wprowadzenie
najjaśniejszy i największy obiekt na naszym nocnym niebie, Księżyc sprawia, że Ziemia jest bardziej znośną planetą, moderując kołysanie naszej planety macierzystej na jej osi, prowadząc do stosunkowo stabilnego klimatu. Powoduje również pływy, tworząc rytm, który kierował ludźmi przez tysiące lat.
Księżyc powstał prawdopodobnie po zderzeniu ciała wielkości Marsa z ziemią kilka miliardów lat temu.
Księżyc Ziemi jest jedynym miejscem poza ziemią, gdzie ludzie postawili stopę, do tej pory.,
jedyny naturalny satelita Ziemi nazywany jest po prostu „Księżycem”, ponieważ ludzie nie wiedzieli, że istnieją inne księżyce, dopóki Galileo Galilei nie odkrył czterech księżyców orbitujących wokół Jowisza w 1610 roku.
w języku łacińskim Księżyc nazywa się Luna, co jest głównym przymiotnikiem dla wszystkich rzeczy związanych z Księżycem: lunar.
rozmiar i odległość
rozmiar i odległość
przy promieniu około 1080 Mil (1740 kilometrów), Księżyc jest mniej niż jedna trzecia szerokości Ziemi. Gdyby ziemia była wielkości centa, Księżyc byłby tak duży jak ziarno kawy.,
Księżyc jest średnio 238,855 Mil (384,400 km) dalej. Oznacza to, że 30 planet wielkości Ziemi może zmieścić się pomiędzy Ziemią a Księżycem.
Księżyc powoli oddala się od Ziemi, oddalając się co roku o około cal dalej.
Orbita i rotacja
Orbita i rotacja
Księżyc obraca się w takim samym tempie, w jakim obraca się wokół Ziemi (tzw. rotacja synchroniczna), więc ta sama półkula cały czas stoi przed ziemią. Niektórzy ludzie nazywają daleką stronę-półkulę, której nigdy nie widzimy z ziemi – „ciemną stroną”, ale to jest mylące., Ponieważ księżyc okrąża Ziemię, różne części są w świetle słonecznym lub ciemności w różnym czasie. Zmieniające się oświetlenie jest powodem, dla którego z naszej perspektywy Księżyc przechodzi przez fazy. Podczas” pełni księżyca ” półkula Księżyca, którą widzimy z Ziemi, jest w pełni oświetlona przez słońce. A „Księżyc w nowiu” występuje, gdy druga strona księżyca ma pełne światło słoneczne, a strona stojąca przed nami ma swoją noc.
Księżyc wykonuje pełną orbitę wokół Ziemi w ciągu 27 ziemskich dni i obraca się lub obraca w tym samym tempie, lub w tym samym czasie., Ponieważ ziemia również się porusza-obracając się po swojej osi, gdy okrąża Słońce – z naszej perspektywy Księżyc wydaje się okrążać nas co 29 dni.
struktura
struktura
Księżyc Ziemi ma rdzeń, płaszcz i skorupę.
jądro Księżyca jest proporcjonalnie mniejsze od jąder innych ciał ziemskich. Solidny, bogaty w żelazo rdzeń wewnętrzny ma promień 149 Mil (240 kilometrów). Otoczona jest żelazną skorupą o grubości 56 mil (90 kilometrów). Częściowo stopiona warstwa o grubości 93 Mil (150 kilometrów) otacza żelazny rdzeń.,
płaszcz rozciąga się od szczytu częściowo stopionej warstwy do dna skorupy Księżyca. Najprawdopodobniej składa się z minerałów, takich jak oliwin i piroksen, które składają się z atomów magnezu, żelaza, krzemu i tlenu.
skorupa ma grubość około 43 Mil (70 kilometrów) na półkuli bliskiej Księżyca i 93 Mil (150 kilometrów) na dalekiej stronie. Składa się z tlenu, krzemu, magnezu, żelaza, wapnia i aluminium, z niewielkimi ilościami tytanu, uranu, toru, potasu i wodoru.,
dawno temu Księżyc miał aktywne wulkany, ale dziś wszystkie są uśpione i nie wybuchły od milionów lat.
formacja
formacja
wiodącą teorią pochodzenia Księżyca jest to, że ciało wielkości Marsa zderzyło się z ziemią około 4,5 miliarda lat temu. Odłamki z ziemi i impaktora nagromadziły się, tworząc naszego naturalnego satelitę oddalonego o 239 000 mil (384 000 km)., Nowo powstały Księżyc był w stanie stopionym, ale w ciągu około 100 milionów lat, większość globalnego „Oceanu magmy” skrystalizowała się, z mniej gęstymi skałami unoszącymi się w górę i ostatecznie tworzącymi skorupę księżycową.
