ten opuszczony Państwowy azyl dla obłąkanych rozpoczął budowę w 1870 roku i został ukończony prawie 20 lat później.
był to najnowocześniejszy obiekt w momencie jego budowy, uwzględniający najnowocześniejsze pomysły w leczeniu psychiatrycznym.
projekt budynków, a także zaplecza restauracyjnego miał na celu uzupełnienie innowacji w opiece psychiatrycznej praktykowanej w tym zakładzie.,
ten projekt był reprezentatywny dla tego, co było wówczas znane jako system Kirkbride, nazwany na cześć lekarza, który go opracował.
leczenie osób z chorobami psychicznymi trwało w kompleksie do końca 1990 roku, kiedy to na wschód od historycznego kompleksu w 1965 roku wybudowano nowe centrum psychiatryczne.
w 1997 roku, po ukończeniu rozległego planu ogólnego stanu, NYS Office of Mental Health ogłosił zamiar zbycia kilku szpitali psychiatrycznych, w tym tego starego szpitala psychiatrycznego.,
kompleks i tereny zostały pierwotnie zbudowane na 203 akrach w dużej mierze niezabudowanych gruntów rolnych. Konstrukcja W Kształcie Litery V składała się z centralnej wieży z pięcioma budynkami flankującymi z każdej strony, połączonymi zakrzywionymi korytarzami, rozgałęziającymi się w formację „stado gęsi”.
jako etap rozwoju w klasyfikacji i leczeniu chorób psychicznych system Kirkbride ' a został zaprojektowany z budynkiem administracji centralnej otoczonym oddziałami pacjentów w układzie V., Umożliwiło to zbieranie pacjentów w zależności od rodzaju i poziomu choroby. Pokoje zostały rozmieszczone po obu stronach korytarza, a budynki zostały zaprojektowane z myślą o maksymalnym oświetleniu, wentylacji i prywatności oraz domowej atmosferze.
z czasem usługi i biura administracyjne zostały przeniesione z zabytkowego kompleksu i do nowych obiektów, gdzie nadal trwają.
kompleks jest uznawany na całym świecie za jeden z największych skarbów architektury., W 1973 został dodany do stanowych i krajowych rejestrów miejsc historycznych, a w 1986 został zarejestrowany jako National Historic Landmark – jeden z siedmiu takich miejsc w zachodnim Nowym Jorku – i jest wymieniony na liście National Trust ' s dwunastu ogólnopolskich „witryn do uratowania” i Preservation League ' s ogólnokrajowej listy siedmiu „witryn do ocalenia”
były pacjent pamiętany był leczony w centrum psychiatrycznym w 1961. Emerytowany wychowawca, pochodzący z Lackawanny, napisał również książkę „Bawół dwubiegunowy”., Rudnicki opowiedział o tym, jak ponad 50 lat temu doznał załamania psychicznego podczas studiów.
„wiesz, moja pierwsza noc byłem przykuty do łóżka prześcieradłem, więc byłem nagi jak w zasadzie ludzki „X”. Moje ręce i nogi były związane skręconymi białymi prześcieradłami do czterech rogów łóżka. Światło, jak dobrze pamiętam, było niczym innym jak drutem zwisającym z sufitu z nagą żarówką”
kompleks popadł w poważną ruinę w drugiej połowie XX wieku., Na początku 2000 roku grupa lokalnych konserwatorów z powodzeniem pozwała Stan Nowy Jork, wymuszając naprawę. Piętnaście lat i miliony dolarów podatników później, wyniki są niesamowite.
hotel, położony na północ od centrum miasta w dzielnicy muzeów, szybko stał się jednym z głównych miejsc Buffalo na wesela i inne specjalne okazje. Warto zatrzymać się na drinka i wycieczkę, nawet jeśli nie możesz zostać.
hotel zajmuje trzy z oryginalnych 11 budynków (z których trzy zostały rozebrane na przestrzeni lat)., Jego centralny punkt: główny budynek administracyjny z dwoma charakterystycznymi, miedzianymi wieżami o wysokości 180 stóp.
w tym głównym budynku mieszczą się pomieszczenia ogólnodostępne hotelu – recepcja na drugim piętrze wraz z 100-Hektarową restauracją, która bierze swoją nazwę od 100-hektarowej ziemi przeznaczonej dla pacjentów, gdy po raz pierwszy otwarto Szpital.
88 pokoi i apartamentów znajduje się w dwóch budynkach flankujących wieże, z zakrzywionymi korytarzami na drugim piętrze łączącymi struktury.
pomimo tego, że nieruchomość jest przepiękna, jest jeszcze mnóstwo pracy., Pięć pozostałych oryginalnych budynków Richardsona zostało ustabilizowanych, ale poza tym są nietknięte, wypełnione opadłym tynkiem i innymi gruzami.
