Synonimy: Leber 's optic atrophy, Leber' s hereditary optic atrophy, optic atrophy, Leber 's optic neuropathy and hereditary optic neuroretinopathy
Leber' s hereditary optic neuropathy (lhon) jest chorobą mitochondriów. Zwykle występuje 1 z 3 punktowych mutacji DNA. Te trzy są: G11778A, T14484C i G3460A. kliniczne molekularne testy genetyczne dla tych mutacji są dostępne. Ogółem odkryto około 45 mutacji (np. G10680A, T3394C), ale są one znacznie mniej powszechne., Może być dziedziczona lub, rzadziej, spontaniczna mutacja. Dziedziczenie jest całkowicie od strony matki. Czasami prowadzi to do błędnego przekonania, że jest to warunek związany z X, ale dziedziczenie nie jest Mendelowskie.
wydaje się prawdopodobne, że etiologia jest wieloczynnikowa. Złożone interakcje między czynnikami genetycznymi, hormonalnymi i środowiskowymi mogą modulować ryzyko utraty wzroku przez nosiciela. Ciężkie palenie może być istotnym czynnikiem ryzyka..
Epidemiologia
badanie północno-wschodniej Anglii wykazało, że 11,8 na 100 000 miało Gen LHON, ale częstość występowania choroby wynosiła 3.,22 na 100 tys. Częstość występowania ciężkich zaburzeń widzenia z powodu LHON wynosiła 1 na 14 000. W 2014 r. ogólnokrajowe Japońskie badanie wykazało 120 przypadków nowo rozwiniętego LHON, z czego 93,2% stanowili mężczyźni.
mutacja genu G11778A stanowi 60% przypadków na świecie. Oceniono 18 różnych fenotypów, ale 3 stanowią 95% przypadków. Do 40% nie podaje historii rodziny.
penetracja wynosi około 50-60% u mężczyzn i 10-15% u kobiet. Wiele, jeśli nie większość, przypadków bez historii rodziny wynika z niepełnej penetracji, a nie z nowej mutacji.,
cechy kliniczne
średni wiek wystąpienia choroby wynosi od 27 do 34 lat, z przedziałem od 1 do 70 lat.
- zwykle występuje u młodych dorosłych jako bezbolesna podostra obustronna niewydolność wzroku, dotykająca częściej mężczyzn niż kobiet (3M:1F). Kobiety mają tendencję do prezentowania się nieco później, ale choroba może być bardziej dotkliwe.
- zaczyna się od rozmycia widzenia centralnego i desaturacji koloru w obu oczach jednocześnie w około połowie przypadków. Jeśli jest asymetryczny, oba oczy są zwykle dotknięte w ciągu 2-15 miesięcy.,
- tempo progresji może wahać się od szybkiego do ponad dwóch lat, ale większość ludzi jest poważnie osłabiona o trzy lub cztery miesiące.
- widzenie centralne pogarsza się do liczenia palców w 80%. Przed fazą zanikową może wystąpić przejściowa poprawa.
- zanik optyczny rozwija się i badania kliniczne nie są pomocne w odróżnianiu go od innych przyczyn.
- ostrość wzroku pozostaje wtedy statyczna. Większość zostanie zarejestrowana jako poważnie upośledzona wzroku do końca życia, ze stałą dużą szkotką.,
- czasami występuje również dystonia i spastyczność lub choroba podobna do stwardnienia rozsianego, zwłaszcza u dotkniętych kobiet.
- podgrupa z początkiem w dzieciństwie została zidentyfikowana we Włoszech.
- ostrość wzroku jest zwykle zredukowana do liczenia palców.
- badanie pola widzenia pokazuje powiększającą się szkotomę centralną.
- angiografia Fluoresceinowa może być przydatna w ostrej fazie., Krążek pęcznieje z powodu rzekomego obrzęku warstwy włókien nerwowych; pojawiają się teleangiektazje okołonapilarne i zwiększa się krtań naczyń siatkówki. Nie każdy pokazuje pełny obraz.
- badania elektrofizjologiczne, w tym elektroretinogram wzorcowy i potencjały wzrokowe wywołane, mogą wykazać dysfunkcję nerwu wzrokowego nawet bez choroby siatkówki.
- tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny mózgu jest konieczne, aby wykluczyć inne zapalne i strukturalne przyczyny ostrego zapalenia nerwu wzrokowego, jeśli nie ma historii rodzinnej., Badanie MRI jest często normalne, ale może wykazywać wysoki sygnał w obrębie nerwów wzrokowych.
- biochemiczne badania mitochondrialne mogą wykazywać wady łańcucha oddechowego.
diagnostyka różnicowa
- istnieje wiele przyczyn ostrej obustronnej niewydolności wzroku, które należy wykluczyć w ostrej fazie, w tym niedowidzenie tytoniu.
- w fazie zaniku nerwu wzrokowego należy rozważyć dziedziczną głuchotę-dystonię-neuropatię nerwu wzrokowego (zespół Mohra-Tranebjaerga).,
- neuropatie nerwu wzrokowego mogą powodować podobne zmiany w tarczy nerwu wzrokowego, szczególnie w późnym stadium choroby, co utrudnia odróżnienie od jaskry na podstawie samej oceny tarczy.
