o sygnatariuszach Deklaracji Niepodległości

Connecticut • Delaware • Georgia • Maryland • Massachusetts • New Hampshire • New Jersey • Nowy Jork • Karolina Północna • Pensylwania • Karolina Południowa • Rhode Island • Wirginia

wszystkie kolonie były reprezentowane w Filadelfii, aby rozważyć delikatny przypadek niepodległości i zmienić bieg wojny., W sumie w zawodach wzięło udział 56 reprezentacji z trzynastu reprezentacji. Czternaście reprezentowało kolonie Nowej Anglii, dwadzieścia jeden reprezentował kolonie środkowe i dwadzieścia jeden reprezentował kolonie Południowe. Najwięcej (9) pochodziło z Pensylwanii. Większość sygnatariuszy była urodzona w Ameryce, chociaż ośmiu było urodzonych za granicą. Wiek sygnatariuszy wahał się od 26 (Edward Rutledge) do 70 (Benjamin Franklin), ale większość sygnatariuszy była po trzydziestce lub czterdziestce. Ponad połowa sygnatariuszy to prawnicy, a inni plantatorzy, kupcy i spedytorzy., Razem zobowiązali się „do siebie nawzajem nasze życie, nasze losy i nasz święty Honor.”Byli to głównie ludzie środków, którzy mieli wiele do stracenia, jeśli wojna została przegrana. Żaden z sygnatariuszy nie zginął z rąk Brytyjczyków, a jedna trzecia służyła w czasie wojny jako milicjanci. Czterech sygnatariuszy zostało wziętych do niewoli w czasie wojny i prawie wszyscy byli ubożsi pod koniec wojny niż na początku. Bez względu na to, co każdy z tych mężczyzn zrobił po lipcu 1776 roku, faktyczne podpisanie Deklaracji Niepodległości, która rozpoczęła się 2 sierpnia, zapewniło im natychmiastową nieśmiertelność., Poniżej podano nieco informacji o każdym sygnatariuszu po podpisaniu Deklaracji Niepodległości.

Connecticut

Samuel Huntington (1731-1796)—Samuel Huntington był człowiekiem samozwańczym, wyróżniającym się w rządach na szczeblu stanowym i narodowym. Był przewodniczącym Kongresu w latach 1779-1781 i przewodniczył przyjęciu artykułów Konfederacji w 1781 roku. Powrócił do Connecticut i był sędzią Sądu Najwyższego w 1784, gubernatorem porucznikiem w 1785 i gubernatorem w latach 1786-1796., Był jednym z pierwszych siedmiu elektorów prezydenckich z Connecticut.

Roger Sherman (1723-1793)—Roger Sherman był członkiem Komitetu pięciu, który został wybrany do napisania Deklaracji Niepodległości. On i Robert Morris byli jedynymi osobami, które podpisały Deklarację Niepodległości, Artykuły Konfederacji i konstytucję. Był sędzią Sądu Najwyższego stanu Connecticut w latach 1766-1789, członkiem Kongresu Kontynentalnego w latach 1774-1781, 1783-1784 i delegatem na konwencję konstytucyjną w 1787., Sherman zaproponował słynny „kompromis Connecticut” na konwencji i reprezentował Connecticut w Senacie Stanów Zjednoczonych w latach 1791-93.

William Williams (1731-1811)—William Williams był absolwentem Harvardu, studiował teologię u ojca i ostatecznie został odnoszącym sukcesy kupcem. Walczył w wojnie francusko-indyjskiej i powrócił do Libanu, gdzie służył przez 44 lata jako urzędnik miejski., Został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w latach 1776-1777, a po podpisaniu Deklaracji Niepodległości, Williams był członkiem komisji, która odegrała kluczową rolę w kształtowaniu artykułów Konfederacji. Był delegatem do głosowania nad ratyfikacją Konstytucji Federalnej, a także pełnił funkcję sędziego Sądu Hrabstwa Windham.

