niniejszy artykuł jest przeglądem kliniki i opcji diagnozowania, zapobiegania i leczenia różnych rodzajów opryszczki. Jego celem jest zaoferowanie farmaceucie bazy zaktualizowanej wiedzy, która pozwoli mu sprostać wymaganiom informacji, które o tej infekcji, tak powszechnej w naszym środowisku, docierają do lady biura aptecznego.
pod nazwą „opryszczka” klasyfikowany jest zestaw wirusowych chorób zakaźnych wytwarzanych przez różne wirusy z rodziny herpeswirusów., Ta rodzina wirusów DNA (w materiale genetycznym zawierają dwuniciowy kwas deoksyrybonukleinowy) owinięta symetrią sześcienną składa się z różnych wirusów, głównie wirusów opryszczki pospolitej typu 1 (VSH-1) i typu 2 (HSV-2), wirusa ospy wietrznej i półpaśca (VVZ), wirusa cytomegalii (CMV) i wirusa Epsteina-Barra (EBV).
HSV-1 powoduje głównie opryszczkę, natomiast HSV-2 powoduje głównie opryszczkę narządów płciowych. VVZ, w swojej pierwszej infekcji ludzkiego ciała, powoduje ospę wietrzną, a po reaktywacji infekcję znaną jako półpasiec., EBV powoduje mononukleozę zakaźną.
w tym artykule omówiono infekcje objęte nazwą opryszczka: opryszczka, opryszczka narządów płciowych i półpasiec.
opryszczka
opryszczka (rys. 1) jest to infekcja najczęściej wywoływana przez wirusa opryszczki pospolitej typu 1 (HSV-1), chociaż może być również spowodowana przez HSV-2. Infekcja jest bardzo często zlokalizowana na wargach, chociaż czasami może pojawić się w okolicy nosa, policzków lub palców., Bardziej rzadko pojawia się w jamie ustnej, ale tylko na dziąseł lub podniebienia, twarde, nie na tkankach miękkich wewnątrz jamy ustnej.
rys. 1. opryszczka
infekcja zwykle pojawia się w ciągu 20 dni od zakażenia, a jej głównymi objawami są:
małe pęcherzyki (ryc. 2) wypełnione płynem na nadmiernym, czerwonym i bolesnym obszarze skóry.
rys. 2., Pęcherzyki opryszczkowe
1 lub 2 dni przed wysypką w okolicy zwykle występuje ból lub świąd zwany prodromem.
jego normalny czas trwania wynosi 7-10 dni. Gdy pęcherzyki wysychają, powstaje żółtawy strup, który ostatecznie opada, pozostawiając obszar różowej skóry, który leczy bliznę.
formy zakażenia i profilaktyki
zakażenie zwykle występuje bezpośrednio, od innej osoby z aktywnym urazem. Dzielenie się naczyniami, żyletkami i ręcznikami może rozprzestrzeniać infekcję., Opryszczka wydaje się koncentrować w rodzinach, więc istnieje zwiększone ryzyko opryszczki, jeśli członek rodziny cierpi na aktywną infekcję.
bezpośredni kontakt skóry ze skórą jest zwykle najczęstszą formą infekcji. Wirus opryszczki pospolitej może być przenoszony nawet bez obecności pęcherzyków, chociaż maksymalne ryzyko infekcji znajduje się między czasem pojawienia się pęcherzyków a fazą strupu i całkowitego gojenia.,
po pierwszym epizodzie opryszczki wirus spoczywa w komórkach nerwowych skóry i może pojawić się ponownie jako aktywna infekcja w tym samym miejscu lub bardzo blisko oryginału. Gorączka, miesiączka i ekspozycja na słońce mogą być wyzwalaczami nowego epizodu opryszczki.,
Jeśli cierpisz na opryszczkę, należy unikać kontaktu z dziećmi, osobami z wypryskiem lub osobami z obniżoną odpornością (z chorobami takimi jak rak, AIDS lub przeszczep jakiegoś narządu), u których infekcja może być poważniejsza.
