racjonalizacja (mechanizm obronny)

Ten artykuł dotyczy mechanizmu obronnego . Po szczegóły procesu racjonalnego myślenia patrz: racjonalizacja

racjonalizacja jest nieświadomym mechanizmem obronnym, w którym postrzegane kontrowersyjne zachowania lub uczucia są logicznie uzasadnione i wyjaśnione w racjonalny lub logiczny sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek prawdziwego wyjaśnienia, i są świadomie tolerowane – a nawet godne podziwu i nadrzędne – za pomocą wiarygodnych środków., Racjonalizacja zachęca do irracjonalnych lub niedopuszczalnych zachowań, motywów lub uczuć i często wiąże się z hipotezą ad hoc. Proces ten waha się od pełnej świadomości (np. do przedstawienia zewnętrznej obrony przed wyśmiewaniem innych) do głównie podświadomości (np. do stworzenia bloku przeciwko uczuciom wewnętrznym, np. poczuciu winy lub wstydu).,

definicja DSM

według DSM-IV, racjonalizacja występuje ” gdy jednostka zajmuje się konfliktem emocjonalnym lub stresorami wewnętrznymi lub zewnętrznymi poprzez ukrywanie prawdziwych motywacji dla swoich własnych myśli, działań lub uczuć poprzez opracowywanie uspokajających lub samoobsługowych, ale nieprawidłowych wyjaśnień.”

przykłady

na podstawie anegdotycznych i ankietowych dowodów John Banja stwierdza, że dziedzina medycyny charakteryzuje się nieproporcjonalną ilością racjonalizacji przywołanej w” tuszowaniu ” błędów (tutaj błędy medyczne)., Często stosowane wymówki to:

psychoanaliza

Główny artykuł: psychoanaliza

Ernest Jones wprowadził termin „racjonalizacja” do psychoanalizy w 1908 roku, definiując go jako „wymyślenie powodu dla postawy lub działania, którego motyw nie jest rozpoznawany”. Chociaż Jones nie ukuł tego terminu-Oxford English Dictionary zapisuje rok jego pierwszego użycia jako 1846 – jako pierwszy użył go w kontekście psychoanalizy: „nikt nie przyzna, że kiedykolwiek celowo dokonał irracjonalnego aktu, a każdy akt, który może się tak wydawać, jest natychmiast uzasadniony…,podając fałszywe Wyjaśnienie, które ma wiarygodny pierścień racjonalności”.

termin ten został niemal natychmiast podjęty przez Sigmunda Freuda, aby uwzględnić wyjaśnienia dotyczące objawów neurotycznych – „proces, który (zapożyczenie użytecznego terminu od Ernesta Jonesa możemy określić jako” racjonalizacja „” – a później został rozwinięty przez jego córkę Annę Freud.,

jednak samo pojęcie (w przeciwieństwie do terminu) można prześledzić tysiące lat wcześniej, do retoryki Kwintyliańskiej i klasycznej: „” wymówka patowa „jest kolorem, częstym terminem technicznym wśród retoryków dla każdego podejścia, które przedstawiłoby działanie w możliwie najkorzystniejszym świetle”., Do XVIII wieku, to było prawie powszechne, że, jeśli człowiek rozważyć swoje działania, „wkrótce okaże, że takie z nich, jak silne skłonności i zwyczaje skłoniły go do popełnienia, są ogólnie ubrane i malowane z wszystkich fałszywych piękności, które, miękka i pochlebna ręka może im dać”.

to, co psychoanaliza dodała, to specyficzna idea motywów, które były błyszczące lub zabarwione, będąc nieświadomym, punkt rozwinięty dalej przez Lundholda, „represje i racjonalizacja”, w 1933, i przez Hollitschera, „koncepcja racjonalizacji” w 1939., Do lat czterdziestych XX wieku Fenichel mógł wyróżnić ” różne rodzaje racjonalizacji…Postawy emocjonalne stają się dopuszczalne pod warunkiem, że są uzasadnione jako „rozsądne””, ale równie” postawy obronne i opory, które wydają się irracjonalne, ponieważ ich rzeczywisty cel jest nieświadomy, często są „racjonalizowane” przez narzucanie im przez ego innych drugorzędnych celów”.

dla takiego deterministy jak Eric Berne 'ważne decyzje są już made…in wczesne dzieciństwo”: później ” inne decyzje…czy decyzje „kierowane” są racjonalizowane na fałszywych podstawach”., Gdy decyzja została podjęta na nieświadomych podstawach, ” bez świadomości jednostki o rzeczywistych siłach za nią stojących. bierze na siebie zadanie znalezienia dla niego usprawiedliwienia…”racjonalizacja””.

Lacan w swojej koncepcji meconnaissance zbliżył się bardzo do tej samej idei: „wszystko, co ego zaniedbuje, szkotomizuje, błędnie interpretuje…wszystko, co ignoruje, wyczerpuje i wiąże w znaczeniach, jakie otrzymuje z języka”.

niektórzy późniejsi psychoanalitycy mogą przyjąć bardziej pozytywne spojrzenie na ten proces, sugerując, że ” Intelektualizacja i racjonalizacja…,niwelować przepaść między mechanizmami niedojrzałymi a mechanizmami dojrzałości”; ale w teorii relacji obiektowych może to być część bardziej złowieszczego procesu, w którym umysł ” odrywa uczucia od ich prawdziwego miejsca i przywiązuje je do dokładnej odwrotności; fałszuje osąd; oddziela intelekt od uczuć i zniewala rozum…proces zwany racjonalizacją”.