Oliver Wolcott (1726-1797)—Oliver Wolcott był tak samo żołnierzem, jak polityk i służył jako generał brygady w kampaniach nowojorskich w latach 1776-1777., Jako generał major brał udział w obronie Wybrzeża Connecticut przed atakami królewskiego gubernatora Nowego Jorku. Był komisarzem do Spraw Indian w latach 1775-1784, delegatem do Kongresu Kontynentalnego w latach 1775-1776 i 1778-1784, gubernatorem stanu Connecticut w latach 1786-1796 i gubernatorem w latach 1796-1797.

Delaware

Thomas McKean (1734-1817)—Thomas McKean był ostatnim członkiem II Kongresu Kontynentalnego, który podpisał Deklarację Niepodległości., Był delegatem na Kongres Kontynentalny w latach 1774-1781 i delegatem na Kongres Konfederacji w latach 1781-1783. Po 1783 McKean zaangażował się w politykę Pensylwanii, zostając głównym sędzią Pensylwanii i gubernatorem Pensylwanii w latach 1799-1812. Wycofał się z polityki w 1812 roku i zmarł w wieku 83 lat w 1817 roku.

George Read (1733-1798) – George Read był jedynym sygnatariuszem Deklaracji Niepodległości, który głosował przeciwko propozycji niepodległości wprowadzonej przez Richarda Henry ' ego Lee z Wirginii., Został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w latach 1774-1776, był członkiem Konwencji Konstytucyjnej Delaware w 1776, pełnił obowiązki gubernatora Delaware w 1777, sędzia Sądu Apelacyjnego w 1780, Senator stanowy w latach 1791-1792, Senator Stanów Zjednoczonych w latach 1789-1793 i sędzia główny stanu Delaware w latach 1793-1798.

Caesar Rodney (1728 – 1784)—Caesar Rodney zdecydowanie opowiedział się za niepodległością i z tego powodu nie został ponownie wybrany do Kongresu z powodu konserwatystów w stanie Delaware., Zablokowali również jego wybór do legislatury stanowej i powołanie do stanowej Konwencji Konstytucyjnej. Interesował się sprawami wojskowymi i brał udział w działaniach w Delaware i New Jersey podczas wojny o niepodległość. W 1777 został ponownie wybrany do Kongresu, a w latach 1778-1781 nominowany na prezydenta stanu. Zmarł w 1784 roku, pełniąc funkcję spikera Izby wyższej Zgromadzenia Delaware.,

Georgia

button Gwinnett (1735-1777)—po śmierci gubernatora w 1777 roku, Button Gwinnett pełnił funkcję gubernatora Georgii przez dwa miesiące, ale nie uzyskał reelekcji. Jego życie było rozczarowaniem gospodarczym i politycznym. Button Gwinnett był drugim sygnatariuszem Deklaracji, która zginęła w wyniku pojedynku poza Savannah w stanie Georgia.

Lyman Hall (1724-1790) – Lyman Hall był jednym z czterech sygnatariuszy przeszkolonych jako minister i był absolwentem Princeton College., Za życia pełnił również funkcję lekarza, gubernatora i plantatora. Podczas wojny rewolucyjnej jego majątek został zniszczony, a on został oskarżony o zdradę stanu. Opuścił Georgię i spędził czas w Karolinie Południowej i Connecticut, aby uniknąć oskarżenia. Po zakończeniu wojny wrócił do Gruzji i zaczął praktykować medycynę. W latach 1783-1784 pełnił funkcję gubernatora Gruzji.,

George Walton (1741-1804)—George Walton został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w 1776, 1777, 1780 i 1781, pułkownik pierwszej milicji Georgii w 1778, Gubernator Gruzji w latach 1779-1780, sędzia Sądu Najwyższego stanu Georgia w latach 1779-1780.1783-89, elektor prezydencki w 1789 roku, gubernator Georgii w latach 1789-1790 i Senator Stanów Zjednoczonych w latach 1795-1796. Podczas wojny o niepodległość Walton został schwytany przez Brytyjczyków w 1778 roku podczas ataku na Savannah i uwolniony w ciągu roku., Był założycielem Richmond Academy i Franklin College, które później przekształciły się w University of Georgia.