niektóre ważne środki zapobiegające zakażeniu opryszczką, zapobiegające rozprzestrzenianiu się infekcji na inne części ciała i infekowaniu innych osób:
unikaj całowania i bezpośredniego kontaktu ze skórą osób z aktywną opryszczką., Powinieneś unikać dzielenia się jedzeniem lub napojami z innymi. Wirus jest w stanie rozprzestrzeniać się tak długo, jak w pęcherzykach znajdują się płynne wydzieliny.
dokładnie umyj ręce przed dotknięciem kogoś innego, gdy masz opryszczkę.
delikatnie dotykaj innych części ciała. Oczy i narządy płciowe są szczególnie wrażliwe na rozprzestrzenianie się wirusa.
unikaj sytuacji, które mogą powodować epizod opryszczki, takich jak zimno i słońce.,
stosowanie kremów przeciwsłonecznych na ustach i twarzy przed długotrwałą ekspozycją na słońce, zarówno latem, jak i zimą, pomaga zapobiegać opryszczce.
stosunek oralny / narządów płciowych może przenosić infekcję z jednego miejsca do drugiego, dlatego należy powstrzymać się od tego rodzaju stosunku seksualnego, dopóki występuje aktywna opryszczka.
stosowanie prezerwatywy pomaga zmniejszyć nawadnianie infekcji, ale nie eliminuje jej całkowicie, ponieważ wirus może być przenoszony nawet przy braku widocznych aktywnych zmian.,
leczenie
u większości dorosłych, a zwłaszcza u dzieci, opryszczka zwykle leczy się bez leczenia w ciągu 7-10 dni.
leczenie opryszczki opiera się na stosowaniu leków przeciwwirusowych, najczęściej stosowanymi są Acyklowir, Famcyklowir, pencyklowir i walacyklowir. Stosowanie tego leku wydaje się skracać czas trwania opryszczki, ale wydaje się, że nie zapobiega nawrotom.,
samoopieka opryszczki
ogólnie, jak już wspomniano, opryszczka leczy się sama, bez leczenia, ale jednocześnie można podjąć następujące środki w celu złagodzenia dyskomfortu:
promocyjne specjalności farmaceutyczne opracowane z 5% acyklowirem do stosowania miejscowego, chociaż nie przyspieszają gojenia, ale są przydatne do miejscowego łagodzenia swędzenia, pieczenia i mrowienia wywołanego przez opryszczkę.,
dostępne bez recepty środki przeciwbólowe, takie jak kwas acetylosalicylowy, paracetamol lub ibuprofen, mogą być pomocne w łagodzeniu bólu.
nakładanie lodu na pęcherzyki pomaga złagodzić ból.
należy unikać dotykania, szczypania lub pękania pęcherzyków.
opryszczka narządów płciowych
opryszczka narządów płciowych jest chorobą przenoszoną drogą płciową (STD) wywołaną przez wirusa opryszczki pospolitej typu 1 (HSV-1) i typu 2 (HSV-2). Większość ludzi nie ma oznak lub objawów zakażenia HSV – 1 lub HSV-2 lub jest minimalna., W obecności objawów typowe jest pojawienie się jednego lub więcej pęcherzyków znajdujących się w wewnętrznych narządach płciowych (pochwa, szyjka macicy), zewnętrznych (srom, penis, moszna, jądra), odbytnicy i odbytu, a także pośladków i górnej części ud.
pęcherzyki pękają, powodując wrażliwe owrzodzenia, które w pierwszym odcinku trwają od dwóch do czterech tygodni przed wygojeniem. Typowe jest również to, że następny odcinek pojawia się za kilka tygodni lub miesięcy, ale prawie zawsze jest mniej poważny i krótszy niż pierwszy., Zakażenie opryszczką narządów płciowych jest powszechne w Stanach Zjednoczonych, gdzie co najmniej 45 milionów osób w wieku powyżej 12 lat, co oznacza, że 1 na 5 nastolatków i dorosłych jest zarażonych. Zakażenie HSV-2 występuje częściej u kobiet, ponieważ 1 na 4 kobiety jest zakażona w porównaniu z mężczyznami (jedna na 5).
ścieżki i formy zakażenia
większość opryszczek narządów płciowych jest spowodowana HSV-2., Ludzie zarażają się HSV-2 prawie zawsze podczas stosunku z kimś, kto ma infekcję narządów płciowych HSV-2, ale kto może nie wiedzieć, że jest zarażony i nie ma widocznych zmian skórnych.
