jak (i gdzie) Hannibal przekroczył Alpy?

Chris Allen siedzi na gzymsie Col de la Traversette, ciężko myśli, słucha ciszy, patrzy na niewidzialne. Blady jak papier i prawie tak cienki, 50-letni mikrobiolog spędził większą część tego letniego poranka wspinając się na wąską Przełęcz górską, która leży na granicy na południowy wschód od Grenoble we Francji i na południowy zachód od Turynu we Włoszech., A teraz, wpatrując się we mgły starożytności, wyobraża sobie scenę, która mogła się tu rozegrać 2235 lat temu: kartagiński generał Hannibal zbierał swoje wojska podczas bezczelnej inwazji na Republikę Rzymską na początku drugiej wojny punickiej.

po lewej ścięty wiatr przecina rząd igieł skalnych i w dół do doliny po włoskiej stronie, prawie 10 000 stóp poniżej. Po jego prawej stronie, Góra Viso-Kolos z dwoma wierzchołkami-wznosi się na tle miseczki-błękitnego nieba., Allen sięga do plecaka, wyciąga kopię historii Polibiusza i czyta na głos fragment: „Hannibal widział, że trudności, których doświadczyli i oczekiwanie na więcej, podkopały morale całej armii. Zwołał zgromadzenie i próbował podnieść ich na duchu, choć jego jedynym atutem była widoczność Włoch, które rozpościerają się pod górami w taki sposób, że z panoramicznej perspektywy Alpy tworzą Akropol całej Italii.”

chwila wisi w powietrzu. „Jaka droga doprowadziła Hannibala do Rzymu?”Allen pyta gościa z Ameryki., Drażliwe pytanie jest jednym z tych problemów na pograniczu historii i geografii, które są fascynujące i być może nierozwiązywalne. Wiele atramentu zostało rozlanych w określeniu trasy nieprawdopodobnej pięciomiesięcznej, tysiąc milowej wędrówki Hannibala z Katalonii przez Pireneje, przez Langwedocję do brzegów Rodanu, a następnie przez Alpy na równiny Włoch. Wiele butów zostało zniszczonych podczas wyznaczania przełęczy alpejskiej, przez którą przetoczyły się dziesiątki tysięcy piechurów i kawalerzystów, tysiące koni i mułów, a także słynne 37 afrykańskich słoni bojowych.,

spekulacje na temat miejsca przeprawy sięgają ponad dwóch tysiącleci, kiedy Rzym i Kartagina, miasto-Państwo w Afryce Północnej w dzisiejszej Tunezji, były supermocarstwami walczącymi o supremację w basenie Morza Śródziemnego. Nie zachowały się żadne kartagińskie źródła, a relacje greckiego historyka Polibiusza (napisane około 70 lat po marszu) i jego Rzymskiego odpowiednika liwy (120 lat po tym) są szalenie niejasne., Istnieje nie mniej niż tuzin rywalizujących teorii, rozwiniętych przez bogate zamieszanie naukowców, antykwariuszy i mężów stanu, którzy zaprzeczają sobie nawzajem, a czasem sobie. Napoleon Bonaparte faworyzował Północną trasę przez Col du Mont Cenis. Edward Gibbon, autor schyłku i upadku Cesarstwa Rzymskiego, był uważany za fana Col du Montgenèvre. Sir Gavin De Beer, niegdyś dyrektor Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, bronił Trawersette, najbardziej skąpego i najbardziej na południe kursu., W 1959 roku student inżynierii z Cambridge, John Hoyte pożyczył słonia o imieniu Jumbo z Turyńskiego zoo i postanowił udowodnić, że Col du Clapier (czasami nazywany Col du Clapier-Savine Coche) był prawdziwą drogą pieszą—ale ostatecznie wybrał drogę Mont Cenis do Włoch. Inni wytyczyli trasy nad Col du Petit St. Bernard, Col du L ' Argentière i kombinacjami wyżej, które ponownie zapętliły północ na południe na północ., Zapożyczyć wiersz przypisywany Markowi Twainowi, poruszający różne kontrowersje: „badania wielu komentatorów rzuciły już wiele ciemności na ten temat i jest prawdopodobne, że jeśli będą kontynuowane, wkrótce nic o tym nie dowiemy.”

względny nowicjusz w debacie, Allen podkreśla, że do tej pory nie przedstawiono twardych dowodów materialnych, które wskazywałyby najbardziej prawdopodobną drogę. „Zero, Zero, Zero, Zero”, mówi. „Wszystko było domysłem opartym na czytaniach tekstów klasycznych.,”Uważa, że on i jego zespół współpracowników—kierowany przez kanadyjskiego geomorfologa Billa Mahaneya-niedawno odkryli pierwsze przekonujące wskazówki, dzięki ogromnej patty of ancientmanure.

