podczas swojej 72-letniej kariery rysownik Rube Goldberg wyprodukował ponad 50 000 rysunków i tysiące komiksów. W 1922 roku Goldberg był tak poszukiwany, że syndykat gazety zapłacił mu 200 000 dolarów za jego komiksy – równowartość około 2,3 miliona dolarów dzisiaj, a w latach 40. i 50. był na tyle znany, że promował produkty takie jak krople na kaszel, skarpety i papierosy Lucky Strike (chociaż osobiście palił tylko cygara.,)
ale dziś jego nazwisko jest eponimem jego słynnych „rysunków wynalazków”, projektów zbyt skomplikowanych maszyn: za pomocą kół pasowych, dźwigni, ptaków i rakiet, aby rozwiązać proste problemy, takie jak wyłowić oliwkę z wysokiego słoika lub pamiętając, aby wysłać list do żony. Goldberg podszedł do nich jako krytyka spustoszenia dokonanego przez uprzemysłowienie i wysunął pogląd, że technologia, mająca na celu uproszczenie życia ludzi, może przynieść odwrotny skutek.,
Goldberg, mieszkaniec San Francisco, który studiował inżynierię na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, jest, zgodnie z jego majątkiem, jedyną osobą, której nazwisko jest używane jako przymiotnik w słowniku. Już w 1931 roku Słownik Merriam-Webster zdefiniował „Rube Goldberg” jako ” dokonywanie skomplikowanymi środkami tego, co pozornie można zrobić po prostu.,”
rysunki, szkice i kreskówki Goldberga, a także fotografie, filmy, listy i pamiątki z jego życia, są eksponowane w Art of Rube Goldberg, otwartej teraz w współczesnym Muzeum Żydowskim w San Francisco, pierwszej retrospektywie prac artysty od czasu wystawy w Smithsonian ' s National Museum of History and Technology (dziś znane jako American History Museum).
Renny Pritikin, kustosz Muzeum, twierdzi, że wpływ Goldberga na kulturę amerykańską jest trudny do przecenienia. „W nastolatkach i na początku lat 20., przed radiem i telewizją, rysownicy byli gwiazdami rocka”, mówi., „Gazeta niedzielna była jednym z głównych źródeł rozrywki i Kultury i miała cztery lub pięć pasków, które pojawiały się w miastach i miasteczkach w całym kraju.
jako dziecko Goldberg uwielbiał rysować, ale nigdy nie brał formalnych lekcji, z wyjątkiem niektórych z profesjonalnym malarzem znaków – czymś, z czego był dumny w późniejszym życiu. W wieku 12 lat zdobył pierwszą nagrodę w swojej szkole za rysunek „Stary skrzypek”, który można oglądać na wystawie., Po ukończeniu University of California, Berkeley, z dyplomem w inżynierii Górniczej, Goldberg pracował przez pewien czas w San Francisco City Engineer ' s Office, Water and Sewers Department, ale nie lubił tej pracy tak bardzo i był tak zdeterminowany, aby rysować na życie, że podjął pracę jako rysownik sportowy w San Francisco Chronicle za mniej niż jedną trzecią wynagrodzenia, jaką zapłacił za pracę inżynierską.,
Goldberg pragnął przenieść się do Nowego Jorku, który nazwał „pierwszym rzędzie”, więc udał się pociągiem przez cały kraj, lądując pracę w New York Evening Mail, gdzie tworzył komiksy i pojedyncze klatki kreskówek, takich jak” Boob McNutt”,” Lala Palooza”,” Mike i Ike—wyglądają podobnie „i” głupie pytania”, z których wszystkie stały się ogólnokrajowymi Syndykatami.
kreskówka „głupie pytania” pokazała humor Goldberga (który, szczerze mówiąc, nie wytrzymał przez dziesięciolecia), a jego tematy dawały sarkastyczne odpowiedzi na oczywiste pytania, takie jak: „czy jest ci zimno?,”Nie, ty piżmowy wołu-drżę, bo myślę, jak drogie są śliwki w Egipcie.”W innym komiksie kobieta pyta mężczyznę stojącego na zamarzniętym jeziorze z ostrzami na nogach”. Percy?”na co odpowiada:” nie, gram w warcaby na piersi starej niebieskiej koszuli dziadka.”
były one tak popularne, że publiczność zaczęła wysyłać własne głupie pytania, powiedział Pritikin, który nazywa to wczesnym przykładem crowdsourcingu.
„potrafi znaleźć humor w absurdalnych sytuacjach i dostarczyć im prostego wyrafinowania” , „Był gwiazdą rocka swoich czasów i miał wpływ na to, jak ludzie żartowali.”
pierwszym złożonym wynalazkiem, który stałby się jego najbardziej znanym wynalazkiem, była jego „Automatyczna maszyna do zmniejszania wagi”, narysowana w 1914 roku, która używała pączka, bomby, balonu i gorącego pieca, aby uwięzić otyłą osobę w pokoju bez jedzenia, która musiała schudnąć, aby uzyskać wolność.
pod koniec lat 20. Goldberg rozpoczął serię zatytułowaną „wynalazki profesora Lucyfera G. Buttsa”, na którą duży wpływ miała jego wcześniejsza praca przy rysowaniu rur kanalizacyjnych dla rządu San Francisco., Muzeum poświęca cały pokój rysunkom, podkreślając smutek Goldberga na temat tego, jak innowacje technologiczne mogą pójść nie tak, jak „odkrycie pewnego sposobu, aby utrzymać głowę w dół podczas strzału w golfa” i „pomysł, aby nie zapomnieć listu żony.”
Goldberg później przeniósł się do bardziej wartych opublikowania przedsięwzięć, rysując Kreskówki w latach 30. jako reakcję na wzrost faszyzmu w Europie., Kolejna, narysowana w 1945 roku, zawiera dwa równoległe tory na pustyni, jeden oznaczony Arabami i jednym Żydami, a trzecia, kreskówka z 1947 roku zatytułowana „Pokój dziś”, pokazuje bombę atomową zrównoważoną na przepaści; zdobyła mu Nagrodę Pulitzera.
obecnie pół-emerytowany psycholog kliniczny mieszkający w New Jersey, John George, wnuk Goldberga, spędzał weekendy i wakacje ze swoim dziadkiem i był świadomy swojej sławy.
„To było w latach 50-tych i 60-tych, nie był jego rozkwitem, ale nadal był bardzo duży, więc nigdy nie czekałeś w kolejce do restauracji, chodziłeś do programów telewizyjnych, ludzie podchodzili do niego:” Och, Mr., Goldberg, to, tamto i inne-wspomina George. „Więc byłeś na świecie z wielką sławą, a potem wracałeś do domu do zwykłej osoby. Był w stanie być i tym i tym i tym.”
Kariera Goldberga była niezwykła zarówno ze względu na długość, jak i różnorodność, mówi Pritikin. Był prekursorem, przynajmniej na przykładzie okładki magazynu Forbes ilustrowanej przez Goldberga. Nazywany „przyszłością domowej rozrywki”, pokazuje rodzinę w swoim salonie, w którym wszyscy, w tym kot, oglądają własny telewizor z płaskim ekranem i ignorują się nawzajem.
narysował go w 1967 roku.,
Uwaga redaktora, 7 czerwca 2018 r.: artykuł ten został zmieniony, aby odzwierciedlić, że Renny Pritikin jest kustoszem współczesnego Muzeum Żydowskiego w San Francisco, a nie samej wystawy Goldberga.