burmistrz Medellín ma dość fascynacji światem Pablo Escobarem. Dwadzieścia pięć lat po śmierci Escobara, słynny Kokainowy królpin stał się atrakcją turystyczną nr 1 w mieście, a odwiedzający z całego świata pielgrzymowali do budynku Monako, jego rodzinnej rezydencji w latach 80., i Napoles, jego pałacowej siedziby, w której znajdowało się prywatne zoo pełne egzotycznych zwierząt. Dziś Napoles jest parkiem tematycznym, a potomkowie hipopotamów Escobara przemierzają pobliskie miasta i rzeki., Podsycając tę ciekawość, nieubłagany strumień narkotycznych seriali telewizyjnych, na Netflix, Nat Geo, Discovery i innych sieciach, które opowiadają historię Medellín z perspektywy sprawców, a nie ofiar.
Burmistrz Federico Gutiérrez, z centroprawicowej partii Movimiento Creemos, chce zasadniczo zmienić sposób, w jaki świat widzi jego miasto. W ostatnich latach Medellín powrócił ze swojej brutalnej przeszłości. Jest teraz wystarczająco bezpieczny i żywy, aby przyciągnąć tych wszystkich turystów., I zdobył wystarczająco dużo międzynarodowych nagród za swój zwrot, aby podtrzymać marzenia o zostaniu wiodącym latynoamerykańskim centrum technologicznym, centrum kulturalnym i inkubatorem eksperymentów społecznych. Mimo to duch Pabla unosi się nad miastem 2,5 miliona ludzi, zwłaszcza wśród 6000 młodzieży złapanej w narkotyki i gangi, a kolejne kilka tysięcy jest zagrożonych dołączeniem do nich. Dla niektórych przestępczy ideał łatwych nielegalnych pieniędzy nadal panuje. „Chcemy powstrzymać tę mafijną kulturę, która daje nam tak straszne wartości” – powiedział mi Gutiérrez., „Chciałbym powiedzieć ludziom, którzy chcą przyjechać do naszego miasta, jesteście mile widziani, ale proszę uszanować historię naszych ofiar. Nadal istnieją. Tyle bólu wciąż istnieje.terror Escobara zniszczył nie tylko handlarzy narkotyków i zwykłych obywateli, ale także spory obszar moralnych władz i najlepszych umysłów miasta—naukowców, artystów, sędziów, dziennikarzy, polityków i przemysłowców, którzy nie chcieli być skompromitowani lub przekupieni, jak wielu innych. W latach 1983-1994 w wyniku przemocy narkotykowej w Kolumbii zamordowano 46 612 osób., To więcej niż liczba amerykańskich żołnierzy zabitych w walkach w Wietnamie, gdzie w latach 1965-1975 zginęło 40 934 żołnierzy amerykańskich. Dziś Medellín chce zwrócić uwagę na mieszkańców, którzy stracili życie, a nie na przestępców, którzy ich zabrali.
by JOAQUIN SARMIENTO/AFP / Getty Images.,
To właśnie skłoniło Plan wysadzenia budynku mieszkalnego Escobara.
eksplozja była centralnym punktem dwudniowej, całej uroczystości w dniu 21 i 22 lutego, mającej na celu zmianę postrzegania zarówno mieszkańców Medellín, jak i jego szybko rosnący kontyngent około 90,000 zagranicznych gości rocznie. Została wystawiona pod patronatem Medellín, Abraza Su Historia (Medellín, Embrace Your History), kampanii brandingowej zapoczątkowanej przez Gutiérreza., Budynek Monaco, w którym Escobar mieszkał z żoną i dziećmi, gdy był u szczytu swojej władzy, był o krok od ekskluzywnego klubu Campestre, klubu country Medellín, którego członkostwo zapewniło jego kartelowi bogate źródło ofiar porwań. Monaco służyło również jako punkt wyjścia lub zakończenia wielu popularnych wycieczek narkotykowych-w tym jednej prowadzonej przez brata Escobara.
sama rozbiórka była sprawą wysoce kontrolowaną, z dronami krążącymi nad głową, aby uchwycić implozję z każdego kąta., Ponad tysiąc zaproszonych gości, wielu z nich porwało ofiary lub ich krewnych, zasiadło na parkingu klubu naprzeciw sceny, na której grała Symfonia, a ofiary opowiadały swoje historie zarówno na żywo, jak i na dużych ekranach. Budynek Monaco był widoczny przez drzewa za stokami. Każde białe składane krzesło było wyposażone w duży biały parasol na słońce i torbę z woreczkiem zawierającym papierową maskę chroniącą przed oparami eksplozji.,
mężczyzna siedzący obok mnie miał 15 lat, kiedy musiał opuścić miasto po porwaniu trzech jego krewnych. „Pablo Escobar rozerwał to miasto i kraj na dwie części” – powiedział. „Każdej nocy można było usłyszeć bomby, a potem syreny.”Powiedział mi o nocy, kiedy Escobar wysadził dyskotekę, zabijając 25 nastolatków. Patrzyłem, jak procesja członków rodziny ofiar, niektóre z niedoli nadal wyryte na twarzach, wszedł na scenę, aby otrzymać medal i uścisk od burmistrza.Potem, około południa, nagle wszystko było cicho., Pierwszy z trzech alarmów zabrzmiał, a potem pow! Monaco już nie było.