Maryland

Charles Carroll (1737-1832)—Charles Carroll był jednym z najbogatszych ludzi w Ameryce i był najstarszym i najdłużej żyjącym sygnatariuszem Deklaracji. W latach 1789-1792 był jednym z dwóch senatorów stanu Maryland. Wycofał się z polityki w 1804 roku i spędził resztę życia zarządzając swoimi 80 000 akrami ziemi w Maryland, Pensylwanii i Nowym Jorku.,

Samuel Chase (1741-1811)—Samuel Chase był nazywany „Demostenesem z Maryland” za swoje umiejętności oratorskie. W 1785 roku reprezentował Maryland w Mt. Konferencja Vernona w celu rozstrzygnięcia sporu między Maryland a Wirginią dotyczącego praw nawigacyjnych na rzece Potomac. W latach 1796-1811 był sędzią Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. Był jedynym sędzią Sądu Najwyższego, który został odwołany w 1805 roku. Oskarżono go o dyskryminację zwolenników Thomasa Jeffersona i uznano go za niewinnego.,

William Paca (1740-1799)—William Paca był wybrany do Kongresu Kontynentalnego w latach 1774-78, mianowany sędzią głównym Maryland w 1778, Gubernator Maryland w latach 1782-1785 i sędzia federalny stanu Maryland w latach 1789-99. Był również plantatorem i prawnikiem, ale był stosunkowo niewielką postacią w sprawach krajowych. William Paca był również delegatem na konwencję ratyfikacyjną stanu Maryland w sprawie Konstytucji Federalnej.,

Thomas Stone (1743-1787)—Thomas Stone był jednym z najbardziej konserwatywnych sygnatariuszy wraz z Carter Braxton z Wirginii, George Read z Delaware i Edward Rutledge z Karoliny Południowej. Był wybierany do Kongresu w latach 1775-78 i ponownie w 1783. Został wybrany na delegata na konwencję konstytucyjną w Filadelfii w 1787 roku, ale musiał zrezygnować z powodu złego stanu zdrowia żony. Krótko po jej śmierci w 1787 roku, pogrążony w smutku kamień zmarł kilka miesięcy później przed podróżą do Anglii.,

Massachusetts

John Adams (1735-1826)—John Adams był pierwszym wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych i drugim prezydentem. Był członkiem (wraz z Thomasem Jeffersonem, Benjaminem Franklinem, Robertem Livingstonem i Rogerem Shermanem) wybranym do opracowania Deklaracji Niepodległości. Był pierwszym prezydentem Uniwersytetu Harvarda i pierwszym, który miał syna, który został prezydentem.,

Samuel Adams (1722-1803) – Samuel Adams był znany jako „Firebrand Of The Revolution” za swoją rolę jako agitator między kolonistami a Brytyjczykami przed wybuchem działań wojennych w kwietniu 1775 roku. Zasiadał w Kongresie kontynentalnym do 1781 roku, a w latach 1781-1788 był członkiem Senatu stanu Massachusetts. Ponieważ był przeciwny silniejszemu Rządowi Narodowemu, Adams odmówił udziału w Konwencji Konstytucyjnej w 1787 roku. Pełnił funkcję gubernatora stanu Massachusetts w latach 1789-1793 i gubernatora w latach 1794-1797.,

Elbridge Gerry (1744-1814)—Elbridge Gerry służył przez pewien czas jako członek stanowej legislatury Massachusetts. Chociaż brał udział w zebraniach w Filadelfii, aby napisać nową konstytucję, w końcu był przeciwny jej, ponieważ brakowało Karty praw. W latach 1789-1793 był członkiem Izby Reprezentantów przez dwa pierwsze Kongresy. Był gubernatorem Massachusetts w 1810 i 1811 roku, a zmarł jako wiceprezydent pod rządami Jamesa Madisona w 1814 roku.,

John Hancock (1737-1793)—John Hancock był prezydentem II Kongresu Kontynentalnego, kiedy uchwalono Deklarację Niepodległości. On, wraz z Samuelem Adamsem, byli dwoma najbardziej poszukiwanymi ludźmi w koloniach przez króla Jerzego III. służył jako generał major podczas wojny rewolucyjnej. Był gubernatorem Massachusetts w latach 1780-1785 i 1787 aż do śmierci w 1793. Był siódmym prezydentem Stanów Zjednoczonych w Kongresie od 23 listopada 1785 do 6 czerwca 1786. John Hancock był jednym z oryginalnych „ojców” USA., niezależność.

