w tym artykule przedstawiono wyniki modelu regresji wielokrotnej, który wykorzystał dane podłużne (N = 2,545) do zbadania interaktywnych skutków negatywnych sankcji społecznych i samo‐derogacji na zachowanie dewiacyjne (bez efektu wcześniejszego zachowania dewiacyjnego)., Analiza opierała się na założeniu, że niektóre z pozornie sprzecznych dowodów otaczających badanie perspektywy etykietowania mogą leżeć w niepowodzeniu naukowców w skupieniu się na warunkach, w których efekt etykietowania może lub nie może być odpowiedni. Niektóre badania, na przykład, wykazały, że osoby o wyższym statusie (biali, mężczyźni, osoby o wyższym statusie społeczno-ekonomicznym) są bardziej narażone na eskalację dewiacji po uzyskaniu statusu dewianta niż ich odpowiedniki o niższym statusie., Teoretycznie ważne jest zatem poszukiwanie innych podgrup, dla których teoria etykietowania posiada (i nie posiada), aby pomóc wyjaśnić niespójne ustalenia. W badaniu tym zbadano w szczególności, w jakim stopniu odrzucenie samego siebie łagodzi związek między negatywnymi sankcjami społecznymi a dewiacją, a także dokonuje efektów bezpośrednich i pośredniczących. Główny pozytywny efekt samodrogacji w czasie 1 zaobserwowano na dewiacji w czasie 3, a silny pozytywny efekt negatywnych sankcji społecznych w czasie 2 zaobserwowano na dewiacji w czasie 3, kontrolując wcześniejsze dewiacje., Co ważne, w przypadku respondentów o niskim poziomie samorozwiązania zaobserwowano pozytywny wpływ negatywnych sankcji społecznych na późniejsze odstępstwa. Efekt ten był jednak znacznie słabszy dla tych, którzy zgłaszali wysoki poziom samorozwiązania, chociaż związek między tymi dwoma pojęciami był nadal pozytywny. Tak więc, wysoce samorozwiązujące się osoby, które zostały usankcjonowane, zdawały się angażować w zwiększony poziom późniejszych dewiacji, pomijając wcześniejsze dewiacje (efekt etykietowania). Efekt etykietowania był jednak znacznie silniejszy dla tych, którzy mieli bardzo niski poziom samorozwiązania.,