– Gdyby Hannibal zawiózł swój Cyrk wędrowny przez przełęcz, zatrzymałby się w błocie, aby podlewać i karmić bestie-wyjaśnia Allen., „A gdyby tak wiele koni, mułów i słoni pasło się tam, zostawiliby szaleńca.”To akronim tego, co mikrobiolodzy delikatnie określają jako” masowe osadzanie zwierząt.”

badając osad z dwóch rdzeni i wykopu—głównie gleby matowe z rozłożonych włókien roślinnych—Allen i jego załoga zidentyfikowali materiały genetyczne, które zawierają wysokie stężenia fragmentów DNA z Clostridia, bakterii, które zazwyczaj tworzą tylko 2 lub 3 procent mikrobów torfu, ale więcej niż 70 procent tych znalezionych w jelitach koni., Łóżko odchodów zawierało również nietypowe poziomy kwasów żółciowych i związków tłuszczowych występujących w przewodach trawiennych koni i przeżuwaczy. Allen jest najbardziej podekscytowany posiadaniem izolowanych jaj pasożytów-związanych z tasiemcami jelitowymi-przechowywanych w miejscu, jak małe genetyczne kapsułki czasu.

„DNA wykryte w błocie było chronione w bakteryjnych endosporach, które mogą przetrwać w glebie tysiące lat” – mówi. Analizy zespołu, w tym datowanie węglowe, sugerują, że odchody wykopane w miejscu trawersu mogą znajdować się w pobliżu trawersu sił punickich.,

ponieważ wnioski Allena czasami spoczywają na śliskich zboczach domysłów, to, co sumują, jest otwarte na znaczną interpretację. Andrew Wilson z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Oksfordzkiego utrzymuje, że zakres dat nie wynika z przedstawionych danych i że warstwa MAD mogła się gromadzić w ciągu kilku stuleci. Allen, wykładowca Queen ' s University w Belfaście, nie jest zachwycony. „Wierzę w naukę opartą na hipotezach” – mówi. „Oczywiście, niektórzy ludzie będą sceptycznie nastawieni do naszych dedukcji i powiedzą, że są—z braku lepszego słowa-bzdurą., Co oczywiście jest całkowicie zdrowe. Sceptycyzm jest tym, o co chodzi w nauce.”

**********

długa, ascetyczna twarz Allena, z wąskimi oczami i podniesionymi brwiami, nadaje mu wyraz wiecznej powagi, która przeczy jego sardonicznemu dobremu humorowi. Jest to Anglik, którego uznanie dla patogennych bakterii wywodzi się częściowo z Monty Pythona (Q: co jest brązowe i brzmi jak dzwon? Odp: Łajno!,) i który nazwał złotą rybkę w swoim przydomowym stawie Nosey, Scrumpy, Motley, Blind Pew, Spunky i William. „Karmię Williama groszkiem i czosnkiem” -mówi Allen. „Nie będzie jadł robaków mięsnych. Jest zbyt wnikliwy.”

był zachwycony w zeszłym roku, kiedy Belfast Telegraph nagłośnił pierwszą stronę o swoim zespole badawczym: ŁAJZY królowej dostają się na dno Alp Hannibala w kawałku 2000-letniej kupy. („Boffin”, wyjaśnia uprzejmie Allen, to Brytyjski slangowy naukowiec z wiedzą techniczną.) Towarzysząca mu kreskówka przedstawiała go trzymającego ogromną rolkę papieru toaletowego., „Odkąd pojawił się ten artykuł, Ludzie na całym świecie wysyłają mi próbki kału”, mówi Allen. Zatrzymuje się. „Żartuję!”