Robert Treat Paine (1731-1814)—Robert Treat Paine został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w 1774 i 1776 roku, Prokurator Generalny Massachusetts w latach 1777-1796, sędzia Sądu Najwyższego Massachusetts w latach 1796-1804 i radca stanu w 1804 roku. Podczas pobytu w Kongresie Paine koncentrował się głównie na kwestiach wojskowych i indyjskich. Ze względu na sprzeciw wobec wielu propozycji, był znany jako ” twórca sprzeciwu.”Paine był jednym z pierwszych założycieli American Academy of Arts and Sciences.,

New Hampshire

Josiah Bartlett (1729-1795)—Josiah Bartlett służył w Kongresie do 1779 roku, a następnie odmówił reelekcji z powodu zmęczenia. Na szczeblu stanowym był pierwszym sędzią sądu powszechnego (1779-1782), zastępcą (1782-1788) i sędzią Sądu Najwyższego (1788-1790). Bartlett założył New Hampshire Medical Society w 1791 roku i był gubernatorem New Hampshire (1793-1794).,

Matthew Thornton (1714-1803)—Matthew Thornton pełnił funkcję spikera Izby Reprezentantów New Hampshire, był sędzią Sądu Najwyższego i został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w 1776 roku. Był jednym z sześciu członków, którzy podpisali Deklarację Niepodległości po jej przyjęciu przez Kongres Kontynentalny. Opuścił Kongres i powrócił do New Hampshire, by zostać sędzią Stanowego Sądu Najwyższego. Przez następne lata pracował w gospodarstwie rolnym i prowadził prom na rzece Merrimack.,

William Whipple (1730-1785)—William Whipple był byłym kapitanem morskim, który dowodził wojskami podczas wojny o niepodległość i był członkiem Kongresu Kontynentalnego w latach 1776-1779. Generał Whipple brał udział w klęsce generała Johna Burgoyne ' a w bitwie pod Saratogą w 1777 roku. Był prawodawcą Stanowym w New Hampshire w latach 1780-1784, sędzią Sądu Najwyższego w New Hampshire w latach 1782-1785 i odbiorcą finansów dla Kongresu Konfederacji., Cierpiał na problemy z sercem i zmarł podczas podróży na dwór w 1785 roku.

New Jersey

Abraham Clark (1726-1794)—Abraham Clark był rolnikiem, geodetą i politykiem, który spędził większość swojego życia w służbie publicznej. Był członkiem legislatury stanowej New Jersey, reprezentował swój stan na konwencji w Annapolis w 1786 roku i był przeciwny Konstytucji, dopóki nie wprowadziła Karty praw. Zasiadał w Kongresie Stanów Zjednoczonych przez dwie kadencje od 1791 roku do śmierci w 1794 roku.,

John Hart (1711-1779)—John Hart został spikerem niższej izby legislatury stanowej New Jersey. Jego majątek został zniszczony przez Brytyjczyków podczas wojny o niepodległość, a jego żona zmarła trzy miesiące po przyjęciu deklaracji niepodległości. Podczas spustoszenia domu Hart spędził czas w górach Sourland na wygnaniu.

Francis Hopkinson (1737-1791)—Francis Hopkinson był sędzią i prawnikiem z zawodu, ale także muzykiem, poetą i artystą., Po zakończeniu wojny rewolucyjnej stał się jednym z najbardziej szanowanych pisarzy w kraju. W 1790 r. został sędzią amerykańskiego sądu dla dystryktu Pensylwanii.

Richard Stockton (1730-1781)—Richard Stockton uzyskał wykształcenie prawnicze i ukończył College of New Jersey. Został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w 1776 roku i jako pierwszy z delegacji New Jersey podpisał Deklarację Niepodległości., W listopadzie 1776 został schwytany przez Brytyjczyków i ostatecznie zwolniony w 1777 w bardzo złym stanie fizycznym. Jego dom w Morven został zniszczony przez Brytyjczyków podczas wojny i zmarł w 1781 roku w wieku 50 lat.

