w ewolucji człowieka nasze przetrwanie było uzależnione od zdolności przetrwania w sytuacjach zagrażających życiu-od bycia polowanym przez drapieżniki do powrotu do zdrowia po choroby.
ale jak stać się świadomie świadomym, że sytuacja jest niebezpieczna, abyśmy mogli się do niej przystosować (i przetrwać)?
często jesteśmy najpierw alarmowani, że sytuacja zagraża jednemu ze skutków ubocznych stresu — na przykład zwiększa się nasze tętno, a my zdajemy sobie sprawę z gęsiej skórki, między innymi z objawów fizycznych.,
urodzony w Wiedniu endokrynolog o nazwisku Hans Selye (1907-1982) był pierwszym naukowcem, który wyodrębnił te działania niepożądane i zidentyfikował je jako wynik „stresu” -terminu, którego używamy rutynowo dzisiaj, ale który nie istniał nawet przed mniej niż 100 lat temu.
przeprowadzając eksperymenty związane z produkcją hormonów, Selye zauważył, że jego pacjenci wykazywali podobny zestaw skutków ubocznych niezależnie od rodzaju bodźca zagrażającego życiu, który przedstawili im naukowcy.,
Seyle nazwał ten zbiór odpowiedzi general adaptation syndrome (GAS), 3-etapowy zestaw procesów fizjologicznych, które przygotowują, lub przystosować, ciało do niebezpieczeństwa, tak, że jesteśmy gotowi stanąć większe szanse na przeżycie go w porównaniu do Jeśli pozostaliśmy biernie zrelaksowany w obliczu zagrożenia.
odkrycie gazu
kim był Hans Selye?
Hans Selye urodził się w Wiedniu w Austro-Węgrzech w 1907 roku., W 1929 r. ukończył studia medyczne na niemieckim uniwersytecie w Pradze, w 1931 r. uzyskał doktorat, a w roku następnym podjął pracę na McGill University w Montrealu w Kanadzie, aby kontynuować badania biochemiczne.
podczas gdy w 1926 roku McGill w artykule w Nature zatytułowanym „Syndrome produced by Diverse Nocuous Agents”, zidentyfikował zestaw objawów narażenia na różne zagrożenia u szczurów jako ogólny syndrom adaptacyjny, a później oznaczony jako „stres”, jak rozumiemy go dzisiaj. Selye zmarł w Montrealu w 1982 roku w wieku 75 lat.,
zespół adaptacji Ogólnej został odkryty przypadkowo przez Selye podczas przeprowadzania eksperymentów na szczurach na Uniwersytecie McGill w Montrealu w Kanadzie.
w liście do natury z 1926 roku Selye opisał wyniki serii eksperymentów na szczurach, w których zwierzęta były poddawane licznym stresorom, które nazwał „środkami nocnymi”, w tym narażeniem na niskie temperatury, wstrzyknięciem różnych toksyn i zmuszeniem do znoszenia nadmiernego wysiłku fizycznego (Selye, 1926).1 następnie obserwował fizjologiczne reakcje na te stresujące sytuacje.,
Selye zauważył, że niezależnie od rodzaju wstrząsu, na który narażone były szczury, podobny zestaw objawów można było zaobserwować wkrótce potem, co wskazuje, że reakcja nie była specyficznym bodźcem, ale częścią bardziej ogólnej reakcji na sytuacje stresowe.,
Selye zidentyfikował trzy różne etapy ogólnego syndromu adaptacyjnego — początkowy etap reakcji alarmowej, który występuje krótko po stresującym wydarzeniu, następnie etap oporu, podczas którego autonomiczny układ nerwowy organizmu (ANS) opiera się wpływowi stresującego bodźca, a wreszcie, jeśli stres trwa, etap wyczerpania, gdy organizm nie radzi sobie z niepokojącym bodźcem.,
Etap 1: reakcja alarmowa
etap reakcji alarmowej jest pierwszym objawem zespołu adaptacji ogólnej i wystąpił u szczurów Selye między 6 A 48 godzinami po wprowadzeniu „środka nocnego”.