nauczył się żartować jako chłopak w Bristolu, rodzinnym mieście Wielkiego konceptualnego żartownisia Banksy ' ego. „Byłem raczej zdezorientowanym dzieckiem”, mówi Allen. W 1998 roku został szkoleniowcem, a w 1999 roku szkoleniowcem, a w 1999 roku szkoleniowcem, a w 1999 roku szkoleniowcem.,”Jego najwcześniejsze wspomnienia z naukowych przedsięwzięć obejmują zaprojektowanie alarmu antywłamaniowego do swojej sypialni( lat 6), pozostawienie domowych bomb smrodowych na progu sąsiada (lat 8) i „oglądanie nieprzyjemnych rzeczy” pod mikroskopem (lat 9). „Nie wiedziałem, że to ostatnie stanie się później moim głównym źródłem dochodu” – mówi.,

podczas studiów—ma doktorat z mikrobiologii na Uniwersytecie w Warwick—Allen zdał sobie sprawę ,że może mieć dużo zabawy i generować zyski z badań poprzez „robienie rzeczy, o których inni jeszcze nie pomyśleli”: stąd jego obecne zainteresowania badawcze są tak różnorodne, jak zrozumienie ekologii mikrobiologicznej definiującej Antropocena, Mikrobiologia zwłok, polowanie na mikrobiologiczne sygnatury genetyczne związane z wydarzeniami starożytnego uderzenia komety i, oczywiście, rozwiązywanie Hannibal Enigma poprzez metagenomikę-badanie mikroorganizmów przez bezpośrednią ekstrakcję i klonowanie DNA.,

Najwcześniejszym był przyrodnik Cecil Torr, który w swojej książce Hannibal Crosses the Alps z 1924 roku mówi nam, że jako nastolatek wyruszył bezowocnie, aby znaleźć ślady octu używanego, po pożarach, aby ogrzać skały, w pękających głazach, które blokowały armię Kartagińską. (Procedura, zauważa klasyczna uczona z Cambridge Mary Beard, ” która zapoczątkowała wszelkiego rodzaju eksperymenty chłopięce wśród klasyków-chemików-amatorów.,”) Mimo to Torr został okrzyknięty heretykiem Hannibala, a polecona przez niego droga została odrzucona jako nie do utrzymania. Jego teoria była w dużej mierze ignorowana aż do 1955 roku, kiedy Gavin de Beer zajął się tą sprawą. W Alpach i słoniach, pierwszej z kilku książek, które embriolog ewolucyjny napisał o Hannibalu, wykazywał coś w duchu Kon-Tiki z twierdzeniem, że osobiście zbadał topografię., Przez wieki tylko kupcy i przemytnicy korzystali z Trawersetu; uczeni unikali go nie tylko dlatego, że wspinaczka była tak ryzykowna, ale ze względu na to, co De Beer nazwał „łatwością, z jaką spustosze są wyciągane w tym obszarze.”

De Beer podał temat, na który zasłużył, konsultując się z filologami, powołując się na astronomię do daty ustawienia Plejad, identyfikując przeprawy rzeczne poprzez wykreślenie sezonowego przepływu, analizując pyłek w celu oszacowania klimatu w 218 r.p. n. e. i przeczesując literaturę historyczną, aby powiązać je z dowodami geograficznymi., Wszyscy, którzy grali w grę Hannibala, wiedzą, że muszą odkryć w wybranej przepustce szereg specyficznych cech, które korelują z kronikami Polibiusza i liwy. Jeden po drugim de Beer zburzył bogactwo alternatyw. – Oczywiście-dodał rozbrajająco – mogę się mylić.”

F. W. Walbank Wybitny Polybian uczony obalił wnioski de Beera dotyczące lingwistycznych i czasowych podstaw W „Some Reflections on Hannibal 's Pass”, opublikowanym w tomie 46 Journal of Roman Studies., Jego esej z 1956 roku rozpoczął się cytatem z kartagińskiego pieniądza: „niewiele problemów historycznych doprowadziło do bardziej nieopłacalnej dyskusji niż ta z przełęczy Hannibala nad Alpami.”Walbank, który wydawał się skłonny do Col du Clapier lub Mont Cenis, został później ubrany przez Geoffroya de Galberta, autora Hannibala i Cezara w Alpach, za rzekomo błędne odczytanie greki Polibiusza. (Jeśli zachowujesz wynik, de Galbert jest człowiekiem Col du Clapier.,)

