w większości nowoczesnych systemów operacyjnych pliki są zorganizowane w jednowymiarowe tablice bajtów. Format pliku jest zdefiniowany przez jego zawartość, ponieważ plik jest wyłącznie kontenerem danych, chociaż na niektórych platformach format jest zwykle wskazany przez rozszerzenie nazwy pliku, określając reguły dotyczące tego, jak bajty muszą być uporządkowane i interpretowane w sposób sensowny. Na przykład bajty zwykłego pliku tekstowego (.txt w systemie Windows) są powiązane ze znakami ASCII lub UTF-8, podczas gdy bajty obrazu, wideo i plików audio są interpretowane inaczej., Większość typów plików przeznacza również kilka bajtów na metadane, co pozwala plikowi przenosić podstawowe informacje o sobie.
niektóre systemy plików mogą przechowywać dowolne (nie interpretowane przez system plików) dane specyficzne dla plików poza formatem pliku, ale połączone z plikiem, na przykład rozszerzone atrybuty lub widełki. W innych systemach plików można to zrobić za pomocą Plików sidecar lub baz danych specyficznych dla oprogramowania. Wszystkie te metody są jednak bardziej podatne na utratę metadanych niż formaty plików kontenerów i archiwów.,
Rozmiar Plikaedit
w każdej chwili plik może mieć rozmiar, zwykle wyrażony jako liczba bajtów, który wskazuje, ile miejsca jest związane z plikiem. W większości nowoczesnych systemów operacyjnych rozmiar może być dowolną nieujemną liczbą całkowitą bajtów do limitu systemowego., Wiele starszych systemów operacyjnych śledziło tylko liczbę bloków lub ścieżek zajętych przez plik na fizycznym urządzeniu pamięci masowej. W takich systemach oprogramowanie wykorzystywało inne metody do śledzenia dokładnej liczby bajtów (np. CP/M używał specjalnego znaku sterującego, Ctrl-Z, aby zasygnalizować koniec plików tekstowych).
ogólna definicja pliku nie wymaga jednak, aby jego rozmiar miał jakiekolwiek rzeczywiste znaczenie, chyba że dane w pliku odpowiadają danym z puli pamięci trwałej., Szczególnym przypadkiem jest plik o zerowym bajcie; pliki te mogą być nowo utworzonymi plikami, które nie mają jeszcze zapisanych do nich danych, mogą służyć jako jakaś flaga w systemie plików lub są wypadkami (wynikiem przerwanych operacji na dysku). Na przykład plik, do którego wskazuje link /bin/ls w typowym Uniksopodobnym systemie, prawdopodobnie ma zdefiniowany rozmiar, który rzadko się zmienia. Porównaj to z /dev / null, który jest również plikiem, ale jako specjalny plik znakowy jego rozmiar nie ma znaczenia.,
Organizacja danych w plikuedytuj
informacje w pliku komputerowym mogą składać się z mniejszych pakietów informacji (często zwanych „rekordami” lub „liniami”), które są indywidualnie różne, ale mają pewne wspólne cechy., Na przykład plik listy płac może zawierać informacje dotyczące wszystkich pracowników w firmie i ich dane dotyczące listy płac; każdy zapis w pliku listy płac dotyczy tylko jednego pracownika, a wszystkie zapisy mają wspólną cechę związaną z listą płac—jest to bardzo podobne do umieszczania wszystkich informacji płacowych w określonej szafie na dokumenty w biurze, które nie ma komputera. Plik tekstowy może zawierać wiersze tekstu, odpowiadające wierszom wydrukowanym na kartce papieru. Alternatywnie plik może zawierać dowolny obraz binarny (obiekt blob) lub plik wykonywalny.,
sposób grupowania informacji w pliku zależy wyłącznie od sposobu jego zaprojektowania. Doprowadziło to do powstania mnóstwa mniej lub bardziej ustandaryzowanych struktur plików dla wszystkich możliwych celów, od najprostszych do najbardziej złożonych. Większość plików komputerowych jest używana przez programy komputerowe, które tworzą, modyfikują lub usuwają pliki na własny użytek w razie potrzeby. Programiści tworzący programy decydują, jakie pliki są potrzebne, w jaki sposób mają być używane i (często) ich nazwy.
w niektórych przypadkach programy komputerowe manipulują plikami, które są widoczne dla użytkownika komputera., Na przykład, w programie do przetwarzania tekstu, użytkownik manipuluje plikami dokumentów, które użytkownik osobiście nazywa. Chociaż zawartość pliku dokumentu jest ułożona w formacie, który rozumie program do edycji tekstu, użytkownik może wybrać nazwę i lokalizację pliku i podać większość informacji (takich jak słowa i tekst), które będą przechowywane w pliku.