HSV-1 może powodować opryszczkę narządów płciowych, ale najczęściej powoduje infekcje jamy ustnej i warg (opryszczka). Zakażenie narządów płciowych HSV-1 może być spowodowane kontaktem jamy ustnej i narządów płciowych lub narządów płciowych z osobą, która ma zakażenie HSV-1., Epizody uciekają się rzadziej niż wywołane zakażenia HSV-2.
oznaki i objawy opryszczki narządów płciowych
większość osób zakażonych HSV – 2 nie są świadomi swojej infekcji. Oznaki i objawy pierwszego epizodu są zwykle dość wyraźne i zwykle pojawiają się w ciągu pierwszych dwóch tygodni po przeniesieniu wirusa. Zwykle wrzody goją się w ciągu dwóch do czterech tygodni.,
innymi objawami podczas tego pierwszego epizodu mogą być druga wysypka pęcherzyków i objawy grypopodobne, takie jak gorączka i wzrost wielkości węzłów pachwiny.
większość osób z zakażeniem HSV-2 zwykle nie ma wrzodów. Mogą mieć tylko łagodne oznaki i objawy, które nie ostrzegają ich przed infekcją lub są mylone z innymi chorobami.,
pęcherzyki i owrzodzenia opryszczki narządów płciowych zostały pomylone z ukąszeniami owadów, infekcjami grzybiczymi, otarciami i oparzeniami spowodowanymi ostrzem lub brzytwą, grzybicą pachwiny, zapaleniem mieszków włosowych, a nawet hemoroidami.
większość osób, u których zdiagnozowano pierwszy epizod opryszczki narządów płciowych, może spodziewać się kilku innych epizodów lub objawowych nawrotów w ciągu pierwszego roku (Zwykle 4 lub 5). Następnie, z czasem, nawroty te mają tendencję do zmniejszania ich częstotliwości.,
powikłania
opryszczka narządów płciowych może powodować nawracające bolesne owrzodzenia narządów płciowych u niektórych dorosłych, a zakażenie wirusem opryszczki może być poważne u osób z upośledzonym układem odpornościowym. Niezależnie od objawów opryszczka narządów płciowych często powoduje stres psychiczny u osób, które wiedzą, że są zarażone.
ponadto opryszczka narządów płciowych może powodować potencjalnie śmiertelne infekcje u noworodków matek z wrzodami podczas porodu., Ważne jest, aby matka uniknąć zakażenia w czasie ciąży, ponieważ pierwszy epizod występuje zwiększone ryzyko przeniesienia zakażenia na dziecko.
opryszczka może odgrywać rolę w rozprzestrzenianiu się ludzkiego wirusa niedoboru odporności (zakażenia HIV), ponieważ może to uczynić ludzi bardziej podatnymi na zakażenie HIV i bardziej zakaźnymi osobami zakażonymi HIV.
rozpoznanie opryszczki narządów płciowych
oznaki i objawy związane z HSV-2 są bardzo niejednoznaczne., Jeśli epizod jest typowy, diagnoza kliniczna jest stosunkowo prosta.
standardowy test do diagnozowania opryszczki jest uzyskanie próbki wrzodu w ciągu pierwszych 48 godzin po wystąpieniu objawów. Po 48 godzinach istnieje ryzyko fałszywie ujemnego wyniku hodowli, ponieważ wrzód już zaczął się goić i nie ma żywych wirusów.
badania krwi pod kątem parametrów zakażenia HSV-1 lub HSV-2 mogą być pomocne, ale ich wyniki nie zawsze są ostateczne (tabela I)., Pomiędzy epizodami zakażenie HSV może być bardzo trudne do zdiagnozowania.