John Witherspoon (1723-1794)—John Witherspoon był jedynym aktywnym duchownym wśród sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości. Został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w latach 1776-1782, wybrany do legislatury stanowej w New Jersey w latach 1783-1789 i był prezydentem College of New Jersey w latach 1768-1792., W późniejszych latach wiele czasu poświęcił na odbudowę College of New Jersey (Princeton).

Nowy Jork

William Floyd (1734-1821)—William Floyd zniszczył swoją posiadłość w Nowym Jorku przez Brytyjczyków i lojalistów podczas wojny rewolucyjnej. Był członkiem Kongresu Stanów Zjednoczonych w latach 1789-1791 i czterokrotnie był elektorem Nowego Jorku. Później był generałem dywizji w Milicji nowojorskiej i pełnił funkcję senatora stanowego.,

Francis Lewis (1713-1802)—Francis Lewis był tym, który naprawdę odczuł tragedię wojny rewolucyjnej. Jego żona zmarła w wyniku uwięzienia przez Brytyjczyków, a podczas wojny stracił cały swój majątek na Long Island w Nowym Jorku. Po śmierci żony Lewis opuścił Kongres i całkowicie porzucił politykę.,

Philip Livingston (1716-1778)—Philip Livingston nie był w Filadelfii, aby głosować nad rezolucją o niepodległości, ale podpisał faktyczną Deklarację Niepodległości 2 sierpnia 1776. Podczas wojny o niepodległość Brytyjczycy wykorzystali Domy Livingstona w Nowym Jorku jako Szpital Marynarki Wojennej i koszary dla żołnierzy. Był trzecim sygnatariuszem, który zmarł po Johnie Mortonie z Pensylwanii i guziku Gwinnetcie z Georgii.,

Lewis Morris (1726-1798)—Lewis Morris był delegatem do Kongresu Kontynentalnego, w latach 1775-77, sędzia okręgowy w Worchester w stanie Nowy Jork w latach 1777-1778, służył w legislaturze stanu Nowy Jork w latach 1777-1781 i 1784-1788 i był członkiem Rady Stanu Nowy Jork.Regents of the University of the state of New York. Podczas wojny o niepodległość Morris był generałem brygady w milicji stanu Nowy Jork, a wszyscy trzej jego synowie służyli pod dowództwem generała George ' a Washingtona.,

North Carolina

Joseph Hewes (1730 – 1779)—Joseph Hewes był kupcem, który był jednym z najbardziej konserwatywnych sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości. Był absolwentem Princeton College i wraz z Johnem Adamsem przyczynił się do założenia Continental Navy. Był członkiem legislatury stanowej w latach 1778-1779 i ostatecznie został wybrany do Kongresu Kontynentalnego. Zmarł miesiąc po reelekcji.,

William Hooper (1742-1790)—William Hooper był absolwentem Harvard College i odniósł duże sukcesy w dziedzinie prawa i Polityki. Ze względu na sytuację rodzinną i trudności finansowe zrezygnował z Kongresu, by powrócić do Karoliny Północnej. W czasie wojny został oddzielony od rodziny na dziesięć miesięcy, a jego majątek został zniszczony. Po wojnie został wybrany do legislatury stanowej i służył tam do 1786 roku.,

John Penn (1740-1788)—John Penn był jednym z szesnastu sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości, którzy również podpisali Artykuły Konfederacji. Był członkiem Kongresu Kontynentalnego w latach 1775-77; 1779-80 i członkiem Rady Wojennej w 1780 roku, która dzieliła odpowiedzialność za sprawy wojskowe z gubernatorem. W 1784 roku został poborcą podatków państwowych na mocy artykułów Konfederacji. Po przejściu na emeryturę praktykował prawo aż do śmierci w 1788 roku.,

Pennsylvania

George Clymer (1739-1813)—George Clymer miał wiele talentów finansowych i podpisał zarówno Deklarację Niepodległości, jak i konstytucję. Jego dom został zdewastowany przez Brytyjczyków w 1777 roku podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej. W latach 1784-1788 zasiadał w legislaturze stanowej Pensylwanii, a w latach 1789-1791 był członkiem Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. W latach 1791-1794 był „poborcą podatków” od napojów alkoholowych (zwłaszcza whiskey) w Pensylwanii.,

