Early careerEdit
Natalie i Carole Cole w NBC studios, 1975
Cole dorastał słuchając różnych muzyki, w tym Arethy Franklin i Janis Joplin., Po ukończeniu studiów w 1972 zaczęła śpiewać w małych klubach ze swoim zespołem Black Magic. Clubs początkowo witała ją, ponieważ była córką Nata Kinga Cole ' a, ale rozczarowała się, gdy zaczęła śpiewać covery piosenek R&B i rockowych.
z Pomocą Chucka Jacksona i Marvina Yancy ' ego, duetu autorskiego i Producenckiego, nagrała kilka piosenek w studiu w Chicago, którego właścicielem był Curtis Mayfield., Jej kasety demo zaowocowały kontraktem z Capitol, w wyniku którego ukazał się debiutancki album Cole ' a, Inseparable, na którym znalazły się utwory przypominające słuchaczom Arethy Franklin. Franklin twierdziła później, że piosenki takie jak „This Will Be”,” I Can 't Say No” i inne zostały jej zaproponowane podczas nagrywania albumu You, ale odrzuciła je. Wydany w 1975 roku album stał się natychmiastowym sukcesem dzięki piosence „This Will Be”, która znalazła się w pierwszej dziesiątce i zdobyła nagrodę Grammy w kategorii Best Female R&B Vocal Performance. Drugi singel, „Inseparable”, również stał się hitem., Obie piosenki znalazły się na pierwszym miejscu listy R &B chart. Cole zdobyła również nagrodę Best New Artist na Grammy Awards za swoje osiągnięcia, czyniąc ją pierwszą afroamerykańską artystką, która osiągnęła ten wyczyn. Media o Cole ' u jako „nowej Arethy Franklin” rozpoczęły rywalizację między dwoma piosenkarzami. Podczas rozdania nagród Grammy w 1976 roku Cole pokonał Franklina w kategorii Best Female R&B Vocal Performance category, którą Franklin wygrał osiem razy, zanim przegrał z Cole ' em.,
StardomEdit
Album, podobnie jak Inseparable, stał się złotym sukcesem dzięki fun-impressed Lady i jazz-impressed Mr. Melody.
Cole wydała swoją pierwszą platynową płytę z trzecim wydawnictwem, głównie dzięki number-one R &B hit,”I' ve Got Love on My Mind”., Pierwotnie utwór z albumu, ” I 'm Catching Hell”, stał się jednak popularną piosenką Cole ' a podczas koncertów na żywo. W 1977 roku Cole wydała swój czwarty i drugi platynowy album Thankful, na którym znalazł się kolejny przebój Cole, „Our Love”. Cole była pierwszą artystką, która zdobyła dwa platynowe albumy w ciągu jednego roku. Aby wykorzystać swoją sławę, Cole zagrała w swoim specjalnym programie telewizyjnym, który przyciągnął takie gwiazdy jak Earth, Wind & Fire, a także pojawiła się w specjalnym programie telewizyjnym „Sinatra i przyjaciele.,”W 1978 roku Cole wydała swój pierwszy album koncertowy, Natalie Live!
na początku 1979 roku piosenkarka została uhonorowana gwiazdą na Hollywood Walk of Fame. W tym samym roku wydała jeszcze dwa albumy, „I Love You So” I ” we 're the Best of Friends” duetu Peabo Brysona. Oba albumy osiągnęły status złotej płyty w USA, co odzwierciedla jej ciągłą popularność.