leczenie opryszczki narządów płciowych
nie ma leczenia, wylecz opryszczkę, ponieważ nie można w nich wyeliminować wirusa z organizmu. Jednak leki przeciwwirusowe mogą zmniejszać i zapobiegać epizodom w okresie przyjmowania leku przez pacjenta. Tabela II zawiera metody leczenia opryszczki narządów płciowych oparte na doustnych lekach przeciwwirusowych.,
zapobieganie opryszczce narządów płciowych
owrzodzenia narządów płciowych mogą pojawić się zarówno u mężczyzn, jak i kobiet, zarówno w okolicy narządów płciowych pokrywy, a zatem są chronione Prezerwatywa, jak we wszystkich nie rozprzestrzenia się, a zatem nie jest chroniona. Prawidłowe i konsekwentne stosowanie prezerwatywy lateksowej może zmniejszyć ryzyko opryszczki narządów płciowych, ale tylko w zainfekowanych obszarach pokrytych prezerwatywą.,
osoby z opryszczką narządów płciowych powinny powstrzymać się od aktywności seksualnej z niezakażonymi partnerami, dopóki występują urazy lub objawy opryszczki (chociaż w przypadku braku objawów lub oznak możliwe jest również zakażenie partnera seksualnego).
dodatnie badanie krwi HSV-2 zwykle oznacza, że prawdopodobnie występuje zakażenie opryszczką narządów płciowych; jednak dodatnie badanie krwi HSV-1 oznacza, że prawdopodobnie występuje zakażenie HSV-1, ale może to być opryszczka narządów płciowych lub opryszczka.,
rycina 3 pokazuje środki ostrożności, które kobiety w ciąży powinny podjąć przed zakażeniem opryszczką.
półpasiec
półpasiec lub półpasiec jest infekcją wirusową wywołaną przez tego samego wirusa, który powoduje ospę wietrzną, wirus półpaśca-półpasiec (VVZ). Każdy, kto cierpiał na ospę wietrzną, może rozwinąć półpasiec. Wirus pozostaje uśpiony lub nieaktywny w niektórych komórkach korzeni nerwowych organizmu ,a jego reaktywacja powoduje Epizod półpaśca (ryc. 4)., Około 20% osób cierpiących na ospę wietrzną będzie cierpieć na półpasiec w pewnym momencie swojego życia. Na szczęście większość z tych osób zostanie dotknięta przez półpasiec tylko raz.
rys. 3. opryszczka podczas ciąży
nie jest jasne, co stymuluje wirusa do reaktywacji lub przebudzenia u zdrowych osób. Tymczasowe osłabienie układu odpornościowego może prowadzić do namnażania się wirusa i przemieszczania się przez włókna nerwowe w kierunku skóry., Chociaż dzieci mogą również cierpieć na półpasiec, występuje częściej u osób w wieku powyżej 50 lat. Choroba, uraz i stres mogą również powodować Epizod półpaśca.
wśród chorób osłabiających układ odpornościowy są nowotwory, takie jak białaczka lub chłoniak i AIDS., Niektóre zabiegi medyczne, takie jak chemioterapia lub radioterapia raka, leki przepisywane w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionych narządów, a także kortykoidy przyjmowane przez długi czas z dowolnej przyczyny mogą również osłabić układ odpornościowy.
objawy półpaśca
pierwszym objawem półpaśca jest piekący, przeszywający ból lub znakomita tkliwość w jednym obszarze skóry, zwykle tylko po jednej stronie ciała., Objaw ten może występować od jednego do trzech dni przed pojawieniem się wysypki skórnej w tym obszarze. Może również wystąpić gorączka i ból głowy.
wysypka skórna szybko przekształca się w grudki pęcherzyków, które są bardzo podobne do ospy wietrznej. Te pęcherzyki lub pęcherze trwają od dwóch do trzech tygodni. Zawartość pęcherzyków jest początkowo czysta, ale potem ciemnieje z obecności ropy lub krwi, aż powstanie strup i zaczną się goić i zanikać.,
Zwykle pęcherzyki goją się bez blizn, z wyjątkiem przypadków bardzo ciężkiej infekcji, pacjentów w podeszłym wieku, z odpornością na depresję lub z nadkażeniem pęcherzyków.
ból może trwać dłużej i czasami jest tak intensywny, że zmusza do stosowania środków przeciwbólowych w celu złagodzenia. Być może, ale rzadko cierpi z powodu bólu bez pęcherzyków lub pęcherzyków bez bólu.
