Old Biloxi”). Dwukrotnie powrócił do Zatoki Meksykańskiej i założył fort w Mobile w 1702 roku.
w latach 1699-1702 Pierre Le Moyne d ' Iberville był gubernatorem Luizjany. Jego następcą na tym stanowisku został jego brat w latach 1702-1713. Ponownie był gubernatorem w latach 1716-1724 i ponownie 1733-1743. W 1718 Jean-Baptiste Le Moyne de Bienville dowodził francuską ekspedycją w Luizjanie. Założył miasto Nowy Orlean, w hołdzie Regentowi księciu Orleanu., Architekt Adrian de Pauger narysował ortogonalną płaszczyznę Starego Rynku.
Imigracja Luizjany
na mapie Weigela (1719) miała promować sprzedaż firmy Mississippi w Niemczech; większość dzisiejszych Stanów Zjednoczonych pojawia się pod nazwą „Louisiana”.
w 1718 roku w Luizjanie było tylko 700 Europejczyków. Kompania Missisipi zaaranżowała sprowadzenie kolejnych 800 statków, które wylądowały w Luizjanie w 1718 roku, podwojając liczbę ludności europejskiej., John Law zachęcał Niemców, zwłaszcza Niemców z regionu Alzackiego, którzy niedawno znaleźli się pod panowaniem francuskim, oraz Szwajcarów do emigracji.
więźniowie zostali uwolnieni w Paryżu we wrześniu 1719 roku, pod warunkiem, że poślubią prostytutki i udadzą się z nimi do Luizjany. Nowożeńcy zostali związani łańcuchami i przewiezieni do portu zaokrętowania. W maju 1720 roku, po skargach Kompanii Missisipi i koncesjonariuszy na tę klasę francuskich imigrantów, rząd francuski zakazał takich deportacji., W 1721 r. nastąpił jednak trzeci transport więźniów.
rozwiązywanie
ostatnia wojna francusko-Indyjska doprowadziła do rozpadu Nowej Francji.kanada udała się do Wielkiej Brytanii, a Luizjana do Hiszpanii. Jedynie Wyspy Saint-Pierre-et-Miquelon są nadal w rękach francuskich.