Uprzemysłowienieedytuj
Kiedy Tempo migracji przyspieszyło już od XVIII wieku (w tym przymusowy handel niewolnikami), w XIX wieku wzrosłoby jeszcze bardziej. Manning wyróżnia trzy główne rodzaje migracji: migracje pracownicze, migracje uchodźców i urbanizację. Miliony robotników rolnych opuściło wieś i przeniosło się do miast, powodując bezprecedensowy poziom urbanizacji., Zjawisko to zaczęło się w Wielkiej Brytanii pod koniec XVIII wieku i rozprzestrzeniło się na cały świat i trwa do dziś w wielu obszarach.
industrializacja zachęcała do migracji wszędzie tam, gdzie się pojawiła. Coraz bardziej globalna gospodarka zglobalizowała rynek pracy. Handel niewolnikami na Atlantyku gwałtownie zmalał po 1820 roku, co doprowadziło do samodzielnej migracji pracowników kontraktowych z Europy i Azji na plantacje. Przeludnienie, otwarte granice rolnicze i rosnące ośrodki przemysłowe przyciągały dobrowolnych migrantów. Ponadto migracja została znacznie ułatwiona dzięki ulepszonym technikom transportu.,
w XIX wieku narodził się także nacjonalizm romantyczny, a wraz z nim etnocentryzm. Wzrosły również wielkie europejskie Imperia przemysłowe. Oba czynniki przyczyniły się do migracji, ponieważ niektóre kraje faworyzowały własną przynależność etniczną nad osobami z zewnątrz, a inne kraje wydawały się być znacznie bardziej przyjazne. Na przykład Imperium Rosyjskie utożsamiało się z prawosławiem wschodnim i ograniczało Żydów, którzy nie byli prawosławnymi, do poziomu osadnictwa i narzucało ograniczenia. Problemem była również przemoc., Stany Zjednoczone były promowane jako lepsze miejsce, „złota ziemia”, gdzie Żydzi mogli żyć bardziej otwarcie. Kolejny efekt imperializmu, kolonializm, doprowadził do migracji niektórych partii kolonizacyjnych z „krajów macierzystych” do „Kolonii”, a ostatecznie migracji ludzi z” Kolonii „do”krajów macierzystych”.
ponadnarodowa migracja zarobkowa osiągnęła szczyt trzech milionów migrantów rocznie na początku XX wieku. Włochy, Norwegia, Irlandia i Region Guangdong w Chinach były regionami o szczególnie wysokim wskaźniku emigracji w tych latach., Te duże przepływy migracyjne wpłynęły na proces tworzenia się państwa narodowego na wiele sposobów. Opracowano ograniczenia imigracyjne, a także kultury i mity diaspory, które odzwierciedlają znaczenie migracji dla powstania niektórych narodów, takich jak amerykański tygiel. Ponadnarodowa migracja pracowników spadła do niższego poziomu od lat 30. do lat 60., a następnie ponownie wzrosła.
Stany Zjednoczone doświadczyły znacznej migracji wewnętrznej związanej z uprzemysłowieniem, w tym ludności afroamerykańskiej., W latach 1910-1970 około 7 milionów Afroamerykanów wyemigrowało z wiejskich południowych Stanów Zjednoczonych, gdzie Czarni mieli zarówno słabe możliwości ekonomiczne, jak i znaczne uprzedzenia polityczne i społeczne, do miast przemysłowych na północnym wschodzie, Środkowym Zachodzie i zachodzie, gdzie dostępne były stosunkowo dobrze płatne miejsca pracy. Zjawisko to stało się znane w Stanach Zjednoczonych jako jego własna wielka migracja, chociaż historycy dziś uważają migrację za dwie odrębne fazy., Termin „wielka migracja”, bez kwalifikatora, jest obecnie najczęściej używany w odniesieniu do pierwszej fazy, która zakończyła się mniej więcej w czasie Wielkiego Kryzysu. Druga faza, trwająca mniej więcej od początku zaangażowania USA w II Wojnę Światową do 1970 roku, jest obecnie nazywana drugą wielką migracją. Wraz z upadkiem zalegalizowanej segregacji w 1960 roku i znacznie poprawiły się możliwości gospodarcze na południu w kolejnych dziesięcioleciach, miliony czarnych powróciły na południe z innych części kraju od 1980 roku w tym, co zostało nazwane nową wielką migracją.,
wojny Światoweedytuj
wojny i wojny, ludobójstwa i wywołane przez nie kryzysy miały ogromny wpływ na migrację. Muzułmanie przenieśli się z Bałkanów do Turcji, podczas gdy chrześcijanie przenieśli się w drugą stronę, podczas upadku Imperium Osmańskiego., W kwietniu 1915 roku rząd Osmański rozpoczął systematyczne zdziesiątkowanie cywilnej ludności ormiańskiej. Prześladowania trwały z różną intensywnością aż do 1923 roku, kiedy Imperium Osmańskie przestało istnieć i zostało zastąpione Republiką Turcji. Liczba ludności ormiańskiej państwa osmańskiego w 1915 roku wynosiła około dwóch milionów. Szacuje się, że do 1918 roku zginęło milion osób, podczas gdy setki tysięcy stały się bezdomnymi i bezpaństwowymi uchodźcami. Do 1923 praktycznie cała ormiańska ludność anatolijskiej Turcji zniknęła., Czterysta tysięcy Żydów przeniosło się już do Palestyny na początku XX wieku, a wielu Żydów do Ameryki, jak już wspomniano. Rosyjska wojna domowa spowodowała, że około trzech milionów Rosjan, Polaków i Niemców wyemigrowało z Nowego Związku Radzieckiego. Dekolonizacja po ii Wojnie Światowej również spowodowała migracje.