objazd i odrodzenie sięedytuj
Po wydaniu ósmego albumu, Don ' t Look Back z 1980 roku, kariera Cole zaczęła się zmieniać., Podczas gdy Cole zdobył przebój adult contemporary z miękką rockową balladą „Someone That I Used To Love”z albumu, sam album nie zdobył złota. W 1981 roku problemy osobiste Cole, w tym walki z uzależnieniem od narkotyków, zaczęły przyciągać uwagę opinii publicznej, a jej kariera ucierpiała w wyniku tego. W 1983 roku, po wydaniu albumu I ' m Ready, wydanego przez Epic, Cole trafiła do ośrodka odwykowego w Connecticut i przebywała tam przez okres sześciu miesięcy.,
Po wydaniu, podpisała kontrakt z Atco imprint Modern Records i wydała Dangerous, który rozpoczął powolny odrodzenie Cole pod względem sprzedaży płyt i sukcesu na listach przebojów. W 1987 roku zmieniła nazwę na EMI-Manhattan Records i wydała album Everlasting, który przywrócił ją na szczyty list przebojów dzięki singlom takim jak „Jump Start (My Heart)”, balladzie „I Live for Your Love” i jej dance-popowemu coverowi „Pink Cadillac”Bruce' a Springsteena. Sukces ten pomógł Everlasting osiągnąć milion sprzedaży i stać się pierwszym platynowym albumem Cole ' a od dziesięciu lat., W 1989 roku wydała swoją kontynuację Everlasting, Good To Be Back, która wyprodukowała numer dwa przeboju „Miss You Like Crazy”; osiągnęła również międzynarodowy sukces, docierając do pierwszej dziesiątki w Wielkiej Brytanii.
Cole wydała swój bestsellerowy album „Unforgettable” z 1991 roku… with Love na Elektra Records, gdzie Cole śpiewała piosenki, które nagrał jej słynny ojciec, prawie 20 lat po tym, jak początkowo odmówiła coverów piosenek swojego ojca podczas koncertów na żywo. Cole wyprodukowała aranżacje wokalne do piosenek, z akompaniamentem fortepianu przez swojego wujka Ike 'a Cole' a., Wytwórnia Cole wydała interaktywny duet między Cole i jej ojcem na tytułowej piosence, „Unforgettable”. Piosenka ostatecznie osiągnęła 14 miejsce na liście Billboard Hot 100 i 10 na liście R &B chart, zdobywając złoto. Niezapomniane…”with Love” sprzedał się w ponad 7 milionach egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych i zdobył kilka nagród Grammy, w tym Album roku, płytę roku i najlepszy tradycyjny popowy występ wokalny za najlepszą piosenkę.,
Cole kontynuowała ten sukces z kolejnym albumem standardów jazzowych, zatytułowanym Take a Look, w 1993 roku, który zawierał nagranie tytułowego utworu w tej samej stylizacji, co jej idolka Aretha Franklin prawie 30 lat wcześniej. Album ostatecznie zdobył złoto, podczas gdy świąteczny album Holly & Ivy również stał się złotem. Kolejne wydawnictwo, Stardust, uzyskało status platynowej płyty i znalazło się w duecie z jej ojcem na nowoczesnej wersji „When I Fall in Love”, co pomogło Cole ' owi zdobyć kolejną nagrodę Grammy za najlepszą popową współpracę z wokalem.,
w 1995 roku Cole otrzymał tytuł doktora honoris causa muzyki w Berklee College of Music.
w 1999 roku Cole powróciła do swojego stylu urban contemporary z lat 80., wydając w czerwcu Snowfall on the Sahara oraz drugi album świąteczny The Magic of Christmas, który nagrał z London Symphony Orchestra. Rok później piosenkarka współpracowała przy produkcji swojego biograficznego Livin' for Love: the Natalie Cole Story z Theresą Randle w roli Natalie Cole. Wydała także kompilację Greatest Hits, Vol. 1 w celu wykonania umowy z Elektrą.,
zmieniła nazwę na Verve Records i wydała dwa albumy. Ask a Woman Who Knows (2002) kontynuowała swoje jazzowe aspiracje, natomiast Leavin (2006) był albumem piosenek pop, rock i R&B. Jej wersja „Daydreaming” Arethy Franklin była małym hitem na liście R&B chart. W 2008 roku, siedemnaście lat po niezapomnianym… with Love wydała Still Unforgettable, na którym znalazły się piosenki rozsławione przez jej ojca i Franka Sinatrę. W kwietniu 2012 wystąpiła w The Pennington Great Performers z Baton Rouge Symphony Orchestra.