najczęstszymi miejscami półpaśca są tułów i pośladki, ale może pojawić się na twarzy (ryc. 4), rąk lub nóg, jeśli nerwy w tych obszarach są dotknięte.,
rys. 4. półpasiec twarzy
VVZ może rozprzestrzeniać się tylko u osób, które nie cierpiały na ospę wietrzną, a osoby zarażone ospą wietrzną zwykle cierpią na ospę wietrzną, a nie półpasiec, który jest znacznie mniej zaraźliwy niż ospa wietrzna.
osoby z półpaścem mogą przenosić wirusa tylko w przypadku pęknięcia pęcherzyków., Noworodki, osoby starsze i osoby o obniżonej odporności są narażone na maksymalne ryzyko zarażenia się ospą wietrzną poprzez zarażenie się osobą cierpiącą na półpasiec. Pacjenci z półpasiec rzadko wymagają hospitalizacji.
powikłania półpaśca
najczęstszym powikłaniem epizodu półpaśca jest neuralgia popółpaścowa, czyli uporczywy lub nawracający ból po wygojeniu się wysypki. Może trwać miesiące, a nawet lata i występuje częściej u osób starszych.,
pęcherzyki mogą być nadmiernie zakażone bakteriami i opóźniać ich gojenie. Jeśli ból i zaczerwienienie nasilą się lub nawracają, zwykle wskazują na nadkażenie bakteryjne, a pacjent będzie wymagał dodatkowego leczenia antybiotykami.
poważnym, ale bardzo rzadkim powikłaniem, praktycznie unikalnym dla osób z zaburzeniami odporności, jest rozprzestrzenianie się półpaśca w całym ciele lub narządach wewnętrznych, co może również wystąpić w przypadku ospy wietrznej.,
diagnoza
rozpoznanie półpaśca opiera się na wyglądzie i lokalizacji pęcherzyków, historii poprzedniego bólu i wysypki po jednej stronie ciała.
dodatkowe metody diagnostyczne obejmują badanie mikroskopowe próbki tkanki podstawy pęcherzyka żółciowego lub skierowanie próbki pęcherzyka żółciowego do laboratorium w celu specjalnej hodowli i analizy.
leczenie
półpasiec leczy się sam w ciągu kilku tygodni i rzadko pojawia się ponownie., Miejscowe środki antyseptyczne (jod) i zimne okłady są przydatne do szybkiego suszenia pęcherzyków.
we wczesnej diagnozie można stosować leki przeciwwirusowe w celu zmniejszenia zarówno rozprzestrzeniania się wirusów, jak i czasu trwania zmian skórnych. Są one zwykle przepisywane w ciężkich przypadkach półpaśca, na przykład w przypadku uszkodzenia oka lub półpaśca okulistycznego (HZO) oraz u pacjentów z zaburzeniami odporności. Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym lepiej.,
kortykosteroidy są również czasami stosowane razem ze środkami przeciwwirusowymi, w ciężkich infekcjach i w celu zmniejszenia bólu. Blokowanie nerwów miejscowymi środkami znieczulającymi pomaga również złagodzić ból.
neuralgię popółpaścową można leczyć nocnymi lekami doustnymi i lekami przeciwbólowymi w ciągu dnia. Pomocne mogą być niektóre trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i niektóre leki przeciwdrgawkowe, takie jak gabapentyna. Maść kapsaicynowa, ekstrakt z pieprzu, jest przydatna u niektórych osób., Ta maść jest nakładana na bolesne obszary skóry trzy do czterech razy dziennie, a ból stopniowo ustępuje w ciągu 1-3 tygodni.
półpasiec
półpasiec lub zespół Ramsaya-Hunta typu i jest częstym powikłaniem półpaśca u osób wcześniej cierpiących na ospę wietrzną, u których uśpione wirusy lokalizują się w nerwach twarzy.
charakteryzuje się silnym bólem ucha, wysypką wokół ucha, twarzy, szyi i skóry głowy oraz porażeniem nerwów twarzy., Może również wystąpić utrata słuchu, zawroty głowy i dzwonienie w uszach, a także utrata poczucia smaku na języku i suchość błony śluzowej jamy ustnej i oczu.