hałas dynamitu w słoneczny dzień wydmuchał mnóstwo pogrzebanych wspomnień, mile widzianych i nie tylko, wśród tych, którzy przeżyli długie lata przemocy w Medellín. – Powiedziałam sobie: Nie, Nie chcę już słyszeć tego dźwięku – powiedziała mi moja stara przyjaciółka Marta Luz del Corral. „Zbyt wielu ludzi zginęło—tak wielu przyjaciół, ludzi, którzy dla nas pracowali.,”W latach 80. Marta Luz i jej zmarły mąż, Horacio Jaramillo, byli właścicielami restauracji La Belle Epoque, modnego miejsca spotkań Elaine z Medellín. Był także miejscem zamachu bombowego w 1989 roku. Aurelia Puyo, partyzantka, która dorastała w wyższej klasie, zanim uciekła, aby dołączyć do partyzantów, rzekomo celowała w to miejsce, próbując uderzyć w serce zakładu. Escobar zadzwonił i zagroził Horacio, że nie wpuści niektórych polityków do restauracji.,
ta eksplozja została podłożona przez rewolucyjnych partyzantów, ale Escobar przyznał się do zamachu. Przez dziesięciolecia Przemoc była nieunikniona, ponieważ narkomani, partyzanci, prawicowe oddziały paramilitarne i rozmaici oportuniści szarpali się z nielegalnymi miliardami wylewającymi się z handlu narkotykami. W latach 80.ponad 600 policjantów zostało zamordowanych po tym, jak Esobar zaoferował nagrodę w wysokości ponad 2 milionów pesos za każdego z nich.,
od 2016 roku, kiedy rząd zakończył ponad 50 lat zbrojnego powstania i podpisał traktat pokojowy z rewolucyjnymi Siłami Zbrojnymi Kolumbii (FARC), Kolumbijczycy zmagają się z bolesnym i złożonym pytaniem o to, co chcą pamiętać i o czym chcą zapomnieć. W Medellín niedawno zbudowano Muzeum Pamięci, Museo Casa de la Memoria, aby przypomnieć wszystkim, co się stało i dlaczego., Ale młodsi mieszkańcy, szczególnie ci z niewielkim wykształceniem i małymi perspektywami zarobkowego zatrudnienia, nie zawsze są otwarci na przekaz historyczny, który chce przekazać uprzejme społeczeństwo. Dwadzieścia lat temu szkoły publiczne w Kolumbii rozwiązały trudny do rozstrzygnięcia spór o to, jak nauczać historii współczesnej, usuwając przedmiot całkowicie z programu nauczania. I choć liczba morderstw w Medellín gwałtownie spadła z czasów Escobara, przestępczość wzrosła w ciągu ostatnich dwóch lat w kontrolowanych przez gang komunach w zachodniej części miasta., Aspirujący źli ludzie są zapalonymi konsumentami NARKOCENTRYCZNYCH narracji telewizji. „Patrzą i jest to podręcznik, Jak zostać sicario . Podziwiają El Duro”, mówi Paula Jaramillo, córka Marty Luz del Corral, która stała na czele inicjatywy Embrace Your History. „Tak wielu nadal chce być Pablo Escobarem—ale chudszym w lepszych ubraniach.”
Medellín ma problemy we wszystkich warstwach społeczeństwa, nie tylko w biednych dzielnicach., Obecna siedziba mafii, Oficina de Envigado, znajduje się w szybko rozwijającym się mieście Envigado, gdzie dorastał Escobar. Kiedyś funkcjonował jako jego serwis windykacyjny. Według Insight Crime Oficina to ” splątana sieć dostawców usług i podwykonawców zaangażowanych we wszystko, od prania pieniędzy i międzynarodowego handlu kokainą po sprzedaż narkotyków na ulicy i mikro-wymuszenia.- Nie mógłby funkcjonować bez współudziału, a często aktywnego udziału, szanowanych obywateli., Paula Jaramillo mówi, że jednym z celów kampanii Embrace your History jest wstyd mieszkańcom, którzy powinni wiedzieć lepiej, aby podnieść swoje standardy etyczne i odrzucić pretensje, że jest w porządku, aby „pozwolić dzieciom spać z dziećmi pralni pieniędzy, ponieważ mają ładny dom na wsi.”Ale to może być walka w mieście usianym lśniącymi wieżowcami i luksusowymi wieżowcami, które świadczą o sile wypranych Peso.