rzeczywiście, w porywającej tradycji akademickiego sportu, gdzie rękawice odpadają, gdy cytaty są źle przypisane lub środkowy inicjał jest błędnie identyfikowany, każda teoria punicznego przejścia usycha pod obaleniem. „Na forach internetowych kłótnie mogą być dość brutalne” – donosi Allen., „Wszystko, co mogę powiedzieć, to to, że naukowcy są naprawdę emocjonalnie związani z tym, co robią. Wiem, że często jesteśmy przedstawiani jako zimni i kliniczni, ale jesteśmy istotami ludzkimi, jak wszyscy inni, ze wszystkimi trudnościami, które obejmują.”

Allen przyszedł do pracy de Beera dzięki Billowi Mahaneyowi, emerytowanemu profesorowi na York University w Toronto i jawnemu wykładowcy trawersu. Kilka lat później, w 2009 roku, Mahaney zaprosił Allena na wycieczkę do mire pod przełęczą.,

w przeciwieństwie do łagodnego, spokojnego Allena, Mahaney jest gorącym górskim człowiekiem, który mógłby rozpocząć kłótnię w pustym pokoju. Ma teraz 76 lat i cierpi na artretyzm, który ogranicza jego wspinaczkę, ale jego talent do szczęk nie zna granic. Mahaney zgromadził ogromną ilość opowieści w swoich wyprawach na wielkie szczyty na wszystkich kontynentach, szczególnie w Alpach, gdzie w ciągu ostatnich 15 lat oceniał możliwe szlaki punickie, badając każdą Przełęcz Na granicy francusko-włoskiej., Jego poszukiwania zaowocowały dwiema książkami: Odyseją Hannibala: środowiskowym tłem alpejskiej inwazji na Italię oraz powieścią „The Warmaker”, której pożądliwy dialog mógł być zaczerpnięty z filmu Hannibal, Zwycięzca dojrzałego przeboju z 1960 roku „What My Elephants Can' t Conquer, I Will Conquer Alone!”

chowanie się z Mahaney ' em w jego domu na przedmieściach Toronto jest trochę jak potrącenie przez pociąg: jeśli przeżyjesz, będziesz miał o czym później porozmawiać. „Hannibal nie był tylko genialnym strategiem i taktykiem wojskowym”, mówi, wymachując muffinką jak rękawicą bokserską., „Rozumiał złożoność ludzkiego zachowania, że dowodzenie wiązało się z czymś więcej niż wydawaniem rozkazów i zastraszaniem ludzi, aby podążali za nim—wiązało się z kompromisem i sprytnym przywództwem. Zaimponował wrogowi swoją odwagą, śmiałością i szermierką, walcząc na linii frontu, brodząc w otchłań bitwy. Nie był rzymskim konsulem siedzącym za wojskami. W czasie kampanii włoskiej Hannibal przejechał słonia przez bagna nad Arno i stracił wzrok w prawym oku od tego, co prawdopodobnie było okulistyką. Został jednookim generałem, podobnie jak Mosze Dayan.,”

**********

pewien rzymski cesarz napisał kiedyś, że wszystko, co słyszymy, jest opinią, a nie faktem; a wszystko, co widzimy, jest perspektywą, a nie prawdą. Co w dużej mierze podsumowuje nasze zrozumienie Hannibala, kluczowej postaci europejskiej historii-jeśli nie za to, co osiągnął, to przynajmniej za traumatyczny wpływ, jaki wywarł na rzymską pamięć. Na pewno niewiele o nim wiemy. I jak wskazuje Mahaney, prawie wszystko, co wiadomo o nim i jego fantastycznej grze nad Alpami, przechodzi przez filtr jego rozgoryczonych przeciwników.,

pierwsza wojna punicka (264-241 p. n. e.) toczyła się o kontrolę nad strategicznymi wyspami Sycylii i Korsyki. Sycylijczycy uwikłali powstającą Republikę Rzymską w swoje sprzeczki z Kartaginą i przekształcili drobny spór w konflikt zbrojny toczony głównie na morzu., „Kiedy Kartagińczycy musieli walczyć, wynajęli najemników, choć mieli swoich elitarnych dowódców” – mówi Mahaney. W ostatnich latach konfliktu ich przywódcą na Sycylii był Hamilkar Barca, pochodzący z prominentnej rodziny kartagińskich arystokratów. Niestety, Rzymianie odnieśli niespokojne zwycięstwo i ostatecznie Kartagina nie tylko straciła roszczenia do Korsyki i Sardynii, ale została obciążona długiem, który Barcas pomógł spłacić, zakładając Imperium kartagińskie w bogatej w srebro Hiszpanii., Chcąc przywrócić Kartaginę do dawnej świetności, Hamilkar zmusił swojego najstarszego syna, Hannibala, do przysięgi na wieczną wrogość Republice.