- wrodzona amauroza Lebera (LCA) została opisana przez tego samego lekarza, ale jest to inna choroba z kilkoma wariantami.
choroby towarzyszące
w wielu badaniach stwierdzono choroby towarzyszące. Najczęstsze są sercowe zespoły przed pobudzeniem, zwykle zespół Wolffa-Parkinsona-White 'a, ale także zespół Lowna-Ganonga-Levine' a., Opisano również chorobę podobną do stwardnienia rozsianego.
Zarządzanie
obecnie nie ma wartości w monitorowaniu bezobjawowych osób z genem, ponieważ nie istnieje skuteczna profilaktyka. Jednak badania kliniczne nad terapią genową nie tylko oferują ekscytujące możliwości dla pacjentów z objawami, ale także zwiększają perspektywę profilaktyki u bezobjawowych nosicieli.
potrzebne będą wsparcie, porady dotyczące pracy i pomoce wizualne.,
w niektórych badaniach odnotowano korzyści ze stosowania analogu chinonowego idebenonu w ostrej fazie, chociaż tylko podgrupa pacjentów doświadcza istotnych klinicznie korzyści. Badania sugerują, że działa na poziomie mitochondrialnych kompleksów oddechowych.
zauważono, że neuropatia nerwu wzrokowego związana z niedoborem witaminy B12 jest bardzo podobna do wrodzonej neuropatii nerwu wzrokowego Lebera i dlatego niektórzy zalecają, że znani nosiciele wady genu powinni zadbać o odpowiednie spożycie witaminy B12.,
Poradnia Genetyczna
choroba dziedziczona jest po matce, a nie po ojcu. Dotknięta matka niezmiennie przekazuje Gen, chociaż istnieje ograniczona penetracja. Mutacje De novo są uważane za rzadkie, a 40% bez historii rodziny jest w dużej mierze spowodowane niepełną penetracją lub brakiem znajomości rodziny. Jeśli matka ma gen, tak samo będzie wszystkie rodzeństwo. Zostanie ona przekazana wszystkim dzieciom przez matki, a nie przez ojców., Badania genetyczne nie są przydatne w przewidywaniu wieku wystąpienia, nasilenia lub tempa progresji u nosicieli bezobjawowych. Wiek i płeć są ważne. 18-letni mężczyzna ma dożywotnie ryzyko około 50% rozwoju choroby po pozytywnym wyniku testu, ale spada to w miarę upływu lat bez manifestacji. Jednak ryzyko nigdy nie znika, ponieważ może pojawić się późno w życiu. Jeśli mutacja jest heteroplazmatyczna, może nie być obecna u każdego członka rodziny. Heteroplazmy występują w 12%.,
badanie wewnątrzmaciczne nie ma zastosowania, ponieważ nie dotyczy to dzieci ojców nosicieli, chociaż wszystkie dzieci matek nosicieli będą miały Gen. Jednak będzie to widoczne tylko u 50% męskiego potomstwa i 15% samic, a ryzyko ciężkiego upośledzenia wzroku wynosi odpowiednio 40% i 10%.
Ogólna mądrość głosi, że dzieci, które są zagrożone zaburzeniem, które uderza w wieku dorosłym i na które nie ma leczenia, nie powinny mieć badań, chyba że istnieją objawy., Twierdzi się, że bezobjawowe testowanie eliminuje możliwość poznania lub nie poznania tych informacji, i podnosi możliwość piętna w rodzinie i społeczeństwie, co może mieć poważne konsekwencje dla edukacji i Kariery. Strategia ta może jednak ulec zmianie, jeśli terapia genowa i mitochondrialna terapia zastępcza spełnią swój potencjał jako leczenie profilaktyczne u pacjentów bezobjawowych.,
rokowanie
- w ostrej fazie pacjenci opisują utratę widzenia barwnego w jednym oku, a następnie bezbolesne podostre zmniejszenie ostrości wzroku w centrum, któremu towarzyszy powiększająca się Szkocja Centralna.
- drugie oko zwykle przechodzi podobny przebieg w ciągu trzech miesięcy, a znaczna poprawa ostrości wzroku jest rzadka u pacjentów z mutacją G11778A lub g3460a. Jednakże, pomimo poważnych zaburzeń widzenia, niektórzy uzyskają pewną poprawę wzroku, szczególnie w przypadku mutacji T14484C.,
- w fazie przewlekłej pacjenci mają zwykle obustronny deficyt widzenia, który jest symetryczny i przez całe życie. Większość z nich pozostaje poważnie upośledzona wzroku, nie jest w stanie prowadzić pojazdu silnikowego i nie może znaleźć zatrudnienia.
- mamy nadzieję, że obiecujące wyniki uzyskane w badaniach terapii genowej w eksperymentach na zwierzętach i badaniach klinicznych u ludzi przełożą się na poprawę rokowania tego stanu w przyszłości.
Historia
Theodor Karl Gustav von Leber (wymawiany LAY-ber) urodził się w 1840 roku i zmarł w 1917 roku., Szkolił się jako chemik, ale zwrócił się do medycyny za radą Roberta Bunsena z burner fame. Studiował pod kierunkiem Carla Ludwiga i Albrechta von Graefe ' a. Nadał swoje imię fenomenowi Franceschettiego-Lebera, LCA, tętniakowi miliarnemu Lebera, splotowi Lebera i LHONOWI.
opisał chorobę w 1868 roku, ale do lat 80. XX wieku poczyniono niewielkie postępy. opisano wiele różnych rodowodów. Wallace i współpracownicy wykazali, że ludzka mtDNA była dziedziczona matkowo i zasugerowali, że choroby przenoszone matkowo mogą być spowodowane mutacjami mtDNA.