podczas tego etapu aktywuje się współczulna gałąź ANS — nadnercza wydziela hormon stresu kortyzol wraz z adrenaliną, a Selye zaobserwował, że ciała szczurów przeszły znaczące zmiany fizyczne, w tym redukcję tkanki tłuszczowej i kurczenie się licznych narządów, w tym wątroby, grasicy i węzłów chłonnych., Obniżono również temperaturę ciała, oszczędzając energię (Selye, 1926).
etap reakcji alarmowej przygotowuje zwierzęta do reakcji w walce lub locie-termin ukuty przez Waltera Cannona, aby opisać naszą reakcję na stresujące wydarzenie. Ciało dostosowuje się, aby móc szybko reagować w ucieczce lub konfrontacji z zagrożeniem stwarzanym dla nich.,
Etap 2: Odporność
Po początkowej reakcji na stresor podczas etapu reakcji alarmowej, przywspółczulna gałąź ANS przeciwdziała zmianom, które wywołał stresujący bodziec, i próbuje przywrócić stan homeostazy, domyślny stan, w którym organizm funkcjonuje normalnie.
ten etap, w którym ciało próbuje dostosować się do nowej sytuacji, jest określany jako etap oporu. Selye stwierdził, że wystąpił u szczurów Zwykle 48 godzin po stresującym zdarzeniu.,
podczas fazy oporności wyniki zmian hormonalnych, które wystąpiły w poprzednim etapie, są nadal widoczne, w tym zwiększony poziom glukozy we krwi i wyższe ciśnienie krwi, ale poziomy hormonów stresu zaczynają powracać do normy, umożliwiając skupienie organizmu na przejściu z czujności do naprawy.
Etap 3: wyczerpanie
ostatnią fazą ogólnego syndromu adaptacyjnego jest etap wyczerpania, w którym organizm wyczerpał zasoby po próbie naprawienia się podczas poprzedniego etapu oporu., Jeśli pierwotne zagrożenie minęło, będzie ono kontynuowało odzyskiwanie.
jednak organizm nie ma już energii, aby poradzić sobie z ciągłym stresem w dłuższej perspektywie, a jeśli będzie kontynuował, zaczyna wykazywać oznaki wyczerpania, stopniowo pogarszając się w miarę upływu czasu.
krótkoterminowa Strategia przetrwania?
ograniczone zasoby i energia, które organizm musi radzić sobie w sytuacjach stresowych, oznacza, że ogólny zespół adaptacyjny ewoluował, aby być użytecznym tylko dla przetrwania zwierząt w krótkim okresie-to znaczy, jeśli zagrożenie nie utrzymuje się, prowadząc do wyczerpania.,
na przykład przypływ adrenaliny może umożliwić zdobyczom ucieczkę przed zbliżającym się drapieżnikiem, ale uporczywy stres związany z ciągłym polowaniem przez wiele dni będzie trudny do przystosowania w dłuższej perspektywie.
różnice indywidualne
Sam Selye przyznał, że stres wpływa na każdą osobę inaczej (Selye, 1950).2 to, co jedna osoba uważa za bardzo stresującą sytuację, inna osoba może doświadczyć jako tylko lekko niepokojące.
gaz może być również manipulowany przez trening — na regularnym doświadczaniu stresu nasze ciała dostosowują się do radzenia sobie z nim.,
ta umiejętność manipulacji naszą reakcją na stres jest szczególnie przydatna w sportach wytrzymałościowych i wpływa na to, jak sportowcy trenują do ciężkich zawodów. Na przykład biegacz długodystansowy może przejść trening wytrzymałościowy w celu dostosowania się do stresu dłuższych okresów wysiłku fizycznego i radzenia sobie z nim (Kraemer and Ratamess, 2004).3