Rzymianie ponownie wypowiedzieli wojnę Kartaginie w 218 p. n. e., kiedy to Hamilkar zginął w bitwie, a Hannibal dowodził armią. W początkowej fazie PWII Hannibal skonsolidował i rozszerzył kontrolę nad terytorium Hiszpanii. Ponieważ Rzymianie opanowali morza, próbował nie do pomyślenia: zaatakować ich ojczyznę z zaskoczenia z rzekomo nie do zdobycia północy., Mając nadzieję, że widok szalejących słoni przestraszy wroga, zebrał swój pociąg ze zwierzętami i udał się na wschód. „Siedząc na łóżeczku Hannibal poczuł rytm wprawiony w ruch przez jego oddziały, gdy jego szwadrony maszerowały obok” – pisze Mahaney w Warmaker. „Pusty dzbanek na wodę, niczym Twierdza, lekko uginał się na półce, reagując zupełnie inaczej niż woda. Tak, pomyślał, moja armia będzie jak płyn otaczający wszystkie nieruchome obiekty, toczące się jak fala nad nimi.,”

przyzwyczajeni do ciepła Afryki i Nowej Kartaginy, płynne legiony płynęły przez Hiszpanię, Francję i bezdroża, ośnieżone Alpy, trzymając w ryzach Allobroges, górskie plemię, które zasadzało zasadzki, miotało strzały i padało wielkie skały na ich głowy. – To dziwne, że Hannibal nie dostał włóczni w plecy-pozwala Mahaney. „Zanim wygłosił przemówienie na szczycie przełęczy, wielu jego najemników było martwych, umierających z głodu lub cierpiących na hipotermię. Jednak Hannibal nie stracił ani jednego słonia.,”

, Jedno, co wszyscy wydają się zgadzać, to zestaw parametrów środowiskowych, które każdy przyszły przejazd musi pasować:

• jednodniowy marsz z wąskiego wąwozu, gdzie ludzie Hannibala szli pojedynczo, a członkowie plemienia ukryci na klifach rozpoczęli szturm.
• „białe ” lub” gołe ” skalne miejsce, gdzie część jego uciekających żołnierzy spędziła tę noc.
• Polana na podejściu w pobliżu szczytu, otoczona całorocznym śniegiem, wystarczająco duża, aby rozbić armię liczącą co najmniej 25 tys. I punkt na szczycie, gdzie wojska mogły spoglądać na równinę rzeki Po.,
• strome, śliskie zejście po stronie włoskiej, które jest otoczone przepaściami i dnem w dolinie nadającej się do wypasu koni i stad zwierząt.

Mahaney twierdzi, że Traversette jest jedynym przejściem spełniającym te kryteria. Z kolei Patrick Hunt-historyk i archeolog ze Stanford, były dyrektor Uniwersyteckiego projektu Archeologii alpejskiej i autor nowej biografii Hannibala-wysuwa takie samo twierdzenie o Col du Clapier. Obaj badali chemię gleby i postglacjalne wietrzenie moren wzdłuż przełęczy., Obaj zeskanowali zdjęcia satelitarne, zbadali wzrost porostów i tempo wietrzenia skał oraz modelowali historyczne zlodowacenie, aby wyobrazić sobie, jak dzisiejsza ziemia mogła się zmienić od czasów hellenistycznych. I obaj uważają, że wnioski innych są dużo Hannibaloney.

w 2004 roku Mahaney odkrył dwupoziomowe skały-spowodowane dwoma oddzielnymi nagromadzeniami gruzu—na granicy włoskiej Trawersette. Upadła masa, jak mówi, łączy się z opisem Polybiusa z gruz skalnych, które utrudniały Brygadzie słoni drogę do doliny., „Żadna z pozostałych przepustek nie ma depozytu po stronie lee” – nalega.

