prawo Lenza, w elektromagnetyzmie, mówi, że indukowany prąd elektryczny płynie w kierunku takim, że prąd sprzeciwia się zmianie, która go wywołała. Prawo to wydedukował w 1834 roku rosyjski fizyk Heinrich Friedrich Emil Lenz (1804-65).
dzięki uprzejmości Wydziału Fizyki i astronomii, Michigan State University
wepchnięcie bieguna magnesu pręta stałego przez cewkę drutu, na przykład, indukuje prąd elektryczny w cewce; prąd z kolei ustawia pole magnetyczne wokół cewki, czyniąc ją magnesem. Prawo Lenza wskazuje kierunek indukowanego prądu. (Kierunek prądu indukowanego z prawa Lenza przyczynia się do znaku minus w prawie indukcji Faradaya.,) Ponieważ podobnie jak bieguny magnetyczne odpychają się nawzajem, prawo Lenza stwierdza, że kiedy biegun północny magnesu prętowego zbliża się do cewki, indukowany prąd płynie w taki sposób, aby Strona cewki najbliższa biegunowi magnesu prętowego stała się biegunem północnym, aby przeciwstawić się zbliżającemu się magnesowi prętowemu. Po wycofaniu magnesu prętowego z cewki indukowany prąd odwraca się, a bliska strona cewki staje się biegunem południowym, aby wytworzyć siłę przyciągającą na cofający się magnes prętowy.,
niewielka ilość pracy jest więc wykonywana przy wciskaniu magnesu do cewki i wyciąganiu go pod wpływem magnetycznego efektu indukowanego prądu. Niewielka ilość energii reprezentowana przez tę pracę przejawia się jako niewielki efekt nagrzewania, wynikający z indukowanego prądu napotykającego opór w materiale cewki. Prawo Lenza podtrzymuje ogólną zasadę zachowania energii., Gdyby prąd był indukowany w przeciwnym kierunku, jego działanie samoistnie wciągnęłoby magnes pręta do cewki oprócz efektu grzewczego, co naruszałoby zachowanie energii.