To jest sekcja, którą RiddimRyder i ja przyszliśmy tu zobaczyć. Byłem tutaj na legalnej trasie fotograficznej w 2016 roku i byłem bardzo zadowolony z tego, co mogłem zobaczyć, Gorąco polecam tę wycieczkę wszystkim zainteresowanym. Ale tym razem, nie jesteśmy tu na wycieczkę z przewodnikiem w kaskach, jesteśmy tu na wycieczkę z przewodnikiem.,
riddimryder i ja przychodziliśmy późno w nocy, śledząc Patrol ochrony, aby ustalić najlepszy czas i miejsce, aby dokonać naszego wejścia, po obserwowaniu przez dwie godziny dotarliśmy do środka, w ciemności, w cieniu tego starego budynku, przytuliliśmy się do ścian, aż znaleźliśmy punkt wejścia.,
dotarliśmy do środka, ale jest ciemno, a okna są wszędzie, więc używamy naszych czerwonych reflektorów, aby nas prowadzić, nie jest łatwo poruszać się w czerni tylko z czerwonym światłem.
w pierwszej kolejności Znajdź nasze zakwaterowanie, sekcję, która jest wystarczająco czysta, aby oddychać i może obsługiwać dwa hamaki. Znajdujemy idealne miejsce, zakrzywione złącze ward z ciężkimi metalowymi wspornikami podtrzymującymi ściany i sufit., Następnie Znajdź okno i obserwuj patrol bezpieczeństwa, dopóki go widzimy, a on jest w swoim regularnym czasie i nie idzie z poczuciem pilności, wiemy, że zrobiliśmy to niezauważeni. Trochę to trwa, ale w końcu widzimy go, wędrującego powoli z założonymi słuchawkami. Jesteśmy bezpieczni.
jest późno i jest ciemno, ale jesteśmy zbyt podekscytowani, aby zadomowić się na noc, RiddimRyder i ja wracamy do bazy, łapiemy kilka piw, łapiemy nasze czytane reflektory i wychodzimy, aby zwiedzić ten stuletni historyczny azyl nocą.,
przemierzamy korytarze i korytarze, przechodzimy przez zakrzywione złącza ward, odkrywamy podziemne tunele i ciepłe strychy z stropami katedralnymi. W piwnicy znajdujemy drewnianą ścianę – to tak daleko, jak za tą ścianą znajduje się Hotel Henry, mieliśmy nadzieję, że tunele mogą jeszcze przejść poniżej i zabrać nas pod hotel i na drugą stronę skrzydła, które również zostało opuszczone, ale tak się nie stanie.,
Riddim i ja wiemy, że potrzebujemy solidnego planu na poranek, ponieważ publiczne wycieczki zaczynają się o 10 rano, więc musimy wiedzieć dokładnie, gdzie iść rano, aby zrobić sekcję publiczną, zanim przyjdą przewodnicy.
przed 2:30 zbadaliśmy całe lewe skrzydło azylu, każde piętro i każdy oddział, więc znamy położenie ziemi rano. Udajemy się do naszej bazy domowej i osiedlamy się w naszych hamakach na bardzo zimne i bardzo zepsute kilka godzin snu., Rano, dźwięk świata zewnętrznego i światło Wschodzącego Słońca budzi nas obu, jest 7: 00 rano i mamy dużo ziemi do pokrycia!,v>
Approximately two hours into our explore and as I am waiting for RiddimRyder to finish shooting so we can move on to the next ward that I hear a very loud sound coming from the floor beneath us.,
To był dźwięk kogoś ciągnącego coś ciężkiego i metalowego po podłodze. Zamarłam i wszystkie włosy na moim ciele stały na końcu, nie ruszałam się, milczałam i słuchałam.
pojawia się RiddimRyder i mówię mu, że nie jesteśmy sami, a w budynku jest zdecydowanie pracownik przygotowujący się do wycieczek, które zaczynają się za około godzinę. Udajemy się do piwnicy tylko po to, by dowiedzieć się, że nie możemy dostać się stąd do bezpiecznego miejsca. Zatrzymujemy się i dyskutujemy o naszej sytuacji i oboje decydujemy się iść z naszymi wnętrznościami, spakować nasz sprzęt i odejść., Jednak opuszczenie Oznacza potencjalnie wpadnięcie na tę osobę, szybko i cicho udajemy się na klatkę schodową, która zabierze nas do tuneli i z dala od odcinka, w którym robią wycieczki. Znajdujemy drogę do jedynego wejścia i wyjścia i wychodzimy, wolny i czysty!