Hunt twierdzi, że Col du Clapier ma również wielowarstwowe ściany skalne, zakopując wiele późniejszej rzymskiej i wcześniejszej celtyckiej tarasowej drogi pod wieloma warstwami talusa. Dodaje, że „rockfall” jest błędnym tłumaczeniem greckiego słowa oznaczającego obsuwisko, i że Polybius w rzeczywistości odnosił się do smukłej ścieżki wzdłuż zbocza góry przerwanej przez spadek, w którym zbocze opadło. „Polibiusz twierdzi, że siły Hannibala prześlizgnęły się przez świeży śnieg na lód poniżej poprzedniej zimy przy początkowym zejściu” – mówi., „Mahaney próbuje ominąć brak śladów śniegu na trawersie, odczytując śnieg i lód jako firn, czyli zamarzniętą ziemię. To nie filologia, to twórcze myślenie życzeniowe.”

Hunt uważa, że zejście trawersu byłoby wąskie dla słoni; Mahaney, który obserwował zwierzęta przemierzające górę Kenii, gdy się tam wspinał, uważa, że nie mieli problemu z podjęciem wysokiej drogi., I podczas gdy Hunt myśli, że Trawerseta byłaby zbyt wysoka, a teren zbyt zdradliwy dla ludzi, Mahaney uważa, że Col du Clapier byłby zbyt niski, a teren nie wystarczająco zdradliwy: „armia zakonnic mogłaby przejść prosto z Clapier do Włoch”, mówi, snickerując jak uczeń, który właśnie odkrył, że we Francji istnieje Miasto o nazwie Brest. „Hunt sugeruje, że Traversette może nie była przejezdna w czasach Hannibala, ale myślę, że nie ma pojęcia, jak wojownicy Hannibala naprawdę wyglądali. Nie chciałbyś ich spotkać w ciemną noc, gdziekolwiek., Były to oddziały, które mogły osłaniać 20 mil dziennie, niosąc żywność i broń.”

Archeolodzy nie znaleźli również dowodów na punickie pochówki lub kartagińskie monety. Mahaney szuka wsparcia finansowego na przeprowadzenie dalszych badań w Traversette mire, miejscu, które, jak mówi, może skorzystać z zastosowania radaru penetrującego Grunt. „Ale najpierw potrzebujemy pozwolenia od rządu francuskiego., A Francuzi wynaleźli Ruban rouge ” – mówi Mahaney, używając francuskiego terminu biurokracja. Chris Allen zauważa z lekką ironią: „w przypadku braku skanowania radarowego bagna Hannibala, pasożyty, które wykopaliśmy, mogą być najbardziej nienaruszonymi reliktami jego armii.”

**********

Bagno Hannibala leży w miękkim, zamkniętym wąwozie wielkości boiska piłkarskiego., Brzegi okolicznych wzgórz rozchodzą się w niewielki strumień, który przepływa przez mchy, paprocie i torfowiska. Na cały surowy dramat—cienie przedzierające się przez klify, nagłe wały wyostrzającego powietrza, chmury drapające się mocno nad szczytami—bagno tworzy poczucie spokoju. Pochłonięty delikatnym transem Allen bada węzeł kijanek poruszających się w bagnistej kałuży. Słaby zapach mięty wypełnia powietrze. W końcu Allen mówi: „naszym celem jest próba wzmocnienia puli danych naukowych. To wszystko, co możemy zrobić. To do współczesnych historyków, aby go poprzeć.,”

starożytni historycy pisali, że po przekroczeniu przełęczy górskiej armia Hannibala spędziła 15 lat na wyprawie przez Półwysep włoski. „Jego ludzie zabili 50 000 rzymskich żołnierzy w bitwie pod Cannae w 216 r.p. n. e.”, mówi Allen, ” ale nigdy nie zdobyli Rzymu.”Zagłodzony zaopatrzeniem i świeżymi żołnierzami przez swoich rywali w Kartaginie, Hannibal został odwołany do domu, aby bronić miasta-państwa przed rabunkami Rzymskiego generała Publiusza Korneliusza Scypiona—i pokonany w epickiej bitwie pod Zamą. Żył na wygnaniu w pobliżu dzisiejszego Stambułu, kiedy rzymscy legioniści go wyśledzili., Zmarł w 183 r. p. n. e.od trucizny, podanej samodzielnie-jego alternatywą dla zatrzymania i paradowania w łańcuchach ulicami Rzymu. Trzydzieści siedem lat później Kartagina została zdobyta i zrównana z ziemią.

