Trepanacja

Prehistoryczneedytuj

trepanacja jest prawdopodobnie najstarszym zabiegiem chirurgicznym, dla którego istnieją dowody archeologiczne, a w niektórych obszarach mogły być dość powszechne., Główne dowody archeologiczne znajdują się w postaci malowideł jaskiniowych i szczątków ludzkich. W jednym miejscu pochówku we Francji datowanym na 6500 p. n. e.40 ze 120 znalezionych prehistorycznych czaszek miało otwory trepanacyjne. Wielu prehistorycznych i przednowoczesnych pacjentów miało oznaki gojenia się struktury czaszki, co sugeruje, że wielu z poddanych operacji przeżyło. Kolejna czaszka z otworem trepanacyjnym została znaleziona w miejscu pochówku Chalaghantepe (Agdam Rayon, Azerbejdżan) datowanym na V tysiąclecie p. n. e.,

ponad 1500 czaszek trefińskich z okresu neolitu (stanowiących 5-10% wszystkich czaszek epoki kamiennej) odkryto na całym świecie – z Europy, Syberii, Chin i Obu Ameryk. Większość czaszki trephined należą do dorosłych mężczyzn, ale kobiety i dzieci są również reprezentowane. We Francji odkryto czaszkę krowy datowaną na 3400-3000 p. n. e., na której przeprowadzono trepanację.,

Mezoameryka Prekolumbijskaedytuj

w ostatnich czasach postklasycznej Mezoameryki prekolumbijskiej dowody na praktykę trepanacji i szereg innych technik deformacji czaszki pochodzą z różnych źródeł, w tym fizycznych szczątków czaszkowych pochówków, aluzji w ikonograficznych dziełach sztuki i Raportów z okresu postkolonialnego.

wśród społeczeństw Nowego Świata trepanacja jest najczęściej spotykana w cywilizacjach Andyjskich, takich jak Kultury pre-Inków., Na przykład, Paracas Kultury Ica, położony w tym, co jest obecnie znany jako Ica, położony na południe od Limy. Występuje także w Konfederacji Muisca (w dzisiejszej Kolumbii) i Imperium Inków. W obu przypadkach istniała nawet kranioplastyka. Jego rozpowszechnienie wśród cywilizacji mezoamerykańskich jest znacznie niższe, przynajmniej sądząc po stosunkowo niewielu odkrytych czaszkach trepanowanych.,

zapis archeologiczny w Mezoameryce jest dodatkowo komplikowany przez praktykę okaleczania czaszek i modyfikacji dokonywanych po śmierci testera, aby modyfikować „czaszki trofeum” i podobne do jeńców i wrogów. Była to szeroko rozpowszechniona tradycja, ilustrowana w sztuce prekolumbijskiej, która czasami przedstawiała władców ozdobionych lub noszących zmodyfikowane czaszki swoich pokonanych wrogów, lub rytualne pokazy ofiar., Kilka kultur Mezoameryki używało stojaka na czaszki (znanego pod terminem Nahuatl, tzompantli), na który wbijano czaszki w rzędy lub kolumny drewnianych pali. Mimo to zachowały się pewne dowody prawdziwej trepanacji w Mezoameryce (tj. tam, gdzie obiekt żył).

najwcześniej opublikowane badania archeologiczne trepanowanej czaszki były pod koniec XIX wieku badaniem kilku okazów znalezionych w górach Tarahumara przez norweskiego etnografa Carla Lumholtza., Późniejsze badania udokumentowały przypadki zidentyfikowane z szeregu stanowisk w Oaxaca i środkowym Meksyku, takich jak Tilantongo, Oaxaca i główne miejsce Zapotec Monte Albán. Dwa okazy z ojczyzn cywilizacji Tlatilco (która rozkwitła około 1400 roku p. n. e.) wskazują, że praktyka ta ma długą tradycję.,

badanie dziesięciu pochówków o niskim statusie z późnego okresu klasycznego w Monte Albán wykazało, że trepanacja była stosowana nieleczniczo, a ponieważ stosowano wiele technik i ponieważ niektórzy ludzie otrzymali więcej niż jedną trepanację, doszli do wniosku, że przeprowadzono ją eksperymentalnie., Wnioskując, że wydarzenia reprezentują eksperymenty na ludziach aż do ich śmierci, badanie zinterpretowało, że użycie trepanacji jako wskaźnika stresującego klimatu społeczno-politycznego, które wkrótce potem doprowadziło do porzucenia Monte Alban jako głównego Regionalnego Centrum administracyjnego na Wyżynie Oaxacan.

okazy zidentyfikowane z regionu cywilizacji Majów w południowym Meksyku, Gwatemali i na półwyspie Jukatan nie wykazują żadnych dowodów na techniki wiercenia lub cięcia występujące w środkowym i wyżynnym Meksyku., Zamiast tego, prekolumbijscy Majowie najwyraźniej używali techniki ściernej, która mielona jest z tyłu czaszki, przerzedzając kość, a czasem perforaując ją, podobnie jak przykłady z Choluli. Wiele czaszek z regionu Majów pochodzi z okresu Postklasycznego (ok . 950-1400 n. e.) i obejmują okazy Znalezione w Palenque w Chiapas i odzyskane ze świętej Cenote w wybitnym Postklasycznym miejscu Chichen Itza w północnej Jukatanie.