Benjamin Franklin (1706-1790)—po podpisaniu Deklaracji Niepodległości, Benjamin Franklin pomógł negocjować Traktat sojuszu z Francją w 1778 roku i Traktat Paryski, który zakończył wojnę rewolucyjną w 1783 roku. Był jednym z twórców konstytucji i był znany jako ” mędrzec Konwentu.”Został również wybrany prezesem Pennsylvania Society for the promotion of the Abolition of Slavery.,

Robert Morris (1734-1806)—Robert Morris został uznany za „finansistę rewolucji” i przekazał swoje własne pieniądze na takie cele, jak wsparcie wojsk w Valley Forge i bitwach pod Trenton i Princeton. W 1781 roku zaproponował plan, który stał się bankiem Ameryki Północnej i był superintendentem Finansów na mocy artykułów Konfederacji. Morris był delegatem na konwencję konstytucyjną, a później zaoferowano mu stanowisko Sekretarza Skarbu pod rządami George ' a Washingtona., Odrzucił to stanowisko i zaproponował Alexandrowi Hamiltonowi, który został pierwszym sekretarzem skarbu. W latach 1789-1795 był senatorem Stanów Zjednoczonych z Pensylwanii.

John Morton (1725-1777)—John Morton był pierwszym sygnatariuszem Deklaracji Niepodległości i był jednym z dziewięciu sygnatariuszy z Pensylwanii. W latach 1774-1777 został wybrany do II Kongresu Kontynentalnego, gdzie był przewodniczącym Komisji do spraw artykułów Konfederacji. Zachorował na gorączkę zapalną i zmarł w Ridley Park w hrabstwie Delaware.,, w kwietniu 1777 roku i jest pochowany na cmentarzu św. Pawła w Chester w Pensylwanii.

George Ross (1730-1779)—George Ross został wybrany do drugiego Kongresu Kontynentalnego w latach 1776-1777, był pułkownikiem Armii Kontynentalnej w 1776, był wiceprezydentem Konwencji Konstytucyjnej Pensylwanii w 1776 i sędzią Sądu Admiralicji Pensylwanii w 1779. Nie był członkiem Kongresu, gdy 2 lipca 1776 roku głosował za niepodległością. Z powodu choroby został zmuszony do rezygnacji z miejsca w Kongresie w 1777 roku.,

Benjamin Rush (1745-1813)—Benjamin Rush został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w 1776 roku, mianowany chirurg Generalny w środkowym departamencie Armii Kontynentalnej w 1777 roku, instruktor i lekarz na Uniwersytecie Pensylwanii w 1778 roku, Skarbnik Mennicy USA w latach 1779-1813 i profesor teorii medycyny i praktyki klinicznej na Uniwersytecie w Pensylwanii.z Pensylwanii w latach 1791-1813. W czasie wojny rewolucyjnej Rush brał udział w nieudanym spisku mającym na celu odciążenie generała Jerzego Waszyngtona z jego dowództwa wojskowego., Był najbardziej znanym lekarzem i instruktorem medycznym w Stanach Zjednoczonych. Był powiernikiem Dickinson College, pomógł założyć Pennsylvania Society for Promoting the Abolition of Slavery i był członkiem American Philosophical Society.

James Smith (1719-1806)—James Smith został wybrany do Kongresu Kontynentalnego 20 lipca 1776 roku po głosowaniu nad rezolucją o niepodległości i przyjęciem Deklaracji Niepodległości., W latach 1779-1782 piastował szereg urzędów stanowych, w tym jedną kadencję w legislaturze stanowej i kilka miesięcy jako sędzia stanowego Sądu Apelacyjnego. W 1782 r. został mianowany generałem brygady w Milicji Pensylwańskiej.

