Prezentacja przypadku
Prezentacja początkowa
pacjentem jest 29-letni mężczyzna pochodzenia azjatyckiego pochodzenia, u którego wystąpiły objawy wirusowej infekcji górnych dróg oddechowych (URI). Początkowe objawy obejmowały wyraźną wydzielinę z nosa w ciągu ostatnich czterech dni, łagodne przekrwienie nosa i zatok, ogólne bóle mięśniowe i gorączkę niskiego stopnia wynoszącą 100,3°F., Dalsze badanie fizykalne wykazało rumieniowate małżowiny nosowe z wyraźnym brakiem limfadenopatii szyjnej, wysięku migdałków, tkliwości zatok lub rumienia gardła. Jako takie, diagnoza kliniczna wirusowego URI został wykonany i traktowany odpowiednio z over-the-counter (OTC) acetaminofen-nosowe leki obkurczające przekrwienie preparatów. Jednak przegląd przeszłego wywiadu medycznego pokazał, że pacjent miał podobny Epizod wirusowego URI około dwa miesiące temu, który był traktowany w podobny sposób w innej przychodni., Pacjent ujawnił również wykonywanie oprzyrządowania nosowego wraz z codziennym, konsekwentnym kontaktem z wieloma członkami rodziny, którzy mieli podobne objawy URI przed każdym osobistym epizodem wirusowego URI w ciągu ostatnich sześciu miesięcy. Ponieważ pacjent był wyłącznie zainteresowany rozwiązaniem swojego URI podczas tej pierwszej wizyty, pacjent został wypisany na własną prośbę, ale zgłosił się na ochotnika do stawienia się na wizytę kontrolną w ciągu dwóch tygodni.
kolejne wizyty kontrolne obejmowały bardziej obszerny przegląd objawów wraz z dokładniejszym badaniem nosa., Pacjent zauważył, że rano, prawie codziennie, przez ponad dwa lata, występuje przemijający nie śluzowaty wodnisty wyciek z nosa. Ten wyciek z nosa był zwykle bardzo przemijający i trwał około jednej godziny. Jego rodzinna i osobista historia medyczna była nieistotna dla wszelkich stanów, które mogą predysponować do nawracających infekcji lub innych patologii, zwłaszcza tych odnoszących się do stanu z obniżoną odpornością. W szczególności, nie miał żadnych ciężkich objawów gorączki lub objawów sepsy. Ponadto jego historia nie wykazała żadnych powtarzających się epizodów infekcji przewodu pokarmowego lub dolnych dróg oddechowych., Ponadto, psychologicznie, wykazywał nienaruszone sensorium Bez istotnych problemów dotyczących jego zdolności decyzyjnych, zrozumienia, nastroju lub pamięci.
pacjent opisał, że zaczął zbierać grube i grube mieszki włosowe nosa, które początkowo podrażniały jego wewnętrzną jamę nosową. Później pacjent rozpoczął profilaktyczny schemat stosowania narzędzi metalowych do selektywnego usuwania grubszych mieszków włosowych. Ten schemat miał sparowany aspekt kompulsywny, często z poczuciem niepokoju i ulgi., Chociaż nie wpływało to na jego codzienne funkcjonowanie, pacjent często odczuwał podrażnienie przy Nie usuwaniu grubych mieszków włosowych nosa i ulgę przy tym. Pacjent utrzymywał ten nawyk przez około jeden rok, często z towarzyszącymi ranami wewnętrznymi, tymczasową śluzówką i krwawą wydzieliną z nosa, miejscową tkliwością nosa i stanem zapalnym. Następnie pacjent zauważył, że z każdym kolejnym epizodem stanu zapalnego, jego lewe zewnętrzne nare ulegało większemu powiększeniu i zwężeniu., W późniejszym okresie pacjent zauważył zmniejszoną obecność włosów w jamie nosowej i miejscową tkliwość nosa, ostatecznie zniechęcając i zmniejszając częstotliwość jego stosowania.
podczas badania zespół podstawowej opieki zdrowotnej zauważył, że przy biernym oddychaniu oba nares miały wystarczający i równy przepływ powietrza. Jednak przy silnym wydechu nosowym zwężenie nozdrza miało znacznie zmniejszony przepływ powietrza w porównaniu z nienaruszonym nare., Lewe nozdrze pacjenta było znacznie zwężone ze względu na Rozszerzony płat alar, aspekt tkanek miękkich i łagodne odchylenie kontralateralne kolumny (rysunki (rys. 11–2).2). Błona śluzowa nosa była rumieniowata i wykazywała niejednolitą lichenifikację. Tomografia komputerowa (CT) zatok nie wykazała zmian w górnej chrząstce nosa i zatok poza zewnętrznym nare. Badania surowicy na zaburzenia metaboliczne lub elektrolitowe były nieznaczne., Konsultacje otorynolaryngologiczne (ENT) potwierdziły również brak jakichkolwiek polipów nosa, perforacji przegrody nosowej lub innych nieprawidłowości w tkance nosowej. Ocena psychiatryczna zidentyfikowała tego pacjenta jako uogólnionego skupionego na ciele zaburzenia powtarzalnego zachowania (BFRB).,
kryteria diagnostyki i statystyki zaburzeń psychicznych (DSM-5) dla rhinotillexomanii są oparte na tych samych kryteriach co trichotillomania, ale ze specyficznym skup się na błonie śluzowej nosa., Stwierdza, że zbieranie włosów powinno być wzorcem, w którym może być zauważalne (szeroko rozpowszechnione lub zlokalizowane), z możliwymi próbami ukrycia/kamuflażu wypadania włosów, a pacjent wielokrotnie próbował zatrzymać lub zmniejszyć ciągnięcie włosów. Ważne jest również, aby zdiagnozować, że żaden inny stan psychiczny lub medyczny nie może być odpowiedzialny za wypadanie włosów .,
Zarządzanie
biorąc pod uwagę już ograniczony zakres schematu nosa, brak jakichkolwiek znaczących utrudnień oddechowych i stosunkowo większy potencjał efektów ubocznych kursu przeciwdepresyjnego, przeprowadzono próbę terapii behawioralnej. Ten schemat obejmował regularne przycinanie paznokci, ciągłą higienę dłoni i uwarunkowanie awersji (poprzez nieprzyjemne bodźce na opuszkach palców). Zachęcano także rodziny do unikania takich samych zmian w stylu życia. W ramach terapii awersji pacjent często maczał drugą i trzecią cyfrę w olejku o nieprzyjemnym zapachu., W związku z tym, jakakolwiek cyfrowa bliskość obszaru nosa powodowała silną niechęć do jego nawyku nosowego. Regularne cyfrowe przycinanie paznokci z wystarczającą higieną dłoni również zmniejszyło ryzyko wszelkich skaleczeń do nosa i wynikających z nich infekcji. Ostatecznie, ponieważ zwężenie miało charakter kosmetyczny, pacjent odmówił konieczności chirurgicznej korekcji. Rokowanie zostało również poprawione w oparciu o ego-dystoniczny charakter tego przypadku, w którym pacjent już rozpoznał nieprawidłowy wzór jako niezdrowy. To zmotywowało pacjenta do podjęcia znaczących prób skorygowania tego niezdrowego zachowania., Ogólnie rzecz biorąc, podczas gdy fizyczne zwężenie nare nie zostało odwrócone, klient zgłosił prawie całkowite ustanie zarówno porannych epizodów wycieku z nosa, jak i epizodów cyfrowej eksploracji nosa w trzymiesięcznym odstępie terapii modyfikacji behawioralnej.