Klasyfikacjaedytuj
dzięki zastosowaniu selektywnych, znakowanych radioaktywnie agonistów i antagonistów, określono pięć podtypów receptorów muskarynowych, nazwanych M1-M5 (za pomocą wielkiej litery M i numeru dolnego). Receptory M1,M3,M5 są sprzężone z białkami Gq, natomiast receptory m2 i M4 są sprzężone z białkami Gi/o. Istnieją inne systemy klasyfikacji. Na przykład, pirenzepina jest antagonistą muskarynowym (zmniejsza działanie ACh), który jest znacznie silniejszy w receptorach M1 niż w innych podtypach., Akceptacja różnych podtypów przebiegała w porządku liczbowym: dlatego istnieją źródła, które uznają tylko rozróżnienie M1/M2. Nowsze badania mają tendencję do rozpoznawania M3 i najnowszego M4.
różnice Genetyczneedytuj
tymczasem genetycy i biolodzy molekularni scharakteryzowali pięć genów kodujących receptory muskarynowe, nazwanych M1-m5 (mała litera M; brak numeru dolnego). Pierwsze cztery kody dla typów farmakologicznych M1-M4. Piąty, M5, odpowiada podtypowi receptora, który do niedawna nie był wykrywany farmakologicznie., Receptory m1 i m2 oznaczano na podstawie częściowej sekwencjonowania białek receptorowych M1 i M2. Pozostałe zostały znalezione przez poszukiwanie homologii, przy użyciu technik bioinformatycznych.
różnica w proteinach G
białka G zawierają podjednostkę alfa, która ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania receptorów. Podjednostki te mogą przybierać różne formy. Istnieją cztery szerokie klasy postaci białka G: Gs, Gi, Gq i G12/13. Receptory muskarynowe różnią się w białku G, z którym są związane, z pewną korelacją w zależności od typu receptora., Białka G są również klasyfikowane według ich podatności na toksynę cholery (CTX) i toksynę krztuścową (PTX, koklusz). Gs i niektóre podtypy Gi (Gat i Gag) są podatne na CTX. Tylko Gi jest wrażliwy na PTX, z wyjątkiem jednego podtypu gi (Gaz), który jest odporny. Również, tylko po związaniu z agonistą, te białka G normalnie wrażliwe na PTX również stają się wrażliwe na CTX.
różne podjednostki białka G działają inaczej na wtórnych przekaźnikach, regulując w górę fosfolipazy, obniżając cAMP i tak dalej.,
ze względu na silne korelacje z typem receptora muskarynowego, CTX i PTX są użytecznymi narzędziami eksperymentalnymi w badaniu tych receptorów.,
| Typ | Gen | funkcja | PTX | CTX | efektory | agoniści | antagoniści |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M1 | chrm1 |
|
|
|
|||
| M3 | CHRM3 |
|
no | no | Gq |
|
|
| M4 | CHRM4 |
|
yes | ?, | Gi K+ conductance ↓ Ca2+ conductance |
|
|
| M5 | CHRM5 |
|
no | ?, | Gq |
|
|
M1 receptorEdit
This receptor is found mediating slow EPSP at the ganglion in the postganglionic nerve, is common in exocrine glands and in the CNS.,
występuje głównie w wiązaniu z białkami G klasy Gq, które wykorzystują do regulacji fosfolipazę C, a zatem trisfosforan inozytolu i wewnątrzkomórkowy wapń jako szlak sygnałowy. Tak związany receptor nie byłby podatny na CTX lub PTX. Wykazano jednak, że Gi (powodujący spadek cAMP) i Gs (powodujący wzrost cAMP) również biorą udział w interakcjach w niektórych tkankach, a więc są podatne odpowiednio na PTX i CTX.,
receptor M2edytuj
receptory m2 muskarynowe znajdują się w sercu, gdzie działają, aby spowolnić częstość akcji serca poniżej normalnego wyjściowego rytmu zatokowego, poprzez spowolnienie szybkości depolaryzacji. U ludzi w warunkach spoczynku aktywność wagalna dominuje nad aktywnością współczulną. Dlatego hamowanie receptorów m2 (np. przez atropinę) spowoduje wzrost częstości akcji serca. Ponadto umiarkowanie zmniejszają siły skurczowe mięśnia przedsionkowego serca i zmniejszają prędkość przewodzenia węzła przedsionkowo-komorowego (węzeł AV)., Służy również do lekkiego zmniejszenia sił skurczowych mięśnia komorowego.
receptory muskarynowe M2 działają poprzez receptor typu Gi, co powoduje zmniejszenie cAMP w komórce, hamowanie kanałów Ca2+ bramkowanych napięciem i zwiększenie wypływu K+, co prowadzi do efektów typu hamującego.
receptor m3edytuj
receptory muskarynowe m3 znajdują się w wielu miejscach ciała. Znajdują się one w mięśniach gładkich naczyń krwionośnych, a także w płucach., Ponieważ receptor M3 jest sprzężony z Gq i pośredniczy w wzroście wewnątrzkomórkowego wapnia, zwykle powoduje skurcz mięśni gładkich, taki jak obserwowany podczas skurczu oskrzeli i opróżniania pęcherza. Jednak w odniesieniu do naczyń aktywacja M3 na komórkach śródbłonka naczyniowego powoduje zwiększoną syntezę tlenku azotu, który dyfunduje do sąsiednich komórek mięśni gładkich naczyń i powoduje ich rozluźnienie, wyjaśniając w ten sposób paradoksalny wpływ przywspółczulnych leków na napięcie naczyniowe i napięcie oskrzelowe., Rzeczywiście, bezpośrednia stymulacja mięśni gładkich naczyń, M3 pośredniczy w zwężeniu naczyń w patologiach, w których śródbłonek naczyniowy jest zakłócony.Receptory M3 znajdują się również w wielu gruczołach, które pomagają stymulować wydzielanie, na przykład, gruczołów ślinowych, a także innych gruczołów ciała.
podobnie jak receptor muskarynowy M1, receptory M3 są białkami G klasy Gq, które regulują fosfolipazę C, a zatem trisfosforan inozytolu i wapń wewnątrzkomórkowy jako szlak sygnałowy.,
receptor m4edytuj
receptory M4 znajdują się w OUN.
receptory M4 działają poprzez receptory przewodu pokarmowego, zmniejszając cAMP w komórce, a tym samym wywołując ogólne działanie hamujące. Możliwy skurcz oskrzeli może spowodować stymulowanie przez agonistów muskarynowych
receptor M5edytuj
lokalizacja receptorów M5 nie jest dobrze znana.,
podobnie jak receptor muskarynowy M1 i M3, receptory M5 są sprzężone z białkami G klasy Gq, które regulują fosfolipazę C, a zatem trisfosforan inozytolu i wewnątrzkomórkowy wapń jako szlak sygnałowy.