George Taylor (1716-1781)—George Taylor przybył do Kolonii jako niewolnik i ostatecznie był Ironmasterem w Warwick Furnace i Coventry Forge. Był członkiem Kongresu Kontynentalnego w latach 1775-1777., Powrócił do Pensylwanii i został wybrany do nowego Najwyższego Zgromadzenia wykonawczego, ale służył przez bardzo krótki okres czasu z powodu choroby i trudności finansowych. Jego piec Durham produkował amunicję dla Armii Kontynentalnej podczas wojny o niepodległość.,

James Wilson (1742-1798)—James Wilson został wybrany do Kongresu w latach 1775-77 i 1785-87, wybrany na jednego z dyrektorów banku Ameryki Północnej w 1781 roku, członkiem Konwencji Konstytucyjnej w 1787 roku i mianowany przez prezydenta George ' a Washingtona na Associate Justice w USA. Sąd Najwyższy w latach 1789-1798. W późniejszych latach doświadczył trudności osobistych i Finansowych i spędził czas w więzieniu dłużnika podczas służby w Sądzie Najwyższym.,

Karolina Południowa

Thomas Heyward, Jr. (1746-1809) – Thomas Heyward był plantatorem i prawnikiem i był jednym z trzech sygnatariuszy z Karoliny Południowej schwytanych i uwięzionych przez Brytyjczyków. Podpisał Artykuły Konfederacji będąc członkiem Kongresu Kontynentalnego. Po powrocie do Karoliny Południowej został sędzią i członkiem legislatury stanowej. Brytyjczycy zniszczyli w czasie wojny Dom Heywarda w White Hall i był więziony do 1781 roku. Po wojnie przez dwie kadencje zasiadał w legislaturze stanowej w latach 1782-1784., Thomas Heyward został pierwszym prezesem Agricultural Society of South Carolina.

Thomas Lynch, Jr. (1749-1779) – Thomas Lynch, Jr. był arystokratycznym plantatorem, który był najmłodszym sygnatariuszem Deklaracji Niepodległości, który zmarł w wieku trzydziestu lat. Z wykształcenia prawnik, ukończył studia na Uniwersytecie Cambridge w Anglii i został wybrany do II Kongresu Kontynentalnego, aby kontynuować obowiązki chorego ojca. Thomas Lynch SR. i Thomas Lynch Jr. byli jedynym zespołem ojca i syna, który służył jednocześnie w Kongresie kontynentalnym., Thomas Lynch Jr. i jego żona wyruszyli do Francji w 1779 roku, kiedy ich statek został utracony na morzu.

Arthur Middleton (1742-1787)—Arthur Middleton został wybrany na zastępcę swojego bardziej konserwatywnego ojca w Kongresie kontynentalnym w 1776 roku, ale nie wziął udziału w większości sesji. Został schwytany przez Brytyjczyków i był więziony przez ponad rok w St. Augustine na Florydzie. W czasie jego uwięzienia Brytyjczycy zniszczyli większość jego majątku., Po zwolnieniu w 1781, Middleton powrócił do polityki i służył w legislaturze stanowej Wirginii i był powiernikiem College of Charleston.

Edward Rutledge (1749-1800)—Edward Rutledge został wybrany do Kongresu Kontynentalnego w latach 1774-76 i 1779, kapitan w Batalionie artylerii Charleston w latach 1776-1779, ustawodawca Stanowy w latach 1782-1798, Kolegium Elektorów w wyborach prezydenckich w 1788, 1792, 1796 i wybrany gubernatorem Karoliny Południowej w 1798. Był najmłodszym z sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości., Podczas wojny o niepodległość Rutledge był kapitanem wojskowym biorącym udział w kampaniach na wyspie Port Royal i Charleston w Karolinie Południowej. Został schwytany przez Brytyjczyków w 1780 roku i przetrzymywany jako jeniec do 1781 roku. W latach 1782-1798 Rutledge był członkiem legislatury stanowej, a w 1798 roku został wybrany gubernatorem.

Rhode Island

William Ellery (1727-1820)—William Ellery służył z wyróżnieniem w Kongresie Konfederacji do 1786 roku, kiedy to przyjął stanowisko komisarza kontynentalnego biura pożyczek w Rhode Island., Pełnił tę funkcję do 1790, kiedy to został mianowany poborcą celnym w Newport. Chociaż Brytyjczycy zniszczyli jego dom podczas Rewolucji Amerykańskiej, Ellery był w stanie odbudować swoją fortunę.

