wiadomości i wydarzenia

Laura dzieli się wskazówkami, jak wprowadzić nowe pokarmy do dziecka z wrażliwością sensoryczną w sposób wspierający., Ten post pierwotnie pojawił się na jej blogu i jest ponownie opublikowany tutaj za zgodą.

dzisiaj mój syn ugryzł marchewkę, żuł ją i połknął! Starałem się zachować spokój na zewnątrz; nie chciałem, aby zauważył ilość emocji, ulgi, nadziei i znaczenia, które położyłem na tym jednym kęsie. Nie chciałem, żeby skurczył się pod presją, jaką postawiłem na ugryzienie marchewki.

„Dobra robota kolego! Jestem z Ciebie dumny! Podobało ci się?”

„Meh, było OK…” to mi wystarczyło!, Na Zewnątrz zachowałam spokojną postawę, moją twarz „to nic wielkiego”; ale wewnątrz świętowałam, jakby to był Nowy Rok!

teraz, w tym momencie wszyscy pewnie myślicie: „Wow, kęs marchewki! Ona naprawdę musi sprawdzić swój chwalony-o-metr, bo to brzmi mniej więcej tak samo nieistotne jak oglądanie telewizji … ” ale dla nas, to było ogromne.

czytałem wiele artykułów i wpisów na blogu o wybrednych zjadaczach. Wysuwają przestrzeń wiedzy i robią mnóstwo profesjonalnych sugestii., Wszyscy również tęsknią za jedną niezwykle ważną rzeczą: istnieje ogromna różnica między ” wybrednym zjadaczem „a” zjadaczem zmysłów.”Ważne sugestie są przeznaczone tylko dla wybrednych zjadaczy, ale zjadacz zmysłów to zupełnie inna gra w piłkę, a to rzadko jest wspominane. Podejrzewam, że, podobnie jak ja, pozostawia to rodziców, którzy próbowali wszystkich sugestii wymienionych w artykułach zasmuceni, sfrustrowani i czując się jak niepowodzenia.

czym jest jedzenie sensoryczne i dlaczego różni się od jedzenia wybrednego? Wybredni zjadacze nie lubią różnych pokarmów, podobnie jak zjadacz zmysłów., Jednak gdy wybredni jedzący próbują nowych pokarmów, nie powoduje to przeciążenia sensorycznego. Co mam na myśli przez przeciążenie sensoryczne jedzenia?

może występować w kilku różnych formach. Istnieje wrażliwość na tekstury, w których dzieci mogą obsługiwać tylko jedną teksturę, taką jak gładkie, puree. W tym przypadku mogą być w stanie jeść jogurt, jednak podać im torbę chipsów lub kawałek indyka i natychmiast zaczynają się Knebel. Jest to jeden z najczęstszych problemów z odżywianiem sensorycznym. Istnieją również wrażliwości na smak i zapach., Mój syn ma wrażliwość na smak; widziałem, jak wyskakuje z zimnego potu, z czerwoną twarzą i łzawiącymi oczami, ponieważ odpalenie było ” zbyt słodkie.”

Co to oznacza przy jedzeniu? Oznacza to, że dziecko może zdecydować się nie jeść, zamiast wkładać jedzenie do ust, które może powodować ból fizyczny i / lub psychiczny. Częsta sugestia w każdym artykule, który czytałem na temat walki z wybrednym jedzeniem: „dostają to, co dostają, albo nie jedzą. W końcu będą na tyle głodni, by jeść.”Druga odmiana tej sugestii:” muszą spróbować przynajmniej jednego kęsa nowego jedzenia, które im dajesz.,”Ta sugestia sprawia, że marudzę, ponieważ nie zadziała na dziecko z problemami z jedzeniem sensorycznym. Jeśli postrzegają jedzenie jako ból, nie ma znaczenia, jak są głodni, nie chcą cierpieć. Nie czułabyś tego samego? Jeśli zaoferuję ci teraz duchowe chili, jak prawdopodobne jest, że wsadzisz je sobie do ust bez wahania? Niestety, w miarę upływu czasu zaczynają się rozwijać pewne nieuniknione zachowania. To Pawłowska Natura i mogą zacząć obawiać się jedzenia i posiłków., Nawet jeśli jest to jedzenie, które może im nie „zaszkodzić”, mogą zacząć odmawiać jedzenia, ponieważ zaczynają traktować jedzenie tych produktów jako negatywne doświadczenie.

jedzenie w restauracji i cieszenie się społecznymi aspektami posiłku może być również wyzwaniem dla dziecka z problemami z odżywianiem sensorycznym. Rodzice często zapewniają stałe przypomnienia i monity, aby dziecko ukończyło każdy posiłek, każdego dnia. To często nadaje dodatkowy poziom stresu związanego z jedzeniem, jedzeniem i posiłkiem. Dodanie do listy obaw, że rodzice mają są rzeczy takie jak niedobory witamin, jak również., Nagle to nie tylko fizjologiczna reakcja organizmu na jedzenie, ale także stres behawioralny i emocjonalny, który może przyjść z nim.

