rosnący poziom fosforanów w surowicy występuje późno w przebiegu przewlekłej choroby nerek (CKD) i były łatwym celem dla nefrologów do leczenia za pomocą leków wiążących fosforany, jak również podatny grunt dla przemysłu farmaceutycznego, dla metaanalizy i dla gorliwych pontyfikatów autorów wytycznych., Niestety, dowody niewiele na poparcie tej ostrości, która może być lepiej stosowana do wcześniejszych, adaptacyjnych zmian hormonalnych i równowagi fosforanowej, a nie stężenia fosforanów w surowicy. Niemniej jednak środki wiążące fosforany są powszechnie przepisywane pacjentom dializowanym i często przepisywane pacjentom z wcześniejszymi stadiami CKD; dla których nie ma dowodów na korzyści i dowodów na to, że środki wiążące na bazie wapnia (CBB) i ewentualnie inne niż CBB mogą powodować więcej szkód niż placebo. W przypadku pacjentów dializowanych badania obserwacyjne sugerują, że stosowanie fosforanów może zmniejszyć śmiertelność., Metaanalizy donoszą o zmniejszeniu hiperkalcemii dla osób niebędących CBBs w porównaniu z CBBs, a w porównaniu z cbbs odnotowano, że sewelamer znacznie zmniejsza postęp zwapnienia naczyń i, w niektórych, ale nie we wszystkich badaniach, ogólną śmiertelność. Jednak ograniczenia obejmują heterogeniczność badania. W przypadku pacjentów dializowanych CBB wydają się nie mieć żadnych korzyści w stosunku do innych CBB, poza niższymi kosztami. Ogólnie rzecz biorąc, rozsądne wydaje się unikanie przepisywania leków na bazie wapnia pacjentom, którzy są przed dializą, i preferencyjne stosowanie leków innych niż CBBs w stadium CKD 5D., Current draft Kidney Disease Improving Global Outcomes guidelines sugerują, że dawkowanie CBB należy zminimalizować w etapach CKD 3 do 5D.