Stephen Hopkins (1707-1785)—Stephen Hopkins był drugim najstarszym sygnatariuszem Deklaracji Niepodległości (obok Benjamina Franklina). Zasiadał w komisji, która była odpowiedzialna za tworzenie artykułów Konfederacji., W 1776 został zmuszony do rezygnacji z Kongresu z powodu problemów zdrowotnych, ale po powrocie został wybrany do legislatury stanowej Rhode Island.

Virginia

Carter Braxton (1736-1797) – Carter Braxton został wybrany do legislatury stanowej Wirginii po podpisaniu Deklaracji Niepodległości. Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych przysporzyła mu wielkich trudności i zmarł w finansowej ruinie w Richmond w stanie Wirginia.,

Benjamin Harrison (1726-1791)—Benjamin Harrison był nazywany „Falstaffem Kongresu” i był ojcem prezydenta Williama Henry ' ego Harrisona i pradziadkiem prezydenta Benjamina Harrisona. Był spikerem niższej izby legislatury stanowej Wirginii w latach 1777-1781 i pełnił przez trzy kadencje funkcję gubernatora Wirginii w latach 1781-1783. Początkowo sprzeciwiał się nowej Konstytucji Federalnej, ale później popierał ją, gdy postanowiono dodać kartę praw.,

Thomas Jefferson (1743-1826)—Thomas Jefferson był głównym autorem Deklaracji Niepodległości. Był członkiem Izby Reprezentantów Wirginii w latach 1776-1779, gubernatorem Wirginii w latach 1779-1780, posłem stowarzyszonym do Francji w 1784, ministrem dworu francuskiego w 1785, Sekretarzem Stanu Stanów Zjednoczonych w latach 1789-1793, wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych w latach 1791-1801, prezydentem Stanów Zjednoczonych w latach 1801-1809 i założycielem University of Virginia w 1810. Był jednym z najbardziej błyskotliwych ludzi swoich czasów.,

Francis Lightfoot Lee (1734-1797) – Francis Lightfoot Lee był młodszym bratem Richarda Henry ' ego Lee. Podpisał zarówno Deklarację Niepodległości, jak i artykuły Konfederacji, a także służył w komisjach wojskowych i morskich podczas swojego pobytu w Kongresie. W 1779 opuścił Kongres i przez kilka lat zasiadał w legislaturze stanowej Wirginii.

Richard Henry Lee (1732-1794)—Richard Henry Lee wprowadził rezolucję o niepodległości do II Kongresu Kontynentalnego w czerwcu 1776 roku., Był ustawodawcą stanu Wirginia w latach 1780-1784 i ponownie zasiadał w Kongresie Narodowym w latach 1784-1789. Początkowo był przeciwny konstytucji, ponieważ brakowało mu Karty praw, ale został wybrany senatorem z Wirginii w latach 1789-1792. Jednak Lee został zmuszony do rezygnacji w 1792 roku ze względu na zły stan zdrowia.

Thomas Nelson, Jr. (1738-1789) – Thomas Nelson, Jr.miał skróconą karierę Kongresową z powodu problemów zdrowotnych. Służył jako dowódca milicji dolnej Wirginii podczas wojny rewolucyjnej., Był delegatem do Kongresu Kontynentalnego w latach 1775-77; 1779 i został wybrany gubernatorem Wirginii w 1781 po tym, jak Thomas Jefferson odmówił reelekcji. Przez kolejne lata zajmował się sprawami biznesowymi.

George Wythe (1726-1806)—George Wythe był bardziej znany jako klasyczny uczony, który nauczał tak wielkich ludzi, jak Thomas Jefferson, James Monroe, John Marshall i Henry Clay. Był deputowanym do Kongresu Kontynentalnego w latach 1775-76, spikerem Izby Reprezentantów w latach 1777-78 i sędzią Chancery Court of Virginia w latach 1789-1806., Został również mianowany pierwszą Katedrą Prawa w College of William And Mary. Wythe zmarł w tajemniczy sposób w 1806 roku przez otrucie.

powrót do góry

Zdjęcia dzięki uprzejmości Wikimedia Commons na licencji Creative Commons Share-Alike 3.0