Amin przejmuje kontrolę
do 1968 roku relacje między Obote i Aminem poszły na marne, ponieważ ten ostatni wykazał zainteresowanie młodymi wykształconymi oficerami armii i tworzeniem oddziałów paramilitarnych. Próba zamachu na Obote w 1969 roku i podejrzane zachowanie Amina jeszcze bardziej poszerzyły lukę między tymi dwoma mężczyznami. Podziały te stały się jeszcze bardziej widoczne, gdy Amin udzielił nieautoryzowanej pomocy rebeliantom walczącym przeciwko rządowi Sudańskiemu., W świetle tych konfliktów nie jest jasne, dlaczego Obote awansował Amina w 1970 roku na stanowisko szefa sztabu generalnego, co dało mu dostęp do wszystkich aspektów sił zbrojnych. Amin obalił rząd Obote ' a 25 stycznia 1971.
Ugandyjczycy radośnie powitali Amina. Był niezwykle charyzmatyczną postacią, a jednocześnie na tyle prostą, by uścisnąć dłoń zwykłym ludziom i uczestniczyć w ich tradycyjnych tańcach; był czarujący, nieformalny i elastyczny: a ponieważ poślubił kobiety z różnych grup etnicznych, był postrzegany jako nacjonalista., Jego popularność wzrosła, gdy zezwolił na powrót ciała Kabaki do królewskiego pochówku, powołał gabinet technokratów, rozwiązał tajną policję Obote, udzielił amnestii więźniom politycznym i zapewnił Ugandyjczyków, że przekaże władzę cywilom.
w tym okresie euforii zaczęły pojawiać się inne osobowości Amina: bezwzględny, kapryśny, przebiegły, przebiegły i wytrawny kłamca., Jego „zabójcze oddziały” systematycznie eliminowały zwolenników Obote 'a i mordowały dwóch Amerykanów (Nicholasa Stroha i Roberta Siedle' a), którzy prowadzili śledztwo w sprawie masakr, do których doszło w koszarach Mbarara w zachodniej Ugandzie. Stało się jasne, że pozorna życzliwość Amina, wygłupy i błazenstwo były tylko maską, która ukrywała straszliwą brutalność.
w 1972 roku brutalnie zaatakował Izraelczyków i Brytyjczyków, którzy wcześniej byli jego bliskimi zagranicznymi sojusznikami. Kością niezgody była jego niezdolność do pozyskania broni z tych krajów., Gdy Muammar Kaddafi zgodził się na pomoc, Amin natychmiast wypędził Izraelczyków i 50 000 Azjatów posiadających Brytyjskie paszporty. Nagłe wydalenie azjatyckich handlowców nie tylko zniszczyło niegdyś dobrze prosperującą gospodarkę Ugandy, ale także przyniosło Amin negatywny wizerunek Międzynarodowy.
w latach 1972-1979 Polityka Amina polegała na utrzymywaniu władzy za wszelką cenę. Choć na zewnątrz wyglądał odważnie, Amin był tchórzem. Był na przykład przerażony w 1978 roku, kiedy krążyła historia, że „gadający żółw” przewidział jego upadek., Stale zmieniał osłony ciała, rozkład jazdy i pojazdy, a także miejsca do spania. Jego rozwiązły styl życia pozwolił mu mieć kilka możliwych miejsc do spania. W tym czasie był żonaty z czterema żonami i miał ponad 30 kochanek. Kontrolował armię poprzez częste reorganizacje. Stanowisko szefa sztabu obrony zostało zniesione i zastąpione przez dowódców armii, lotnictwa i spadochroniarzy. Podobnie, gdy był poza krajem, powierzył władzę Radzie obrony złożonej z kilku osób, utrudniając przeciwnikom spiskowanie przeciwko niemu., On również zaspokoił swoje siły, oferując im darmową whisky, magnetofony, drogie samochody, szybkie promocje i lukratywne biznesy należące wcześniej do azjatyckich handlowców.