chociaż niektóre przypadki nie wymagają leczenia, zwykle konieczne jest stosowanie leków przeciwwirusowych lub kortykosteroidów. Zawroty głowy można leczyć diazepamem.
ogólnie rokowanie jest dobre, chociaż w niektórych przypadkach utrata słuchu może być trwała, zawroty głowy mogą trwać kilka dni lub tygodni, a porażenie twarzy może być tymczasowe lub trwałe.,
półpasiec okulistyczny
półpasiec okulistyczny (HZO) jest spowodowany wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VVZ). Wpływa na skórę wokół oka, a czasem na samo oko. Wysypka w postaci typowych pęcherzyków jest zlokalizowana na czole i wokół oczu po jednej stronie twarzy. Zwykle ból występuje w tym samym obszarze na kilka dni przed pojawieniem się wysypki.
nic nie można zrobić, aby zapobiec HZO. Jest to rzadkie u dzieci i z biegiem lat staje się coraz bardziej powszechne. Wpływa to w równym stopniu na obie płcie., Osoby cierpiące na Epizod HZO wcześniej cierpiały na ospę wietrzną lub były narażone na wirusa w przeszłości.
diagnoza medyczna jest stosunkowo prosta, biorąc pod uwagę cechy i lokalizację wysypki, i zazwyczaj nie ma potrzeby przeprowadzania żadnych dodatkowych testów skanujących, z wyjątkiem sytuacji, gdy istnieją wątpliwości, czy jest to epizod prawdziwego HZO, czy opryszczka pospolita w celu zlokalizowania twarzy.
oko jest dotknięte około 10% przypadków, w których konsultacja z okulistą jest zwykle konieczna do konkretnego leczenia oczu.,
leczenie HZO środkami przeciwwirusowymi należy rozpocząć jak najszybciej, zarówno w celu zmniejszenia nasilenia objawów, jak i skrócenia ich czasu trwania. Odpoczynek jest ważny, podobnie jak stosowanie zimnych okładów w celu złagodzenia bólu i wysypki. Środki przeciwbólowe, takie jak kwas acetylosalicylowy, są zwykle przydatne w łagodzeniu bólu.
poprawa objawów zbiega się z zniknięciem wysypki, a w nieskomplikowanym HZO powrót do zdrowia kończy się w ciągu kilku tygodni, chociaż może to potrwać dłużej u starszych lub chorych pacjentów.,
HZO jest zakaźną infekcją, ponieważ VVZ może być przenoszony na osoby, które nie cierpiały na ospę wietrzną. Należy unikać kontaktu, w szczególności z kobietami w ciąży, ciężko chorymi pacjentami z rakiem lub AIDS i dziećmi, chociaż w niektórych przypadkach osoby te mogą zostać zaszczepione w celu ochrony przed zakażeniem.,
neuralgia popółpaścowa
w większości przypadków ból półpaśca stopniowo ustępuje w ciągu kilku tygodni lub kilku miesięcy, a większość osób cierpiących na Epizod półpaśca nie odczuje bólu rok po wysypce., Jeśli jednak ból nie ustępuje, nazywa się to neuralgią popółpaścową (NPH)
profilaktyczne leczenie NPH
nie ma leczenia, które, jak wykazano, całkowicie zapobiega rozwojowi NPH, ale istnieje kilka metod leczenia, które wydają się zmniejszać ryzyko jego rozwoju:
farmakoterapia przeciwwirusowa: Acyklowir, brywudyna, cydofowir, famcyklowir, Foscarnet, gancyklowir, walacyklowir i valgancyklowir. Badania wykazały, że zmniejszają ból i skracają czas trwania półpaśca, dzięki czemu uważa się, że zmniejszają prawdopodobieństwo rozwoju NPH.,
Blok nerwowy. Polega na wstrzyknięciu miejscowych środków znieczulających do różnych bolesnych nerwów. Jest to bardziej terapia dla ustalonego NPH niż terapia zapobiegawcza.
