Musée virtuel du protestantyzm

Erasmus i Luter

Erasmus (1467-1536) był kilka lat starszy od Lutra (1483-1546). Ten pierwszy stał się humanistą, czytając i podróżując wiele do Oksfordu, Paryża i Bolonii między innymi., Miał krytyczne poglądy na teologów katolickich: wykształcenie w scholastyce nie uprawniało ich do definiowania dobrych uczynków-niezbędnych do zagwarantowania zbawienia duszy. Dlatego zainteresował się pismami Lutra na temat sprzedaży odpustów, był też przeciwny „przemytowi dusz”.

Jeśli chodzi o Lutra, bardzo uważnie przeczytał naukowe wydanie Nowego Testamentu Erazma zaproponowane w 1517 roku. Również zaproponowane przez humanistę tłumaczenie tekstu greckiego na łacinę wydawało mu się bardzo słuszne.,

pomimo ich wspólnych poglądów, Erazm stopniowo wycofywał się z Luterańskiego kręgu wpływów. Malarz Albrecht Dürer pisał do niego po uprowadzeniu Lutra, po opuszczeniu diet Worms w 1521 roku, prosząc go o rozmowy z władzami cywilnymi i religijnymi, aby mógł zostać uwolniony, Erazm nic nie zrobił i nie powiedział.

później doszło do kontrowersji na temat tego, na ile wolno było ludziom wolności, sprzeciwiając się Erazmowi Lutrowi.,

a controversy about salvation through good deeds

w 1523 r., na krótko przed śmiercią, papież Adrian VI i przyjaciel Erazma, poprosili go o potwierdzenie, że jego opinia na temat „zbawienia przez dobre uczynki” zgadza się z opinią Kościoła katolickiego., Erazm napisał o wolnej woli w 1524 r., co nie zostało nawet odczytane przez komisarza, ale przez jego następcę Klemensa VII, który był bardziej wrogi wobec Lutra niż Adrian VI. Luter natychmiast odpowiedział w silnie polemicznym tekście zatytułowanym o niewoli woli.

opinia Erazma o zbawieniu przez dobre uczynki była raczej subtelna: uważał, że jeśli dobre uczynki otwierają drogę do osobistego zbawienia, wszystko opiera się na wolnej woli (wolności wyboru) tego, który je osiągnął.,

Luter uważał, że dzięki swojej sile woli, jak również znaczeniu, człowiek może z pewnością działać, ale nie miało to nic wspólnego z jego osobistym zbawieniem (niewolą); jego wiara w usprawiedliwienie przez łaskę Bożą w Chrystusie gwarantowała tę obietnicę. Swobodne zaangażowanie (wolność chrześcijanina) było wtedy kontekstem, w którym jego działanie (i wynikające z niego czyny) było całkowicie istotne.

obie opinie były bliższe niż się wydawały: dla Erazma siła woli nie może ignorować pobożności i wiary., Nie wyciągnął wszystkich konsekwencji, ponieważ jego troską było pozostanie w Kościele katolickim, licząc na przyczynienie się do otwarcia kościoła.