Anatomia
funkcja wargi jest kontrolowana głównie przez mięsień orbicularis oris, który całkowicie otacza otwór ustny, zapewniając w ten sposób kompetencje jamy ustnej. Mięsień ten nie jest idealnie okrągły, ponieważ elementy mięśni wargi górnej i dolnej odgraniczają się przy zgięciach. Istnieje jednak wiele innych mięśni, które przyczyniają się do funkcji wargi., Modiolus, zgrubienie ścięgna tuż bocznego do jamy ustnej, służy jako przywiązanie do różnych mięśni dolnej wargi i odgrywa kluczową rolę w funkcji wargi.2
mięsień orbicularis Oris pochodzący z drugiego łuku rozgałęzionego składa się z wewnętrznych i zewnętrznych mięśni wargi. Włókna wewnętrznego komponentu mięśniowego przyczepiają się do górnej i dolnej szczęki oddalonej od dołączonych dziąseł. Większość mięśni orbicularis Oris jest utworzona przez włókna zewnętrzne, większość pochodzi z mięśnia buccinator., Większość włókien wewnętrznych i zewnętrznych podróżuje w kierunku poziomym lub ukośnym. Włókna wewnętrzne powstają w komorach, podczas gdy element zewnętrzny wchodzi do wargi w tym miejscu, oba zbliżając wargi do grzbietu pęcherzyka płucnego. Poziome włókna orbicularis pochodzą z modiolus. Wprowadzenie włókien poziomych do kolumn filtralnych umożliwia kompresję warg. Te krótkie i długie włókna budują większość kolumn filtralnych., Włókna skośne powstają w komorze, aby wstawić do przedniego kręgosłupa nosowego wyżej i mięśni mentalis niższego.3 umożliwia to ewersję warg.
oprócz orbicularis oris, liczne sparowane mięśnie wyrazu twarzy przyczyniają się również do funkcji warg umieszczonych na bocznej i głębokiej powierzchni warg. Mięśnie te obejmują levator labii superioris, zygomaticus, risorius i grupę nasalis (poprzeczna nasalis, depressor septi i levator labii superioris alaeque nasi)., Mięsień dźwigacz wargi sromowej górnej (łac. levator labii superioris muscle) – mięsień znajdujący się pod mięśniem orbicularis oculi, który łączy się z mięśniem orbicularis oris w dolną połowę kolumny filtralnej. Mięśnie te wspomagają Oris orbicularis, ale mogą być przecięte bez uszczerbku dla kompetencji jamy ustnej.4
depresory dolnej wargi obejmują depresor anguli Oris (triangularis), który pochodzi z boku ciała żuchwy niższej do żuchwy psa i przedtrzonowca i podróżuje Górnie mieszając się z włóknami platysma do wstawienia w modiolus i skóry., Depressor wargi sromowej inferioris (quadratus) pochodzi z przodu żuchwy, przed otworem umysłowym i przemieszcza się przyśrodkowo, mieszając się z orbicularis lubris, aby wprowadzić się do skóry i błony śluzowej dolnej wargi. Razem te mięśnie działają, aby narysować kąty ust w dół i bocznie. Mięsień mentalis pochodzi na poziomie dolnych przednich siekaczy żuchwy i przemieszcza się niżej, aby wstawić się w skórę podbródka. Mentalis to sparowany mięsień, który unosi i wystaje centralną część dolnej wargi.,
unerwienie czuciowe warg jest kontrolowane przez dwie różne gałęzie nerwu trójdzielnego (CN V). Nerw podoczodołowy, gałąź oddziału szczękowego (V2), wychodzi z kanału podoczodołowego przyśrodkowo, aby unerwić skórę górnej wargi i błonę śluzową (także powiekę, boczną ścianę nosa, ipsilateral alar i część kolumny). Znieczulenie miejscowe górnej wargi Środkowej uzyskuje się za pomocą bloku podoczodołowego (rysunek 53-1).,
nerw umysłowy, przedłużenie dolnej gałęzi nerwu pęcherzykowego podziału żuchwy (V3), wychodzi z otworu umysłowego pod drugim przedtrzonowcem, aby zapewnić unerwienie czuciowe skóry dolnej wargi i błony śluzowej aż do fałdu wargowego (rysunek 53-2). Kiedy podbródek musi być znieczulony, konieczne jest wstrzyknięcie do dolnego przedsionka, aby zablokować nerw mylohyoidalny. Alternatywnie, dolny blok nerwu pęcherzykowego w lingula uzyska wymaganego znieczulenia. Gałąź policzkowa V3 dostarcza unerwienie do komend.,
unerwienie ruchowe jest dostarczane przez dwie gałęzie nerwu twarzowego (CN VII). Górna warga jest zasilana przez gałąź policzkową, a dolna warga jest zasilana przez brzeżną gałąź żuchwy. Niewielkie gałęzie końcowe tych nerwów widoczne są na wznoszących się klapach typu Karapandzicznego. Gałęzie końcowe mogą unerwiać klapy typu Abbe, wytwarzając funkcję wewnątrz klapy.