społeczności żydowskie w Europie, regionie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie powstały z dobrowolnych i mimowolnych migrantów., Po Holokauście (w latach 1938-1945) nastąpiła wzmożona migracja do Brytyjskiego Mandatu Palestyny, który stał się nowoczesnym państwem Izrael w wyniku planu podziału Palestyny Organizacji Narodów Zjednoczonych.
postanowienia układu Poczdamskiego z 1945 roku podpisanego przez zwycięskich aliantów zachodnich i Związek Radziecki doprowadziły do jednej z największych europejskich migracji, a największej w XX wieku. Dotyczyło to migracji i przesiedleń blisko lub ponad 20 milionów osób. Największą grupę poszkodowanych stanowiło 16,5 mln Niemców wysiedlonych z Europy Wschodniej na zachód., Drugą co do wielkości grupą byli Polacy, z których miliony zostały wysiedlone na zachód z Kresów Wschodnich i przesiedlone na tzw. Ziemie Odzyskane (patrz: alianci decydują o polskiej granicy w artykule na linii Odra-Nysa). Setki tysięcy Polaków, Ukraińców( operacja Wisła), Litwinów, Łotyszy, Estończyków i część Białorusinów zostało wysiedlonych z Europy na wschód do Związku Radzieckiego. W końcu wielu z kilkuset tysięcy Żydów pozostających w Europie Wschodniej po Holokauście wyemigrowało poza Europę do Izraela i Stanów Zjednoczonych.,
podział Indiaedytuj
w 1947 roku, po podziale Indii, duże populacje przeniosły się z Indii do Pakistanu i odwrotnie, w zależności od ich przekonań religijnych. Podział został utworzony przez Indian Independence Act 1947 w wyniku rozpadu Brytyjskiego Imperium Indyjskiego. Podział przesiedlił do 17 milionów ludzi w byłym Imperium Indii Brytyjskich, a szacunki strat w ludziach wahały się od kilkuset tysięcy do miliona., Muzułmańscy mieszkańcy dawnych Indii Brytyjskich migrowali do Pakistanu (w tym do Pakistanu Wschodniego, obecnie Bangladeszu), podczas gdy Hindusi i Sikhowie mieszkający w Pakistanie Wschodnim i Hindusi mieszkający w Pakistanie Wschodnim (obecnie Bangladesz) poruszali się w przeciwnym kierunku.
we współczesnych Indiach szacunki oparte na sektorach przemysłu zatrudniających głównie migrantów sugerują, że w Indiach jest około 100 milionów migrantów okrężnych. Kasty, sieci społecznościowe i precedensy historyczne odgrywają ważną rolę w kształtowaniu wzorców migracji.,
badania przeprowadzone przez Overseas Development Institute wskazują na szybki przepływ siły roboczej z wolniej rozwijających się części gospodarki. Migranci często mogą zostać wykluczeni przez politykę mieszkaniową w miastach, a inicjatywy wspierające migrantów są potrzebne, aby zapewnić pracownikom lepszy dostęp do informacji rynkowych, poświadczania tożsamości, mieszkalnictwa i edukacji.
w zamieszkach poprzedzających rozłam w regionie Pendżabu w odwetowym ludobójstwie zginęło od 200 do 500 tysięcy osób. U. N. H. C. R., szacuje się, że 14 milionów Hindusów, Sikhów i muzułmanów zostało wysiedlonych podczas rozbiorów. Badacze nazywają ją największą masową migracją w historii ludzkości: Nigel Smith w swojej książce Pakistan: History, Culture, and Government nazywa ją „największą migracją w historii.”