Wczesna kariera polityczna
w 1869 roku Clemenceau powrócił do Francji; po rewolucji 1870 roku został mianowany burmistrzem 18. dzielnicy Paryża, obejmującej Montmartre. Po wyborze na przedstawiciela do Zgromadzenia Narodowego w Paryżu w lutym 1871 roku głosował przeciwko traktatowi Frankfurckiemu. Gdy 18 marca na Montmartre wybuchło powstanie komunistów, bezskutecznie próbował zapobiec rozlewowi krwi. Później Clemenceau próbował mediować między komuną a Rządem Wersalu., Po kolejnej porażce zrezygnował ze stanowiska w Paryżu i zasiadł w Zgromadzeniu. W lipcu 1871 został wybrany do Rady Miejskiej Paryża, gdzie pozostał do 1876, zostając prezydentem w 1875.
w 1876 roku Clemenceau powrócił do polityki narodowej i został wybrany do Izby Deputowanych jako przedstawiciel XVIII dzielnicy Paryża. W tym czasie jego siwe włosy były blisko przycięte, jego krzaczaste brwi zwisały duże, czarne oczy, a jego gęste, opadające wąsy były nadal Czarne., Jego wysoce indywidualny styl debatowania, naznaczony żrącym dowcipem, szybko zdobył niekwestionowane przywództwo radykałów. Podczas gdy był bezkompromisowo ateistą i antyklerykałem, opowiadając się za oddzieleniem kościoła od państwa, Clemenceau wierzył w doskonałość człowieka poprzez wiedzę naukową i wysiłek moralny. Był zwolennikiem wolności i praw naturalnych, był pod wpływem idei Auguste 'a Comte' a, J. S. Milla i Karola Darwina.
Clemenceau posiadał geniusz destrukcyjnej krytyki i zdobył przydomek „tygrysa” za swoją rolę w niszczeniu szafek., Sprzeciwiał się imperializmowi, w 1881 obalił rząd Ferry 'ego w sprawie tunezyjskiej, zaatakował rząd Freycineta za chęć interwencji w Egipcie w następnym roku i zniszczył rząd Ferry' ego w 1885 podczas kryzysu Indochińskiego.
w 1886 roku Clemenceau po raz pierwszy poparł gen. Boulangera jako ministra wojny w gabinecie Freycineta, ale później aktywnie mu się sprzeciwił. Clemenceau odegrał również znaczącą rolę w skandalu Wilsona, zmuszając prezydenta Grévy ' ego do dymisji., Następnie poparł Sadiego Carnota w wyborach prezydenckich przeciwko Jules 'owi Ferry' emu i przypisuje mu się, że powiedział: „będę głosował na najgłupszych.”Incydent ten przyczynił się do tradycji słabej prezydencji, która nękała III Republikę. Clemenceau został potępiony jako przyjaciel i współpracownik Corneliusa Hertza, kluczowej postaci w skandalu Panamskim, a także został oskarżony o bycie w płacy Anglików. Witano go plakatami kampanii przedstawiającymi go żonglującego angielskimi monetami i nie udało mu się uzyskać reelekcji w 1893 roku.