dopływ krwi wargowej przepływa przez tętnice wargowe górne i dolne, które są gałęziami tętnicy twarzowej., Naczynia te rozgałęziają się tylko bocznie do żuchwy i przechodzą przyśrodkowo przez warstwę podśluzówkową wargi, aby podróżować z mięśniem orbicularis oris. Jeden z tych nazwanych statków może osiowo podawać duże klapy całej górnej lub dolnej wargi aż do granicy żuchwy. Drenaż żylny towarzyszy tętnic i odprowadza do żył twarzy.
drenaż limfatyczny warg górnych i dolnych., Limfatyka wargi górnej zaczyna się jako sieć naczyniowa w vermillion i tworzą pnie zbierające, które odpływają bocznie z linii środkowej głównie do węzłów podżuchwowych ipsilateral. Nie ma krzyżowania drenażu limfatycznego górnej wargi z powodu oddzielenia bocznych procesów szczękowych, które nastąpiły po embrionalnym zespoleniu górnej wargi i wstawieniu procesów przednio-pachowych.5
limfatyka dolnej wargi jest również siecią naczyniową w podśluzówkowych i podskórnych płaszczyznach wargi, które tworzą pnie zbierające., Drenaż środkowej części dolnej wargi jest przede wszystkim do węzłów podżuchwowych, a boczna trzecia dolnej wargi odprowadza się do węzłów podżuchwowych po tej samej stronie.W wardze dolnej występuje 5,6-krotność drenażu limfatycznego wtórnego do zespolenia procesów żuchwowych w linii środkowej.3
jednostki estetyczne twarzy i warg są ważnymi granicami anatomicznymi, które należy wziąć pod uwagę przy planowaniu rekonstrukcji. Górna warga rozciąga się do podstawy nosowej wyżej i fałdy nosowo-wargowe bocznie., Warga górna została podzielona na mniejsze przyśrodkowe i boczne jednostki topograficzne.7 dolna warga rozszerza się do warg wargowych w dolnej części i fałdu nosowo-wargowego (lub linii marionetki) bocznie (ryc. 53-3). Niezależnie od tego, że nowotwory przekraczają te granice w sposób bezkrytyczny, należy wziąć pod uwagę te jednostki rekonstrukcyjne.
linie napięcia skóry spoczynkowej są pionowe w wargach centralnych i lekko ukośne, gdy warga rozwija się bocznie., Linie te są łatwo wizualizowane w starszym wieku, gdzie dominuje topografia jednostek, a lokalne rozgraniczenia, takie jak kolumny filtralne i granice skórne vermillion, zostają zatarte.
każda rekonstrukcja anatomiczna powinna próbować przywrócić wargę wargą i policzek policzkiem (zasada Gilliesa). Zwykle można to osiągnąć z utratą tkanki do 60%; z utratą procentową większą niż 60%, mikrostomia staje się problemem i decyzje o włączeniu odległych tkanek (takich jak policzek, podbródek, szyja lub skóra głowy) mogą powstać., W miarę jak tkanki te wchodzą do drabiny rekonstrukcyjnej, funkcja jest coraz bardziej zagrożona.