„pomyśl, co Hannibal osiągnął przez pół roku” – mówi Allen. „Zrobił coś, czego nikt nawet sobie nie wyobrażał. Czy to nie byłoby coś, gdyby w tym miejscu zebrał swoje siły i zainspirował je do sukcesu wbrew przeciwnościom?”W duchu Hannibala naukowcy podjęli nowatorskie podejście do ciernistego problemu.,

badania prowadzone na Queen ' s University w Belfaście są powolne, a finansowanie jest znikome. Ale Allen uważa, że projekt ma różnego rodzaju implikacje dla środowiska DNA, badania telltale roślin i zwierząt materiałów genetycznych zebranych z gleby i innych substratów. „W dłuższej perspektywie Mikrobiologia środowiskowa może być kluczem, który pomaga rozwiązać wiele dużych problemów—od odkrycia nowych leków po wychwytywanie energii i dwutlenku węgla. Wszyscy wiemy, jak ważna jest gleba, ale zaskakujące jest to, że ledwo ją rozumiemy., Metagenomika jest narzędziem, które pozwoli nam ostatecznie zoptymalizować naszą interakcję z glebą.”

Allen wyobraża sobie łączenie meta-genomiki z praktycznie każdą dyscypliną naukową, od inżynierii przez fizykę teoretyczną po medycynę. „Zostałem zainspirowany przez nasze odkrycia Clostridia do próby badania starożytnych próbek clostridia difficile od ludzi,” mówi. Szpitalny superbug odporny na większość antybiotyków, C., difficile dotyka głównie osób starszych, ale młodsi ludzie padają jej ofiarą i choroba stała się bardziej dotkliwa, co stanowi prawie 30,000 zgonów w Stanach Zjednoczonych w 2011 roku. „Wydaje się, że istnieją pewne zmiany genetyczne w niektórych współczesnych szczepach. Gdybyśmy cofnęli czas o 2000 lat i wyciągnęli ludzkie szczepy z bagna Hannibala, czy mieliby te same zmiany genetyczne? Czy istnieją różnice, o których nie wiemy, prowadzące do nowych hipotez? Czy te różnice pozwolą nam znaleźć nowe sposoby ochrony pacjentów przed infekcją? Możliwe., Jesteśmy w środku rewolucji naukowej, o której większość ludzi nawet nie zdaje sobie sprawy. Może to początek ery Metagenomicznej.”

do tej pory zespół badawczy wyizolował z błota pięć jaj tasiemca. Sekwencjonowanie genomu jaj jest wysoko na liście zadań Allena. „Im więcej mamy informacji genetycznych, tym bardziej precyzyjnie możemy określić, jaki rodzaj zwierzęcia zostawił odchody i być może jego geograficzne pochodzenie”, mówi. Jeśli Allen połączy DNA z koniem, który pochodzi tylko z Afryki lub Hiszpanii, będzie zadowolony, że jest na dobrej drodze., Gdyby mógł połączyć to ze słoniem-nieprawdopodobne, biorąc pod uwagę, że konie są przerażone pachydermami i wymagają osobnej przestrzeni do żerowania—naprawdę byłby w biznesie. Albo i nie. Młodszy brat Hannibala, Hasdrubal, poszedł za nim 11 lat później i przywiózł ze sobą słonie wojenne. Jak można się było spodziewać, nie ma jednoznacznej zgody co do tego, czy Hasdrubal obrał dokładnie tę samą drogę, więc znalezienie tasiemca słonia nie udowodniłoby ostatecznie, że szlak należał do Hannibala.,

mimo to Allen jest zachwycony perspektywą ekshumacji tasiemca z łajna słoni podczas kolejnej wyprawy badawczej po włoskiej stronie trawersu. Czy nie byłoby zabawnie, żartuje, gdyby prawdziwa kupa na alpejskim szlaku Hannibala została ujawniona w gałce prawdziwej kupy?