Powierzchnia
Powierzchnia
ze zbyt małą ilością atmosfery, aby utrudnić uderzenia, stały deszcz Planetoid, meteoroidów i komet uderza w powierzchnię Księżyca, pozostawiając liczne kratery. Krater Tycho ma ponad 52 mile (85 kilometrów) szerokości.,
przez miliardy lat, te uderzenia zmieliły powierzchnię księżyca na fragmenty, od ogromnych głazów po proch. Prawie cały księżyc jest pokryty kupą gruzu z węglowo-szarego, sypkiego pyłu i gruzu skalnego zwanego regolitem księżycowym. Poniżej znajduje się obszar pękniętej skały zwanej megaregolitem.
obszary świetlne Księżyca nazywane są wyżynami. Mroczne cechy, zwane maria (łac. morza), to baseny uderzeniowe, które zostały wypełnione lawą między 4,2 A 1,2 miliarda lat temu., Te jasne i ciemne obszary reprezentują skały o różnym składzie i wieku, które dostarczają dowodów na to, w jaki sposób wczesna skorupa mogła krystalizować się z księżycowego Oceanu magmowego. Same kratery, które zostały zachowane przez miliardy lat, stanowią historię uderzeń Dla Księżyca i innych ciał w wewnętrznym układzie słonecznym.
Jeśli spojrzysz w odpowiednie miejsca na Księżycu, znajdziesz Sprzęt, amerykańskie flagi, a nawet kamerę pozostawioną przez astronautów., Kiedy tam byłeś, zauważyłeś, że grawitacja na powierzchni Księżyca jest jedną szóstą Ziemi, dlatego w materiałach z moonwalków astronauci wydają się prawie odbijać się po powierzchni.
temperatura na Księżycu osiąga około 260 stopni Fahrenheita (127 stopni Celsjusza) w pełnym słońcu, ale w ciemności temperatura spada do około -280 stopni Fahrenheita (-173 stopni Celsjusza).,
woda na Księżycu
podczas wstępnej eksploracji Księżyca i analizy wszystkich zwróconych próbek z misji Apollo i Luna myśleliśmy, że powierzchnia księżyca jest sucha.
pierwszego ostatecznego odkrycia wody dokonała w 2008 roku Indyjska misja Chandrayaan-1, która wykryła cząsteczki hydroksylowe rozprzestrzeniające się na powierzchni Księżyca i skoncentrowane na biegunach., Misje takie jak Lunar Prospector, LCROSS i Lunar Reconnaissance Orbiter nie tylko wykazały, że powierzchnia księżyca ma globalne nawodnienie, ale w rzeczywistości występują wysokie stężenia wody lodowej w stale zacienionych regionach biegunów Księżyca.
naukowcy odkryli również, że powierzchnia Księżyca uwalnia swoją wodę, gdy Księżyc jest bombardowany przez mikrometeoroidy., Powierzchnia jest chroniona przez warstwę, kilka centymetrów suchej gleby, która może być naruszona tylko przez duże mikrometeoroidy. Kiedy mikrometeoroidy uderzają w powierzchnię Księżyca, większość materiału w kraterze ulega odparowaniu. Fala uderzeniowa przenosi wystarczającą ilość energii, aby uwolnić wodę, która pokrywa ziarna gleby. Większość tej wody jest uwalniana w Przestrzeń Kosmiczną.
w październiku 2020 roku stratosferyczne Obserwatorium Astronomii podczerwieni NASA (SOFIA) po raz pierwszy potwierdziło obecność wody na nasłonecznionej powierzchni Księżyca., Odkrycie to wskazuje, że woda może być rozprowadzana po powierzchni Księżyca, nie ograniczając się do zimnych, zacienionych miejsc. SOFIA wykryła cząsteczki wody (H2O) w kraterze Clavius, jednym z największych kraterów widocznych z ziemi, położonym na południowej półkuli Księżyca.
atmosfera
atmosfera
Księżyc ma bardzo cienką i słabą atmosferę, zwaną egzosferą. Nie zapewnia żadnej ochrony przed promieniowaniem słonecznym ani uderzeniami meteoroidów.,
magnetosfera
magnetosfera
wczesny Księżyc mógł rozwinąć wewnętrzne dynamo, mechanizm generowania globalnego pola magnetycznego dla Planet ziemskich, ale dziś Księżyc ma bardzo słabe pole magnetyczne. Pole magnetyczne na Ziemi jest tysiące razy silniejsze niż pole magnetyczne Księżyca.
pierścienie
pierścienie
Księżyc nie ma pierścieni.
Księżyce
Księżyce
Księżyc Ziemi nie ma własnych księżyców.,
potencjał życia
potencjał życia
wiele misji, które badały Księżyc, nie znalazło dowodów na to, że ma on swoje własne żywe istoty. Jednak Księżyc może być miejscem przyszłej kolonizacji przez ludzi. Odkrycie, że Księżyc kryje lód wodny i że najwyższe stężenia występują w zaciemnionych kraterach na biegunach, sprawia, że Księżyc jest trochę bardziej gościnny dla przyszłych kolonistów ludzkich.