teraz, biorąc pod uwagę te czynniki, staje się bardziej oczywiste, dlaczego musi istnieć rozróżnienie między jedzeniem wybrednym a jedzeniem sensorycznym. Przez lata czytałam te artykuły i myślałam sobie: „żadna z tych strategii nie zadziała na mojego syna, on po prostu wolałby nie jeść.”Widziałem komentarze innych rodziców splecione ze smutkiem i frustracją, że ich dzieci zdecydowały się nie jeść., To nie jest tak proste, jak wybór po prostu ssać go i spróbować jedzenia, które mogą nie skończyć się lubić. Dla nich jest to świadomość, że jedzenie może sprawić, że zwymiotują lub podpalą swój mały język; chodzi o to, aby fizycznie czuć się nieswojo z jedzeniem.

oto kilka sugestii, które pochodzą zarówno od rodzica we mnie, jak i patologa mowy:

1. Co najważniejsze, nie naciskaj na swoje dziecko! Jest już wystarczająco dużo strachu związanego z jedzeniem, że nie chcesz zwiększyć tych obaw., Chociaż przerażające jest usłyszenie diagnozy „niepowodzenia w rozwoju”, nałożenie na nich dodatkowej presji na jedzenie nie pomoże.

2. Rozwiąż ich obawy, przedyskutuj je otwarcie, i zweryfikuj, zweryfikuj, zweryfikuj! Daj im znać, że rozumiesz, jak trudno jest im jeść pewne rzeczy i to jest w porządku.

3. Spraw, aby jedzenie było zabawne! Odczulanie ich na żywność jest ważne, więc często gotuj i piecz z nimi. Wykonuj również projekty artystyczne lub rzemieślnicze, które wiążą się z zabawą z jedzeniem. Na przykład możesz zrobić budyń czekoladowy i zmiażdżyć ciasteczka Oreo, aby zrobić „brud”, a następnie umieścić gumowe robaki w brudzie itp., Pozwól im najpierw przyzwyczaić się do tekstur na rękach.

4. Kiedy poczujesz, że są gotowe, wprowadzaj nowe produkty w małych krokach. W miarę starzenia się dziecka jego system sensoryczny może naturalnie dojrzewać. Jednak strach i zachowania, które mogły rozwijać się przez lata, mogą pozostać. Aby zwalczyć te lęki, musisz iść powoli!, Niedawno wdrożyłam system wykresów dla mojego Syna i jak dotąd wydaje się to pomocne:

• poniedziałek: Poczuj jedzenie
• wtorek: Pocałuj jedzenie (lub dotknij ust)
• środa: poliż jedzenie
• czwartek: trzymaj kęs jedzenia w ustach
• piątek: żuj kęs i przełknij
• sobota: nagroda, nagroda, nagroda! Dla mojego syna to dwie kanapki z lodami z lunchem.,

Po tym, jak twoje dziecko z powodzeniem żuje i połyka ten początkowy kęs, każdego dnia po tym możesz zasugerować, że bierze jeden kęs nowego pokarmu przez około tydzień, a w następnym tygodniu dwa kęsy i tak dalej, aż poczujesz, że je akceptowalną ilość do włączenia do posiłków. Teraz brzmi to powoli i pracochłonnie, i tak jest, ale pamiętaj, że mogą się bać, a wiele pokarmów faktycznie powoduje ich fizyczny dyskomfort. Naszym celem jest zmniejszenie fizycznego dyskomfortu i usunięcie powoli zmniejszyć strach.

odmianą tej metody jest użycie „pociągu do karmienia.,”Każdy przedział pociągu zawiera jedzenie, które lubią, a kiedy dojadą do wagonu, zawiera nowe jedzenie. Oczekiwanie, że wchodzą w interakcję z pokarmem w stopniowych etapach pozostaje takie samo.

5. Kolejną odmianą tej metody jest” płytka próbna”. Umieść nowe pokarmy na „talerzu prób” i pozwól im na ugryzienia, gdy będą gotowe. Talerz ten jest oddzielony od talerza śniadaniowego / obiadowego/obiadowego. Metody te można stosować przy jednym posiłku dziennie, chyba że czujesz, że Twoje dziecko jest gotowe, aby spróbować go na dwa lub nawet trzy posiłki dziennie.,

nie mogę wystarczająco podkreślić tych kluczowych punktów-bez presji i iść powoli! Pamiętaj, nasze dzieci to nie tylko wybredne zjadacze.

Uwaga redaktora: ta historia jest oparta na doświadczeniu danej osoby i nie powinna być traktowana jako porada medyczna. W przypadku jakichkolwiek pytań należy skonsultować się z lekarzem lub specjalistą medycznym.

O autorze

Prowadzi blogi jako ManVsMommy w celu utrzymania rodzicielskiego rozsądku i szerzenia świadomości ADHD. Znajdziesz ją na www.manvsmommy.wordpress.,com, on Facebook at ManVsMommy, and on Twitter @manvsmommy