wiele aplikacji pakuje wszystkie swoje pliki danych w jeden plik zwany plikiem archiwum, używając wewnętrznych znaczników do rozróżniania różnych typów informacji zawartych w nim., Zaletą pliku archiwum jest zmniejszenie liczby plików w celu łatwiejszego transferu, zmniejszenie wykorzystania pamięci masowej lub po prostu uporządkowanie nieaktualnych plików. Plik archiwum musi być często rozpakowany przed następnym użyciem.,
Operacjedytuj
najbardziej podstawowe operacje, które programy mogą wykonywać na pliku to:
- Utwórz nowy plik
- Zmień uprawnienia dostępu i atrybuty pliku
- Otwórz plik, co sprawia, że zawartość pliku jest dostępna dla programu
- Czytaj dane z pliku
- Zapisz dane do pliku
- Usuń plik
- zamknij plik, kończący związek pomiędzy nim a programem
pliki na komputerze mogą być tworzone, przenoszone, modyfikowane, powiększane, zmniejszane (okrojone) i usuwane., W większości przypadków programy komputerowe, które są wykonywane na komputerze, obsługują te operacje, ale użytkownik komputera może również manipulować plikami, jeśli to konieczne. Na przykład, pliki Microsoft Word są zwykle tworzone i modyfikowane przez program Microsoft Word w odpowiedzi na polecenia użytkownika, ale użytkownik może również przenieść, zmienić nazwę lub usunąć te pliki bezpośrednio za pomocą programu Menedżer plików, takich jak Eksplorator Windows (na komputerach z systemem Windows) lub przez linie poleceń (CLI).
w systemach uniksopodobnych programy przestrzeni użytkownika nie działają bezpośrednio, na niskim poziomie, na pliku., Tylko jądro zajmuje się plikami i obsługuje wszystkie interakcje z plikami w przestrzeni użytkownika w sposób przejrzysty dla programów przestrzeni użytkownika. System operacyjny zapewnia poziom abstrakcji, co oznacza, że interakcja z plikiem z przestrzeni użytkownika odbywa się po prostu przez jego nazwę pliku (zamiast jego i-węzła). Na przykład, RM filename nie usunie samego pliku, ale tylko link do pliku. Istnieje wiele linków do pliku, ale po ich usunięciu jądro uważa, że wolne miejsce w pamięci pliku może zostać ponownie przydzielone., Ta wolna przestrzeń jest powszechnie uważana za zagrożenie bezpieczeństwa (ze względu na istnienie oprogramowania do odzyskiwania plików). Każdy program secure-deletion używa funkcji przestrzeni jądra (systemu) do czyszczenia danych pliku.
plik porusza się w systemie plików niemal natychmiast, ponieważ zawartość danych nie musi być przepisywana. Tylko ścieżki muszą zostać zmienione.
metody Przenoszeniaedytuj
istnieją dwie różne implementacje ruchów plików.,
podczas przenoszenia plików między urządzeniami lub partycjami, niektóre programy zarządzające plikami usuwają każdy wybrany plik z katalogu źródłowego indywidualnie po przesłaniu, podczas gdy inne programy usuwają wszystkie pliki na raz' dopiero po przesłaniu KAŻDEGO pliku.
za pomocą polecenia mv, pierwsza metoda jest używana podczas wybierania plików indywidualnie, prawdopodobnie przy użyciu symboli wieloznacznych (przykład: mv -n sourcePath/* targetPath, podczas gdy druga metoda jest używana podczas wybierania całych katalogów (przykład: mv -n sourcePath targetPath)., Eksplorator Microsoft Windows wykorzystuje pierwszą metodę do przechowywania plików w pamięci masowej, ale drugą metodę wykorzystującą protokół Media Transfer Protocol, jak opisano w Media Transfer Protocol § zachowanie przenoszenia plików.
poprzednia metoda (Indywidualne usunięcie ze źródła) ma tę zaletę, że przestrzeń jest zwalniana z urządzenia źródłowego lub partycji natychmiast po rozpoczęciu transferu, czyli po zakończeniu pierwszego pliku. W przypadku tej drugiej metody spacja jest zwalniana dopiero po zakończeniu transferu całego zaznaczenia.,
Jeśli niekompletny transfer plików za pomocą tej ostatniej metody zostanie nieoczekiwanie przerwany, być może z powodu nieoczekiwanego wyłączenia zasilania, zatrzymania systemu lub rozłączenia urządzenia, żadne miejsce nie zostanie zwolnione na urządzeniu źródłowym lub partycji. Użytkownik musiałby scalić pozostałe pliki ze źródła, w tym niekompletnie napisany (obcięty) ostatni plik.
dzięki indywidualnej metodzie usuwania oprogramowanie do przenoszenia plików nie musi również kumulatywnie śledzić wszystkich plików zakończonych przesyłaniem w przypadku, gdy użytkownik ręcznie przerywa przesyłanie plików., Menedżer plików korzystający z tej drugiej metody (po usunięciu) będzie musiał usunąć tylko pliki z katalogu źródłowego, które już zostały przeniesione.