Stereoblindness (także stereo blindness) to niemożność widzenia w 3D za pomocą stereopsis lub stereopsis, w wyniku czego niemożność postrzegania stereoskopowej głębi przez łączenie i porównywanie obrazów z dwóch oczu.
osoby z tylko jednym funkcjonującym okiem zawsze mają ten warunek; warunek ten wynika również, gdy dwoje oczu nie funkcjonuje prawidłowo razem.
większość osób ze stereobindami o dwóch zdrowych oczach wykorzystuje w pewnym stopniu widzenie obuoczne, aczkolwiek mniej niż osoby z normalnie rozwiniętym wzrokiem., Pokazano to w badaniu, w którym osoby ze stereoblindu miały za zadanie ocenić kierunek obrotu symulowanego przezroczystego cylindra: osoby te osiągały lepsze wyniki przy użyciu dwóch oczu niż przy korzystaniu z preferowanego oka. Wydawało się, że oceniali kierunek obrotu na podstawie obrazów w każdym oku osobno, a następnie łączyli te osądy, zamiast polegać na różnicach między obrazami w obu oczach. Również czysto obuoczne bodźce ruchowe wydają się wpływać na odczucie samo-ruchu osób stereoblind., Ponadto w niektórych przypadkach każde oko może mieć wpływ na widzenie obwodowe jednej strony pola widzenia(patrz także zespół monofixacji).
jest jednak wyjątek: osoby z prawdziwym wrodzonym zezem zmiennym. Osoby z prawdziwymi wrodzonymi zezami zmiennymi mają dwa zdrowe oczy i możliwość przełączania się (z wyboru) między widzeniem z obu oczu., Jednak widzenie stereoskopowe i trójwymiarowe nigdy nie może być osiągnięte w tym stanie (próby wytrenowania tych z prawdziwymi wrodzonymi zmiennymi zezami do widzenia obuocznego skutkują podwójnym widzeniem, które może być nieodwracalne).