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. W szczególności w badaniu klinicznym wykazano, że amitryptylina podawana podczas fazy wysypki skórnej zmniejsza ryzyko rozwoju NPH.
alternatywne metody leczenia. Nie ma alternatywnej terapii, która, jak wykazano w badaniu klinicznym, jest w stanie zapobiec rozwojowi NPH.,
czynniki ryzyka, NPH
wyższy wiek, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia półpaśca i im większy wiek osób cierpiących na półpasiec, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia NPH.
osoby z PN alkoholizmem, cukrzycą, starszym wiekiem itp., mają większe prawdopodobieństwo rozwoju NPH.
im poważniejsza i bolesna wysypka skórna półpaśca, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia NPH.,
objawy
ból NPH, chociaż różni się w zależności od pacjenta i jest ogólnie mniej intensywny niż wysypka półpaśca, jest opisany jako ostry lub przeszywający, taki jak pieczenie, porażenie prądem i tak dalej. Bolesny obszar może być szerszy i znajdować się dalej od obszaru początkowej wysypki skórnej. Często występuje również silne swędzenie w bolesnym obszarze.
osoby, u których rozwija się NPH po półpaścu, mogą łatwiej rozwinąć depresję, lęk i problemy ze snem ze względu na intensywność bólu.,
u niektórych pacjentów rozwija się utrata napięcia mięśniowego i siły w okolicy algidy w wyniku uszkodzenia nerwów kontrolujących napięcie mięśniowe w okolicy pęcherzyków skóry.
leczenie NPH
oprócz własnego leczenia półpaśca za pomocą leków przeciwwirusowych, kortykoidów, bloków nerwowych i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, można zastosować specyficzne leczenie NPH, gdy się pojawi. Może to być oparte na:
miejscowe plastry lidokainy., Na bolesnym obszarze można umieścić do 3 plastrów wielkości dłoni dorosłego, aby zmniejszyć wrażliwość skóry i uszkodzone nerwy skórne. Są przechowywane na skórze przez 12 godzin, a obszar pozostaje nieleczony przez kolejne 12 godzin. Większość pacjentów zaczyna zauważać jego działanie w pierwszym lub drugim tygodniu.
leki przeciwdrgawkowe. W szczególności gabapentyna i karbamazepina.
trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. W szczególności amitryptylina, nortryptylina, dezypramina i doksepina., Pomocne mogą być również nowe leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna, paroksetyna i sertralina, chociaż badania wykazały, że chociaż mają mniej skutków ubocznych, są mniej skuteczne niż trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne.
opiaty. W szczególności oksykodon, morfina i metadon, które, jeśli są właściwie stosowane, w ustalonych dawkach i zgodnie z harmonogramem, są na ogół bardzo skuteczne i dobrze tolerowane.
terapia nielekowa: terapia rehabilitacyjna i terapia psychologiczna, taka jak terapia relaksacyjna i biofeedback; oraz przezskórna elektryczna stymulacja nerwów lub TENS., *
Bibliografia ogólna
Anderson J, Dahlberg L. zachowania seksualne wysokiego ryzyka w populacji ogólnej. Wyniki badań krajowych z lat 1988-1990. Sex Transmisja 1992;19: 320-5.
Aral SO, Wasserheit JN. Interakcje między HIV, innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, statusem społeczno-ekonomicznym i ubóstwem u kobiet. W: O ' Leary A, Jemmott LS, editors. Kobiety zagrożone: problemy w pierwotnej profilaktyce AIDS. [2010-09-09 19: 45]
Centrum Kontroli i profilaktyki chorób. Choroby przenoszone drogą płciową wytyczne leczenia 2002. MMWR,2002; 51 (RR-6).,
Centrum Kontroli i profilaktyki chorób. Nadzór Nad Chorobami Przenoszonymi Drogą Płciową. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, 2003.
Laumann EO, Gagnon JH, Michael RT, Michaels S. Liczba partnerów. En: The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States. Chicago: University of Chicago Press, 1994.
Laumann EO, Gagnon JH, Michael RT, Michaels S. En: The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States. Chicago: University of Chicago Press, 1994.,
Moran JS, Aral SO, Jenkins WC, Peterman TA, Alexander ER. Wpływ chorób przenoszonych drogą płciową na populacje mniejszości w Stanach Zjednoczonych. Public Health Report 1989;104: 560-5.
Seidman SN, Aral SO. Różnice rasowe w skrzyni biegów STD. Am J Public Health 1992 (letter);82: 1297.