Starożytne Chinyedytuj

jeszcze w 2007 roku dowody archeologiczne na trepanację w starożytnych Chinach nie istniały., Ponieważ chińska kultura koncentruje się głównie na tradycyjnej medycynie chińskiej, która zwykle pociąga za sobą niechirurgiczne zabiegi, takie jak akupunktura, równoważenie Qigong, cupping, ziołowe środki zaradcze itp., wynikające z tego błędne przekonanie, że trepanacja nie była praktykowana w starożytnych Chinach. Jednak w 2007 roku Han i Chen z Instytutu Archeologii Chińskiej Akademii Nauk Społecznych przyjrzeli się sześciu skąpanym czaszkom od okresu neolitu do epoki brązu i żelaza (około 5000-2000 lat temu) znalezionym w pięciu różnych miejscach., Wraz z odkryciem tych czaszek trepanowanych odkryto kolejną kolekcję 13 czaszek trepanowanych i datowanych na 3000 lat temu. W 2015 roku odkryto nienaruszoną 3600-letnią mumię z zadrapaną czaszką. W międzyczasie, najstarsza czaszka (m382) analizowana przez Hana i Chena była datowana radiowęglowo na około 5000 lat temu i odkryta na stanowisku Fuija w Guangrao w prowincji Shandong. Czaszka, która należała do dorosłego mężczyzny, wykazywała wadę prawej ciemieniowej Kalwarii (31 x 25 mm) z dowodami skrobania za pomocą narzędzia przypominającego trefinę., Dodatkowo, regeneracja kości i gładkie krawędzie sugerują, że tester wyzdrowiał po operacji i żył stosunkowo długo.

3600-letnia perforowana czaszka zmumifikowanej kobiety datowana na 1615 r.p. n. e. w grobowcu Xiaohe w Chińskim Regionie Autonomicznym Xinjiang Uygur. Jedyna znana samica z drżącą czaszką, wykazująca oznaki wzrostu ostróg kostnych i cofania się krawędzi sugerują, że ona również przeżyła operację. Znaleziona w masywnym miejscu pochówku, ta mumia była jedną z setek znalezionych w kompleksie grobowym „Little River”.,

Epoka brązu była okresem z największą liczbą czaszek w starożytnych Chinach.

średniowieczna Afryka Wschodniaedit

Trefizacja ma długą historię w Afryce Wschodniej. Kości złamań depresyjnych zostały podwyższone przez chirurgów z Bunyoro-Kitara. Włosy mogą lub nie mogą być ogolone w zależności od miejsca operacji.

Przednowoczesna Europa

trepanacja praktykowana była także w okresie klasycyzmu i renesansu., Hipokrates dał konkretne wskazówki na temat procedury od jej ewolucji do epoki greckiej, a Galen również rozwija procedurę. W średniowieczu i renesansie trepanacja była praktykowana jako lekarstwo na różne dolegliwości, w tym drgawki i złamania czaszki. Spośród ośmiu czaszek z trepanacjami z VI-VIII wieku znalezionych w południowo-zachodnich Niemczech, siedem czaszek wykazuje wyraźne dowody uzdrowienia i przeżycia po trepanacji, co sugeruje, że wskaźnik przeżycia operacji był wysoki, a wskaźnik infekcji niski.,

na cmentarzach przedchrześcijańskich (pogańskich) Madziarów archeolodzy znaleźli zaskakująco wysoką częstość (12,5%) czaszek z trepanacją, choć ponad 90% tylko częściowe (służyły one prawdopodobnie celom rytualnym). Trepanację przeprowadzono tylko u dorosłych, z podobną częstością u samców i samic, ale rosnącą wraz z wiekiem i bogactwem. Zwyczaj ten nagle zniknął wraz z nawróceniem Madziarów na chrześcijaństwo.,

niewielki obszar w pobliżu (współczesnego) Rostowa nad Donem, w południowej Rosji, mógł być Centrum rytualnego trepanowania, około 6000 lat temu, według archeologów, którzy odkryli szczątki ośmiu biorców praktyki, na niewielkim obszarze, wszystkie z nacięciem w nietypowej pozycji obelionu, wysoko z tyłu głowy.

współczesna praktyka medycznaedytuj

leukotomię przedczołową, prekursor lobotomii, wykonywano poprzez wycięcie otworu trefinowego w czaszce, włożenie instrumentu i zniszczenie części mózgu., Stało się to później zbędne przez rozwój lobotomii „orbital transit”, w której kolec został wprowadzony przez oczodoły.

trepanacja jest zabiegiem stosowanym przy krwiakach zewnątrzoponowych i podtwardówkowych oraz dostępie chirurgicznym do niektórych innych zabiegów neurochirurgicznych, takich jak monitorowanie ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Chociaż nie jest to nielegalne, neurochirurdzy medyczni odmawiają wykonywania trepanacji z obawy o utratę licencji medycznej. Współcześni chirurdzy na ogół używają terminu kraniotomia dla tej procedury., Jednak, w przeciwieństwie do naszych przodków, kraniotomię należy wykonać po obrazowaniu diagnostycznym (które obejmowało tomografię komputerową i rezonans magnetyczny) wskazało problemy w mózgu. Obrazowanie przedoperacyjne pozwala na dokładne badanie i ocenę. W przeciwieństwie do trepanacji usunięta część czaszki jest zazwyczaj wymieniana jak najszybciej. Instrumenty trepanacyjne, obecnie zastępowane wiertarkami czaszkowymi, są teraz dostępne z obręczami pokrytymi diamentem, które są mniej traumatyczne niż klasyczne trefiny z ostrymi zębami. Są one gładkie do tkanek miękkich i cięte tylko Kości., Dodatkowo specjalnie zaprojektowane wiertła są wyposażone w funkcję bezpieczeństwa, która zapobiega wnikaniu Wiertła do tkanki mózgowej(przez oponę twardą). Wraz z antyseptyką i profilaktyką infekcji, nowoczesna Neurochirurgia jest powszechną procedurą z wielu powodów innych niż uraz głowy.