William Gibson, 2.Baron Ashbourne (1929) przyjął „irlandzką sukienkę” podczas gaelickiego odrodzenia
niewiele wiadomo o irlandzkiej odzieży przed XII wiekiem. Historycy uważają, że pierwsi mieszkańcy Irlandii ubrani byli w wełniane tkaniny, choć niektórzy twierdzą, że ubrania wykonane ze skór zwierzęcych były bardziej powszechne., W XIII wieku Irlandczycy wiązali się w płaszcze, które są płaszczami wykonanymi z tkaniny wełnianej. Większość płaszcza składała się z małych skrawków materiału zszytego razem, chociaż bogaci mogli sobie pozwolić na płaszcze wykonane z jednego, ale bardzo dużego kawałka materiału.
peleryny zwane brata, z drugiej strony, oznaczałyby bogactwo, gdyby były wykonane z kilku różnych kolorów. W rzeczywistości sumptuary część prawa Brehona dekretowała, że niewolnicy mogli nosić tylko jeden kolor płaszczy, podczas gdy wolni mogli nosić cztery, a królowie nosili kilka różnych kolorów., Pod tymi bachorami nosili léine, długą, szafranowo-żółtą lnianą tunikę, która rozciągała się na ziemię, ale była zebrana i opasana tak, że spadła na kolana (nadmiar materiału pozwalał na opuszczenie pasa i zakrycie pasa, co widać na ilustracji malarstwa holenderskiego). Lina była bardzo szeroka u dołu i wąska u góry. Podobnie rękawy leine ' a były wąskie na ramionach, ale znacznie rozszerzone na łokciach. Rękawy były otwarte, aby umożliwić wyłonienie się dolnego ramienia, ale zawieszone za łokciem do kolana lub czasami aż do ziemi w bardziej ceremonialnym stroju., Inną odzieżą, znaną jako inar, była kurtka, plisowana pod biustem lub w talii, z rozszczepionymi rękawami. Snycerstwo zdaje się wskazywać, że inar były bogato zdobione, być może poprzez hafty. W zimie, cota mor został dodany pod bachorem: był to wspaniały płaszcz z grubej wełny, z małym kołnierzem i rękawami, które rozpięte poniżej łokcia, aby umożliwić Długie rękawy leine przejść przez.
Podobnie jak mężczyźni, Odzież damska pochodziła głównie z wełny., Prawdopodobnie najwcześniejsze kobiety w Irlandii nosiły również léine, która wyglądała podobnie (jeśli nie identycznie) do swoich męskich odpowiedników. Do XV wieku kobiety nosiły długie suknie wykonane z tkaniny wełnianej, często ozdobione wstążkami i innymi dodatkami. Stroje te zostały stworzone i noszone w bezpośredniej imitacji tych znalezionych w Anglii, gdzie szlachta zakazała irlandzkiej odzieży.